Na de O sesshin van Januarie is alles veel rustiger geworden. Ik ben toegekomen in de piekperiode van jaar maar in januarie loopt de trainingsperiode teneinde. Voor een nieuwe trainingsperiode herverdeelt de Roshi de jobs (kotai genoemd). Als hij de mensen wat meer structuur of stress (of beide) wil geven dan geeft hij ze een job (job in de keuken, tuin, zendo,...). Ik heb niets gekregen.
Ondertussen is Roshi al twee keer afwezig geweest voor telkens twee weken (dan geeft hij o sesshin in het buitenland). Dan sfeer wordt hier dan veel losser. De mensen in het klooster gaan zich dan meer ontspannen en mooi om te zien is dat ze ook de kapoen kunnen uithangen. Hier komen vaak ook de spanningen meer boven (wij blijven toch allemaal mensen). Voor mij was dit alweer zeer moeilijk om mij aan te passen aan de plots zeer ontspannen gang van zaken. Ook heel dubbel, want als onze guru tekeert moeten direct weer onze focus scherp zetten en dat gaat niet zo snel bij mij. Nu hij voor de tweede keer weg is houd ik de middenweg met ontspannen focussen .
over focussen gesproken, daar gaat de hele training om bij mij. De theorie spreekt vanzelf; keihard concentreren op je ademhaling en niet op je gedachten (ook niet de gedachten of emoties, pijn of gelijk welk fenomeen je ervaart). de praktijk: probeer het zelf maar eens! Ik ben het wel eens met de filosofie die er verder uitvloeit. In alles wat je doet op elk moment, geeft je jouw complete inzet en energie. normaal heb ik de neiging om vaag te blijven. Als ik werk bijvoorbeeld ga ik voortdurend denken aan hoe ik mijn vrije tijd ga opvullen (is het dan nog vrije tijd als het al opvult??) en als ik vrije tijd heb ben ik continu bezig met het organiseren van werk of andere taken (boodschappen doen bijvoorbeeld). Hier probeer ik tijdens de Samu (werkperiode) al mijn concentratie in mijn taak te steken ipv weg te mijmeren in gedachten. Dit lukt mij alleen de eerste week na Osesshin, daarna gaat druipt mijn concentratie heel langzaam af. Je kan o sesshin dus zien als een soort vorm van opladen. Zienbaar gebeurt daar niets (een kudde mensen die aan het zitten is en de enige actie is wanneer iemand in slaap valt). Maar zo'n osesshin gaat heel diep. Telkens opnieuw botst ik tegen dezelfde frustraties en emoties (ze hebben alleen telkens een ander verhaal). Telkens opnieuw komt er een moment in die week waar ik vastberaden ben om zo vlug mogelijk naar huis te gaan. maar eens is opnieuw door die frustratie of emoties ben gegaan is het alsof ik 20 kilo minder weeg. Ik ben heel moe na zo een sesshin maar diep voel ik iets dat nooit moe is (Ik slaap bijvoorbeeld maar 3 uur per dag tijdens een Osesshin maar op onze vrije dag erna heb ik niet de behoefte om te gaan slapen, ik krijg de klop meestal 3 dagen later).
KOUD, dat is het hier wel geweest de laatste maand. Temperatuur schommelt in de vroege morgen van 0 tot min5. we lopen altijd rond zonder kousen , muts en handschoenen, dus voor die lichaamsdelen is het wel een uitdaging.Mijn vingertoppen zijn de delen die er tot nu toe onder lijden. Ik voel continu een tinteling of druk dat precies niet over gaat. De medekloosterleden zeggen dat het wel over gaat eens de temperatuur weer stijgt (zolang ze niet zwart uitslaan ga ik ze niet verliezen ;-) )
Ik heb mij voorgenomen om in eind Julie te beslissen of ik tot het eind van de volgende trainingsperiode blijf of niet( die loopt van augustus tot eind januarie). Nu heb ik daar totaal geen zicht op. Het zelfs mogelijk dat ik volgende week alweer in belgie sta. Time will Tell
 "Very Happy"){kind=icon}
