Het was thans een tijd geleden maar vorige woensdag kreeg Fluffy plots weer een gasaanval. En ditmaal niet ‘s avonds zoals ik gewend was maar net op de middag! ‘s Middags krijgen ze hier hun gedroogde kruiden en normaal gezien zit zij als eerste in de kooi, deze keer niet. Ik vond haar zelfs niet! Ze had zich verstopt in de tunnel wat wijst op pijn. En ja hoor, ik herkende alle symptomen van gas. 

We begonnen onmiddellijk medicijnen toe te dienen maar Lorenzo moest echt vertrekken na enkele uren. Met de stethoscoop hoorde ik een doodse stilte in haar buikje terwijl het anders gezellig borrelt. Ik zette haar in de kooi zodat ze zeker hooi en water dichtbij had. De medicijnen leken niet aan te slaan en ze weigerde zelfs haar druifje, waar ze normaal gesproken dol op is! Ze trok zich terug in haar slaaphok en ik dacht dat ze met rust gelaten wilde worden, de medicijnen hadden misschien ook tijd nodig om aan te slaan. 

Na enkele uren was er nog steeds geen beterschap en ik besloot het slaaphok weg te nemen zodat ik haar beter in de gaten kon houden. Ze sprong zelf uit haar kooi en ging onder de tafel liggen, duidelijk ongemakkelijk. 

Aangezien ik de medicijnen niet zonder hulp kan geven, besloot ik toch maar om haar helende energie te geven. Ik wist niet of het verstandig was omdat ik zelf zo ziek was. Maar ik moest iets doen en legde mijn handen op haar buikje. Ik voelde mijn handen warm worden en begon ook haar buikje te masseren om het gas te laten bewegen. Ineens ging ze lekker languit liggen en er verschenen 2 keuteltjes! Ze voelde zich duidelijk beter! 

Toen Lorenzo thuis kwam, hebben we nogmaals medicatie gegeven en heb ik haar op schoot genomen om weer healing en massage te geven. Ze lag er heerlijk ontspannen bij en begon zelfs maalgeluidjes te maken! Op een gegeven ogenblik voelde ik de gasbellen onder mijn vingers floepen, een teken dat alles weer in beweging kwam. 

Een uur later huppelde ze weer vrolijk rond en wilde ze weer al het lekkers aannemen. Of het de healing geweest is, de medicijnen of een combinatie… ik weet het niet. Ik zag haar alleszins genieten van de healing en dat is ook al wat! 

De oorzaak van gas weet ik niet precies maar ik denk een combinatie van rui en het feit dat ze haar bakje in 1 keer had leeggegeten. Door de opgelikte haren werken de darmen al wat trager en als dan ook nog eens de maag overbelast wordt… Weer wat geleerd voor de toekomst! 

Maar wat mij nog het meest zal bijblijven was het heerlijke gevoel dat de healing mij ook gaf. Ik zag Fluffy ontspannen op mijn schoot liggen en ik weet niet wie van ons 2 daar het meest van genoten heeft .

Het is weer heel lang geleden maar de reden is gekend, ik ben aan het vechten tegen artritis. De cortisone tabletten doen hun werk wel, mijn voeten zijn niet meer dik, mijn ogen zijn beter en zelfs mijn sinussen zijn redelijk open. Maar ik begin nu ook de bijwerkingen te voelen zoals veranderingen in de hormonen. 

Sinds begin mei ben ik de medicatie aan het afbouwen en dat voel ik. De pijn wordt erger, ik krijg steken en lang rechtstaan wordt moeilijker. Ook zien mijn enkels er bont en blauw uit en zijn mijn voeten heel knokig geworden, zelfs in die mate dat mijn enkels nu tegen mijn schoenen schuren. Donderdag 28 mei moet ik terug naar de reumatoloog en dan kom ik hopelijk te weten welke vorm het is en of ik er van zal genezen of niet. Ook hoop ik dat ik de pillen nu achterwege mag laten. 

Maar tegelijk is er ook goed nieuws: mijn boek verkoopt beter dan ik ooit had verwacht dus daar ben ik héél blij om. Ook word ik gevraagd voor lezingen en mensen hebben steun aan mijn mails. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk mijn roeping gevonden heb. Dit gezegd zijnde heb ik nog een bericht: ik stop met drummen. Het zat er waarschijnlijk al een tijdje aan te komen, alleen durfde ik de knoop niet doorhakken. Er rekenden namelijk zoveel mensen op mij. Maar die ziekte was een wake up call en ik kon niet langer doorgaan zoals ik bezig was. 

