Neje...ik vertrouw het zaakje voor geen haar hé...mijn kleine teen fluistert me toe dat ik woensdag nog maar eens een afgelasting van de match ga mogen verwachten. Door slecht weer, verkoudheid, sterfgeval...dat laten we nog even open. Na vele warme, hete en overkokende smsjes, stuur ik vandaag een kort bericht, met de vraag om woensdag op dat uur op die plaats af te spreken en we zijn 2 uren verder en nog geen antwoord van onze gewaxte Braziliaan. Als hij zo staat te trappelen van ongeduld om me te komen aflikken, dan pakt hij toch de kans om na 2 seconden een antwoord te sturen en onze afspraak te bevestigen? Of ben ik verkeerd? Krijgt hij weer cold feet? Is zijn interesse weg? Zit hij te gniffelen? Of wil hij hard to get spelen? Onzekerheid is a killer...tsss. Ondertussen heb ik gisteren G gebeld (de sauna-guy) en heb de meest onthutsende verhalen gehoord over zijn weekendje fetisjen in Amsterdam. Met een omgedraaide maag en groene kleur in mijn gezicht, heb ik hem vriendelijk bedankt voor de sauna en gezegd dat we elkaar 'nog wel es' zullen horen. Yeah right! Een kerel die een hele avond op viagra rondhuppelt en zich te goed doet aan vrouwen EN mannen, daar gaan we liever niet mee op sauna, nietwaar? Exit G! Wie staat er nog op't lijstje ? Ah! een lekker stuk in de vorm van een paracommando, maar liefst 13 lentes jonger dan mij, dus absoluut hoog op de lijst van 'wannahaves'. Groot en stoer, mooie kijkers, beetje terughoudend...rrrrrr...daar komen onze nekharen van overeind te staan hoor! Die houden we als backup. En tja, verder...niks, nada, rien. Date via F staat op standby, heb hem nog niets bevestigd, wegens gebrek aan interesse van mijnentwege. Backup II dus. Ons avondje vibreren vrijdag was een succes, maar daar zal Mrs T wel over berichten. Ik ga verder mijmeren over mijn naderend blauwtje-lopen deze woensdag....
Ja Mrs F haar bedje is weer gespreid... Na enkele weken van depressies in de lagedrukgebieden voorspelt volgende week veel goeds: warme zwoele passaatwinden en hete el niños die in het passeren niet alleen voor hoge temperatuurverschillen zullen zorgen maar vast en zeker ook het beddegoed doorgeengeschud en gehavend zullen achterlaten. Terwijl zij dus nu haar dates op haar vingertjes zit te tellen, blijft de droogte -amper 60 kilometer verder- resoluut aanhouden, waardoor ik maar besloten heb om die tien kleine vriendjes op een andere manier bezig te houden . Ik weet niet hoe het bij jullie zit ladies, maar bij het masturberen MOET ik over iemand kunnen fantaseren. Nee niet zomaar een vaag gezicht en ook niet Brad Pitt of Colin Farrel, nee zelfs niet alletwee tegelijkertijd, het moet echt ècht lijken. Dus spreken we over iemand waar ik op dat moment verlekkerd op ben, een vriendje, of misschien zelfs die hete warme bakker van om de hoek, wiens totje, lijf (waarvan ik natuurlijk eerst woest de kleren vanaf heb gescheurd) en andere aanhangels (al dan niet andere maten aangemeten hihi) de hoofdrol mogen spelen in mijn fantasie en waarop ik mijn wekenlang opgespaarde gefrustreerde lusten lekker kan botvieren. Ja, ik heb zo wel een paar weken echt drooggestaan, ook vingergewijs, want na mijn fiasco met Freddy en Mr Big, was er niet zo meteen een valabele kandidaat 'voorhanden'. Maar nu moet ik tot mijn grote schaamte toegeven dat Mr Big de laatste weken en bij gebrek aan beter zich in de fantasieparade toch weer een weg naar boven en ongekende hoogten heeft gebaand... Ja, die jongen blijft me parten 'spelen'... Maar kom, vanavond gaat er voor mij misschien een heel andere wereld open... Fantasialand voor vrouwen! Een héééééél goeie vriendin van mij ( O wie, ooooOO wie zou dat toch kunnen zijn) heeft mij namelijk uitgenodigd, samen met een stuk of twaalf andere gillende soortgenoten in diverse stadia van geheelonthouding, voor een upperdare avond! Dat belooft... Het zou me niet verbazen als op een bepaald moment de buren, met zetel, TV en al naar buiten daveren...
Ondanks mijn paranoia ideeen omtrent de Braziliaan, waarvan ik dacht dat hij een sicko was die in opdracht van iemand mij een loer probeerde te draaien, ben ik toch terug bezweken voor zijn lieve berichtjes en dito telefoontjes. Een week geleden verdween hij als sneeuw voor de zon, na een vaag bericht dat zijn moeder een zware operatie moest ondergaan. Ondanks een telefoontje en berichtje van mijnentwege, mijn bezorgdheid uitend (uiteraard volledig achterdochtig over zijn eerlijkheid...), kreeg ik geen bericht terug. Pas nu maandag verscheen hij weer ten tonele, in de vorm van een smsje met een paar keren 'sorry' en 'ik wil je nog steeds zien'. Maar goed, ondertussen hebben we een nieuwe date vastgelegd voor volgende week woensdag. Benieuwd wie er deze keer onder het mes gaat moeten als hij weer cold feet krijgt... De dag nadien heb ik - vastgelegd tijdens een wel erg eenzaam moment - een afspraak om met G naar de sauna te gaan. G, de grote stoere bink, met huge proportions, van een paar maanden geleden, vroeg om eens "iets" te gaan doen samen. Uiteindelijk is er beslist naar de sauna te gaan, tja dat heeft natuurlijk niet veel om het lijf. Ik probeer alvast een rampenplan te bedenken voor de ergste scenario's, want G staat steeds hevig , laat staan als hij naast me zit, totaal naakt. UIteraard zitten we in een publieke sauna, waardoor ik al niet gemolestreerd ga kunnen worden. Dan is er natuurlijk de omkleedruimte, iets gevaarlijker, doch nog steeds publiekelijk en dan is er de parking, die daar wel erg donker en tussen veel bomen gelegen is. Ik vrees dat ik daar wel kans maak om 'er aan te hangen'. Alles hangt af van woensdag, want als de Braziliaan blijkt de love of my life te zijn (we draaien eens meewarig met onze ogen), dan zeg ik uiteraard mijn mogelijke verkrachting met G af. Keuzes maken hé, daar draait alles om in't leven En verder is het vree druk op MSN, net de E19 op maandagochtend of vrijdagavond. Ik moet tegenwoordig offline blijven staan en zelf kiezen me wie ik een praatje ga maken. Er staan wel veel no-goods tussen, maar ook wel een paar leuke ventjes die er lekker genoeg uitzien om my next new toyboy te worden. Mmmm!!! Ja, er zijn tijden van droogtes, maar ook tijden van overvloed. Hoewel, we tellen ondertussen 9 weken en keep on counting, zonder sex. Waar zijn die dagen dat ik op vrijdag X op bezoek had en zaterdag Y, om dan een uur later Z aan de lijn te hebben om me ook te kunnen zien... o ja...dat waren de dagen VOOR ik 35 werd...fuck seg.
