Polaroids van mijn bestaan: wat ik zie, wat ik hoor, wat mij raakt, wat mij stoort, wat me warm maakt, wat me koud, wat ik poog te haten en waar ik het meest van houd.
30-10-2011
Schrijf een liedje voor jezelf
Soms zit het hoog. Niet zomaar hoog, maar wolkenkrabber hoog. Het groeit boven je uit, boven je hoofd, boven je huis. Boven je hart en je ziel. Het is groter dan je.
Ik heb het wel eens met de liefde.
Ja, ik hoor het u al denken: daar zijn ze weer. 't Is altijd weer de liefde.
Maar zo is het ook echt.
Je kan alles plooien, in synoniemen zetten, uitkleden tot de kern, matroesjkagewijs uit z'n omhulsel halen en het kleinste poppetje zal altijd liefde heten.
Het is het kleinste poppetje dat mij drijft. Dat rond mijn arm bungelt en om mijn hals hangt. Dat door mijn hoofd spookt en rond mijn hart zweeft tot ze op zeldzame dagen (en meer nog nachten) als een gek van mijn hart naar mijn tenen racet en terug naar boven.
Ik heb het soms met mensen.
Dan voel ik liefde. Die boven mijn hoofd uitgroeit, boven mijn hart en ziel.
En dan schrijf ik een liedje.
Want ik heb niet het flauwste benul wat je anders met zoveel liefde aan moet...
Een herfstige groet, de koude is terug. Ik ben hier terug. Jij ook? (Ik geloof er alvast in)