Toch was het geen makkelijke beslissing, net dit jaar drumde ik immers al de helft van mijn leven. En het is best wel heftig om zo een groot stuk van je leven op te geven. Maar de motivatie ontbrak al enkele jaren. Misschien omdat ik gegroeid ben als mens, omdat ik mijn roeping gevonden heb, door de pijn of de combinatie van deze factoren… ik weet het niet precies. Feit is dat ik de laatste jaren met constante pijn (rug en benen) heb gespeeld en mij al lang afvroeg of het dit wel allemaal waard was. Bovendien was het slopend voor mijn gezondheid want voor en na een optreden moest ik nog alle dieren verzorgen en ‘s morgens was ik ook weer vroeg uit de veren om opnieuw voor hen te zorgen. Dat maakte dat ik slechts enkele uurtjes slaap kreeg en dat na zo een inspanning… 

Ook het feit dat ik mijn dieren moest opsluiten voor lange tijd, hen moest missen… het werd me allemaal te zwaar. Ik heb eindelijk mijn gevoel gevolgd want dit heb ik heel lang genegeerd omdat ik aan anderen dacht en niet aan mezelf. Hopelijk betekent deze beslissing ook dat ik nu minder last ga hebben van gezondheidsproblemen.

Ik vrees dat ik de prijs moet betalen voor mijn drukke bezigheden waardoor ik niet naar mijn lichaam luister. Ik ben namelijk al de hele maand maart ziek geweest en er komt maar geen einde aan. Ik val van de ene ziekte in de andere. Even een korte opsomming: sinusitis (chronisch maar heel felle opstoten nu), oogontstekingen, spierpijnen, krampen, rugpijn met uitstralingspijn in het been en in de bil, maag en darmklachten en momenteel sukkel ik met 2 gezwollen enkels en voeten. Ik kan nauwelijks nog stappen. 

Diagnose: artritis. Ik moet nog naar de reumatoloog om te weten welke het precies is, welke behandeling geschikt is en of dit acuut of chronisch is. Ik hoop acuut en dan spreken we nog over een behandeling van 6 weken tot 6 maanden. Mijn energiepeil is al maanden ‘below zero’ en ik hoop dat dit nu echt het laatste is. 

Maar het ergste vind ik dat ik mijn dieren niet meer naar behoren kan verzorgen. Ik kan geen kooien meer poetsen, laat staan hen borstelen of eens knuffelen…. 

Ik voel me zo schuldig, ik zit de hele tijd met mijn voeten omhoog niets te doen terwijl mijn vriend nog alles moet doen als hij uit school komt. Hij is invalide (rug gebroken) en volgt nu herscholing als bediende. 

Ik hoop dat dit echt maar tijdelijk is. Ik weet de oorzaak niet, stress zou ermee te maken kunnen hebben. Ik heb een stressy drukke periode achter de rug en er komt nog een heel spannende periode aan. Mijn boek gaat namelijk volgende week op de markt komen! Dus ik hoop dat de ontstekingsremmers tegen die tijd hun werk al doen zodat ik mijn boek toch via mijn sites kan verkopen. 

Hopelijk helpt positief denken echt want ik probeer het heel hard.

Vannacht heb ik een erg leuke droom gehad die me een warm gevoel bezorgde. 

Ik droomde over Fluffy en ik denk dat ze nog jong was in de droom. Gisteren moest ik er nog aan denken hoe fijn we het vroeger toch hadden met ons tweetjes en hoe gezellig het was als ze bij me op de zetel zat. 

Niet dat ik spijt heb van Snowy of de koppeling met hem hoor, Fluf is duidelijk veel gelukkiger nu met een vriendje aan haar zijde. 

Ik herinner me niet meer veel van de droom. Het stuk dat me wel nog helder voor de geest staat, was o.a. het moment dat ze op Lorenzo’s schoot sprong. Hij zette haar dadelijk weer terug af want ze mag niet in de zetel. Ik had medelijden en pakte haar weer terug op schoot. Net als vroeger in het echte leven, ging ze in mijn droom op haar achterpootjes staan en leunde ze met haar voorpootjes tegen mijn borst en haar lieve snoet keek me vertederend aan. 

Waarschijnlijk denk ik met weemoed terug aan deze tijd omdat mijn lieve meid dit jaar alweer 8 jaar wordt en ze toch enige sporen van ouderdom begint te vertonen. Soms een traanoogje, wat mager geworden… Gelukkig is aan haar gedrag niets te merken en ik hoop dat ik mijn kleine meid nog héél lang bij me mag hebben. 

Hier is nog een recente foto van haar. Fluffy in het wc-tje in de speelhoek.

Maar er is me toch weer iets merkwaardigs overkomen. Toen ik de groenteschotel van de konijnen ging klaarmaken, zag ik tussen de andijvie een groen rolletje liggen. Ik stootte er even tegen met mijn vinger en tot mijn verbazing was het een rupsje. Nog een geluk dat ik alle groenten altijd goed was. 

Nadat ik enkele foto’s had genomen, heb ik het diertje buiten tussen de klimop gezet en dan hoop ik maar dat hij dat zal overleven. Ik ken niets van rupsen, weet ook niet welke rups het was of welke vlinder het zou worden. Als iemand me aan de hand van onderstaande foto’s info zou kunnen bezorgen: graag . 

