Met een hart vol verdriet meld ik u het trieste verscheiden van Mrs F. Ook al is het een magere troost, haar heengaan gebeurde op dezelfde wijze als zij haar ganse korte bestaan doorbracht: avontuurlijk! In het kort zijn dit de laatste dagen uit haar leven, wat meteen ook een verklaring zal geven voor de stilte op deze blog: vorige week is zij uit België gevlucht. Ja je leest het goed, letterlijk gevlucht om te ontsnappen aan het aanhoudende stalkende gemail van een naar zelfverheerlijking neigende fan die geen nee wou horen ("nee is nee", was nog een kleine wink om deze wanhoopsdaad te kunnen verijdelen, maar blijkbaar was de hint net iets te subtiel (ja ik had het moeten weten, vrouwen willen het altijd te beschaafd aanpakken om gekwetsten te vermijden, maar het is en blijft een vent, die kunnen blijkbaar niet tussen de regels door lezen)). Met haar oude aftandse mobiletteke bereikte zij na drie pannes (een vuile bougie, een lekke band en ja, ook één keer zonder naft gevallen (een vrouw en een benzinemeter *zucht*)) ongedeerd maar duidelijk overstressed de luchthaven in Zaventem, alwaar zij het eerste allerbeste vliegtuig nam met een exotische bestemming (tja, haar verslaving aan zuiderse types kennende verbaast dat ons niet) : Paraguay. Bagage inchecken hoefde niet, want in haar haast had zij slechts een rugzakje met enkele hoogstnoodzakelijke spulletjes meegenomen: 24 condooms, tandpoetsgerief, 2 tangaatjes en een drie liter pot vaseline. Deze laatste moest zij natuurlijk aan de controle afgeven, want vloeistoffen mogen niet langer mee in de handbagage. Weer een tegenslag! Maar een half uur later al ging zij voor een laatste keer van de grond, met het vliegtuig wel te verstaan. Eenmaal in Paraguay aangekomen wou zij naar de standplaats voor taxi's stappen die haar naar Asuncion city kon brengen, toen zij daar toch wel niet ongelukkig ten val kwam door met haar naaldhak te blijven haperen aan de leiband van de straathond van een Paraguyese straatzanger die er net een ballade zat te zingen om geld bijeen te verzamelen voor zijn penisverkleining. Ze kwam met haar volle gewicht recht op die arme 'baylrarlabamba' zingende kerel terecht, die twee minuten later met loeiende sirenes moest afgevoerd worden naar het dichtsbijzijnde hospitaal. Groothartig als ze is, heeft Mrs F die stumperd zijn hond, zijn 2.5 dollarcenten en zijn kapotte gitaar bijeengeraapt en is zij hem gaan opzoeken in het hospitaal. Zoals meestal bij deze toevallige ontmoetingen gebeurt, bloeide er iets moois tussen die twee. Ook al had zij zijn beide benen gebroken en had de stakker zijn stembanden gescheurd door de kapotte tanden die hij door de inslag inslikte, Pablo (ja, want zo heette hij) zijn hart zwol van liefde voor Mrs F, en dat was niet het enige die overmatig groeide... Verdere details zal ik jullie besparen, 't is niet voor gevoelige lezers, maar ik geef wel nog mee dat die pot vaseline die haar in Zaventem afgenomen werd had kunnen voorkomen dat die arme meid doodbloedde... We overwegen nog een klacht wegens onopzettelijke doodslag tegen de belgische overheid, maar dat lezen jullie verder wel in de krant... De fan in kwestie die de oorzaak is van al dit leed zullen we maar met rust laten, anders krijgt hij misschien nog ruzie met zijn vrouw als ze zijn onrespectloze door eigenbelang geïnspireerde uitlatingen te weten komt, begrijpelijk, wij wilden deze ook niet horen. In naam van onze principes... women united!
Vaarwel Mrs F, waar je ook bent, we miss you!!! <snotter>
Een week of twee voor ik naar Athene vertrok leerde ik Mr C kennen (verdorie zeg, we beginnen af te zwakken hé, het is allemaal zo snel gegaan dat Mrs F en ik zelfs nog geen toepasselijke nickname hebben kunnen bedenken!). Het selectiecomité- aka Mrs F- had 'm afgekeurd, met reden, maar daar was het mij eigenlijk niet om te doen. Het mooiste bewijs hiervan is dat ik hem zelfs niet vermeld heb op deze blog. Twee keertjes afgesproken met elkaar en het was gewoon heel plezant en relaxed. Gewoon een leuke kerel waar ik goe mee kon lachen, en waar ik dacht misschien wel een goeie vriend aan over te houden. Je weet wel, je bent allebei single, je schiet goed op met elkaar, je maakt plezier, ideaal om elkaar gezelschap te houden in dode momenten, terrasjes te doen, uitstapjes, ne keer naar de film. Maar we weten allemaal hoe mannen in elkaar zitten, dus had ik 'm van bij 't begin gewoon de waarheid gezegd, dat ik totaal niet op zoek ben naar een relatie. Ja ok, misschien een klein leugentje om bestwil... Alhoewel, ik weet eigenlijk niet goed waar ik aan toe ben voor 't moment, maar moest ik echt op zoek zijn, dan zou ik nu op dit eigenste moment ook niet thuis zitten en toch wel een klein beeteke meer een 'efforeke' doen om andere mensen te leren kennen. One way or the other, hij was gewoon mijn type niet, geen vonken, gewoon good old plain fun, en ik heb er zelfs eigenlijk nooit echt bij stilgestaan of het wel iets zou kunnen worden of niet. En weet je, dat maakte het nu net zo leuk met hem, want hij zei dat hij er net hetzelfde over dacht. Dus geen verplichtingen, geen verwachtingen, alles 'safe' en gewoon een lekker ongedwongen sfeertje! Tot ik in Athene zat en de bekentenis binnen kwam via sms. Nu ik zo ver zat had hij geen schrik om mij te laten weten dat hij héél vaak aan mij dacht en geen blijf wist met zichzelf. Lap het hem hé zeg! Toemme toch! Ik wist totaal taken by surprise en wist niet wat te reageren, dus ik heb gewoon terug gesms'd dat het heel laat was (zitten vergaderen tot één uur 's nachts) dat ik dus heel moe was en ging gaan slapen. Vijf minuten later terug een sms dat hij toch nog graag héééél nog even mijn stem wou horen. Jeeeeeezes!!!! Ik was moe, ik had geen zin om te bellen, en nog minder om dure telefoontjes te plegen vanuit het buitenland naar iemand die voor mij niets meer is dan gewoon maar een vriend maar die duidelijk van zijn kant wel meer wou... Maar uit beleefdheid heb ik via e-mail toch maar nog geantwoord, toen ondertussen bijna twee uur, dat ik doodmoe was, niet lang kon slapen maar die paar uurtjes toch broodnodig had en dat ik hem wel eens ging proberen bellen overdag vanuit kantoor, als daar de tijd voor was. Dat leek mij ook wel een aangewezen idee om te doen, om duidelijk nog eens de puntjes op de i te zetten. Na amper vier uurtjes slaap werd ik gewekt door zijn onnozele sms "jeeeeeeiiii, weet je van wie ik een mailtje kreeg, van mijn griekse godin". Normaalgezien heb ik geen last van ochtendhumeur, maar op dat moment kon ik hem wel schieten! Alsof ik zelf niet weet dat ik hem een mailtje geschreven heb! Is dat een goeie reden om mij na een paar uurtjes slaap om 5.30u wakker te sms'en als je een loodzware dag voor de boeg hebt en echt zit te snakken naar elke minuut slaap die je kan meepikken? Ja op dat moment ben ik totaal maar dan ook totaaaaal afgeknapt. Ik heb hem ook niet meer gebeld, maar van zijn kant wel CONSTANT van die onnozele sms'en gekregen zonder ook maar enige inhoud of nieuws. Gewoon "good morning Mrs Greece" of "slaap zacht griekse schoonheid" en andere betekenisloze onzin die gewoon de moeite niet is om op te reageren. Te veel is te veel. Awoe voor het cliché dat vrouwen eigenlijk ja willen bedoelen als ze nee zeggen. Neenee... Nee betekent ook echt Nee! Wij zijn daarin heus niet verschillend van mannen, vrouwen houden er net zo min van als iemand zich opdringt. "Ik heb geen tijd" is géén vertaling van "blijf mij aub lastig vallen". En dit gaat niet alleen op voor Mr C tussen haakjes (yes you got my wink?). We zitten heus niet te wachten op een wanhopige frustréé, die zit te snakken naar een beetje aandacht en denkt interessant te doen, en meer nog, iemand die eenzaamheid en/of verveling verwart met verliefdheid (wat is het anders als je elkaar amper twee keer een paar uurtjes hebt gezien en elkaar van toeten noch blazen kent?). Gelieve zich te wenden tot het lokale rusthuis, de plaatselijke kaartersclub of websites such as RDV. Ja ik ben echt pissed! En meer of een klein beetje teleurgesteld. Zelfs in die mate dat ik er geen zin in heb om er grappig over te doen. Valt het op?
