Click on the below button to drop me a note. Suggestions and questions very welcome !
Halfway around the world in 1 year
Welcome to Sotje62 ! My blog intends to make the world a smaller place. Automatically and real-time, the blog traces Beatriz and myself's whereabouts, it might just tell you a thing or 2 that interests me - therefore not you, that's the privilege of having a blog - but read new blogs on the top and click on the pictures in the side bar to see older blogs, the blog,and Beatriz and I hope you grow a good 'travel' appetite. Sotje62 travel blog is in Vlaams (donker gekleurd) and in English (light coloured). So read what you understand and again what you like.
26-04-2009
Uit mijn notaboekje. 26/04/09. Varkala. (Vlaams)
22H30. Varkala.
Op het balkon van onze kamer is het fris. Terwijl er een cassette met Malayalaanse muziek speelt, is op het balkon zitten de beste plaats op dit moment. Het is frisser dan in de kamer en musquitos zijn er niet. De hoteluitbater zegt dat als we er 5 tonen, we de kamer voor niets krijgen. Vlotte gast, die uitbater. Dikwijls gaat hij naar Cochi, waar wij voor Varkala waren, en hij begrijpt onze zorg van musquitos. In Cochi krioelt het van de musquitos omdat het omringds is met stilstaand water. In Varkala, waar we nu zijn, is het oceaan. Na zijn uitleg doet hij zoals iedereen in India goed doet, hij schudt ons de hand, we wisselen namen uit, en we schudden ons hoofd. Zonder woorden zeg je dan dat het aangenaam kennismaken is, en dat je voort moet. Zijn woorden zijn een geruststellende start van ons verblijf.
We betalen 250 rupees per nacht voor de kamer, omgerekend bijna 4 euro. Dezelfde kamer in het hoogseizoen November - Maart zou ons 800 rupees kosten, maar dat maakt voor ons niet uit. Nu is het laagseizoen. Toeristen aan de macht.
Bea en ik startten in Varkala met de 1ste onderhandeling, dat zijn de rickshaw chauffeurs. We bereidden ons voor met de lonely planet die zegt dat het strand ongeveer 2km rijden is. De rupees die wij voor 2km geven is 30 rupees.
We stappen van de trein en het spel begint al. De eerste chauffeur komt als een gier neergestreken bij ons en doet een voorstel, 40 rupees. Geen slecht voorstel van hem, maar hij is te vroeg. Eerst willen we naar een winkeltje om water te kopen. Onderweg komt een 2de, 3de en 4de chauffeur op ons af. Allemaal te vroeg want we gaan drinken. Na onze fles water komt de winnaar aan bij ons. Hij stelt 50 rupees voor en wij 30. Hij zegt 45, wij 30, hij zegt 35, wij 30. Hij kijkt een keer lelijk, schudt met zijn hoofd en zegt ok.
Hij brengt ons naar een plek die we in de lonely planet gevonden hadden, een plek waar er hutten zijn. De chauffeur kent de plek, kijkt content en dat betekent iets. Hij gaat er commissie krijgen nadat we een hut nemen. Dat kan oplopen tot zo'n 200 rupees. Na een kwartiertje rijden komen we aan in Kerala bamboo house. De chauffeur helpt ons bij het uitladen van de rugzakken en wacht rustig af. Iemand ontvangt ons vriendelijk, de chauffeur is nieuwsgierig naar wat de uitkomst zal zijn.
De persoon brengt ons naar de eerste hut en we volgen hem. Ik zeg: 'we zoeken iets voor 200 rupees'. Hij zegt natuurlijk dat dat veel te laag is, hij antwoordt 600 rupees. Hmm, hij moet nog ver naar beneden. Wij blijven bij 200 rupees en hij gaat nog naar 550 en 500 maar dan stopt hij ermee. Hij wil ons nog helpen door hem naar zijn overgebuur te brengen die voor 300 rupees verhuurt, maar daar hebben wij geen zin in. Het spel van de Indiers om commissies te geven aan vrienden, daar hebben wij geen zin in. In plaats daarvan zoeken we zelf een volgende plek die ons bevalt.
In de volgende plek hebben we wel prijs. Ik zeg opnieuw hetzelfde: 'we zoeken iets voor 200 rupees'. Deze keer zijn het kamers. De kamers zijn 300 met balkon, badkamer en redelijk toilet, belangrijk is ook dat er geen beesten te bespeuren zien. We komen overeen op 250 rupees.
