Wij zijn Goele en Roland, we zijn sinds 30/1/2012 de trotse ouders van Janne Nardos, een Ethiopisch dochtertje. Na 5 jaren wachten, mochten we ze eindelijk in onze armen sluiten! Ons geluk is nu compleet!!
DAG 4: Koffieceremonie en shoppen op zijn Ethiopisch
Ook afgelopen nacht heeft oos dûpke weer héél goed geslapen. Ze is maar 1 keertje wakker geweest. Na het ontbijt werden we verwacht bij Joale, Melat, Meron en Grandma voor een tasje overheerlijke koffie. Terwijl wij de meegebrachte cadeautjes uitdeelden begon omaatje al, samen met een huishoudhulpje, de koffiebonen te wassen en te roosteren. Daarna werden deze op traditionele manier gestampt om zo aan het kokende water toe te voegen. De koffie die hieruit volgde was overheerlijk. Douwe Egberts is er niks bij!
Na de koffie en wat geroosterde graankorrels hebben we nog een groepsfoto gemaakt. Vervolgens zijn we nog even naar een winkeltje gegaan om shampoo en balsem voor Janneke haar haren te kopen. s Middags zijn we samen met Peter, Martine en Babette onder begeleiding van een stewardess (die Peter en Martine kenden van op het vliegtuig) gaan shoppen in lokale winkels. We hebben hier heel wat leuke souvenirs op de kop kunnen tikken.
Eenmaal terug op de kamer ben ik nog eens uitgebreid in bad gegaan met ons Janneke. Ze vond het niet altijd even leuk maar dat bleek aan de vermoeidheid te liggen.
Janneke heeft heel goed geslapen deze nacht. Ze sliep al om 18u en is wakker geworden om 7.30u. Ze is wel drie keer wakker geweest, maar gewoon omdat ze wakker werd en niet meer wist waar ze was natuurlijk. Ze was heel vrolijk bij het ontwaken.
Vandaag heeft ze ook bewezen dat ze alles lust: bij het ontbijt at ze lustig verloren brood en toast met jam! Deze middag zijn we in het Hilton gaan eten, daar heeft ze een half potje groentepap, een broodje en een beetje kip gegeten.
Na het eten heeft ze wat geslapen en zijn we met haar gaan zwemmen (lees: zitten in het water en spetteren)! Maar ze heeft genoten, en wij ook met haar bezig te zien!
Nadat ze flink gespeeld had, heeft ze weer even bij haar papa geslapen!
We kwamen allemaal moe maar voldaan aan in ons hotel! We hebben roomservice besteld omdat Janneke te moe was om nog naar het restaurant te gaan! Ze is ondertussen alweer een tijdje in dromenland.
Nadat taxi Leon en Arlette ons afgezet had aan de luchthaven en de koffers op de karren geladen waren, konden we op zoek gaan waar we ons konden inchecken. Goele, ervaren als ze is, had hier dus weinig moeite mee en we konden ons inchecken aan balie 10.
Eénmaal ingecheckt gingen we richting gate 5 waar we rond 19u10 aan boord konden gaan van vlucht ET 705 van Ethiopian Airlines richting Addis Ababa.
Voor mezelf werd dit de vuurdoop, ik had namelijk nog nooit gevlogen, en dan direct een vlucht van dik 9 uur. Maar het is allemaal super goed verlopen. Ik heb zelfs uit het raampje durven kijken!
Na een lange, bijna slapeloze vlucht, stonden we weer veilig aan de grond!
Dag 2 : Aankomst en eerste dag met Janneke.
We landden dus s morgens om 7 u plaatselijke tijd (5u in België). Het zonnetje was hier al goed aanwezig.