Ja mensen...zover is't gekomen...dat ik al moet toestemmen op een geregelde date, met iemand die misschien totaal mijn goesting niet is. Dat ik zelfs schouderophalend tegen mezelf zeg 'pfff, beter dan niks hé', dat geeft een 'recht-op-de-afgrond-rijdend' gevoel. Nietwaar? Wat ben ik er mee dat vriend en vijand op mijn schouder klopt en zegt 'och manneke, uwen tijd komt nog' of 'kop op, voor iedereen is er wel iemand' Ja ja, maar denk dat mijne tijd gepasseerd is en dat die 'iemand' mooi ver weggestoken is, ergens ten zuiden van de steenbokskeerkring. Want hem tegenkomen in dit stuk aardkloot, dat is me tot hiertoe nog niet gelukt. Feitelijk is het dubbel hoor, want ergens ben ik blij en vrij, zo alleen en single-zijnde. Maar aan de andere kant mis ik iemand om mijn dagdagelijkse avonturen (ironisch bedoelt uiteraard) tegen te vertellen. Voorlopig kan ik dit natuurlijk tegen Mrs T en ons moeder doen, zelfs de cavia blijft even luisteren als ik mijn verhaal vertel (of wacht ze op groenvoer??). Maar het is toch altijd leuker om even weg te kruipen in de armen van een geliefde. *zucht* Maar goed! Laten we ons hoofd niet laten hangen en enkel de voordelen van het eenzame bestaan naar boven halen! Ik ga buiten wanneer ik zin heb, ik kom thuis wanneer ik zin heb, ik loop in pyama en ongeschminkt rond zonder dat een verschrikte partner met versteend gezicht van pure ontzetting het op een lopen zet, ...ik zou zo kunnen blijven voortgaan. Om over die geregelde blind date verder te gaan...mijn kameraadje F (homo en aan elke vinger 5 vriendjes) vindt het wel zeer opvallend dat sinds ik 35 geworden ben, volledig links wordt gelegd door het mannelijke geslacht. Alsof die leeftijd in dikke zwarte letters gebrand staat tussen mijn 2 rimpels op mijn voorhoofd. Ik kijk dagelijks 15 keren in de spiegel, maar zie geen verschil met mijn 34 lentes een paar maanden geleden. F. vond het dus noodzakelijk om in te grijpen alvorens het hopeloos te laat is en heeft me een vriend van zijn familie aan de hand gedaan. Als ik vraag hoe hij eruit ziet, dan komt er een vaag en afwijzend antwoord 'dat moet je zelf maar ondervinden'. Wat dus niet wijst op het spiegelbeeld van Brad Pitt of George Clooney. Maar kom! We zijn niet bekrompen en iedere verstandige mens, man en vrouw, weet dat uiterlijk zeker niet alles is en humor daarentegen onontbeerlijk! Volgens F. beschikt de kerel over een gezonde dosis humor EN een villa ten noorden van Antwerpen, wat ons zuchtend heeft doen toestemmen. Eerlijk vind ik het wel niet, want de kerel heeft wel MIJN foto's kunnen zien, maar ik moet het stellen met een omschrijving zoals 'een kerel met geld en humor'. Nu ja...slaagt het tegen, dan kan ik het nog steeds op een lopen zetten, Mrs T zal buiten wachten in de auto, met draaiende motor, terwijl ik het open raam induik en we met gierende banden de nacht inrijden...
Na een lange zoektoch in het verre vreemde Denemarken æøå {dit zijn een aantal van de vele vreemde tekens op het klavier}, heb ik eindelijk een internetcafe gevonden. Ik loop al een paar dagen verloren in een rare andere wereld, genaamd Kopenhagen, waar de mensen groot en blond zijn, de jongeren Tokio Hotel verafgooden en dusdanig ook zo gekleed EN gemaquilleerd lopen en de enige mannen die knap zijn, zijn de weinige migranten uit het zuiden. Mijn enige en ook zeker laatste ´close encounter´met een schoon exemplaar, was zonet in Ingelsøn, een havenstadje int noorden van het schiereiland. Ik ging op de wilde boef een restaurantje binnen, want vreemd land of ni, ne mens moet toch eten, en daar werkte toch wel een heeeeeel schoon - donker - exemplaar, met ditto huid en glinsterende ogen. Hij vroeg alvorens ik doorging vanwaar ik afkomstig was en bleef nog wat ongemakkelijk en glimlachend aan mijn tafel staan. Ik was even aan het twijfelen of ik hem wat meer kans ging geven op een eventueel avondje uit straks, maar uiteindelijk ben ik maar doorgegaan, een mooie kwijlende jongen achterlatend. Zelfs buiten was in nog aant twijfelen of ik terug zou gaan en met een smoes zou vragen of mijn zonnebril daar nog lag. Maar neje...ik ben maar wijselijk doorgegaan. Een romance zo ver ten noorden van ons Belgenlandje en een dag alvorens ik moet vertrekken, dat kunnen we echt wel missen. En tja...de match Brazilie-Belgie is afgelast. Voorgoed of voorlopig, dat is nog niet duidelijk. Ik heb me een aantal dagen lang afgevraagd of de ´Braziliaan´geen sick minded game met mij aant spelen is geweest. Van zoveel pre-passie en -romantiek naar volledige siberische koude, van de ene dag op de andere, dat vraagt naar achterdocht en verdere research. Volgens zijn laatste berichten zou zijn moeder geopereerd geweest zijn en dat was het...is het mens nu overleden, is hij nu overleden, zit hij met zijn maatjes zich een breuk te lachen... wel, geen mens die het weet. Maar uiteraard laten we het hier niet bij, want wie met mij speelt,mag van het zelfde laken een pak verwachten. Vandaag ofwel morgen zal ik via een vriend bij de politie weten of zijn naam wel echt is (wat ik dus raar genoeg betwijfel) en of zijn gsm nummer geregistreerd staat of niet. Tja, ne mens moet zich met iets bezig houden he, zelfs op citytrip Mijn volgende geplande trip zou Athene moeten zijn, inclusief een echte Griekse vrijgezellenparty en wedding de dag nadien! Ik dacht mijn trip te combineren met een bezoekje aan mijn prachtige griekse penvriend,maar ergens is de zin om dat te doen ver te zoeken. De Deense steak en koeken zijn nog aant verteren, ik heb dus geen zin om al aan moussaka en tzatziki te denken nu... Griekse mannen daartegen...dat verteert altijd!
The mummy returns - the sequel - if you like it or not!
Zo... we hebben ons afspraakje ondertussen goed overleefd! Tjah, 'n beetje praktijk-daten zo nu en dan kan geen kwaad hé, kwestie van het niet verleerd te geraken... Oefening baart kunst zeggen ze en bovendien, wij jonge meiden in de 30+ categorie mogen het ons niet veroorloven om doorligwonden te krijgen van het te veel tv-gapen met 'n XL zak chips (light) in de zetel, niewaar Mrs F? De date dus. Netjes aan mijn voordeur opgehaald met de splinternieuwe superdeluxe Volvo XC60 en de standaard was al gezet! Een coupke champagne, sint-jakobsnootjes met truffeltjes, een overheerlijk kreeftje, een flesje wijn van boven de 60 euro... en ... bompy niet te vergeten natuurlijk!!! Al bij al viel het dus wel mee, want in plaats van 60 jaar zoals hij er op de gegooglede foto uitzag, zou ik hem er toch maar 50 geschat hebben. Een meevaller voor een overwerkte 40-jarige jobverslaafde. En thank god, alles viel hiërarchisch op de juiste plaats. The big chief van vroeger blijkt uiteindelijk ook maar een mens te zijn met evenveel frustraties als een doorsnee wijfje gelijk yours truly met schrik voor 'ouwe vrijster' allures. Geen moves, geen onverholen versiertrucs, maar dan wel een twee uur durend klaaglied over de ex-vrouw die in zulke plaatjes nooit mogen ontbreken en die hem natuurlijk het leven zuur maakt. Waarbij mijn dank aan Mrs F voor de tip (mentale nota: volgende keer zoek ik wèl zelf een restaurant uit waarbij grondig voorbereidend onderzoek over de aanwezigheid van pittige jonge gespierde obers een absolute vereiste is). Maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet leuk was! Zelfs het twee uur durende geweeklaag heeft me niet echt tegengestoken, het was gewoon een heel gezellige avond, en ik heb er ook echt van genoten om zo culinair (en decadent duur) verwend te worden. Met één kapitale fout van mijn kant. Mij laten trakteren druiste in het verleden altijd radicaal in tegen mijn fierheid als zelfstandige vrouw die op haar eigen benen kan staan (ook al moet ik er de rest van de maand droog brood voor eten). Op zijn minst is het toch altijd 'we go dutch' als ik er al niet op sta om de volledige rekening te betalen (wat trouwens ook al altijd een kapitale fout is gebleken, cfr de Freddy-story (en al de andere eigenlijk ook bij nader inzien)). Ja, hij stond er dus op om de rekening te betalen en al wist ik dat hij het wellicht toch als zakendiner zal inbrengen kon ik toch maar weer niet laten om te zeggen "ok, op één voorwaarde: dat je mij je eens laat terug trakteren". Ook al was hij voordien nog zo galant en zo onverwachtingsvol en zo vriendelijk-zonder-bijbedoelingen-voel-je maar-niet-bedreigd, éénsklaps zag ik me daar toch zijn gezicht oplichten... Ja, voor iemand die er wellicht aan gewoon is dat het bij een éénmalig afspraakje blijft, je kunt het 'm ook niet kwalijk nemen, 't is mijn eigen schuld. De drukbezette zakenman met de overvolle agenda die gemiddeld één avond in de maand vrij heeft, schreef me diezelfde nacht nog twee berichten om mij toch maar duidelijk te maken dat hij alles op alles ging zetten om op zo kort mogelijke termijn een gaatje vrij te maken. Ach ja... hopelijk is het alleen maar mijn levendig inbeeldingsvermogen die me parten speelt en hou ik er gewoon een leuke vriend aan over. Nee, ik voel me niet goed genoeg voor hem, en eigenlijk zou hij wel een héél goeie catch zijn. Maar vergeef mij, eigenlijk heb ik toch liever een doodgewone handarbeidende man die hard moet werken om brood op de plank te krijgen, en die twee keer per week al graag eens gaat zaalvoetballen met zijn vrienden en al even graag een pintje (en zelfs tien) blijft drinken nadien, maar die voor de rest toch tijd heeft om zijn vrouwtje eens goed vast te pakken en die o-zo-zalige geborgenheid te geven waar we al zo lang naar verlangen. Daar kan al het geld van de wereld niet tegenop!