Wel, onze Mrs T zit toch wel op heeeeel goeie gronden dezer dagen. Kon ik maar wisselen met haar, maar niet om te gaan werken, des te meer om het Griekse volk te gaan keuren. Mijn Hellas-reisje zit er deze keer niet in. Ik had gehoopt van grond te mogen gaan (vliegen hé, niet iets anders) binnen 2 weken, maar blijkbaar gaat mijn zakenreisje niet door, dus mijn trouwfeestje ginder heb ik ook moeten afgelasten. Snif snif... Maar, in the meanwhile zijn er nog ont-en verwikkelingen voorgevallen... na zaterdag mijne vieze ex van mij te hebben afgeduwd (hij wilde me kussen, maar zag er ZO erbarmerlijk slecht uit, dat ik gal dacht te proeven), ben ik bij een vriendin binnengesprongen om mijn walging daar te gaan uitdrukken. Na veel beuuuhh en baahhh, gingen we een practical joke uithalen met de Braziliaan, die ik op dat moment al 4 dagen niet gehoord had. Mijn vriendin heeft hem met haar nummer gebeld en een boodschap ingesproken, met natuurlijk als reactie van hem dat hij haar niet kent en niet zou terugbellen. Na veel heen en weer gesms, heeft ze hem verteld dat hij beter MIJ eens kan bellen. Dus, terug veel heen en weer gesms, met veel scheldwoorden, dan weer lieve woorden, dan weer bekentenissen (blijkt dat hij een regelrechte angsthaas is met bindingsangst nog voor hij iemand heeft leren kennen). Het was dus geen hersenspinsel van één van mijn schizo-ex-vriendjes. Want na een paar keren diep te hebben in-en uitgeademend heeft hij toch zijn moed verzameld en stond gisteren voor mijn deur. En weliswaar was het een Braziliaan, zelfde als op de foto, even verlegen als aan de telefoon en even lief als in zijn smsjes. Stond ik daar even perplex, want tot de laatste minuut was ik in volle overtuiging dat ik aan't het deelnemen was in een vlaamse versie van 'Punked'. Algoed dat ik uit alle zekerheid mijn haren gestyled had, mijn lippen geglossed en mijn bikini lijn gewaxed. Oef!!! Ik heb hem eens eerst en vooral tegoei de les gespeld, boos bekeken, beetje genegeerd (want het was net Prison Break op tv) en hij probeerde steeds mijn aandacht te trekken door mijn handen vast te pakken, mijn haren te strelen en met zijn hoofd tegen mijn schouder te leunen. Het was in ieder geval SUPERschattig en ongelofelijk onweerstaanbaar. Rrrrrrrrr....Mijn zwak voor exotische types met gespierde lijven speelde weer op en na de gebruikelijke social talk en geknuffel, ben ik hem - zoals een 35-jarige zonder sexleven acht te doen - aangevlogen! Nu ja, hij is me zelf eerst beginnen masseren, kneden, kussen, strelen...mmmmm...als ik het terug voor de geest haal, dan kan ik haast niet wachten om hem terug te zien. Et voila, we pinnen nu 'Brazilie' mee op onze wereldkaart...bye Europe, hello Latin America!
Oef! Eindelijk even op mijn gemakske! Dit zijn de eerste tien minuten rust die ik heb sedert ik drie dagen geleden te horen kreeg dat ik naar Griekenland moest op business trip. Mijn werk af krijgen, alles voorbereid krijgen, wassen, strijken, poetsen, kattenopvang regelen, valies maken, en nu zitten we hier, op de luchthaven te wachten op mijn vluchtje. De dag is al niet zonder slag of stoot verlopen Vanmorgen wou ik nog snel een afwasje doen, en je zult het natuurlijk altijd geweten hebben, mijn eigen vinger er bijna afgesneden met een gebroken glas. Zo een half uur voor je moet vertrekken is niet bepaald een goed moment om te zitten bloeden als een rund. Maar kom, de spirit zit er desondanks toch al goed in en mijn mind is al completely set on the 24° degrees die ik in Athene mag verwachten. Ik heb er mij dan vanzelfsprekend ook naar gekleed: topje, rokje zonder nylons onder, open schoentjes met een hieltje Compleet het tegenovergestelde van de koltrui en hoge laarzen waarmee ik gisteren nog rondliep. Ik mag het ook geweten hebben, ik ben al bibberend hier op de luchthaven geraakt en loop hoog risico om in Athene toe te komen met een longontsteking.