Niet zoals de eerste uitbater, verkiest deze liever het verhuren van een kamer aan een lage prijs, dan de kamer niet te verhuren. Voor backpackers zoals wij, is het India van buiten het seizoen een goeie plek om te zijn. Een half uur later speelt de Malayalaanse muziek nog altijd en is het balkon de beste plaats om te zitten.
Bea en ik hebben onze uitgaven van de laatste 2 weken bij elkaar gelegd. Elk liggen we aan 220 euro. Dat is vanaf aankomst in Mumbai tot vandaag. Goed bezig! Het geld dat we verdiend hebben met de tv-spotjes is er niet bijgerekend. (e.d. we hebben een 2 tv-spotjes gemaakt voor de lokale televisie !!) Wat we daarmee verdiend hebben, is niet zoveel in euros maar dan wel weer in rupees. We hebben er meer dan een week onze hotelkosten mee kunnen betalen. Veel werk hebben we er ook niet voor moeten doen. De eerste dag 6 uur en de 2de dag een half uur. Dat half uur bijvoorbeeld deden we 2 scenes. Een eerste met Bea en ik samen, waaar Bea moest klakken met haar tong, daarna glimlachen, terwijl ik verwonderd sta te kijken waarom. De opdracht is voor een fabrikant van curry dus het moet wel curry zijn die haar doet klakken. Deze fabrikant komt met een nieuwe curry-smaak op de markt en zet een campagne op met tv-spots, billboards, volgens mij gaat dat een succes worden ! :))
Na de opdracht krijgen we een typisch Keralees ontbijt, rijst klaargemaakt in bloem, en met de bijbehorende curry-smaak. Ik probeer het, Bea moet het niet hebben. Serieus pikant materiaal. Ik moest eerder blazen dan klakken.
Lees ook dat ze in India met hun blote handen eten. Ik vind dat niet erg maar als ze dan geen vork voor mij hebben, dan is het wel erg. Niet voor de hygiene, alhoewel het nniet hygienisch is, maar eerder omdat je er een potje van maakt. Overal curry en rijst aan je handen en je mond. Er was niet genoeg water om het vuur te blussen. Uiteindelijk worden we betaald (door John, zie je in de foto's) en gaan we voor een normaal ontbijt in Cafe coffee day. Dat was veel beter voor onze Europese maag.
Vandaag hebben we een gevoel dat we financieel goed bezig zijn. Als we op dezelfde manier verdergaan, gaan we niet blut in Australie aankomen. En misschien kan een bezoek aan Calcutta er nog vanaf.
16.09.09. Half-Round the world in 1 year / Kick off. 9th of April 2009, Mumbai, India’s biggest city, is our best destination to take the train south to Goa, Kerala and Bangalore. From there we go 4,000 km by train back to north India, see Karnataka, Rajasthan, the Taj Mahal, Varanasi and Nepal. In Nepal we do small treks in the Himalayas and visit Kathmandu. Over de friendship highway, the route goes from Kathmandu to Lhasa by jeep, maximum altitude 5250m and we get to see the Mount Everest. In Lhasa we take the train through China, see the Terracotta warriors in Xi'an, and go 3,500m north to enter Mongolia and arrive in Ulan Bator. In Mongolia we camp in the Khovsgol area near the Russian Siberia, and renew the Chinese Visa to go back south. The clock says 4 months when we trained through China and see Yunnan, South China with its wonderful terraced rice fields. We enter the tropics and after 6 months travels we are in Vietnam. 2 months after that, we should have seen Angkor, the beaches in Thailand & Maleysia ...<e.d. 25.10.09. There is a change of plan after Angkor: we fly from Bangkok to Manila, we go to the Philippines!!> and on a ferry to Indonesia. From either Kuala Lumpur or Bangkok, we find our way to Sydney and work for 3 months. We will have traveled for 1 year when we are in Oz and ... and ... and ... that is how far we planned. But we were supposed to come back in 1 year but we are only half around the world. Beatriz and myself love Asia!! So much for planning ahead and scheduling. Let's just see how we get on and the more exciting our trip will be. Wish us good luck on the trip!!