Ja Mrs T...hoe zullen we je 'date' van volgende week noemen ? 'The Mummy Returns'? Inderdaad, even lekker genieten van een 7-gangen diner en ondertussen rondkijken of er geen lekkere kelner of ander yummie manvolk rondloopt, dat is mijn tip om die avond door te komen ! En niet vergeten, af en toe zuinig glimlachen en instemmend knikken als hij één van zijn oersaaie verhalen weet te vertellen. ;-) Mijn laatste weken zijn niet veel spannender geweest, ben ook net van onder een rots (neje, geen steen) uit gekropen. Met het schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat ik mijn vervelende avondjes soms doorbracht bij mijn ex, de grootste onverlaat boven de evenaar. Wat een mens uit verveling en uit nood voor een grammetje aandacht wel niet doet hé... Maar god zij dank ben ik niet op zijn (povere) avances ingegaan, want een paar dagen later mocht ik vernemen dat hij in't bed gelegen heeft met een soortgenoot (laten we het gemakkelijkheidshalve Bonobo's noemen). Eindelijk is mijn vermoeden bevestigd dat hij al minstens met één apin zijn nest gedeeld heeft. En verder danken we god voor het toebedelen van een nieuw kadootje , ééntje in de vorm van een Braziliaan. Lijstje even afchecken ...nope, staat nog niet in mijn country-done-already lijst! Op de één of andere vreemde manier is een sms van hem bij mij terechtgekomen (ja, tamelijk onnozel, ik weet het), maar dit heeft wel geresulteerd in het uitwisselen van foto's, uren chatten, smsen en bellen, met een date volgende week als volgend actiepunt. De jongen zit in Italie, maar is blijkbaar zo vol van mijn foto's (want hij heeft mij nog niet kunnen aanschouwen in realtime ) dat hij een tussendoorticketje geboekt heeft om naar Belgie over en't weer te vliegen, om mij live te komen onderzeveren en kwijlen. Als ie denkt snel te kunnen scoren, dat zal niet waar zijn dan. 't is hier geen match Brasil/Belgium, waarbij Brasil de doelpunten gaat maken! Ooooh no! Ik ga onze vlag verdedigen met de blote vuist! Dat neemt niet weg dat het kwijl uit mijn mond loopt bij het gedacht aan zo'n mooie koffiebruine kerel, die mij volledig afkust, likt, zevert, bijt, krabt...*zucht*. Soms - heeeeeel soms - kan het leven toch mooi zijn. Tot de bubbel stukgeprikt wordt en we weer alleen in onze zetel zitten, met ne dikke pyama aan en een zak chips bij de hand, kijkend naar jankfilms op Vijf TV. Maar kom...ondertussen gaan we effe profiteren van het gegevene en ons verder niet te veel vragen stellen. Amen.
Oké, we zijn toch maar effe vanonder de steen gekomen waar we de afgelopen drie weken onder liggen schuilen/pruilen hebben, want 't is dringend tijd voor een update:
Eén: het telefoontje van Freddy drie weken geleden, een week of zo na onze split. Héél fake vrolijk, maar de nervositeit zat er zo vanonder te piepen, wat mij natuurlijk sterk in mijn schoenen deed voelen. Reden van zijn zenuwen: ons geplande city-tripje naar Praag, betaald en wel. Of ik daar al over nagedacht had wat we ermee gingen doen. Om een lang verhaal kort te maken, had hij daar ook nog helemaaaaal nog niet bij stilgestaan, maar als puntje bij paaltje kwam had hij wel al gebeld naar de maatschappij om te vragen wat een naamsverandering voor één ticket ging kosten. Dit maakt het één en ander plots heel wat duidelijker. Het is véél gemakkelijker om mij de schuld te geven van een break-up, dan er voor te moeten uitkomen dat je gewoon iemand leukers tegengekomen bent. Eén en ander bij elkaar geteld van die laatste paar dagen, heb ik ook al zo'n aardig idee van wie hij wil meenemen... Ik hoop dat de regen met bakken uit de hemel valt dat bewuste weekend en als toetje, Donder, Bliksem, Overstromingen en Orkanen!
Twee: de verzoening tussen Mr Big en ik. Hij is twee keer langs geweest en bij het eerste etentje al zat hij overduidelijk terug avances te maken. Hij kon zijn handen gewoon niet van mij afhouden, en een wild robbertje vechten was daar het uitstekende excuus voor. Twee opties; ofwel hadden die bijna drie maanden stilte van mijn kant hem doen inzien dat hij mij miste, ofwel was hij gewoon uit op een lekkere portie stomende sex. Ik hoopte stiekem toch héél ontzettend hard op het eerste, maar ik hield er gelukkig wel rekening mee dat het is en blijft wel een vent waarover we spreken, hoewel hij mij daar iets te integer voor leek. Ons tweede afspraakje was al niet beter, integendeel, ik kreeg een heerlijke massage waarbij wild tegenspartelen om mijn slipje aan te houden helemaal tevergeefs was. Till the point of no return, waarbij ik hem in zijn haren greep en hem in zijn oor fluisterde dat ik helemaal geen ambities had om zijn poepertje te worden. Twee ton ijsblokjes rechtstreeks uit Alaska hadden geen beter effect kunnen hebben. Dat was nu net de reden van onze split geweest. Dat ik geen sex kan hebben met een man zonder op zijn minst het gevoel te hebben dat ik er een echte relatie mee heb. Bijna drie maanden stilte is er sedertdien gepasseerd, en ik heb 'm ook duidelijk gezegd dat ik ze nodig heb gehad om in staat te kunnen zijn om gewoon maar 'als vrienden' met elkaar door het leven te gaan, en hij denkt dat hij dan zomaar met een knip weer opnieuw kan beginnen met hetzelfde spelletje... Nee, hij had er gewoonweg niet bij stilgestaan dat ons stoeipartijtje door mij wel eens anders ging kunnen geïnterpreteerd worden, ook al wist hij dat ik zo'n verdriet om hem heb gehad. Zoals ik zei, een vent blijft een vent. Vandaar mijn dipje onder de steen, ik denk dat ik over dit respectloze behaviour nog meer heart-broken was dan over onze feitelijke split-up.