Mijn verslagje even gestaakt voor een belletje met Mrs F. Tjah, voor ons is vijf dagen niet kunnen bellen met elkaar pure ontwennig, dus moesten we er nog effe van profiteren voor ik het land uit was. Ondertussen is de vlucht (gepresst tussen twee 170-kilo-achtigen van wie 75% van hun vetpercentage op mijn stoel te vinden was, ja, uitgerekend ik moet het weer voor hebben) achter de rug, heb ik een uur of 4 sightseeing gedaan en lig ik hier op een Atheens (hard) bed met op elk van mijn voeten resp. 7 en 9 blaren. Ik heb zes kilo toiletgerief mee, maar compete zit er natuurlijk niet tussen. Ik heb het gevoel dat ik al elk steegje van Plaka (the old town) heb gezien en Athene voor mij geen geheimen meer heeft... Het verbaast mij ook hoe gemakkelijk ik hier aangesproken word. Nu ja, het feit dat ik met zon enorm kanon rond mijn nek rondloop heeft er vast wel één en ander mee te maken. Blijkbaar wekt dat de indruk dat ik n beroeps ben, want mensen die samen op de foto willen voor de Acropolis klampen allemaal uitgerekend mij aan, terwijl het hier zwart loopt van het volk. Maar mijn talenten liggen jammer genoeg voor hen toch duidelijk elders! En terwijl dit plekje voor Mrs F wellicht de hemel op aarde zou zijn (exotisch en zuiders), is dit toch niet mijn type volk.
Ja mensen, dit keer dus geen blogje over sex of erotiek, maar hier geniet ik minstens evenveel van. Het is hier zooo prachtig! t Mooie weer, de terrasjes, de uitgelaten sfeer, de romantische gezellige steegjes, de zoete geur van de seringen... ik ben echt in mijn nopjes! Ook al kan ik er maar één dagje van profiteren en wordt het de komende dagen keihard werken, dit voelt toch echt aan als vakantie!
Vooraleerst....wat ik als vrouw graag kado zou krijgen, dat zou een mooi setje lingerie zijn, van een kwaliteitsmerk, zoals La Perla of Marie Jo. Of een nachtje in een romantisch hotel, waarbij zeker in de kamer een groot bad of jacuzzi is, daar massa's rozenblaadjes in, overal kaarsjes, champagne met aardbeien. Je kan het ook combineren en haar de lingerie op dat moment kado doen. Of een mooi juweeltje, als ze dat graag ziet... Het is bij mij zo lang geleden dat iemand nog eens romantisch geweest is, of me een mooi kado gegeven heeft, dat ik al blij zou zijn met een bloempot en daar een sanseveria in. Mijn eisen liggen al heel lang niet meer hoog. Eigenlijk zeer laag tegenwoordig, in deze tijden van schaarste (yep, de schaarste en droogte is alweer aangebroken, de moessonregens zijn uitgebleven, dus de oogst zal zeker mislukken dit jaar ) Ondanks de klimaatveranderingen, heb ik gisteren een meer dan toffe avond gehad, die onverwachts tot in de heeeel late uurtjes in uitgelopen. Tijdens het stappen kwam mijn vriendin een aantal vrienden tegen, waaronder een ex van haar, die ons vergezeld hebben naar een club, die op donderdag niet alleen heel toffe muziek draait, maar ook lekkere exemplaren van het mannelijk geslacht heeft rondlopen. Zodoende ook gisteren. Terwijl mijn vriendin heel uitvoerig aan het aanpappen was met de ex (bijna op punt te trouwen en bijna vader ), vond zijn vriend het blijkbaar noodzakelijk om een paringsdans rond mij uit te voeren. De jongen (want ja, weer 7 jaar jonger) heeft uitgebreid mijn voor-en achterkant keer op keer bewonderd en nam geen kans onbenut om mijn voor-en achterkant 'per ongeluk' eens goed vast te nemen en zo vast te stellen dat ik wel in zijn smaak viel. Door deze kleefband heel de avond aan mij te hebben gehad, heb ik mijn kans mislopen met een pracht van een kerel die me een hele avond gade sloeg. Mijn reeds op hol geslagen hormonen sloegen nog erger op hol bij het zijn van zijn groene ogen, donker half lang haar, stoppelbaardje en sexy glimlachje. Uiteraard is green eyes na een paar uren met zijn kameraden doorgegaan, terwijl ik vasthing in de kleffe handen van een overdronken kerel met een biertje in de éne hand en mij in de andere hand. Nu zie ik me genoodzaakt binnen een 2-tal weken terug te gaan en alsnog die ongelofelijk lekkere kerel hopen tegen te komen, het eerste half uur in zijn ogen verdrinkend, om nadien mijzelf tegen zijn lichaam aan te drukken en te voelen hoe ik warmer en warmer word, terwijl hij in mijn oor fluistert dat we niet langer daar kunnen blijven....
Wel idd. Embrio, zoals ik zelf al vermoed had en zeker was dat het weer ging gebeuren : inderdaad, geen Braziliaan te bespeuren. Godzijdank had ik gisteren een hele dag niks gehoord en dusdanig al zeker was dat hij niets meer zou laten horen. Ik stond dus gelukkig nergens, volledig uitgedost en geparfumeerd, te blinken terwijl ergens achter een hoekje 5 kerels geniepig stonden te gniffelen over die 'domme kip' die bij de neus genomen is. Dat zoiets 3 keren kan voorvallen met één of andere moeder die op sterven ligt, of een auto die in elkaar wordt gereden, dat gelooft geen kat. Laat staan een mens. De conclusie die ik getrokken heb, is dat er hier ergens een persoon rondloopt die een grondige hekel moet hebben aan mij om zoiets te flikken. Ik heb in mijn hoofd een rij ex-liefjes laten passeren die wel eens de 'dader' zouden kunnen zijn, maar zie niemand echt zo gestoord om zich 3 weken bezig te houden met smsen, bellen, mailen en chatten. OF!!! Het zou wel eens een vrouw kunnen zijn! Want geen enkel wezen zo geslepen, gemeen en doordacht als een vrouw! Dan zou ik natuurlijk een hele hoop 'kandidaten' kunnen hebben, die denken van mij eens een peer te stoven. Maar goed, ik heb er niet slechter van geslapen en ga er de komende nachten ook geen half uur minder van slapen. Morgen staat een avondje uit gepland, met vrienden die echt bestaan, die wel steeds komen opdagen, dus dan is plezier altijd gegarandeerd. Wat betreft de fotoshoot...dat was het eerste wat mijn lieverd F gisteren zei : 'jeeeeeeeej! ik mag vrijdag naaktfoto's komen nemen!!!' Maar uiteraard vraag ik me af of het wel zo wijs is, want wie het ook moge zijn, onze 'Braziliaan', die gaat niet denken 'Dju, gemiste kans', maar 'Oh...my...god, wat een hopeloze'... We gaan het dus voorlopig achterwege laten, om onze eer hoog te houden en geen kans te geven aan een groepje perverts die nu nog aan het nalachen zijn van hun ongelofelijk 'fantastische' grap die ze wel niet uitgehaald hebben. Maarrrrrr....we denken wel dat de practical joker een foutje gemaakt heeft...want gisteren hebben we met een nieuw gsm nummer, net gekocht, gebelt naar onze 'Braziliaan', die niet opnam, en na een half uur kregen we telefoon van een totaal ander nummer op dit nieuw gsm nummer. Aha!!! Bleek dit een 'Lesley' te zijn die vroeg haar/zijn nummer te wissen, want dat het foutief was. De zaak *Brazilie/Belgie* wordt dus nog niet geseponeerd en verder onderzocht binnen een aantal dagen... beware zou ik dus zo zeggen.