De taxi haalde ons op en bracht ons naar het Addis View Hotel. Daar werden we door een aantal zeer vriendelijke heren geholpen met het uitladen van de koffers en deze werden zelfs helemaal voor ons naar onze kamers gebracht. Nadat we deze, snel snel, hadden uitgeladen, werden we weer door de vriendelijk taxichauffeur richting het tehuis gebracht waar we ons Janneke mochten gaan halen.
We hebben al veel plezier beleefd aan ons meisje. We zijn gaan wandelen, hebben een terrasje gedaan (ze kon al niet van het bier afblijven) , we hebben haar al een lekker badje gegeven.
Vandaag hebben we nog eens alles gepoetst! Het kamertje van Janneke is in orde, haar speelplekje ook en de koffers staan klaar!!! Helemaal klaar om te vertrekken! Maar de zenuwen staan gespannen! We tellen af! Nog één nachtje slapen en dan vertrekken naar onze kleine meid! We proberen onze blog te updaten tijdens ons verblijf in Addis!
Weer een dag vol zenuwen... echt afscheid nemen van Ture valt me zwaar en het gevoel om Janneke weer kwijt te raken omdat Mowa nog geen advies heeft gegeven zit ook dwars. Vind het ook héél erg dat M en P niet mogen afreizen... Hopelijk komt alles voor ons allemaa goed!
In ieder geval ben ik ook heel blij dat ik mijn dochter eindelijk mag gaan knuffelen!!!! Ik kan niet wachten om haar te zien stappen (lees: waggelen) en om met haar te spelen!
Vandaag is courtdate 1! Het zal een spannende dag worden! Heb niks geslapen deze nacht. Piekeren, zenuwen, ... Hopelijk loopt het deze keer wel heel goed af. We zullen toch niet zo veel pech hebben als de vorige keer...
Nog 14 dagen.... en dan zie ik ons meisje voor de eerste keer! Eerst nog de duimen omhoog voor 12 december, voor courtdate 1! Als die goed is verlopen kunnen we met een gerust gemoed naar Addis vertrekken!
Als alles goed loopt dan vertrekken we op 19 december op Zaventem (19.10u) en komen om 6.30u aan in Addis Abeba! We vertrekken terug op 23 decmember om 23.55u en landen 's morgens om 7.30u op Zaventem! We maken telkens een tussenstop in Milaan (misschien nog ff shoppen ).
Op 12 december nog goed duimen voor de eerste courtdate!!!
Vicky en Christophe zijn juist terug van Ethiopië, ze bezochten hun zoontje en zijn voor de rechtbank verschenen. Alles is heel goed verlopen! Ik ben ze ook heel dankbaar, want ze hebben mij bijna iedere dag op de hoogte gehouden van Janneke!
Ze is toch iets groter dan we gedachte hadden, ze is (volgens Vicky ) heel mooi, met grote ogen en ze heeft al van boven en van onder twee tandjes. En de allergrootste verrassing: ze zat al te spelen op de mat en ze kon al lopen! Nog een beetje wankel, maar ze loopt! En ze is pas 11 maanden! Een grote en flinke meid dus ... Ik kan niet trotser zijn! Wat een zaligheid om te weten dat ze het zo goed doet! Na wat er met Ture gebeurd is was ik zo blij om te horen dat ze gezond was! Ze heeft ook hele grote losse krullen! Ik zou zo graag een fotootje willen toevoegen, maar ik zal toch maar wachten tot ik achter 4 weken "She's yours" heb gehoord!
Ik kan jullie niet genoeg bedanken!! Merci Vicky en Christophe!!!!
Donderdag werd ons meisje 11 maanden! Een dag die vol blijdschap had moeten zitten werd overschaduwd door vrijdag (ons ventje was toen 2 maanden overleden) en door vandaag (ons ventje zou 11 maanden zijn geworden). Ture was dus twee dagen jonger dan Janne... Het is echt moeilijk, mooie momenten, herinneringen, dagen van verdriet... alles door elkaar.