Drie: mijn nieuwe afspraakje op één april. Ja een joke is het wel. Mijn ex baas van mijn vorig werk, zo ééne die leeft voor zijn werk, net 40 geworden, gescheiden omdat hij geen tijd had voor zijn gezin, maar hij heeft het wel gemaakt in het zakenleven, en niet dat het er iets toe doet, maar 'loaded'. Hij had al een paar keer zitten aandringen om eens af te spreken. Tot nu toe had ik de boot afgehouden, want die hiërarchische afstandelijke beleefdheid van vroeger ten opzichte van je baas, dat blijft toch altijd een beetje hangen en dat lijkt mij allemaal zo wel een beetje akelig. Maar ach, ik heb toch niets beters voorhanden, en het lijkt mij wel eens leuk om herinneringen of good old times op te halen. Maar ... OOooh Myyy Goooddd, nadat ik had toegezegd heb ik de gozer eens gegoogled, en in plaats van 40 ziet hij er ondertussen wel 60 uit! 25 jaar verouderd op amper 5 jaar tijd! Komt ervan als je leeft voor je werk. Mrs F kwam na het zien van zijn foto's in ieder geval al met een toepasselijke nickname (of was het je nog niet opgevallen dat al onze dates die toebedeeld krijgen?) op de proppen: de 'mummie'. Nu is hij een weekje op reis, dus volgende week zit ik op restaurant met bompie die eruit ziet of hij net wakker geworden is uit zijn winterslaap in Benidorm. Hihihi, maar het wordt vast en zeker wel gezellig, en in ieder geval, een gegeven kreeftje kijk je niet in de bek.
Voor ik mijn tanden uitdoe om te gaan slapen, nog een dikke kus meiden, tot hoors!
O ja trouwens! Vandaag dacht ik nog aan iets! Om het geheel effe te plaatsen eventjes over de pijngrens van mannen. Een beetje last van winderigheid en ze liggen al meteen gesneuveld in de zetel met een acute vorm van darmkanker, compleet geaccessoiriseerd met 'n thermometer tussen de billen en een overdosis aspirientjes binnen handbereik. Klinkt dat jullie bekend in de oren? Na een emergency call laat je dan je bergen dossiers vallen en snel je -met risico op ontslag- in volle namiddag meteen naar huis om hem een kommetje verse warme soep te brengen en wat cash geld, zodat hij tenminste naar de dokter kan (oh my god, are we lame or what?). Zo liet ik Freddy dus ook es 'onbeheerd' achter in mijn appartementje, genesteld achter mijn laptop om verveling tegen te gaan, het lieve arme dutske... Enkele dagen en een miraculeuze genezing later, hielden we een leuke nude-photo-shoot. En toen maakte hij daar toch een grappig bedoelde opmerking dat ik misschien wel in de verleiding ging komen om deze foto's op mijn blog te plaatsen.!!???!!!!. Eén, ik was sowieso niet van plan om jullie nachtmerries te bezorgen met beelden van deze naaktslak met niet overdreven dwergcomplexen, maar meer bijzonder, twee, ik heb nooit één enkel woord gelost over deze blog. Mrs F en ikzelf staan uitdrukkelijk op onze anonimiteit, niet voor onszelf, want onbaatzuchtig als we zijn willen we gewoon het mannelijke ras niet nog méér in verlegenheid brengen dan ze zelf al doen. Meteen klonk het dus 'wiiiiooeeeewiiiiioeeee" in mijn koppie, mijn kleine alarmbelletje. Hoe kwam hij erbij om dit te zeggen? Teveel zitten neuzen in de internet-geschiedenis op mijne laptop? Dus dames, wie weet behoort 'Freddy' ondertussen ook tot ons select lezers-kliekje! Als we dus spreken over iemand die op een luttele drie weken tijd er in slaagt om twee keer ziek te zijn (ook al was de laatste maar een uit de hand gelopen kater en klonk 'voedselvergiftiging' beter in zijn oren), kunnen we gerust stellen dat bijna elke man zich hierbij persoonlijk aangevallen kan voelen. Maar jij weet wel beter hé Freddy, welkom!
Ooo...bij de gedachte dat de Naaktslak onze avonturen zit mee te lezen, krijg ik spontaan krampen in mijn wangen (van mijn gezicht weliswaar, krampen in mijn andere 'kaken' zijn weeral 2 weken geleden, hmpf) van het lachen!! ZALIG! Wat bij Mrs T 'per ongeluk' zou gebeurd kunnen zijn, zou bij mij wel eens 'per ongeluk met opzet' kunnen gebeuren en de link naar dit adres zou wel eens op de email van French 'cheating' lover kunnen belanden. Hmmm...even mijn vorige verhalen herlezen, van al mijn avontuurtjes de laatste maanden en ben zeker dat ik van hem NOOIT meer last zal hebben. He he he... Goh...tot wat een vrouw met wraakgevoelens wel niet in staat kan zijn hé... Ik ga er even over nadenken of dit een coole move zal zijn naar hem toe en - meer nog - hem definitief op de plaats zal zetten waar hij thuishoort : tussen de hondenpoep!
Jazeker, mijn woorden waren nog maar lauw, halfwarm, halfkoud, of ik kreeg een sms van the french lover with his pants on his heals. Of ik 'het nodig had'. Ja tuurlijk heb ik het nodig!!! Is Antarctica aan't smelten? Uhuuu. We smsen wat over en't weer, wat lachen en grappen, tot ik hem vraag of hij nog single is en hij me opbelt. Neen zegt hij, hij is niet single. Sinds 2 weken een vriendin. Hallo?? What the fuck zoek je dan bij mij?? Ah ja, ik ben de beste hé, die ander is ni veel soeps. Als een mens kon koken, dan was ik het eerste prototype dat de 100graden letterlijk bereikt heeft! Ik heb hem een uitbrander gegeven en tussen mijn engelse scheldwoorden door herinnert hij me er aan dat hij wel heel eerlijk tegenover me is en dat hij ergens denkt dat ik niet eerlijk ben tegenover hem...goh..even denken...sinds ik hem laatst zag, zijn er 3 de revue gepasseerd. Bwo, is dat wel het opnoemen waard? Neje, toch maar niets over gezegd. Enfin, blijkbaar is dat kind toch niet wat het moet zijn, volgens hem. Maar ondertussen noemt hij ze wel zijn 'vriendin' en ben ik 'de beste'. Leuke trofee... and the price goes to Mrs F for being the best Fuck of the Year 2007. *applaus*!!! Ik wil godverdomme die klootzak zijn vriendin zijn, niet zijn beste neukpartij sinds hij uit zijn kinderbox gekropen is. Maar goed. Ondertussen zitten we weggekropen onder de kussens, met slechts het licht van de tv aan. Verscholen voor de beestige sex die zich vandaag of morgen aan mijn deur gaat aanbieden. Ik moet het weerstaan! Het MOET gewoon. Maar of het lukt...