Ik vind er maar weinig spirituele info over, dit is alles wat ik kon vinden: geluk en nieuwe geboorte. Nadat ik het beestje gezien heb, zijn me wel enkele leuke dingen overkomen. En als er nog komen, zijn ze meer dan welkom. 

De foto’s:

Ik kan er niet om heen, de laatste tijd komen er meer en meer katten in mijn leven en dat kan geen toeval zijn. Om eerlijk te zijn: ik heb katten altijd mysterieuze dieren gevonden die onvoorspelbaar gedrag konden vertonen. Maar door mijn lessen in gedrag, leer ik hen beter begrijpen. En om de een of andere reden zoeken ze mij nu op. Via boeken, mails, tv en ook in het gewone leven. Zelfs nu ik dit typ, vallen me nog meer gebeurtenissen binnen. 

Ik zie vaak een kat hier in de wei zitten, de kat van de buren zit regelmatig naar ons te kijken en bij bezoek kan ik het niet laten het lieve poezebeest te aaien, dan genieten we allebei. Ook zit er regelmatig een kater (vermoed ik, hij heeft zo een heerlijk dik hoofdje) aan of onder Lorenzo’s auto. 

Gisterenavond ging ik Chica’s voer nog uitblazen en plots schiet er een poes weg toen het licht aanfloepte. Het was ‘mijn’ kater en hij bedaarde toen hij mijn stem hoorde. Hij hield me wel nauwlettend in de gaten. Ik vraag me af of hij achter een rat of muis aanzat want die wonen in onze garage. 

Nog een voorval van gisteren, er liep een spierwitte kat ineens de weg op, zomaar voor mijn auto door. Godzijdank rij ik nooit hard. Ze liep trouwens van links naar rechts. Een wit dier wijst in het algemeen op waarheid en geesten maar geeft ook aan dat ik niet met energie mag strooien. Hm, sluit mooi aan bij mijn dromen, (zie vorige log). 

De katten die ik gewoonlijk zie zijn de tijgerkatjes, die van de buren is een prachtige lapjeskat. Katten maken ons attent op dingen die voor ons niet direct zichtbaar zijn. Ze leren ons hoe je op een rustige, heimelijke manier iets kunt najagen of te pakken kunt krijgen. Bovendien leren ze ons kalm te blijven over wat we najagen. Dat brengt het snelst het meeste succes. Katten leren ons geconcentreerder luisteren naar wat niet makkelijk gezegd wordt. Wanneer er een kat in je leven verschijnt, kan die je leren hoe je doelen, antwoorden en al het ander in je leven met meer succes kunt nastreven. Als boodschapper brengt een kat nieuwe magie, mysteries en vaardigheden bij het succesvol najagen van je doelen. 

Dit geeft me hoop, ik heb een tijdje in een dip gezeten maar nu heb ik weer sterk het gevoel dat ik op de goede weg ben.

Hm, het is weer lang geleden dat ik nog iets geplaatst heb, wereldse gebeurtenissen slorpen nog steeds heel veel van mijn tijd op. 

De laatste dagen kan ik echter moeilijk de slaap vatten en de slaap zelf is vaak woelig, net als mijn dromen. In feite droom ik steeds hetzelfde, meerdere malen per nacht en nachten aan een stuk. Enkel de locatie verandert telkens. 

De droom begint met mezelf in een groot gebouw, de ene keer is het een zwembad, de andere keer een bibliotheek enz. Ik ben er alleen, het is er muisstil en daar geniet ik van. Ik weet niet juist waarmee ik bezig ben maar ik heb papieren bij me. Na enige tijd komt er iemand aangewandeld (man? vrouw?) en die neemt plaats tegenover mij. Hij/zij kijkt me echter niet aan en doet zijn best om zijn gezicht te verstoppen, hij/zij draagt ook volledig zwart. Zwarte broek, zwarte sweater en zwarte pet. Ik voel me niet op mijn gemak, krijg een knot in mijn maag en hou hem/haar stiekem in het oog. Dan wordt de knot in mijn maag plots erger en ik raak in paniek. Ik krijg sterk het gevoel dat ik moet zoeken en begin het hele gebouw door te rennen. Naar wie of naar wat ik moet zoeken, weet ik niet. 

Ineens besef ik dat ik al mijn spullen onbewaakt heb achtergelaten en vlug ren ik weer naar mijn zitplaats. Om tot de ontdekking te komen dat alles gestolen is! Mijn papieren waarmee ik bezig was, mijn gsm, mijn paspoort, geld… 

Dan word ik wakker en als ik weer in slaap val, begint de droom van vooraf aan. Ik weet niet goed welke verklaring ik hier in moet zoeken. Die papieren die gestolen worden, is dit mijn manuscript? Of zie ik het te letterlijk en is het in werkelijkheid mijn ware zelf/eigenwaarde die ik laat stelen? Mijn kansen op onafhankelijkheid en het vinden van persoonlijke vervulling? Wie moet de dief dan voorstellen? Familie? En waar ben ik precies naar op zoek? Geluk, succes, iemand? 

