Na de O sesshin van Januarie is alles veel rustiger geworden. Ik ben toegekomen in de piekperiode van jaar maar in januarie loopt de trainingsperiode teneinde. Voor een nieuwe trainingsperiode herverdeelt de Roshi de jobs (kotai genoemd). Als hij de mensen wat meer structuur of stress (of beide) wil geven dan geeft hij ze een job (job in de keuken, tuin, zendo,...). Ik heb niets gekregen.
Ondertussen is Roshi al twee keer afwezig geweest voor telkens twee weken (dan geeft hij o sesshin in het buitenland). Dan sfeer wordt hier dan veel losser. De mensen in het klooster gaan zich dan meer ontspannen en mooi om te zien is dat ze ook de kapoen kunnen uithangen. Hier komen vaak ook de spanningen meer boven (wij blijven toch allemaal mensen). Voor mij was dit alweer zeer moeilijk om mij aan te passen aan de plots zeer ontspannen gang van zaken. Ook heel dubbel, want als onze guru tekeert moeten direct weer onze focus scherp zetten en dat gaat niet zo snel bij mij. Nu hij voor de tweede keer weg is houd ik de middenweg met ontspannen focussen .
over focussen gesproken, daar gaat de hele training om bij mij. De theorie spreekt vanzelf; keihard concentreren op je ademhaling en niet op je gedachten (ook niet de gedachten of emoties, pijn of gelijk welk fenomeen je ervaart). de praktijk: probeer het zelf maar eens! Ik ben het wel eens met de filosofie die er verder uitvloeit. In alles wat je doet op elk moment, geeft je jouw complete inzet en energie. normaal heb ik de neiging om vaag te blijven. Als ik werk bijvoorbeeld ga ik voortdurend denken aan hoe ik mijn vrije tijd ga opvullen (is het dan nog vrije tijd als het al opvult??) en als ik vrije tijd heb ben ik continu bezig met het organiseren van werk of andere taken (boodschappen doen bijvoorbeeld). Hier probeer ik tijdens de Samu (werkperiode) al mijn concentratie in mijn taak te steken ipv weg te mijmeren in gedachten. Dit lukt mij alleen de eerste week na Osesshin, daarna gaat druipt mijn concentratie heel langzaam af. Je kan o sesshin dus zien als een soort vorm van opladen. Zienbaar gebeurt daar niets (een kudde mensen die aan het zitten is en de enige actie is wanneer iemand in slaap valt). Maar zo'n osesshin gaat heel diep. Telkens opnieuw botst ik tegen dezelfde frustraties en emoties (ze hebben alleen telkens een ander verhaal). Telkens opnieuw komt er een moment in die week waar ik vastberaden ben om zo vlug mogelijk naar huis te gaan. maar eens is opnieuw door die frustratie of emoties ben gegaan is het alsof ik 20 kilo minder weeg. Ik ben heel moe na zo een sesshin maar diep voel ik iets dat nooit moe is (Ik slaap bijvoorbeeld maar 3 uur per dag tijdens een Osesshin maar op onze vrije dag erna heb ik niet de behoefte om te gaan slapen, ik krijg de klop meestal 3 dagen later).
KOUD, dat is het hier wel geweest de laatste maand. Temperatuur schommelt in de vroege morgen van 0 tot min5. we lopen altijd rond zonder kousen , muts en handschoenen, dus voor die lichaamsdelen is het wel een uitdaging.Mijn vingertoppen zijn de delen die er tot nu toe onder lijden. Ik voel continu een tinteling of druk dat precies niet over gaat. De medekloosterleden zeggen dat het wel over gaat eens de temperatuur weer stijgt (zolang ze niet zwart uitslaan ga ik ze niet verliezen ;-) )
Ik heb mij voorgenomen om in eind Julie te beslissen of ik tot het eind van de volgende trainingsperiode blijf of niet( die loopt van augustus tot eind januarie). Nu heb ik daar totaal geen zicht op. Het zelfs mogelijk dat ik volgende week alweer in belgie sta. Time will Tell
Ik heb net een intense periode achter de rug. 2 weken voor kerst is er Rohatsu. Dit is een vergelijkbaar met een O sesshin, maar dan wordt er verwacht dat je niet gaat neerliggen gedurende die 7 dagen. Reden hiervoor is dat je "chi" energie verliest als je gaat liggen. Rohatsu is de viering van de verlichting van de boeddha en er wordt ook gezegd dat vele mensen een grote doorbraak krijgen in deze week als ze echt alles geven. Ik heb de eerste nacht al zittend en leunend tegen een muur geslapen. maar omdat ik de volgende dag zo moe was (ik viel al staand in slaap), ben ik voor de rest van de week gaan liggen. De laatste dag werd er zelfs niet geslapen, de laatste ceremonie eindigde om 7u en om 10u zag ik voor het eerst mijn bed na 24u. Vreemd is dat je voelt dat je heel moe bent, maar door het vele mediteren voel je jou terzelfdetijd vol energie. Alsof je lichaam en geest daar niets over te zeggen heeft.
Om er nog een schepje bovenop te doen was na 2 dagen rust alweer een O sesshin om degene die niet (nog) doorbraken tijdens rohatsu nog een extra kans te geven. De dag na de laatste dag van O sesshin is er dan tochitoya. Hier gaan alle monniken van de zenkloosters eens totaal uit de bol. Ze eten en drinken uitbundig (ja, alcohol!). Dit was voor mij echt van het ene extreem naar het andere. De dag na tochitoya moest ik dan nog koken voor 40 man terwijl de rest een vrije dag had. spanning -ontspanning - stress Vandaag heb ik nu mijn vrije dag gekregen. Na dit literaire gedeelte ga ik waarschijnlijk een beetje slaap inhalen.