Ja wel, voor het eerste in lange tijd zitten we in rustige vaarwateren. Geen vriendje, zelfs geen weekendvriendje, neje ZELFS geen sex-for-an-hour-vriendje. Gewoon complete rust...Stilte voor de storm zal het wel zijn, aan mijn water te voelen. Ja inderdaad...vorige vrijdag met Mrs T effe gaan hangen in de zeteltjes in een loungebar in Antwerpen en de opperlul(letje) die ik een maand voordien heb leren kennen (ik zou zoooo graag naam, adres, telefoonnummer en afmetingen hier bij willen zetten...) passeert ons met één of andere goedkope lelijke del om zich zo ver mogelijk uit ons zicht in een hoekje weg te steken. 't was dus duidelijk dat hij me gezien moet hebben. Na veel heen en weergeschuif van mezelf, heb ik na een vol uur kakelend en zenuwachtig rondlopen, mijzelf tot de orde geroepen en ben op hem afgestapt. Den broekschijter wist niet beter dan zenuwachtig te draaien en als eerste - intelligente - woorden te gebruiken : 'stout van mij hé...'. Als dat tegenwoordig de manier van jezelf 'eruitpraten' is...bravo dan. Na een ongemakkelijke conversatie van 120 seconden hebben we hem kort maar bondig op zijn plaats gezet en is hij met stille trom afgedropen naar het zeteltje waar zijn visoogvriendinnetje met een versteven glimlach ons zat aan te staren. Ochotte het kind, wat moet ze niet gedacht hebben? Maar uiteindelijk was het een blondje, dus hij zal haar wel een mooi verhaal opgedist hebben over 2 'oudere' vrouwen die hem stalken tot zelfs in Antwerpen en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Yeah right... Maar goed...zo'n streek vraagt om acties natuurlijk. Spijtig voor de lul dat hij me nog niet kent, anders had hij wel beter geweten dan tegen mij te liegen EN me te bedriegen. Of is het haar bedriegen met mij? Whatever... Hem een hak zetten, dat zal zeker en vast gebeuren. En oooo...'s avonds zit ik als een hopeloze puber te staren naar foto's van mijn idool : the french guy. Hij zat de laatste maand altijd in mijn achterhoofd. Sinds oudejaar - toen hij met zijn broek half opgetrokken - gaan lopen is, heb ik hem niet meer gehoord. En vorige week zat ik weer te mijmeren over de on-voor-stel-bare beestige sex die ik met hem had *diepe zucht* en alsof hij mijn gedachten kon horen of mijn lustgevoelens kon euhm...ruiken?? kreeg ik donderdag een smsje, kort en bondig om te vragen hoe het met me was. Ondertussen ken ik hem al een tijdje en weet ik dat het codetaal is voor 'do you wanna fuck?', dus ik schrijf in mijn codetaal terug dat alles ok met me is en vraag of hij al gaan verhuizen is. In zijn morsetekens antwoordt hij 'ja, ben gaan verhuizen. wil je mijn nieuw appartement komen zien?' en fuck !!! Had ik toch wel geen auto zekers en was mijn zoontje toch wel bij mij zekers...al mijn verlangens weeral moeten bijeen rapen en terug wegstoppen. Bleek dat hij de dag nadien een week naar het buitenland moest. Dus ja...afwachten tot hij terug is. En tja...zou ik hem zelf berichten deze keer of weer als een triest hondje zitten wachten tot het baasje thuiskomt om dan kwispelend van blijdschap op te springen als hij er is... Wat heeft die kerel toch dat mij zo aan hem vasthangt. Als ik zijn foto's bekijk, dan probeer ik walging en afgrijzen op te roepen bij mezelf, maar het enige dat ik opgeroepen krijg, is geilheid en het verlangen naar ne koude douche om mijn onkuise gedachten weg te spoelen... damned...
Mijn laatste post dateert weer van 3 weken geleden. Shame on me! Reden: status not single. En ja, je mag 3 x raden waarom ik nu wel aan het posten ben... Reden: status single! Het is toch godgeklaagd. Same old, same old... all over again: een plus dertiger die in geen vijf jaar een relatie heeft gehad. Verschrikkelijk moeilijk hoor dat ras, geloof me maar. Dan gun je ze alle tijd die ze nodig hebben omdat ze zo vastgeroest zitten in hun routineleventje waarin ze absoluut geen rekening hoeven te houden met iemand, en ook al zie je ze dan nog maar twee keer in de week omdat je je absoluut niet wilt opdringen en omdat je echt wilt dat het deze keer lukt, en op één of andere manier voelen ze zich toch nog "versmacht". Zaterdag was ik uitgenodigd op een etentje bij vrienden. Je bent nog maar drie weken samen, dus je zou toch denken dat je nog naar elkaar verlangd in zo'n prille relatie en toch zo veel mogelijk bij elkaar wilt zijn. Maar nee, een etentje thuis bij vrienden van mij vond hij te saai. Liever ging hij dan met wat vrienden 'eens' op stap. Dus ja, geen probleem, kan ik volledig begrip voor opbrengen, dus ik verzin een smoes voor hem en klamp mij vast aan het feit dat ik hem dan toch nog de vrijdagavond zal zien. Een schrale troost voor een weekend waarin je zogezegd eindelijk eens wat tijd kunt vrijmaken voor elkaar. Zelf was ik al een paar keer -op zijn uitdrukkelijke wens- in mijn auto gesprongen, 's avonds na tienen in de week, en die 60 kilometer rijden op dat late uur waren het mij absoluut waard om hem toch maar 2 uurtjes te kunnen zien. Waar liefde toch niet toe in staat is. Maar het moet niet steeds van één kant komen, en ik hoopte toch op eens een "efforeke" van zijn kant, wat ik hem ook heel lief maar toch kordaat heb verteld. Die bewuste vrijdag dus, gingen we samen eten met mijn absolute top-vriendin Mrs F, u wel bekend. Mijn woorden waren dus nog geen dag oud, maar toen ik bij hem thuis aankwam, lag hij in zijn bed. De avond ervoor te diep in het glas gekeken, en aan zijn status te zien 24 uur later, vermoed ik dat het vijf liter glazen moeten geweest zijn, toch wel een stuk of dertig. Dan is het eindelijk weekend, en je hebt zo naar die avond verlangd, eindelijk eventjes tijd voor elkaar, ook al duurt het maar tot de zaterdagmiddag, en dan laat hij je toch nog stikken. Mrs F en ik hebben er toch nog een leuke avond van gemaakt, zonder de boyfriends. Want de hare werd dat weekend verzwolgen van het werk en daardoor kon hij jammer genoeg niet afspreken met haar. Ochere, laat ons allemaal even een moment stilte houden uit compassie voor het hardwerkende plebs, want dat hadden wij toen ook. Totdat de hare ons plots toch parmantig voorbij wandelde terwijl er een blonde del met kikkerogen aan zijn arm bleek vast te hangen. Maar dat verhaal laat ik met plezier aan haar prachtige zelf over. Die nacht ben ik de 60 kilometer terug naar Gent gereden, nadat ik hem slaap zacht gekust had en hem had gezegd dat hij beter ging kunnen rusten en uit'zieken' zonder mij en hij zo op zijn minst de volgende avond terug in topform kon zijn voor zijn avondje uit (tja, die steek kon ik toch niet laten liggen). Tot zover het prettige weekend samen waar ik zo naar gehunkerd had. Ook de volgende dag bleef ik hunkeren naar een telefoontje of sms'je van hem. Dat was toch niet te veel verwacht, of vinden jullie van wel meiden? Een vrouw mag zich toch graag een beetje begeerd voelen, niet? Dus tegen een uur of vijf 's avonds bel ik hem toch maar zelf op. Ik was diep teleurgesteld en mijn hart ligt altijd op mijn tong, en zo geschiedde ook. Geen scène, geen ruzie, geen discussie zelfs, gewoon rustig gezegd hoe hij mij deed voelen. Waar haal ik toch het lef! Om kort te zijn, en hier komt het gewoon op neer, ben ik dus gestraft omdat ik durfde te zeggen dat ik hem miste (en dan zwijgen we nog van het feit dat ik hem daar alleen 'ziek' aan zijn lot heb overgelaten, ooo oooo ooooo!). Een vrouw van bijna 34 mag blijkbaar geen eigen mening hebben. Zwijgen en mooi zijn, dat is het ideaalbeeld die de nieuwe dertiger man van de vrouw heeft, en ik denk niet dat ik in beide heel erg goed ben. Kom, laat ons die mannen "en masse" terug naar de middeleeuwen flitsen, daar horen ze blijkbaar thuis.