Het feit dat het in de droom niet verklaard wordt, kan een teken zijn dat ik te hoge eisen aan mezelf stel en het onbereikbare najaag. Hopelijk wordt het me in de komende tijd duidelijker.

Geen persoonlijk verhaal maar het volgende las ik op 26/12 in de krant: Een meisje van veertien is door een engel van de dood gered. Dat meent althans de moeder van het kind, Colleen Banton uit het Amerikaanse Mint Hill. Volgens de moeder kwam de wonderbaarlijke genezing er na dagenlang bidden om een wonder. De veertienjarige Chelsea was naar het ziekenhuis gebracht met een longontsteking. Volgens de artsen had het meisje geen kans om nog te genezen. Chelsea was veertien jaar geleden te vroeg geboren. Ze groeide op met een ontwikkelingsstoornis. De longontsteking was maar één van de gevolgen van de problemen waarmee Chelsea door de vroeggeboorte kampte. Terwijl de ouders bij het ziekenbed van het meisje waakten, voltrok zich het wonder. Een lichtflits (zie foto) verscheen op de bewakingscamera's. Binnen het uur sterkte het kind weer aan. De artsen noemden de genezing een raadsel.

Ook Colleen Banton kan het herstel van haar dochter nauwelijks bevatten. Maar ze heeft een duidelijke verklaring. "We hadden er ons bij neergelegd dat we Chelsea zouden verliezen en dat we dus een kerst zonder haar zouden vieren. Maar we hebben dagen gebeden om de hulp van God. En dat is wat we kregen. Er verscheen een engel die mijn kind heeft gered", aldus de moeder in een interview met NBC News. Drie op vier Amerikanen zou in het bestaan van engelen geloven. "Of het vooral democraten of republikeinen zijn, is niet bekend", besluit de reportage op de Amerikaanse nieuwszender.

Dit bericht heeft in feite niets met spiritualiteit te maken maar ik moet het even van me afschrijven. Al dagen aan een stuk heb ik het er moeilijk mee en twijfelde ik of ik het hier wel zou neerpennen. Op 22 november is een forumvriendin van mij overleden na een zwaar gevecht tegen kanker, ze is net geen 36 mogen worden. Vreselijk vind ik het, afschuwelijk… 

Ze was veel te jong, zat nog boordevol plannen en deed zoveel goede dingen voor de mensen en de maatschappij. Waarom moet zo iemand zo vroeg gaan? Waarom? De eeuwige vraag waar niemand ooit een antwoord op krijgt. Ik heb haar niet persoonlijk gekend maar via het konijnenforum hebben we talloze verhalen gedeeld en we konden zo om elkaars verhalen en konijnen lachen. En nu is ze er niet meer. 

Tot mijn eigen verbazing heb ik het er heel moeilijk mee, ondanks het feit dat ik haar nooit persoonlijk ontmoet heb. Is het omdat zij ongeveer dezelfde leeftijd had? Vind ik het gewoon heel onrechtvaardig? Misschien wel beide… 

Ik vond dat we met het forum iets voor de familie moesten doen en dan heb ik besloten deze kaart te ontwerpen met haar mooiste en ontroerendste foto’s. Vooral die met het konijn op haar ziekbed vind ik erg bijzonder. Daniëlle zelf zou stomverbaasd zijn dat ze zo gemist wordt, zo een persoon was ze. Ter info: Bibi is haar overleden konijn, nu zijn ze weer samen.

Na het verlies van Shiny bleef ik het moeilijk hebben. Hoewel ik opnieuw verlangde naar het gezellige geknabbel en geratel, miste ik haar ook nog enorm. 

Toch begon het na een tijdje te kriebelen en wilde ik weer een lief snoetje verwelkomen dat ik gelukkig kon maken. En op 18 november was het dan zo ver. In de winkel zag ik Misty zitten, een sepia hamster  (ook wel lichtgrijze genoemd). Wederom een erg speciaal kleurtje dus, net als Mocca en Shiny. 

Ik stak mijn hand in de bak en zij kwam spontaan snuffelen, de keuze was dus vlug gemaakt. Thuisgekomen gaat het tam maken véél vlotter dan ik ooit had durven hopen en dan ik ooit heb meegemaakt. Ze komt dadelijk uit mijn hand eten, stapt er zelfs spontaan op en mag al iedere dag in de speelbak. Ik vermoed dat we heel vlug een band zullen opbouwen. 

Hier volgen enkele foto’s, meer foto’s en bio vind je op mijn knagers site.

De eerste droom over de pelikaan gebeurde in de nacht van donderdag 20 op vrijdag 21 november. Ik stond op mijn terras in de hoop dat ik nog eens natuurfoto’s van vogels kon maken. Beneden voor de garage hoorde ik geritsel. Toen ik naar beneden keek, schrok ik erg! Het zijn sowieso grote vogels maar het exemplaar wat daar zat was van in de dinosaurustijd of zo. Ze was gigantisch groot en vervolgens begon ze te klapperen met de vleugels om op te stijgen. Ik wilde het zo graag fotograferen maar het leek alsof ik bevroren was, ik kon me niet meer bewegen. De vogel landde in de boom van de buren en hield me sterk in de gaten. Toen werd ik wakker. 