Seg, jullie hebben nix te doen zekers op jullie werk, Embrio en Mrs T? Enfin...ik ook ni zo veel vandaag. Ja, we maken allemaal wel eens iet mee hé. Hoewel het de laatste tijd toch wel bitter saai is. Denk dat de Braziliaan officieel terug geexporteerd is naar Rio, want geen enkel teken van leven. Ik heb mijn homo-vriend F gevraagd om dit weekend van mij wat shockerende foto's te nemen en een beetje angstig vroeg hij of ik toch wel mijn slip zou aanhouden. Heb hem gerustgesteld dat ik dat zou doen. Maar een heeeel klein slipje dan... En wie is er gisteren terug ten tonele verschenen? De fransman! Ja ja, mijn talen gaan er alleen maar op vooruit met al dit internationaal gezelschap. Nog even en ik kan als polyglot bestempeld worden. De fransman vroeg weinig verhullend of hij me gisterenavond zou kunnen zien. Ik heb dat bericht uiteraard laat op de avond gelezen en aangezien ik perplex en in total shock was door zijn durf en onbeschaamdheid, heb ik nog niet geantwoord. Ik ben aan't twijfelen om hem ofwel te negeren, ofwel belachelijk te maken. Moest hij 2 maanden geleden niet hebben verteld dat hij een lief had, dan had ik waarschijnlijk wel toegehapt. Maar de ballen hebben om te zeggen 'ik heb een vriendin' om vlak daarna te zeggen 'maar jij bent beter, dus mag ik langskomen?', dat heeft me echt wel de doodsteek gegeven. Bah!! Vannacht heb ik dan liggen terugdenken aan de on-voor-stel-baar goeie sex die ik met deze onverlaat had...is tot op heden nog niet geevenaard geweest. Waar leren ze het toch hé, die jonge snotapen, om zo vakkundig en tot in de puntjes afgewerkt een vrouw te kunnen behagen...
Omdat ik niet alleen de indruk wil wekken dat ik enkel lees. Hier ook een verhaaltje langs mijn kant, vorige week gebeurd op een overvolle trein in de ochtendspits.
Toevallig ben ik tussen een vast gezelschap geraakt, waarvan ik 1 iemand ken vanop de sportclub. Ik lees zoals elke ochtend, rustig in mezelf gekeerd, de krant. Komt daar plots als allerslaatste nog een mooi vrouwelijk exemplaar bij.
Ik bekijk haar eventjes, zoals een echte detective, vluchtig vanachter mijn krant. Netjes, verzorgd, stijlvol gekleed, mooi ook, vooral mooi dus.
Dan gaat haar mond open... Begint die me daar direct, en plein public, over knappe mannenlijven en grote lidmaatschappen, waar ze geen neen tegen zou zeggen. Een al wat rijpere vrouw, antwoordt dat dat er toch allemaal niet ingaat, enz... Enfin de sfeer zat er duidelijk direct in.
Plots kom ik op een pagina waar een foto opstaat van een ferme decolté, vastgepakt door 2 mannenhanden. Ze ziet me er net iets te lang naar kijken en zegt direct: "dat zou je ook graag eens doen hé". Gevolgd door een cliché opmerking over mannen en dat ze toch allemaal hetzelfde zijn.
Wie is daar dus eigenlijk in godsnaam over begonnen, over dat onderwerp? Op het eind van de rit ging het zelfs al over geschoren ballen en bikinilijnen... Ik kan me voorstellen dat de andere mensen in onze coupé, die ochtend hun krant net iets minder aandachtig hebben gelezen. ;-)
Embrio
Dit zou vast ook allemaal door mijn koppie gaan, een vrouw fantaseert nu eenmaal ook graag... Maar luidop? Nee hoor! Ik zou daar maar gewoon een beetje mooi zitten wezen, en schijnbaar 'verlegen' naar de tippen van mijn schoenen zitten staren, om terloops eens slonks en met half opgeslagen wulpse oogleden naar de knappe exemplaren in de coupé te zitten lonken, om dan bij een terugblik fel geschrokken en 'n beetje betrapt met de lange wimpers te knipperen en meteen weer naar mijn schoenen te staren, met een blos op de wangen... inwendig denkend "katjing!!! touche!". Vrouwen blijven lepe wezens, maar 't is de manier waarop je het brengt hé
Mrs T, ik wist ni dat ge een Porsche gekocht hebt? Woooow, zo'n snelheid, kan alleen maar een peperdure racewagen zijn Ik heb mezelf maar onthouden van racewagens, met het gedacht dat de rijen mannen toch aan mijn deur zouden staan. Not!!! Een volle werkdag verder en nog geen sign of life van de Braziliaan. Ik ben al een hele avond de ergste straffen voor hem aan't bedenken, van verkrachting door mijn vriend F tot een regelrechte Brazilian bikini wax. Bij hem weliswaar! Grrrrr... Ik heb net aan Mrs T de beste straf verteld die ik hem ga opleggen...als hij me laat stikken overmorgen - wat ik ergens aan mijn neusharen denk te voelen - dan wordt hij getrakteerd op een total nude foto van mijnentwege, netjes gedropt in zijn mailbox. Even kijken of hij dan nog zo eigenwijs en dom is om MIJ te dumpen! Hmpf... Tja, de reactie kan natuurlijk ook zijn 'oef...algoed dat ik met DAT niet afgesproken heb!!!' Maar kom, we zorgen voor wat gedimd licht, de juiste pose en hup, geen mens die ziet dat er hier en daar een vetrand hangt! Dan wachten we maar zielig en eenzaam op ons tubetje prikkelcreme, denkend aan waar ik alsnog een racewagen kan aanschaffen....
Hiroshima climax binnen 2 weken, the countdown begins!
Om Embrio's verlangen te sussen, hier is het dan, het verslag van onze vibrioze upperdare sensatie! Een echte meidenavond op en top! En ik heb mijn ogen uitgekeken. Niet alleen van wat er allemaal aan te bieden was, maar ook de reacties van de girls. Een allegaartje van thirtysome en twentysome, allemaal goe in form en wippend op de zetel van spanning en contentement (en geheelonthouding?(kuch)). En potjandorie die jonge chicks, begin twintig, vrijgezel, maar het schoonste bewijs van emancipatie in combinatie met de teloorgang van het uitstervend ras 'ideale man'. Die meiden die weten echt alles van de speeltjes die er aangeboden werden, uit ervaring! Eerlijk gezegd ben ik persoonlijk altijd uitsluitend prat gegaan op mijn tien kleine vriendjes, en ik dacht dat ik daar geen uitzondering in ging zijn, but boooy was I wrong! Zonder schroom gingen ze ook elk om beurt naar het toilet om één of andere vaginale crème uit te testen, die afwisselend warme en koude geneugten door de flamoes laat zinderen. En dat dit wonderlijke zalfje perfect zijn werk deed was duidelijk te merken aan de plotse "ooooohs" en "aaaaahhs" die hun gekwebbel eensklaps deed onderbreken, gevolgd door proestend gegiechel met blozende wangetjes (en niet bepaald van schaamte!). Ook werd de kont gewillig achteruit gestoken om een flinke portie billenklets met een lederen zweepje in ontvangst te nemen. Jaja, alles MOEST uitgebreid getest worden. Ocharme de presentatrice, het zal haar een fortuin kosten aan nieuwe batterijen! Maar haar opbrengst zal dan ook navenant geweest zijn. Die meiden hebben me daar een voorraad ingeslagen voor 't geval dat gans België platgelegd zou worden door 'n atoombom, als ze al zelf geen natuurramp veroorzaken door hun gezamelijke gevibreer. Ik denk dat de schaal van Richter in dat geval niet echt meer toereikend zou zijn! Wat zeg ik, Hiroshima zou er potverdikke nog bij verbleken! Zelf draag ik natuurlijk ook graag mijn steentje bij: zijn pook van 24 op 4 ligt goed in de hand en is gemakkelijk schakelbaar, geruisloos 700 toeren per minuut en met zijn knappe sportieve gestroomlijnde look accelereert hij in krap 9,5 seconden naar een ongekende overdrive! Nog twee weekjes wachten en dan... rrrRRrRRrrr... gas geven!!!