De training gaat voorlopig goed. Ik heb drie vuisteregels die mij gaande houden: zitten, focussen en ademen Ik probeer elke uitademing zo bewust mogelijk te tellen. op die manier gaat alle concentratie weg van mijn gedachten. Elke gedachte die komt moet ik telkens opnieuw loslaten. op den duur besef je dan ook wat voor onzin al die gedachten kunnen zijn, gewoon omdat je er niet meer op reageert. Je blijf continu in het hier en nu. belangrijke voorwaarde is dan wel dat je op elk moment aanvaard hoe je jou voelt. Ongeloofelijk vind ik hoe mijn ademhaling geleidelijk begint te veranderen. Mijn uitademen gaat zeer ontspannen en zeer lang. Na de laatste Osesshin begin ik nu ook "iets " te voelen in mijn onderbuik telkens als ik lang en diep uitadem. De roshi herkent het als energie in mijn tandem, hij luisterst naar mijn adem en zegt dan telkens hetzelfde : good, but continu. Tijdens de dharma talk zegt hij dat zenboeddhisme je leert om alles los te laten. En hetgeen waar wij ons het meest aan vast houden is ons-zelf. Het klein ik-je in ons die ons doet vervremen van onszelf en dus ook van de mensen naast ons.
Het monnikenleven gaat ondertussen gewoon door. Deze avond begint er alweer een KO sesshin. Op kerstavond wordt er gewoon iets gegeten maar de sesshin gaat door.
Begin januari is er alweer een O sesshin en daarna vertrekt de Roshi naar Duitsland waar er ook een one drop zendo is. Als hij weg is mogen we een uur langer slapen. 5u in plaats van 4u , uitslapen noemen we dat in het klooster.
Ik probeer een vlug beeld te geven over het dagdagelijkse leven in het klooster.
3u40 opstaan en om 4u klaar staan in samuki en hakama om naar de hondo te gaan. Daar doen we sutra`s tot ongeveer 5u. De sutra`s hebben de bedoeling om de energie die we hebben vergaard tijdens onze medidaties in onze woorden te leggen en die zo, naar de wereld toe, uit te sturen. Het gaat hem over lage energie, De energie die er altijd is, vergeten of aan de kant geschoven wordt door de hoge mentale energie. Na de sutra`s gaan we mediteren inde zendo, dit noemen ze zazen. Dan gaat er een bel,iedereen springt op en loopt als een bezeten ziel naar de Roshi. Een gesprek met de Roshi noemt men zanzen. 7u ontbijt. alles is formeel en wordt volgens de regels van het klooster opgedient en opgegeten en opgekuist. 8u Inside en outside cleaning: de tuin en de zendowordt gekuist. het wordt veronderstelt dat alles in stilte en volle concentratie wordt uitgevoerd. 9u Samu: allemaal klusjes die in het klooster moeten worden uitgevoerd. ook hier wordt dezelfde concentratie en stilte verwacht. 13u Eten: zelfde formele regels daarna hebben we vrij tot 17u30, we mogen het klooster verlaten maar dan wel onder goedkeuring van de roshi. dan gaan we alweer 2 u zitten en om 21u gaan we afsluiten met sutra`s en de taken voor de volgende dag worden uitgedeeld.
Dit is het normale klooster leven.
bij een KO sesshin komen er s`avonds nog 2u bij dus beginnen we medidatie om 16u. bij een O sesshin komen wordt de samu en de vrije tijd vervangen door medidatie. Dit zijn de zware programma`s die 7dagen duren, 1 keer in de maand voorkomen en waar tot 13u per dag wordt gemediteert. Dat voelen je benen!
Het enige wat ik nu moet doen in mijn medidaties is ademen. De roshi zegt dat mijn ademhaling te oppervlakkig is en geeft mij de raad om elk mentaal idee of concept over ademhalen te vergeten. Ik moet zitten als een stomme idioot volgens hem. makkelijker gezegd dan gedaan. het is hier vooral een les van te leren loslaten. De mensen die hier komen kunnen bijvoorbeeld even gemakkelijk komen als dat ze gaan. Soms is dat moeilijk maar aan de andere kant geeft het een gevoel van opluchting om dat je weet dat er altijd nieuwe mensen zullen komen.
over twee dagen start er opnieuw een Osesshin. Het wordt dus opnieuw een zware week.
4 oktober 2010 vertrek ik naar Sogenji, een Japans klooster in Okayama waar allemaal westerlingen "zitten".
Het wordt voor mij afwachten wat voor een ervaring mij dit zal geven. Ook heb ik nog veel twijfel als ik dit wel 1jaar zal kunnen volhouden. Ik ben alsmeer nieuwsgierig, opgewonden en nerveus naarmate mijn vertrekdatum dichter komt.
Zenboeddhisme is voor mij een gelegenheid om eens dieper in mijzelf te gaan kijken. Stilte en concentratie brengt mij vaak naar heel bijzondere plaatsen. Plaatsen die direct verdwijnen als je er een betekenis probeert aan te geven. Al sinds ik psychologie ben beginnen studeren in 2005 wist ik dat een mens meer was dan hij zelf kon bedenken. Immers als je denkt : "ik ben ZO", dan geef je geen ruimte meer voor alle andere dingen die je kan zijn. Ratio heeft blijkbaar ook zijn beperkingen.
Via deze blog zal ik jullie laten weten hoe het met mij gaat en wat mijn ervaringen zijn.
 "Very Happy"){kind=icon}