Volgens ‘Vogels, hemelse boodschappers’ moet ik af en toe spontaan dingen doen en niet vasthouden aan mijn starre manier van doen. Ik ben inderdaad iemand die graag 100% voorbereid aan iets begint maar daardoor wordt mijn plezier soms beperkt. Waarschijnlijk komt dit voort uit angst(en). Er is een gebied in mijn leven waarin ik flexibeler moet zijn omdat ik het natuurlijke stromen van creativiteit blokkeer door star vast te houden aan één manier van werken. Voor mij is het niet een gebied maar veel gebieden… Volgens ‘Luisteren naar dieren’ is de pelikaan een symbool van het veerkrachtig te boven komen van de moeilijkste levensomstandigheden. Hoe zwaar het leven soms is, ik kom het altijd wel te boven. 

De volgende droom vond plaats tijdens de nacht van 22 op 23 november. De nacht voordien had ik heel slecht geslapen, nauwelijks eigenlijk omdat Fluffy een zware gasaanval had. Ik was erg bang haar te verliezen, gelukkig is ze er dankzij medicatie en buikmassage doorheen gekomen. 

Mijn droom ging niet over haar maar over Bolleke, het haantje dat ik als tiener had en met wie ik ook een heel speciale band had, net als met Fluffy. Ik droomde dat mijn vader het gaas uit het hok van Bolleke en zijn kippen had genomen en toch kwamen ze er niet uit. Toen ik hem riep was hij zo blij mij te zien en dat was natuurlijk wederzijds. Ik knuffelde hem plat en we genoten allebei met volle teugen. Het gevoel dat deze droom mij gaf was heerlijk, ik voelde weer zijn zachte veertjes en de band die we hadden. Zo een diep warm gevoel… ik mis hem nog steeds. Hij is al meer dan 15 jaar dood en toch blijft hij bijzonder. 

Of dit ook een spirituele betekenis heeft, weet ik niet. Volgens ‘Luisteren naar dieren’ is de haan een symbool van hernieuwd optimisme en creativiteit en helpt mij te verzoenen met mijn eigen merkwaardige excentriciteiten. Die boodschap had ik nodig!

Tjonge, dit heb ik nog nooit gezien. Ik voer de vogels hier op het muurtje van mijn terras en ik ben veel vogels gewend. Ze komen dan ook in grote aantallen: merels, mussen, roodborstjes, winterkoninkjes en turkse tortels. En zelfs muizen . 

Maar een ekster… nee nog nooit gezien hier! Ik wist niet dat ze in de winter ook zaden en vruchten eten. Al 3 dagen na elkaar komt deze mooie ekster dus mee eten. Schuw is hij wel, een foto maken was dan ook een momentopname met heel veel geluk! Heel bijzonder dus !

Vreemd is wel de verklaring als totemdier. Ik vind het eigenlijk niet op mij van toepassing maar misschien zie ik het zelf niet en zou een buitenstaander het wel zien.

Volgens ‘Luisteren naar dieren’ is het een teken dat ik occulte kennis bezit maar ze niet of niet effectief gebruik.
Volgens ‘Hemelse boodschappers’ echter moet ik niet zo berusten in mijn leven door alles toe te schrijven aan het lot of aan "zo is het leven nu eenmaal". 

Ik vind van mezelf dat ik absoluut niet zo ben. Ik leg me nooit zomaar neer bij feiten en werk hard om een job te vinden en mijn dromen te realiseren. Langzaamaan beginnen die trouwens vorm te krijgen.
Ook kan het betekenen dat ik keuzes vanuit een verkeerd gevoel maak: angst i.p.v. uit mijn hart. Tja, ik weet het niet, zal het eens met mijn vriendin overleggen.

Feit blijft dat ik erg blij ben om van zo dichtbij een ekster gezien te hebben 

Enkele nachten geleden droomde ik dat een hamster uit mijn handen viel, dat is alles wat ik me nog kan herinneren, de kleur heb ik niet kunnen zien. 

Van de volgende droom weet ik niet eens zeker of het wel een droom was. Misschien zat ik op het randje van in slaap vallen en was ik dus nog half wakker. Feit is dat ik een donkersepia hamster zag (toevallig ook een favoriete kleur) en ik had al een naam voor haar: Candy (naar kandijsuiker) met als bijnaam Wombatje vanwege de gelijkenis. Ik vrees dat de wens de vader van de gedachte is .

Edit: ca. 2 jaar na deze droom is mijn wens uitgekomen. Ik heb haar alleen niet Candy maar Mika genoemd .

Wat een dromen de laatste tijd ! 