Neje...ik vertrouw het zaakje voor geen haar hé...mijn kleine teen fluistert me toe dat ik woensdag nog maar eens een afgelasting van de match ga mogen verwachten. Door slecht weer, verkoudheid, sterfgeval...dat laten we nog even open. Na vele warme, hete en overkokende smsjes, stuur ik vandaag een kort bericht, met de vraag om woensdag op dat uur op die plaats af te spreken en we zijn 2 uren verder en nog geen antwoord van onze gewaxte Braziliaan. Als hij zo staat te trappelen van ongeduld om me te komen aflikken, dan pakt hij toch de kans om na 2 seconden een antwoord te sturen en onze afspraak te bevestigen? Of ben ik verkeerd? Krijgt hij weer cold feet? Is zijn interesse weg? Zit hij te gniffelen? Of wil hij hard to get spelen? Onzekerheid is a killer...tsss. Ondertussen heb ik gisteren G gebeld (de sauna-guy) en heb de meest onthutsende verhalen gehoord over zijn weekendje fetisjen in Amsterdam. Met een omgedraaide maag en groene kleur in mijn gezicht, heb ik hem vriendelijk bedankt voor de sauna en gezegd dat we elkaar 'nog wel es' zullen horen. Yeah right! Een kerel die een hele avond op viagra rondhuppelt en zich te goed doet aan vrouwen EN mannen, daar gaan we liever niet mee op sauna, nietwaar? Exit G! Wie staat er nog op't lijstje ? Ah! een lekker stuk in de vorm van een paracommando, maar liefst 13 lentes jonger dan mij, dus absoluut hoog op de lijst van 'wannahaves'. Groot en stoer, mooie kijkers, beetje terughoudend...rrrrrr...daar komen onze nekharen van overeind te staan hoor! Die houden we als backup. En tja, verder...niks, nada, rien. Date via F staat op standby, heb hem nog niets bevestigd, wegens gebrek aan interesse van mijnentwege. Backup II dus. Ons avondje vibreren vrijdag was een succes, maar daar zal Mrs T wel over berichten. Ik ga verder mijmeren over mijn naderend blauwtje-lopen deze woensdag....
Ja Mrs F haar bedje is weer gespreid... Na enkele weken van depressies in de lagedrukgebieden voorspelt volgende week veel goeds: warme zwoele passaatwinden en hete el niños die in het passeren niet alleen voor hoge temperatuurverschillen zullen zorgen maar vast en zeker ook het beddegoed doorgeengeschud en gehavend zullen achterlaten. Terwijl zij dus nu haar dates op haar vingertjes zit te tellen, blijft de droogte -amper 60 kilometer verder- resoluut aanhouden, waardoor ik maar besloten heb om die tien kleine vriendjes op een andere manier bezig te houden . Ik weet niet hoe het bij jullie zit ladies, maar bij het masturberen MOET ik over iemand kunnen fantaseren. Nee niet zomaar een vaag gezicht en ook niet Brad Pitt of Colin Farrel, nee zelfs niet alletwee tegelijkertijd, het moet echt ècht lijken. Dus spreken we over iemand waar ik op dat moment verlekkerd op ben, een vriendje, of misschien zelfs die hete warme bakker van om de hoek, wiens totje, lijf (waarvan ik natuurlijk eerst woest de kleren vanaf heb gescheurd) en andere aanhangels (al dan niet andere maten aangemeten hihi) de hoofdrol mogen spelen in mijn fantasie en waarop ik mijn wekenlang opgespaarde gefrustreerde lusten lekker kan botvieren. Ja, ik heb zo wel een paar weken echt drooggestaan, ook vingergewijs, want na mijn fiasco met Freddy en Mr Big, was er niet zo meteen een valabele kandidaat 'voorhanden'. Maar nu moet ik tot mijn grote schaamte toegeven dat Mr Big de laatste weken en bij gebrek aan beter zich in de fantasieparade toch weer een weg naar boven en ongekende hoogten heeft gebaand... Ja, die jongen blijft me parten 'spelen'... Maar kom, vanavond gaat er voor mij misschien een heel andere wereld open... Fantasialand voor vrouwen! Een héééééél goeie vriendin van mij ( O wie, ooooOO wie zou dat toch kunnen zijn) heeft mij namelijk uitgenodigd, samen met een stuk of twaalf andere gillende soortgenoten in diverse stadia van geheelonthouding, voor een upperdare avond! Dat belooft... Het zou me niet verbazen als op een bepaald moment de buren, met zetel, TV en al naar buiten daveren...
Ondanks mijn paranoia ideeen omtrent de Braziliaan, waarvan ik dacht dat hij een sicko was die in opdracht van iemand mij een loer probeerde te draaien, ben ik toch terug bezweken voor zijn lieve berichtjes en dito telefoontjes. Een week geleden verdween hij als sneeuw voor de zon, na een vaag bericht dat zijn moeder een zware operatie moest ondergaan. Ondanks een telefoontje en berichtje van mijnentwege, mijn bezorgdheid uitend (uiteraard volledig achterdochtig over zijn eerlijkheid...), kreeg ik geen bericht terug. Pas nu maandag verscheen hij weer ten tonele, in de vorm van een smsje met een paar keren 'sorry' en 'ik wil je nog steeds zien'. Maar goed, ondertussen hebben we een nieuwe date vastgelegd voor volgende week woensdag. Benieuwd wie er deze keer onder het mes gaat moeten als hij weer cold feet krijgt... De dag nadien heb ik - vastgelegd tijdens een wel erg eenzaam moment - een afspraak om met G naar de sauna te gaan. G, de grote stoere bink, met huge proportions, van een paar maanden geleden, vroeg om eens "iets" te gaan doen samen. Uiteindelijk is er beslist naar de sauna te gaan, tja dat heeft natuurlijk niet veel om het lijf. Ik probeer alvast een rampenplan te bedenken voor de ergste scenario's, want G staat steeds hevig , laat staan als hij naast me zit, totaal naakt. UIteraard zitten we in een publieke sauna, waardoor ik al niet gemolestreerd ga kunnen worden. Dan is er natuurlijk de omkleedruimte, iets gevaarlijker, doch nog steeds publiekelijk en dan is er de parking, die daar wel erg donker en tussen veel bomen gelegen is. Ik vrees dat ik daar wel kans maak om 'er aan te hangen'. Alles hangt af van woensdag, want als de Braziliaan blijkt de love of my life te zijn (we draaien eens meewarig met onze ogen), dan zeg ik uiteraard mijn mogelijke verkrachting met G af. Keuzes maken hé, daar draait alles om in't leven En verder is het vree druk op MSN, net de E19 op maandagochtend of vrijdagavond. Ik moet tegenwoordig offline blijven staan en zelf kiezen me wie ik een praatje ga maken. Er staan wel veel no-goods tussen, maar ook wel een paar leuke ventjes die er lekker genoeg uitzien om my next new toyboy te worden. Mmmm!!! Ja, er zijn tijden van droogtes, maar ook tijden van overvloed. Hoewel, we tellen ondertussen 9 weken en keep on counting, zonder sex. Waar zijn die dagen dat ik op vrijdag X op bezoek had en zaterdag Y, om dan een uur later Z aan de lijn te hebben om me ook te kunnen zien... o ja...dat waren de dagen VOOR ik 35 werd...fuck seg.