Ik heb toch even een week nodig gehad om over mijn avonturen van afgelopen weekend te geraken : een trio dat op een fiasco is uitgedraaid, met een kwaai vriendje dat de benen genomen heeft en zijn lekkere kameraad die in mijn bed is blijven hangen. Tja...wat wilden ze nu dat ik deed? 2 jonge snaken van 24 die met een brede grijns voor mijn neus komen verkondigen dat ze best wel een trio willen doen...dan hap je toch toe zekers!! Met als resultaat dat mijn nieuwste aanwinst in een franse colére geschoten is aangezien zijn buddy meer aandacht vroeg dan hij zelf kreeg. Ja hey! Ik heb ook maar 2 handen hé! Een hele emotionele bedoening, met de nodige tranen en liefdesverkondigingen de dag daarop. De brave jongen bleek toch meer gevoelens voor mij te hebben dan hij zelf dacht te hebben. Goh...zoveel uiting van emoties heeft me toch wel innerlijk beroerd en ik moet met een dwee gevoel toegeven dat hij me niet koud laat. Maar ja...daar zitten we hé, met een kerel van 10 jaar jonger en 100km ver weg. Hopeloze situatie zou ik zo zeggen. Ik zou hem zoooo graag willen knuffelen nu en zeggen dat ik tot over mijn oren verliefd ben. Maar ik kan en mag het niet doen. Want dan valt mijn 'harnas' weg en blijf ik onbeschermd in de kou achter. Een illusie armer en een ervaring rijker. Ik wacht maar af wat de komende weken zal brengen. Veel zal het niet zijn, vrees ik Maar kom...er zijn leuke vooruitzichten naar een spannend weekend : een onvervalste, niet te evenaren fetisjparty in Amsterdam! mijn eerste (en misschien na een zware shock ook laatste) SM-instuif! Mijn side-kick en homo-buddy die me gaat vergezellen is al in alle staten. Niet omdat hij DE anale ervaring van 2008 zal ervaren, maar wel uit pure angst voor gangbangs, verkrachtingen door vrouwen (DE gruwel van elke homo) en darkrooms die zelfs menig hardcore supporter doet sidderen van angst. Ondertussen hebben we elkaar zoveel vrees ingeboezemd, dat we er sterk over denken om ons te bewapenen met zwepen en andere atributen om mogelijke geilaards uit onze buurt te houden. Als dat maar goed afloopt....
Waarom evolueren vrouwen en lijken mannen terug naar de homo sapiens toestand af te zakken?
Wel mijn lief vriendinnetje...ik kan het alleen maar beamen : verliefdheid is zoooo leuk en lekker, maar die twijfels en onzekerheid die ermee gepaard gaan, die kunnen we missen als kiespijn. Ongeremd verliefd zijn...wanneer hebben we dat nog eens meegemaakt? Toen we 16 waren? Nu is het niet meer mogelijk, want blijkbaar is deze aardbodem bevolkt met mannelijke wezens die hun oerinstinct laten gelden en zoveel mogelijk wijfjes in hun net willen strikken. Zijn we geevolueerd? De vrouwen misschien wel, tot achterdochtige wezens, met een overontwikkeld 6e zintuig. De mannen daarentegen hebben tegenwoordig textiel aan, dat is het verschil met 1 miljoen jaar geleden. Evolution my ass... Maar goed...we hebben dus het mooi, jong exemplaar dat zich - voorstuwend door zijn hormonen - volle gas van 2 provincies verder, naar mij toe haast. En weer moeten we ogen op onze rug hebben, luisterend naar ons 6e, 7e en mss zelfs 8e zintuig, want tja...wat is het jong exemplaar van plan? Kan hij geen leuk poepertje in zijn eigen velden vinden? In eerste instantie, toen ik hem leerde kennen, dacht ik bij mezelf dat het een leuk speeltje is voor bij de rest van de poppekast te voegen. Maar blijkbaar speelt hij het spel 'grof' en kan het niet nalaten me elke dag 2 x te bellen, lieve smsen te sturen en met smachtende stem verkondigen dat hij uitkijkt om me te knuffelen en tegen me aan te hangen. Euhm...zo veel ervaring heb ik nog niet met het vrijgezellenleven, maar hoort dit bij een 'sexrelatie'? Als hij dat wil, dan mag hij me dat eerlijk zeggen,dan weet ik of ik mijn ice-queen maskerade moet opzetten of niet. 3 keren heeft hij gebeld vandaag : hoe gaat het? wat doe je? we zien elkaar straks, jeeeej! Ik vraag me af of dit part of his game is...zo ja, dan is hij one twisted mind. Er spookt al een aantal dagen door mijn hoofd of ik hem eens goed moet gebruiken (of misbruiken) en dan dumpen ofwel gewoon mij heeeeel even open te stellen, maar wel op een kiertje, en zien of hij er gevoelig voor is. Ook speelt, voor mij, de leeftijd wel parten. Ik moet me steeds bedenken, dat wanneer ik mijn ja-woord gaf, hij wel doodleuk met zijn Playmobil en lego zat te spelen...best wel een gore gedachte. Wat vinden die jonge kerels zo tof aan een oudere vrouw? Ervaring? pfff, bullshit. Jonge meisjes tegenwoordig hebben al meer ervaring dan een raamprostituee tegen ze 20 zijn. Of misschien is het gewoon nieuwsgierigheid : zou bij een vrouw van 35 alles nog strak zitten of niet? Want ja hoor, die opmerking kreeg ik vorige week : hij vond dat ik 'voor mijn leeftijd' (hallo???) een mooi strak lichaam heb, een buik die niet aangetast is door striemen en borsten die nog op de juiste hoogte hangen en mijn knieen nog niet raken. Djezes...naar mijn mening komen deze veranderingen pas als je 50 passeert, of ben ik verkeerd? Dus, zo redeneren jonge kerels , een vrouw van 35 is een mysterie ; wat schuilt er achter die kledij? Is alles nog niet uitgerokken en de vervaldatum overschreden? Maar goed...er staan me 48 uren met een jonge snaak te wachten. Ergens ben ik blij, want het is een leuke kerel (en lekkerrrrrr!!!), maar aan de andere kant steekt het me tegen, want ook hier gaat een einde aan komen. Redenen genoeg die hem snel gaan beletten nog een weekend op te offeren : leeftijd, afstand, werk,... Och ja..na de zoveelste 'nederlaag' haal je eens je schouders op, recht je je rug en gaat verder. Onze slaap laten we er al lang niet meer voor...