Ditmaal liep ik over een stadsplein en ik zag een circustent staan. Het circus was nog niet geopend maar nieuwsgierig als ik was, ging ik op zoek naar een teken van leven. Iets verderop hoorde ik stemmen. Iemand zei: ‘goed zo, en nu wat hoger’. Ik stak mijn hoofd aan een tent in en ik zag een vrouw die een kat aan het trainen was om een nieuw trucje aan te leren. Toen de poes mij zag, was ze afgeleid en deed ze de oefening niet goed. ‘Dan mag jij de beloning hebben’, zei de vrouw tegen mij. Het was een zuurtje (gelukkig gebeuren zulke vreemde dingen alleen in dromen). 

Ik was erg benieuwd of ze nog meer dieren trainden en dat deden ze. Ze namen me mee naar het achterste gedeelte van de tent waar de dieren gehuisvest waren. Opeens zag ik dezelfde hamsterkooi staan waar Shiny in gewoond heeft. Opgewonden ging ik dichterbij want ik zag pluizige wezentjes zitten. Waarop die vrouw zei: ‘Oh ja dat zijn onze baby cavia’s’. Geen hamsters dus. 

Toen werd ik wakker, waarschijnlijk gewoon een teken dat de tijd nog niet rijp is voor een nieuwe hamster.

Wat was dat lang geleden dat ik nog eens over mijn schatteboutjes gedroomd heb! Eigenlijk heel vreemd dat de droom zich afspeelde bij mijn ouders die nog allebei leefden. 

De droom begon met Snowy die persé naar buiten wilde, hij stond aan de verandadeur die naar de volière leidt. Zodra hij buiten was, begon hij in de losse aarde te woelen en een pijp te graven. Hij zat er al 3/4 in en ik kon hem nog net bij zijn kontje grijpen omdat ik natuurlijk bang was om hem kwijt te raken. Hij was er nog maar net uit en hij begint opnieuw een pijp te maken, ook deze keer kreeg ik hem op tijd te pakken en kon ik de gaten barricaderen met bakstenen. Toen ik hem controleerde op vuil zag ik iets uit zijn neus steken dat bij iedere ademhaling in- en uitfloepte. Tot mijn schrik zag ik dat het een regenworm was, hoewel, in de droom zag hij eruit als een grote meelworm. Na de eerste worm uit zijn neusje getrokken te hebben, zat er nog eentje in die ik moest verwijderen. Jakkes ! 

Vervolgens ging ik op zoek naar Fluffy. In de kippenren van mijn ouders zaten heel veel konijnen, maar geen Fluf te bespeuren. Wel zat er een heel mooi en groot japannerkonijn, formaat Vlaamse reus. Toen ik me omdraaide omdat ik mijn vader’s voetstappen hoorde, kwam ook Fluffy naar me toe gehuppeld. Met haar olijke snoet kwam ze rechtstaan tegen mijn been. Ik besloot weer naar binnen te gaan en zij volgde al huppelend naast mijn zijde. Toen ik de deur van de veranda opendeed, sprintte ze met grote snelheid en binkies richting keukendeur. Mijn vader – die ook binnenkwam – lachte en vond het net als ik bijzonder en leuk dat ze zoveel plezier had en aan de deur bedelde om binnen te mogen. 

In het echte leven vond mijn vader alle dieren maar niks, dus dit was zeker een fijne droom .

In de nacht van 4 op 5 oktober heb ik gedroomd over een witte hamster (toevallig zie ik deze ook heel graag). Hoe en wat weet ik helaas niet meer, enkel dat ik haar heel dichtbij mijn gezicht had en dat ze net zo een snoetje als Shiny had. 

Afgelopen nacht heb ik gedroomd dat ik opstond, beneden kwam en plots terug de hamsterkooi zag staan. Het eerste wat ik normaal gesproken zie als ik de deur van de woonkamer opendoe. Nu staat ze er natuurlijk niet meer maar in mijn droom wel en Shiny zat erin. Net zoals ik haar kende als ze pas wakker was: veel lawaai maken onder haar verdieping en met een geweldig ochtendhumeur . Ze bonkte altijd met haar rugje onder de verdieping als ze opstond om vervolgens met haar trap te gaan gooien. Wat mis ik die geluiden… ben blij dat ik ze nog af en toe in mijn dromen hoor. Haar ochtendhumeur was trouwens vlug over hoor, het duurde niet langer dan enkele minuten en dan zag ik het mooie snoetje met die guitige blik. Ik mis je nog steeds lieverdje….

Zoals verwacht heb ik niet meer over Shiny gedroomd sinds de laatste droom waarin ik haar dood vond. 

Deze droom vertelde me wel iets vreemds, misschien wist ik het onbewust al maar toch. Ik droomde dat we in een hoge boom een Europese oehoe zagen zitten. Waarom weet ik niet maar we gingen hem vangen met een net en dat lukte ook. Verder weet ik niets meer.