Ja mensen...zover is't gekomen...dat ik al moet toestemmen op een geregelde date, met iemand die misschien totaal mijn goesting niet is. Dat ik zelfs schouderophalend tegen mezelf zeg 'pfff, beter dan niks hé', dat geeft een 'recht-op-de-afgrond-rijdend' gevoel. Nietwaar? Wat ben ik er mee dat vriend en vijand op mijn schouder klopt en zegt 'och manneke, uwen tijd komt nog' of 'kop op, voor iedereen is er wel iemand' Ja ja, maar denk dat mijne tijd gepasseerd is en dat die 'iemand' mooi ver weggestoken is, ergens ten zuiden van de steenbokskeerkring. Want hem tegenkomen in dit stuk aardkloot, dat is me tot hiertoe nog niet gelukt. Feitelijk is het dubbel hoor, want ergens ben ik blij en vrij, zo alleen en single-zijnde. Maar aan de andere kant mis ik iemand om mijn dagdagelijkse avonturen (ironisch bedoelt uiteraard) tegen te vertellen. Voorlopig kan ik dit natuurlijk tegen Mrs T en ons moeder doen, zelfs de cavia blijft even luisteren als ik mijn verhaal vertel (of wacht ze op groenvoer??). Maar het is toch altijd leuker om even weg te kruipen in de armen van een geliefde. *zucht* Maar goed! Laten we ons hoofd niet laten hangen en enkel de voordelen van het eenzame bestaan naar boven halen! Ik ga buiten wanneer ik zin heb, ik kom thuis wanneer ik zin heb, ik loop in pyama en ongeschminkt rond zonder dat een verschrikte partner met versteend gezicht van pure ontzetting het op een lopen zet, ...ik zou zo kunnen blijven voortgaan. Om over die geregelde blind date verder te gaan...mijn kameraadje F (homo en aan elke vinger 5 vriendjes) vindt het wel zeer opvallend dat sinds ik 35 geworden ben, volledig links wordt gelegd door het mannelijke geslacht. Alsof die leeftijd in dikke zwarte letters gebrand staat tussen mijn 2 rimpels op mijn voorhoofd. Ik kijk dagelijks 15 keren in de spiegel, maar zie geen verschil met mijn 34 lentes een paar maanden geleden. F. vond het dus noodzakelijk om in te grijpen alvorens het hopeloos te laat is en heeft me een vriend van zijn familie aan de hand gedaan. Als ik vraag hoe hij eruit ziet, dan komt er een vaag en afwijzend antwoord 'dat moet je zelf maar ondervinden'. Wat dus niet wijst op het spiegelbeeld van Brad Pitt of George Clooney. Maar kom! We zijn niet bekrompen en iedere verstandige mens, man en vrouw, weet dat uiterlijk zeker niet alles is en humor daarentegen onontbeerlijk! Volgens F. beschikt de kerel over een gezonde dosis humor EN een villa ten noorden van Antwerpen, wat ons zuchtend heeft doen toestemmen. Eerlijk vind ik het wel niet, want de kerel heeft wel MIJN foto's kunnen zien, maar ik moet het stellen met een omschrijving zoals 'een kerel met geld en humor'. Nu ja...slaagt het tegen, dan kan ik het nog steeds op een lopen zetten, Mrs T zal buiten wachten in de auto, met draaiende motor, terwijl ik het open raam induik en we met gierende banden de nacht inrijden...
Na een lange zoektoch in het verre vreemde Denemarken æøå {dit zijn een aantal van de vele vreemde tekens op het klavier}, heb ik eindelijk een internetcafe gevonden. Ik loop al een paar dagen verloren in een rare andere wereld, genaamd Kopenhagen, waar de mensen groot en blond zijn, de jongeren Tokio Hotel verafgooden en dusdanig ook zo gekleed EN gemaquilleerd lopen en de enige mannen die knap zijn, zijn de weinige migranten uit het zuiden. Mijn enige en ook zeker laatste ´close encounter´met een schoon exemplaar, was zonet in Ingelsøn, een havenstadje int noorden van het schiereiland. Ik ging op de wilde boef een restaurantje binnen, want vreemd land of ni, ne mens moet toch eten, en daar werkte toch wel een heeeeeel schoon - donker - exemplaar, met ditto huid en glinsterende ogen. Hij vroeg alvorens ik doorging vanwaar ik afkomstig was en bleef nog wat ongemakkelijk en glimlachend aan mijn tafel staan. Ik was even aan het twijfelen of ik hem wat meer kans ging geven op een eventueel avondje uit straks, maar uiteindelijk ben ik maar doorgegaan, een mooie kwijlende jongen achterlatend. Zelfs buiten was in nog aant twijfelen of ik terug zou gaan en met een smoes zou vragen of mijn zonnebril daar nog lag. Maar neje...ik ben maar wijselijk doorgegaan. Een romance zo ver ten noorden van ons Belgenlandje en een dag alvorens ik moet vertrekken, dat kunnen we echt wel missen. En tja...de match Brazilie-Belgie is afgelast. Voorgoed of voorlopig, dat is nog niet duidelijk. Ik heb me een aantal dagen lang afgevraagd of de ´Braziliaan´geen sick minded game met mij aant spelen is geweest. Van zoveel pre-passie en -romantiek naar volledige siberische koude, van de ene dag op de andere, dat vraagt naar achterdocht en verdere research. Volgens zijn laatste berichten zou zijn moeder geopereerd geweest zijn en dat was het...is het mens nu overleden, is hij nu overleden, zit hij met zijn maatjes zich een breuk te lachen... wel, geen mens die het weet. Maar uiteraard laten we het hier niet bij, want wie met mij speelt,mag van het zelfde laken een pak verwachten. Vandaag ofwel morgen zal ik via een vriend bij de politie weten of zijn naam wel echt is (wat ik dus raar genoeg betwijfel) en of zijn gsm nummer geregistreerd staat of niet. Tja, ne mens moet zich met iets bezig houden he, zelfs op citytrip Mijn volgende geplande trip zou Athene moeten zijn, inclusief een echte Griekse vrijgezellenparty en wedding de dag nadien! Ik dacht mijn trip te combineren met een bezoekje aan mijn prachtige griekse penvriend,maar ergens is de zin om dat te doen ver te zoeken. De Deense steak en koeken zijn nog aant verteren, ik heb dus geen zin om al aan moussaka en tzatziki te denken nu... Griekse mannen daartegen...dat verteert altijd!