Ergens tussen mijn drukke 60-uren werkweek door ben ik er toch in geslaagd om op een paar dagen tijd twee, jaaa Twéééé, mannen te kussen! En nee, dit is niet een povere poging om mijn wilde puberteit te herbeleven, toen het nog mode was om onder elkaar wedstrijdjes te organiseren "om ter meest jongens binnendraaien" op de gemeentelijke tienerfuif. Noem het eerder toeval, en de twee desbetreffende mannen Eddy en Freddy. Eddy dus, mijn grote liefde die enkele jaren bij mij woonde zonder dat hij mij iets kon betalen voor huur of eten, omdat hij maar een schamel ambtenarenloontje had. Tot uiteindelijk bleek dat de reden waarom hij niet veel centen (over)had, was omdat hij wekelijks schaamteloos (en zonder mij dus) een bezoekje bracht aan de parenclub en daarvoor wèl telkens zonder schroom 100 euro entrée kon neertellen. En dan zwijg ik nog niet over al zijn andere avontuurtjes, maar dan ben ik hier morgen nog bezig. Toch heb ik met hem onnoemelijk veel plezier beleefd. Hij kon ongelooflijk onnozel doen, kon knuffelen en teder zijn en was een beest in bed. Jaren heb ik dus nodig gehad om over hem te geraken, en in die tijd weigerde ik elk contact. Logisch ook me dunkt, ik was razend! Ik haatte hem omdat ik mij dankzij hem 3 x moeten laten testen heb op Aids en mijn zelfbeeld en mijn beeld tov van elke man gezakt was tot 2O° onder nul. Maar zo'n dingen slijten. Met het nieuwe jaar probeerde hij voor de zoveelste keer mij weer te contacteren en tot mijn grote verbazing is hij daar na al die jaren deze keer wel in gelukt. Ik kwam tot de vaststelling dat ik hem niet meer haatte, en dat hij mij eigenlijk ook niets, helemaal niets, nul komma nul meer deed. Wekenlang hebben we gekletst met elkaar, aan de telefoon, en ik vond het eerlijk gezegd wel leuk om toch aandacht te krijgen van een man, nadat ik net gedumpt was door mijn vorige vriendje. Het hielp mijn gedachten verzetten en hij werd mijn welkome break-over guy. Deze week stemde ik uiteindelijk toe om hem nog eens te zien, waarop hij mij waarempel trakteerde op een etentje en ongelooflijk galant en nog steeds zo ongelooflijk grappig was. Ik heb me kostelijk geamuseerd en op het einde van de avond kroop hij in de auto tegen me aan en gaf mij nog één van zijn memorabele knuffels en slaagde er maar niet in mij los te laten. Hij probeerde mij te zoenen en hoewel ik steeds mijn gezicht wegdraaide heb ik het toch niet kunnen laten om nog een paar keer op zijn lekkere lipjes te sabbelen. For good old times. *Grijns*. Awel, ik moet zeggen, het deed mij NIETS meer! Bovendien deed het mij ongelooflijk genoegen om de dagen nadien, op al zijn lieve berichtjes pas laat en koel of zelfs helemaal niet te reageren. Tja daar had hij toch niet op gerekend, aangezien hij zichzelf Mr Popular waant en het helemaal niet gewoon is om een blauwtje te lopen. Zijn verdiende les. Zijn missie als break-over guy was geslaagd en daar was het mij om te doen. Met resultaat, want gisteren ging ik totaal onverwachts met een leuke knul, Freddy dus, een glas drinken. Hij is zo ongelooflijk grappig en kan zo geanimeerd vertellen dat ik bijna mijn huigje uit mijn keel gelachen heb. Op een bepaald moment gebaarde hij mij dat hij iets in mijn oor wou fluisteren, en toen ik die dus gewillig naar zijn lippen toedraaide nieuwsgierig naar dat grote geheim, greep hij mijn kin beet en gaf hij mij daar toch wel een niet te evenaren en oooo zoooo passionele kus!!!! WoooOoooOooo! We hebben elkaar zo zitten aflebberen dat mijn kin vandaag op een purperen overrijpe tomaat lijkt (tja stoppelbaardjes)(dus meiden, hou ook maar steeds uw baardje netjes getrimd). Een echte knapperd is hij niet, maar eigenlijk is dat ook het laatste wat ik wil, zulke mannen moet je toch steeds "delen". Maar hij heeft zo'n mooie uitstraling en hij is zo ongelooflijk grappig en lief... Een prachtvent, but then again, hoeveel keren heb ik dat al niet gedacht? Ik doe het weer in mijn broek dat ik binnen enkele maanden weer een break-over guy nodig zal hebben. Verliefdheid is iets ongelooflijks. Je voelt je supergoed, je straalt van geluk, en tegelijkertijd zit je met een vingerknip weer met al die zorgen en vraagtekens in je koppie, bang om weer maar eens gekwetst te worden. En maar staren naar die gsm, hunkerend naar een berichtje. hihihi! Ik heb er wel eentje gekregen hoor, superlief... *zucht*... maar toch, die risico's die we nemen! Is het niet véél veiliger om happy single te blijven?
Het is weer een harde week geweest. 3 dagen koorts, ijlen, zweten, helse pijnen doorstaan...we zijn weer een beetje bijgehard en een aantal kilo's lichter, dus hoeraaa! Ik heb nog exact 27 uren de tijd om van een half zieke, naar volledig gezonde mens over te gaan. Een moeilijke taak, maar we gaan ervoor. En waarom? Wel... vorige zondag heb ik tijdens het uitgaan een zeer mooi en lekker exemplaar leren kennen, uit de west vlaamse contreien, die weliswaar een dikke 10 jaar jonger is, maar daarom niet minder interessant. Het resultaat van die korte ontmoeting inclusief vonken, is een date morgen. Er wordt niet gesproken over wat we gaan doen, maar mijn op hol geslagen fantasie vertelt me alvast wat we zeker WEL gaan doen...Het lekker ding vertelde me gisteren, met een smachtende stem (doch onverstaanbaar accent, dus hopelijk heb ik het goed verstaan ;-) ) dat hij enorm naar me verlangt, zelfs al kennen we elkaar nog niet! Zalig toch als ze zo verhullend dingen zeggen terwijl je weet dat hij liever zou willen zeggen 'ik wil je zo snel mogelijk neuken, als't kan zelfs al in de auto'. Maar nee, ondanks de (piep)jonge leeftijd weten ze toch nog het spel te spelen en alles mooi in te kleden. We hebben er anderen gekend hoor, die snel snel kwamen (letterlijk en figuurlijk). Neje, geef mij dan maar een kerel die nog een beetje moeite doet om het gezellig te maken. Ik moet wel zeggen, hij had zondag een vriendje bij, meer mijn leeftijd (maar o zo getrouwd) die ik ook wel tussen mijn kiezen had willen steken. Die gaan we binnen 2 weken eens een bezoekje brengen in zijn zaak...kwestie van wat spanning in ons o zo boring life te brengen hé... Dus, nu ga ik een vitamineboost nemen, veel rusten en zorgen dat ik morgen barst van energie zodanig dat het niet opvalt dat ik toch wel een dagje ouder begin te worden...
Het leven van de single vrouw is spannend. Nooit ongemaquilleerd de deur uitgaan (ook al is het maar snel even uit en in om je post uit de brievenbus te halen), elke dag weer je benen en oksels gladscheren en niet te vergeten de landingsbaan netjes getrimd houden, geen vuil ondergoed in je appartementje laten rondslingeren, ervoor zorgen dat je karretje 'singleness' uitstraalt in de supermarkt, frisse-adem-kauwgum altijd binnen handbereik in de handtas (het idee *gniffel*, ooit al eens iets binnen de seconde uit dat rommeltasje kunnen vissen?). De vrijgezelle vrouw moet altijd goed voorbereid door het leven gaan, want who knows... today you might bump into the Man! Was het maar zo gemakkelijk niewaar? Waar zitten al die vrijgezellen waar wij hunkerend naar smachten? Vandaag deel I in onze verbijsterend interessante reeks "Ontmoetingsplaatsen" voor de 'hoping soon to be hooked' onder ons: de datingsites. Niet moeilijk dat we vandaag de dag in real life niemand meer tegenkomen, tegenwoordig zit iedereen blijkbaar thuis, vastgekluisterd voor de pc. Rendez-vous, relatieplanet, meetic, match.com, en zo kan ik nog even verdergaan. Ooit had ik door deze toestanden een goeie vriend die plots geen zin meer had om uit te gaan. Waarom ook, veel meer keus op internet dan op café. Zijn enthousiasme was aanstekelijk en voor ik het wist had ik mezelf ook een profieltje aangemaakt. Wat een visvijver! Hengelen hoefde zelfs niet, ze sprongen gewoon gezwind in mijn netje. Die eerste dag had ik al over de 300 bezoekers, waarvan er zo'n hondertal een berichtje in mijn mailbox gedumpt hadden (later heb ik trouwens eens een vergelijkende studie