Volgens het dromenwoordenboek symboliseert een uil wijsheid die tot het onbewuste behoort of intuïtie of kennis van het onbewuste. Uilen zijn ook verbonden met de maan en vrouwelijkheid. Het boek ‘Luisteren naar dieren’ zegt ongeveer hetzelfde maar er komt nog bij dat uilmensen een uniek vermogen bezitten om in de duisternis van andermans ziel en leven te kijken. In paranormaal opzicht houdt hun voortreffelijke gezichts- en gehoorvermogen verband met helderziende en herderhorende gaven. Degenen met de uil als totem zouden zich moeten verdiepen in de symboliek van de nek en zijn soepelheid, uilen kunnen hun kop niet helemaal draaien maar omdat ze het zo snel doen, wekken ze wel die indruk. Iemand met de uil als krachttotem ziet anderen met grote scherpte en bezit dikwijls een uniek vermogen om door de ogen van anderen heen in hun ziel te kijken. Soms vraag je je dan af waarom je in hemelsnaam dàt over die persoon denkt maar het zijn geen inbeeldingen. De veren van een Oehoe kunnen ons helpen onze wil uit te oefenen over de droomtoestand en bewust de droomgebeurtenissen in onze slaap sturen. 

Ik heb geprobeerd met Shiny in contact te komen in mijn dromen, misschien wil ik het te hard. Dat ik altijd een stijve nek heb, klopt als een bus. Ik zou terug met yoga moeten beginnen. En ik heb inderdaad de indruk dat ik mensen heel goed kan ‘lezen’. Af en toe denk ik vraag ik me echt af waarom ik bepaalde dingen denk over mensen maar later blijkt dat ik het helemaal juist had en op mijn intuïtie moet vertrouwen. Ik zal hierover nog eens verder mediteren en hopelijk wordt het mij dan duidelijker. Binnenkort moet ik mijn vertrouwen aan bepaalde mensen gaan schenken en ik ben van nature wantrouwig dus hopelijk laat de intuïtie mij op dat moment ook niet in de steek.

De afgelopen weken heb ik veel over Shiny gedroomd. Het begon eigenlijk al 2 dagen voor haar dood toen ik haar moeilijke ademhaling opmerkte. Die nacht droomde ik dat ik haar express pijn deed omdat ze mij zou verlaten. Ik voelde me zo schuldig na deze droom want ik zou geen enkel diertje ooit pijn kunnen doen. De volgende dag vertelde ik haar over deze droom, mijn schuldgevoel en mijn angst dat ze zou sterven. Het was meteen de laatste keer dat ik haar levend heb vastgehouden . 

Wat was ik blij dat ik die avond nog heel laat ben opgebleven om haar te knuffelen. Zoals je in de vorige log hebt kunnen lezen, heb ik niet echt afscheid van Shiny kunnen nemen en ik denk dat ik dit in mijn dromen aan het doen ben. Uiteraard weet ik dat ze altijd bij me zal zijn maar ik moet haar kunnen loslaten. 

De laatste weken heb ik heel regelmatig over Shiny gedroomd en telkens dook ze levend en wel op met haar lieve snoet en geluidjes die haar typeerden. Gisteren echter droomde ik dat ik haar koude lichaampje uit de kooi moest halen en het volgende beeld was dat ik haar assen naar huis bracht. 

Ik ben eerlijk gezegd wel benieuwd hoe dit gaat verlopen want het is de eerste keer dat ik bewust bezig ben met het verwerken op spiritueel niveau. Ik ben ook benieuwd of ik nog meer tekenen zal krijgen, eventueel ook over een nieuwe hamster. Maar misschien wil ik het te hard waardoor het helemaal niet gebeurt. Ik laat het op me af komen en zie wel wat er komt. 

Verder heb ik nog enkele mooie foto’s kunnen maken waar ik zelf verbaasd over ben.

En weer een sprinkhaan die me komt vertellen over de sprong die ik binnenkort zal maken. Er staat een groots project op stapel, zou het dit zijn? Hopelijk kan ik er gauw meer over vertellen!

Op zaterdag 6 september is Shiny vrij onverwacht naar de regenboogbrug vertrokken . De laatste tijd zag ik wel dat ze ouder aan het worden was, ze sliep erg veel en lang maar zo snel had ik het niet zien aankomen. 

Tot de avond ervoor is ze nog steeds vrijwillig uit haar kooi gekomen, heeft ze in de ren gespeeld, zelfs nog losgelopen op de grond en dat ging nog met een hoge snelheid. De 2 laatste dagen zag ik wel haar ademhaling zwaarder en moeizamer worden. 

Toen ik die bewuste morgen zag dat haar favoriete hapje (Olvarit) bijna onaangeroerd was, wist ik dat er iets mis was. Ze kwam nog op om te hamsteren maar haar oogjes en oortjes gaven aan dat ze zich niet goed voelde, ze wankelde ook wat en ging weer slapen. 

Enkele uren later was ze op weg naar haar toiletje en daar is ze gewoon ineengezakt, waarschijnlijk een hartaanval of een tumor die haar fataal geworden is. Ze lag in een wandelhouding en haar oortjes stonden nog mooi recht. Volgens mij wist ze zelf niet eens dat haar einde nabij was. 

Dat is een troost voor mij, ze heeft absoluut niet geleden of gesukkeld, is geen enkele dag in haar leven ziek geweest en tot het laatste moment was ze nog erg bij de pinken. 