The mummy returns - the sequel - if you like it or not!
Zo... we hebben ons afspraakje ondertussen goed overleefd! Tjah, 'n beetje praktijk-daten zo nu en dan kan geen kwaad hé, kwestie van het niet verleerd te geraken... Oefening baart kunst zeggen ze en bovendien, wij jonge meiden in de 30+ categorie mogen het ons niet veroorloven om doorligwonden te krijgen van het te veel tv-gapen met 'n XL zak chips (light) in de zetel, niewaar Mrs F? De date dus. Netjes aan mijn voordeur opgehaald met de splinternieuwe superdeluxe Volvo XC60 en de standaard was al gezet! Een coupke champagne, sint-jakobsnootjes met truffeltjes, een overheerlijk kreeftje, een flesje wijn van boven de 60 euro... en ... bompy niet te vergeten natuurlijk!!! Al bij al viel het dus wel mee, want in plaats van 60 jaar zoals hij er op de gegooglede foto uitzag, zou ik hem er toch maar 50 geschat hebben. Een meevaller voor een overwerkte 40-jarige jobverslaafde. En thank god, alles viel hiërarchisch op de juiste plaats. The big chief van vroeger blijkt uiteindelijk ook maar een mens te zijn met evenveel frustraties als een doorsnee wijfje gelijk yours truly met schrik voor 'ouwe vrijster' allures. Geen moves, geen onverholen versiertrucs, maar dan wel een twee uur durend klaaglied over de ex-vrouw die in zulke plaatjes nooit mogen ontbreken en die hem natuurlijk het leven zuur maakt. Waarbij mijn dank aan Mrs F voor de tip (mentale nota: volgende keer zoek ik wèl zelf een restaurant uit waarbij grondig voorbereidend onderzoek over de aanwezigheid van pittige jonge gespierde obers een absolute vereiste is). Maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet leuk was! Zelfs het twee uur durende geweeklaag heeft me niet echt tegengestoken, het was gewoon een heel gezellige avond, en ik heb er ook echt van genoten om zo culinair (en decadent duur) verwend te worden. Met één kapitale fout van mijn kant. Mij laten trakteren druiste in het verleden altijd radicaal in tegen mijn fierheid als zelfstandige vrouw die op haar eigen benen kan staan (ook al moet ik er de rest van de maand droog brood voor eten). Op zijn minst is het toch altijd 'we go dutch' als ik er al niet op sta om de volledige rekening te betalen (wat trouwens ook al altijd een kapitale fout is gebleken, cfr de Freddy-story (en al de andere eigenlijk ook bij nader inzien)). Ja, hij stond er dus op om de rekening te betalen en al wist ik dat hij het wellicht toch als zakendiner zal inbrengen kon ik toch maar weer niet laten om te zeggen "ok, op één voorwaarde: dat je mij je eens laat terug trakteren". Ook al was hij voordien nog zo galant en zo onverwachtingsvol en zo vriendelijk-zonder-bijbedoelingen-voel-je maar-niet-bedreigd, éénsklaps zag ik me daar toch zijn gezicht oplichten... Ja, voor iemand die er wellicht aan gewoon is dat het bij een éénmalig afspraakje blijft, je kunt het 'm ook niet kwalijk nemen, 't is mijn eigen schuld. De drukbezette zakenman met de overvolle agenda die gemiddeld één avond in de maand vrij heeft, schreef me diezelfde nacht nog twee berichten om mij toch maar duidelijk te maken dat hij alles op alles ging zetten om op zo kort mogelijke termijn een gaatje vrij te maken. Ach ja... hopelijk is het alleen maar mijn levendig inbeeldingsvermogen die me parten speelt en hou ik er gewoon een leuke vriend aan over. Nee, ik voel me niet goed genoeg voor hem, en eigenlijk zou hij wel een héél goeie catch zijn. Maar vergeef mij, eigenlijk heb ik toch liever een doodgewone handarbeidende man die hard moet werken om brood op de plank te krijgen, en die twee keer per week al graag eens gaat zaalvoetballen met zijn vrienden en al even graag een pintje (en zelfs tien) blijft drinken nadien, maar die voor de rest toch tijd heeft om zijn vrouwtje eens goed vast te pakken en die o-zo-zalige geborgenheid te geven waar we al zo lang naar verlangen. Daar kan al het geld van de wereld niet tegenop!
Ja Mrs T...hoe zullen we je 'date' van volgende week noemen ? 'The Mummy Returns'? Inderdaad, even lekker genieten van een 7-gangen diner en ondertussen rondkijken of er geen lekkere kelner of ander yummie manvolk rondloopt, dat is mijn tip om die avond door te komen ! En niet vergeten, af en toe zuinig glimlachen en instemmend knikken als hij één van zijn oersaaie verhalen weet te vertellen. ;-) Mijn laatste weken zijn niet veel spannender geweest, ben ook net van onder een rots (neje, geen steen) uit gekropen. Met het schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat ik mijn vervelende avondjes soms doorbracht bij mijn ex, de grootste onverlaat boven de evenaar. Wat een mens uit verveling en uit nood voor een grammetje aandacht wel niet doet hé... Maar god zij dank ben ik niet op zijn (povere) avances ingegaan, want een paar dagen later mocht ik vernemen dat hij in't bed gelegen heeft met een soortgenoot (laten we het gemakkelijkheidshalve Bonobo's noemen). Eindelijk is mijn vermoeden bevestigd dat hij al minstens met één apin zijn nest gedeeld heeft. En verder danken we god voor het toebedelen van een nieuw kadootje , ééntje in de vorm van een Braziliaan. Lijstje even afchecken ...nope, staat nog niet in mijn country-done-already lijst! Op de één of andere vreemde manier is een sms van hem bij mij terechtgekomen (ja, tamelijk onnozel, ik weet het), maar dit heeft wel geresulteerd in het uitwisselen van foto's, uren chatten, smsen en bellen, met een date volgende week als volgend actiepunt. De jongen zit in Italie, maar is blijkbaar zo vol van mijn foto's (want hij heeft mij nog niet kunnen aanschouwen in realtime ) dat hij een tussendoorticketje geboekt heeft om naar Belgie over en't weer te vliegen, om mij live te komen onderzeveren en kwijlen. Als ie denkt snel te kunnen scoren, dat zal niet waar zijn dan. 't is hier geen match Brasil/Belgium, waarbij Brasil de doelpunten gaat maken! Ooooh no! Ik ga onze vlag verdedigen met de blote vuist! Dat neemt niet weg dat het kwijl uit mijn mond loopt bij het gedacht aan zo'n mooie koffiebruine kerel, die mij volledig afkust, likt, zevert, bijt, krabt...*zucht*. Soms - heeeeeel soms - kan het leven toch mooi zijn. Tot de bubbel stukgeprikt wordt en we weer alleen in onze zetel zitten, met ne dikke pyama aan en een zak chips bij de hand, kijkend naar jankfilms op Vijf TV. Maar kom...ondertussen gaan we effe profiteren van het gegevene en ons verder niet te veel vragen stellen. Amen.
