Uit mijn notaboekje : 21/04/2009. xml:namespace prefix = st1 />Fort Cochin.

Het is dinsdagmidag 12 uur en Bea en ik nemen ontbijt in Café coffee day, zeg maar de Indische versie van Starbucks. Het is koel want de airco staat hard aan, en er draait een instrumentale versie van 1,2,3 van Ricky Martin. Dat moet café coffee day muziek zijn, dé ontbijtplaats met Europese feel.

Café coffee day is een goeie plek om wakker te worden. De koffie is gemaakt met een koffiemachine, het toilet heeft toiletpapier, een 1,2,3 van Ricky Martin was een topper in zijn dagen. 

Gister zijn we in Fort Cochin aangekomen, Kerala. Kerala is, samen met Tamil Nadu de meest zuidelijke staat, in India. De streek is bekend voor zijn kanalen, rivieren en meren. En het staat bekend als de plaats in India waar ze de meeste olifanten hebben. De mensen zijn er enorm vriendelijk en ze spreken er Malayalam. Fort Cochin ligt ongeveer in het midden en aan de kust.

Gisteren heeft het een regenbui gedaan en nu regent het ook. Omdat de regen voor een serieuze afkoeling zorgt vinden we dat niet erg. In het hostel krijgen we ook een paraplu van de uitbater en wandelen we in onze T-shirt en sletsen verder. 

Kerala ligt op een 1000 km van Goa en Bea en ik hebben dat in 30 enorme zware uren afgelegd. Zondag morgen vertrokken we met de bus om maandag middag met de rickshaw aan te komen. Daarin zit een nachtreis met de trein van 13 uur in de general compartment. De general compartment betekent zoveel als ‘zittend slapen’, geen bed dus maar een zitplaats. 

Verassend is dat het aantal zitplaatsen niet genoeg is voor het aantal reizigers. Je moet drummen voor een plek om staan, laat staan om te zitten. Het was dus dik tegen ons tanden !!

19H30.Zondag avond. Margao.

Het is donker en de trein arriveert. Hopend op een plaats stappen we op de trein maar de hoop was rap weg. Alle zitplaatsen vol en recht staan is al moeilijk. We zijn alle twee in shock en spreken Spaans zodat niemand zit te luisteren wat we zeggen. De eerste schrik momenten zijn voorbij en we lachen om waar we terechtgekomen zijn. Een ouder Koppel, ze hoorden net zo min thuis als ons in de ‘general’, zegt dat we naast hen kunnen zitten. We raken aan de praat en dat duurt rap 3 uren vooraleer de slaap opkomt.

Effectief slapen is nog iets anders. Een zitbank wordt gedeeld met 5 mensen, boven je slapen er nog 2 a 3  mensen. Ik heb mezelf geholpen door het bovenbed vast te houden en mijn hoofd op mijn arm te leggen, Bea heeft 2 zitplaatsen genomen om te slapen. Slapen die nacht betekent 3 uur slapen en 5 uur dommelen. 

10H30. Maandag morgen.

We stappen af in Trissur omdat er daar een olifanten processie doorgaat. Dat is in April/Mei volgens de lonely planet. Verkeerd !! want het is enkele de 3de mei. In Trissur nemen we nog een bus van 2 uur (goed geslapen op die bus !!) naar Ernakulam, en komen we aan in Fort Cochin met de ferry service om 14H00. Een hostel zoeken heeft geen 5 minuten gekost want we waren niet echt kieskeurig. Direct ons bed in en in de vooravond zijn we wakker geworden. 

Deze koffie in café coffee day smaakt enorm. Ze hebben cappuccino, toiletpapier en Ricky Martin. Soms is dat genoeg om een mens gelukkig te maken.

--------------------------------------------------

Notebook. 21/04/2009. Fort Cochin.

It is Tuesday noon time and Bea and I are having breakfast in Café coffee day, say Starbucks of India. The airco is on, Ricky Martin’s 1,2,3 is playing in the background. Without lyrics, interesting, has to be the taste of café coffee day. No blame there.

Café coffee day is a brilliant place to wake up. They have a coffee machine, there is toilet paper, en have to say Ricky Martin was one of my absolute favourites.

Yesterday we arrived in Fort Cochin in Kerala. Kerala, together with Tamil Nadu, is the most southern part of India. The state is known for its backwaters en owning the most wildlife in the whole of India. People are friendly, speak Malayalam, which is an incredible language to hear, and we were looking forward to see this place. 

Now I want to tell you how we got here. In an enormously tough 30 hours, we took buses, a horrible train, a few rickshaws, a boat, name it. It was dreadful with the 13-hour night train topping everything. The general compartment it is called and I prefer to call it the misery compartment. Not as much as there are only seats and no beds (cause we knew that when booking the ticket) bothered us, but there were no reservations on the seats either. Big misjudgement !

19H30.Sunday evening. Margao.

Sun sets and the train arrives. Still hopeful for a seat we see the train passing. The last 2 coaches the Indian guy at the desk told us. Hurrying to get to the last part of the train, we see the train more full than any train or tube. It was hard to get on the train in the first place. Surrounded by staring people, guys in skirts (had to say that J), with no space to sit nor even to put the backpacks. Desperate is the word !! After 5 minutes we got more relaxed though and met some friendly people. 

Sleeping in the general coach is still something else. 5 people are on a bench, on the top bed there are 2 or 3 people, the bench is very hard to even sit on. I helped myself with a monkey position. Hanging my arms holding the top bed, I put my head on my arm and slept like that. Sleeping means around 3 hours deep  and 5 hours of very light sleep.

10H30. Monday morning. 

We got of in Trissur which was a mistake of us. We believed the lonely planet that there would be a elephant procession the whole of April and May. It is not, so a bus (slept great on the bus !!) took us to Ernakulam, where we took the ferry service to Fort Cochin. Exhausted, we took the first hostel, and slept the rest of the afternoon.

This coffee in café coffee day is fantastic. This place has cappuccino, toiletpaper and Ricky Martin. Sometimes that’s all you need to be a happy bunny. .

Groetjes,
Klaas.
*source: 3.bp.blogspot.com