Maar het besef dat ik nu haar mooie glanzende vachtje nooit meer zal kunnen zien, ruiken en voelen doet pijn. Ik mis haar verschrikkelijk en het is misschien niet eerlijk tegenover de andere hamsters die ik al gehad heb, maar ik vond haar de allermooiste. 

Ze ontpopte zich van schrikachtige hamster tot lief, aanhankelijk en altijd even vrolijk. En al haar unieke eigenschappen zal ik nooit vergeten. Ze heeft me zoveel mooie herinneringen gegeven. 

Hoe we haar uit de schoen moesten trekken in de winkel want ze wou per se blijven slapen. Hier kreeg je haar ook met geen kanonschot wakker als ze vast sliep. Het veelvuldige uitrekken en geeuwen na het wakker worden. Het lieve geluidje dat ze bijna dagelijks maakte en haar de bijnaam "squeaky toy" opleverde. Haar aparte gevlekte oortjes en hoe die alle kanten opdraaiden als ze alert was. Haar smekende blik met die priemende oogjes en lieve neusje als ze uit de kooi wilde. Hoe ze al haar speelgoed als obstakels zag en er rond liep i.p.v. ermee speelde. Enkel met loopwielen, -ballen en huisjes met 2 verdiepingen kon je haar een plezier doen. Hoe haar buis, washand, en trappetjes het iedere dag moesten ontgelden bij het ontwaken. Ze haalde zelfs de trap van de eerste verdieping op! De term "knaagvast plastic" betekende niets voor haar, overal heeft ze knaagsporen achtergelaten. Zelfs op haar eigen vacht want ze had regelmatig korstjes door tegen die knaagsporen te slapen. Toen ik op een dag het dak van haar huisje door de kooi zag wandelen liet ze me denken aan een schildpad, ze was te groot geworden voor het huisje. 

De laatste maanden van haar leven is ze nog ca. 30g bijgekomen tot ze 137g woog, zelfs na haar dood woog ze nog 134g. Dat kan op een inwendige tumor of vocht vasthouden wijzen. 

Shiny is exact 2 jaar en 1 maand bij ons geweest en is ongeveer 2 jaar en 3 maanden geworden. 

Ik mis je nu al lieve meid , de knuffels en kusjes op je kopje, jouw kleine handjes op mijn hand. Maar je bent in goed gezelschap op de regenboogbrug. Geef een knuffel aan de andere drie en ik weet dat je op mij wacht, ooit zullen we elkaar weer zien.

Hier vliegt al enkele weken een vogel rond met een erg uniek geluid dat ik nog nooit gehoord had. Ik heb dit geluid kunnen vastleggen en via een vogelforum ben ik te weten gekomen dat het om een halsbandparkiet gaat. En ik maar zoeken naar roofvogels… Het zijn er trouwens 2 maar eentje zit constant verscholen in het bladerdek maar van de andere heb ik gelukkig wel – eindelijk – een foto en filmpje kunnen maken!

De exacte betekenis van een halsbandparkiet vind ik niet, daar zal ik mij zelf in moeten verdiepen. Wel een verklaring van de parkiet algemeen: We moeten voorzichtig zijn met onze woorden en activiteiten omdat ze een grote invloed hebben op degenen die ons het meest aan het hart liggen. Het leven thuis heeft meer evenwicht nodig en zal meer aandacht en zorg eisen dan voorheen. Mja, misschien is dit wel zo, ik ben momenteel vooral geconcentreerd op carrière. 

Andere dieren die me veelvuldig bezoeken zijn motten maar het vreemde is dat ik ze ook overdag zie en dat ze hier op mijn terras sterven. En dan heb ik het niet over 2 of 3 maar minstens 7! Dat alleen al is een symbolisch getal en heeft met vertrouwen te maken. Blijkbaar heeft een mot 4 fasen en moet ik me nu afvragen in welke fase ik me bevind. Een dier dat naar hier komt om te sterven schijnt bovendien dit huis als veilige plaats te beschouwen. Het is een eer dat stervende dieren jouw huis in hun laatste kwetsbare moment uitkiezen. 

Tot slot niet zo gezellige dieren: spinnen. Yep, ik ben een van de vele mensen met een fobie hoewel het al veel gebeterd is. Die met dunne poten dood ik niet meer maar die dikke… brrrr. Ik zie ze gelukkig niet veel maar het lijkt alsof ze denken dat het al herfst is en tijd om te paren. Ik heb er 2 op 2 dagen tijd gezien. Wie bang is voor spinnen moet in het echte leven directer omgaan met anderen. Spinnen hebben ook met schrijven te maken maar mijn boek en cursus zijn af. Zit ik in een web opgesloten? Ach, misschien is het inderdaad gewoon paartijd en moet ik er niet teveel achter zoeken. Liever niet eigenlijk want anders ga ik weer nachtmerries krijgen, brrr. 

Veel om over na te denken in ieder geval.