Ben gisteren naar de dokter geweest... heb goed kunnen babbelen met hem! Hopelijk kan ik nu stillekes aan alles een plaats geven. Het is zo moeilijk! Ik wil helemaal klaar zijn als Janne komt!
Soms denk ik: "Het gaat goed met me"... maar niks is minder waar! Het gaat gewoon niet goed. Onverwerkt verdriet komt iedere dag meer en meer naar boven drijven... en ik kan er niet altijd over praten! Alles zit opgekropt... Het verdriet om Ture vindt nergens een weg naar buiten..., het zit ergens ingekapseld door nieuwe dingen... andere verdrietige mensen in de buurt die ik niet met mijn verdriet wil lastigvallen, Janneke (waar ik heel dankbaar om ben), ... wat moet ik toch doen? Ik verlies mezelf weer in eten! En dat terwijl ik zo fier was op de 20 kg die ik was afgevallen... Ik weet niet hoe ik er bovenop moet komen...
Bruk is heeft een verzoekschrift in gediend om Janne haar dossier te koppelen aan dat van Ture. Dan zou ik maar één keer hoeven afreizen. We weten nog niet of dit in orde komt. In ieder geval is het dossier op de rechtbank en loopt het alvast zoals het moet lopen.
Hopelijk weten we op het einde van de week meer...
Een vrouw verliest haar enige zoon. In haar wanhoop en verdriet zoekt ze de Boeddha op, om te vragen of hij haar zoon weer tot leven kan brengen. Maar de Boeddha gaat niet eens op haar verzoek in. Wel zegt hij: Brengt u mij een mosterdzaadje uit een huis dat nooit verdriet heeft gekend. Dat kunnen we gebruiken om het verdriet uit uw leven te verdrijven.
De vrouw gaat direct op pad, zoekend naar zo'n magisch zaadje. Maar welk huis ze ook binnengaat om haar vraag te stellen, steeds opnieuw blijkt dat ieder huis zijn eigen verdriet kent of gekend heeft. De verhalen van de inwoners, van vorsten tot bedelaars, raken de vrouw diep. Vaak blijft ze een tijdje om hen te troosten. Ze denkt bij zichzelf: Wie is er beter in staat om deze arme, ongelukkige mensen te helpen dan ik, die zelf ongelukkig ben?
Door haar betrokkenheid bij andere raakt haar eigen verlies meer en meer op de achtergrond. Gaandeweg vergeet ze waarom ze op pad is gegaan, en vergeet ze zelfs het magische mosterdzaadje, dat niettemin het verdriet uit haar leven verdreven had.
Vandaag om 13.27u rinkelde de telefoon: ik mag terug mama worden van een dochtertje van 11 maanden! Ze komt uit Almaz Ashene, en ze heet Nardos. Wij zullen haar Janne noemen! We zijn superblij , maar het voelt ook een beetje raar....
Ture, Dikke kus van je mama, we zullen je nooit vergeten!
Vandaag hebben we het bericht gekregen dat we opnieuw een toewijzing kunnen krijgen en dat ze er alles aan doen om dit zo snel mogelijk te doen!!!! Toch weer iets om naar uit te kijken...
Wel een heel raar gevoel om te zien dat er geen toewijzing achter mijn naam op de lijst staat... Juist of Tureke gewist is...
) heel mooi, met grote ogen en ze heeft al van boven en van onder twee tandjes. En de allergrootste verrassing: ze zat al te spelen op de mat en ze kon al lopen! Nog een beetje wankel, maar ze loopt! En ze is pas 11 maanden! Een grote en flinke meid dus ... Ik kan niet trotser zijn! Wat een zaligheid om te weten dat ze het zo goed doet! Na wat er met Ture gebeurd is was ik zo blij om te horen dat ze gezond was! Ze heeft ook hele grote losse krullen! Ik zou zo graag een fotootje willen toevoegen, maar ik zal toch maar wachten tot ik achter 4 weken "She's yours" heb gehoord!
