Polaroids van mijn bestaan: wat ik zie, wat ik hoor, wat mij raakt, wat mij stoort, wat me warm maakt, wat me koud, wat ik poog te haten en waar ik het meest van houd.
22-08-2010
Sommige meisjes worden als vrouw geboren
Kijk naar mij. Zie hoe wreed de natuur mij verstoten heeft. Onaards. Proef het zout op mijn huid. Drink mijn tranen, ze bestaan alleen voor jou. Verslind me zacht. Ik ben toch al eens gestorven? Ik wil zweven, licht als dons.
We zoeken samen naar het betere uur. Criticasters, wie moet ze. Ik schrijf toch niet voor jou? Ik weiger deel te nemen aan je wereld vol platitudes en eigenlof. Platgetreden paden zijn het. Meisjes, die bestaan niet meer. Je wordt toch als vrouw geboren in deze tijd?!
(...) and I ask you right here please to agree with me that a scar is never ugly. That is what the scar makers want us to think. But you and I, we must make an agreement to defy them. We must see all scars as beauty. Okay. This will be our secret. Because take it from me, a scar does not form on the dying. A scar means, I survived. (Chris Cleave, The other hand, p. 13-14)
Want soms is het tijd voor incoherentia,
Lieve groet,
S.
17-08-2010
Het is zo koud in Alaska
Soms zijn er dagen dat ik mij afvraag wie in hemelsnaam de zogenaamde 'sociale conventies' uitvond... Want het is zo koud in Alaska vrienden! En als het ijs van buiten naar binnen sluipt, moet je je dan echt nog bezighouden met wat hoort en wat niet?
Blijkbaar is de wereld echt wel een grote speeltuin. Meer nog, we leven als het ware in een soort gezelschapsspel, waggelend met onze pion over vakjes op zoek naar dat 'gezelschap' waarover dat spel dan spreekt. Maar niemand geeft je bij je geboorte de spelregels en dan beland je al eens in situaties waarbij je blijkbaar naar een spreekwoordelijke gevangenis vliegt, in je uppie, en laat mij je iets vertellen: ik wacht nog steeds op een kaartje waarop staat dat ik die gevangenis mag verlaten zonder daar een of andere prijs voor te betalen..
Nee lieve vrienden, de kanskaarten komen niet zo vaak en ik bouw ook zelden hotels, in mijn autootje zitten nog geen talrijke roze en blauwe pionnetjes en die steun van dat algemeen fonds, daar heb ik zo mijn vragen bij.
Desalniettemin weiger ik pertinent de bank te spelen! Het is tijd dat ik nog eens met de dobbelstenen rol... hou jullie vast aan een kosmisch takje, want ik waag mijn kans nog eens aan het rad, dat, zoals jullie weten, eeuwig draaiende blijft...
Blijf stralen, op zijn minst tijdens de kantooruren,
S.
"Stephanie says that she wants to know why she spent half her life on people she hates now" (Velvet Underground) http://www.youtube.com/watch?v=x8jGKp4kbeM&feature=related
16-08-2010
De dag dat ik verkeerslichten begon te bedanken omdat ze groen werden
Dag lieve vrienden,
Het is niet altijd wat het lijkt in het land van regenbogen en hartjes op de i's! Daarom moet er geblogd worden: over de dingen des levens, de mooie en de meedogenlozen, de vespa's en de aura's en bovenal: het leven en de schoonheid. Omdat de kosmos een goed gevoel voor humor heeft en Fortuna's rad eeuwig draaiende blijft, sta ik ter uwer beschikking. Om u er ten allen tijde aan te herinneren: schoonheid schuilt in alles.