gedaan zonder foto, en dat aantal was meteen gereduceerd tot twee wanhopigen). En ja, een aantal dagen later had ik "beet". Gescheiden man, jonge dertiger, twee kindjes, bruin warrig krullekopje, blauwe ogen, sexy volle lippen die smeekten om gekust te worden, wreed schone job, kortom, alles erop en eraan. Tientallen gevoelige mailtjes en een paar urenlange telefoongesprekjes later had ik mijn perfecte match. Die eerste date ... *zucht*... een koude winterwandeling die eindigde in een kus op het meest romantisch betoverende plekje van Gent, het brugje over de gras-en de korenlei. ("mèèèèmorieees" kweelt Barbara Streisand nu door mijn koppie). Nog geen week later vroeg hij mij of hij enkele onderbroekjes bij mij mocht achterlaten, en voor ik het wist was de helft van mijn kast ingepalmd. Geen probleem, het was een heerlijke tijd. Zoals ik al zei had hij een suksevolle job in de financiële wereld, en jammer genoeg moest hij door de afsluiting van het boekjaar veel late uurtjes kloppen. Maar steeds stond zijn potje klaar als hij thuis kwam, ook al was het na elven. In de uurtjes daarvoor had ik tijd genoeg om ook zijn was en plas te doen en alles netjes gestreken in de ene helft van de ingepalmde kast te hangen. Alles met plezier gedaan, want ik was tot over mijn oren verliefd, and so was he. Hij had zelf eigenlijk een huurappartementje in Brussel, waar hij bijna nooit kwam omdat hij het zo ongezellig vond. Bovendien woonden zijn kindjes bij de mama in één van de Gentse deelgemeenten, en mijn eigen stulpje was voor hem een stuk dichterbij voor een snel bezoekje. We hadden elkaar leren kennen via RDV en ik merkte al snel dat hij nog dagelijks ging inloggen op zijn profieltje. Dat zat me natuurlijk helemaal niet lekker. Wat had hij daar nog te zoeken terwijl we allebei zo overduidelijk perfect gelukkig waren met elkaar? Toen ik hem de vraag stelde reageerde hij bijzonder geagiteerd en zei hij dat het gewoon "curiositeit" was. Toen ik hem duidelijk maakte dat hij mij zo het gevoel gaf dat hij ondertussen precies nog "naar beter" op zoek was hield hij ermee op, maar wel duidelijk tegen zijn zin, want hij zag er eigenlijk geen graten in (hallo?). Een paar weken later, na tienen, op één van die avonden dat ik geduldig met het eten in de oven op zijn thuiskomst aan het wachten was, checkte ik mijn emailtjes op hotmail en bovenaan de website zag ik een banner staan van Meetic. Was het mijn 6th sense ik weet het niet, maar voor ik het wist zat ik op die website zijn nickname die hij ook gebruikte op RDV in te tikken, om even later zijn fotootje te zien te verschijnen. Méér nog, hij zat online... Overwerken noemen ze dat! Om een lang verhaal kort te maken, toen hij na elven die avond thuiskwam en met deze feiten geconfronteerd werd, liep hij kokend van woede naar de voor de helft ingepalmde kleerkast en pakte zijn boeltje, stilzwijgend. Het enige wat hij nog zei, tien minuten later terwijl hij mijn voordeur voor de laatste keer achter zich dichttrok was "ik sta trouwens actief op wel nog 10 andere datingsites". Die vriend trouwens, door wie ik op RDV terechtgekomen was, komt tegenwoordig zelfs NIET meer buiten. Het IS verslavend, dat heb ik zelf gemerkt. En nee, hij is niet meer op zoek naar "de ware". Nee hoor, hij is 'zelfstandige' geworden, een geroutineerde specialist die met een gezonde regelmaat van 2 à 3 afspraakjes in de week zijn first dates door de opgebouwde ervaring al meteen het bed in krijgt, dit gecombineerd met de reeds gemaakte slachtoffertjes (oftewel jonge moedertjes voor wie het niet zo makkelijk is iemand te vinden of anderzijds de minder- of meer (in size) - bedeelden van moedertje natuur) die nog niets in de gaten hebben en -verliefd (naïef maar gelukkig) als ze zijn- wekelijks terugkomen. Ook al is hij lelijk als de nacht, vrouwen vallen nog steeds voor humoristische, gevoelige mannen, en eenmaal je dit weet is acteren niet echt moeilijk. RDV is voor hem ondertussen geëvolueerd van een datingsite naar een 'poepertjes'site. Een gat is een gat. Waarom nog een commitment aangaan als het zonder de bijkomende zorgen gratis en voor niets voor het grijpen ligt? De kers op de taart: hij tapet alles met een verborgen cameraatje dat niet te zien is tussen zijn al even zwarte dvd recorder en stereo-installatie. Zo kan hij in die twee dagen in de week dat hij bewust geen date heeft, ook nog doorgenieten. Just for the record, een vriend is hij al lang niet meer...uit respect voor het vrouwelijk ras, ook al zijn we zelf in al onze onschuld, schuldig aan het willen blind zijn. Datingsites? Nee, dank u. En natuurlijk zijn ze niet allemaal slecht, de datingsite-males, maar geef mij toch maar de spontaneïteit, en het genot van het verleid worden op de ouderwetse manier. Het duurt misschien allemaal wat langer, maar moeilijk gaat ook, en laat ze maar eens een "efforeke" doen, we zijn het tot voor slot waard, niet?
Zo goed als ongebruikt?? hihihi Die zelfde dag ben ik, toevallig een uur na Mrs T haar loodgietersbezoekje (om te leidingen te ontstoppen, hehe), ook mij laten onderwerpen aan een onderzoek 'down under'. Ik heb ook te horen gekregen dat ik er weer flink tegenaan mocht gaan, want dat alles spik en span was. Dat lieten we ons geen 2 keren zeggen en nog geen 3 uren later, na een gezellig bioscoopbezoekje en dito romantisch hand-in-hand moment, mocht Mr Big 2 mij 'down under' verder inspecteren. Net zoals de week voordien was het wederom een zalig ritje met zijn 'limo'. Verschil nu was dat hij romantischer, attenter en geinteresseerder was. De morgen nadien mocht ik, met mijn lenzen nog in mijn handen ipv in mijn ogen, mij terug in mijn zetel zetten om nogmaals een uitgebreid onderzoek te mogen krijgen. Mr Big 2 was, zoals ik vorige week gevoeld heb, duidelijk meer dan big, hij was huge! Ik heb deze keer de zaak eens grondig bestudeerd en tot welke conclusie kwam ik ? Dat hij besneden is! Neje, het is geen arabier en neje, ook geen jood. Een doodgewone Belg, zonder afwijkingen of raar bijgeloof/geloof. En ja...ik moet, voor de 3e keer bevestigen : een besneden *tuuuuut* is toch wel stukken mooier en - believe me - stukken lekkerder om eens te proeven. Geen rare bijsmaakjes, geen strak vel dat tussen je tandvlees blijft steken (voordeel : je tanden zijn ineens geflost), maar gewoon een mooi instrument waar je met plezier een deuntje op zou willen spelen, mochten er gaatjes in zijn en je notenleer gevolgd hebben... Maar ja...romantisch, heftig, geinteresseerd : het resultaat blijft steeds hetzelfde. Ze vertrekken met een snelle kus, zeggen 'tot gauw' en that's it. Een smsje of een kort berichtje een halve dag later, om even te checken of alles nog op zijn plaats zit. Maar geen 'i love you' of 'ik mis je' of 'wanneer zie ik je terug?' Neje. Ik ben tot de conclusie gekomen dat zowel een 24-als 34-jarige de mentaliteit van een 4-jarige bezitten. Het is kortom hopeloos om een kerel te vinden die het meent of de moeite wil doen om je beter te leren kennen als persoon en niet als stoeipoes. Ontnuchtering volgt steeds na het orgasme... I rest my case.
Ik kom net terug van mijn jaarlijks bezoekje bij de gynaecoloog. Met een stralende lach zei ze me "alles in prima staat daarbeneden!" Tjah... hoe zou het ook maar kunnen versleten geraakt zijn? 't Is nog zo goed als ongebruikt!
.
Ik heb toch even een week nodig gehad om over mijn avonturen van afgelopen weekend te geraken : een trio dat op een fiasco is uitgedraaid, met een kwaai vriendje dat de benen genomen heeft en zijn lekkere kameraad die in mijn bed is blijven hangen. Tja...wat wilden ze nu dat ik deed? 2 jonge snaken van 24 die met een brede grijns voor mijn neus komen verkondigen dat ze best wel een trio willen doen...dan hap je toch toe zekers!! Met als resultaat dat mijn nieuwste aanwinst in een franse colére geschoten is aangezien zijn buddy meer aandacht vroeg dan hij zelf kreeg. Ja hey! Ik heb ook maar 2 handen hé! 