Oké, we zijn toch maar effe vanonder de steen gekomen waar we de afgelopen drie weken onder liggen schuilen/pruilen hebben, want 't is dringend tijd voor een update:
Eén: het telefoontje van Freddy drie weken geleden, een week of zo na onze split. Héél fake vrolijk, maar de nervositeit zat er zo vanonder te piepen, wat mij natuurlijk sterk in mijn schoenen deed voelen. Reden van zijn zenuwen: ons geplande city-tripje naar Praag, betaald en wel. Of ik daar al over nagedacht had wat we ermee gingen doen. Om een lang verhaal kort te maken, had hij daar ook nog helemaaaaal nog niet bij stilgestaan, maar als puntje bij paaltje kwam had hij wel al gebeld naar de maatschappij om te vragen wat een naamsverandering voor één ticket ging kosten. Dit maakt het één en ander plots heel wat duidelijker. Het is véél gemakkelijker om mij de schuld te geven van een break-up, dan er voor te moeten uitkomen dat je gewoon iemand leukers tegengekomen bent. Eén en ander bij elkaar geteld van die laatste paar dagen, heb ik ook al zo'n aardig idee van wie hij wil meenemen... Ik hoop dat de regen met bakken uit de hemel valt dat bewuste weekend en als toetje, Donder, Bliksem, Overstromingen en Orkanen!
Twee: de verzoening tussen Mr Big en ik. Hij is twee keer langs geweest en bij het eerste etentje al zat hij overduidelijk terug avances te maken. Hij kon zijn handen gewoon niet van mij afhouden, en een wild robbertje vechten was daar het uitstekende excuus voor. Twee opties; ofwel hadden die bijna drie maanden stilte van mijn kant hem doen inzien dat hij mij miste, ofwel was hij gewoon uit op een lekkere portie stomende sex. Ik hoopte stiekem toch héél ontzettend hard op het eerste, maar ik hield er gelukkig wel rekening mee dat het is en blijft wel een vent waarover we spreken, hoewel hij mij daar iets te integer voor leek. Ons tweede afspraakje was al niet beter, integendeel, ik kreeg een heerlijke massage waarbij wild tegenspartelen om mijn slipje aan te houden helemaal tevergeefs was. Till the point of no return, waarbij ik hem in zijn haren greep en hem in zijn oor fluisterde dat ik helemaal geen ambities had om zijn poepertje te worden. Twee ton ijsblokjes rechtstreeks uit Alaska hadden geen beter effect kunnen hebben. Dat was nu net de reden van onze split geweest. Dat ik geen sex kan hebben met een man zonder op zijn minst het gevoel te hebben dat ik er een echte relatie mee heb. Bijna drie maanden stilte is er sedertdien gepasseerd, en ik heb 'm ook duidelijk gezegd dat ik ze nodig heb gehad om in staat te kunnen zijn om gewoon maar 'als vrienden' met elkaar door het leven te gaan, en hij denkt dat hij dan zomaar met een knip weer opnieuw kan beginnen met hetzelfde spelletje... Nee, hij had er gewoonweg niet bij stilgestaan dat ons stoeipartijtje door mij wel eens anders ging kunnen geïnterpreteerd worden, ook al wist hij dat ik zo'n verdriet om hem heb gehad. Zoals ik zei, een vent blijft een vent. Vandaar mijn dipje onder de steen, ik denk dat ik over dit respectloze behaviour nog meer heart-broken was dan over onze feitelijke split-up.
Drie: mijn nieuwe afspraakje op één april. Ja een joke is het wel. Mijn ex baas van mijn vorig werk, zo ééne die leeft voor zijn werk, net 40 geworden, gescheiden omdat hij geen tijd had voor zijn gezin, maar hij heeft het wel gemaakt in het zakenleven, en niet dat het er iets toe doet, maar 'loaded'. Hij had al een paar keer zitten aandringen om eens af te spreken. Tot nu toe had ik de boot afgehouden, want die hiërarchische afstandelijke beleefdheid van vroeger ten opzichte van je baas, dat blijft toch altijd een beetje hangen en dat lijkt mij allemaal zo wel een beetje akelig. Maar ach, ik heb toch niets beters voorhanden, en het lijkt mij wel eens leuk om herinneringen of good old times op te halen. Maar ... OOooh Myyy Goooddd, nadat ik had toegezegd heb ik de gozer eens gegoogled, en in plaats van 40 ziet hij er ondertussen wel 60 uit! 25 jaar verouderd op amper 5 jaar tijd! Komt ervan als je leeft voor je werk. Mrs F kwam na het zien van zijn foto's in ieder geval al met een toepasselijke nickname (of was het je nog niet opgevallen dat al onze dates die toebedeeld krijgen?) op de proppen: de 'mummie'. Nu is hij een weekje op reis, dus volgende week zit ik op restaurant met bompie die eruit ziet of hij net wakker geworden is uit zijn winterslaap in Benidorm. Hihihi, maar het wordt vast en zeker wel gezellig, en in ieder geval, een gegeven kreeftje kijk je niet in de bek.
Voor ik mijn tanden uitdoe om te gaan slapen, nog een dikke kus meiden, tot hoors!
O ja trouwens! Vandaag dacht ik nog aan iets! Om het geheel effe te plaatsen eventjes over de pijngrens van mannen. Een beetje last van winderigheid en ze liggen al meteen gesneuveld in de zetel met een acute vorm van darmkanker, compleet geaccessoiriseerd met 'n thermometer tussen de billen en een overdosis aspirientjes binnen handbereik. Klinkt dat jullie bekend in de oren? Na een emergency call laat je dan je bergen dossiers vallen en snel je -met risico op ontslag- in volle namiddag meteen naar huis om hem een kommetje verse warme soep te brengen en wat cash geld, zodat hij tenminste naar de dokter kan (oh my god, are we lame or what?). Zo liet ik Freddy dus ook es 'onbeheerd' achter in mijn appartementje, genesteld achter mijn laptop om verveling tegen te gaan, het lieve arme dutske... Enkele dagen en een miraculeuze genezing later, hielden we een leuke nude-photo-shoot. En toen maakte hij daar toch een grappig bedoelde opmerking dat ik misschien wel in de verleiding ging komen om deze foto's op mijn blog te plaatsen.!!???!!!!. Eén, ik was sowieso niet van plan om jullie nachtmerries te bezorgen met beelden van deze naaktslak met niet overdreven dwergcomplexen, maar meer bijzonder, twee, ik heb nooit één enkel woord gelost over deze blog. Mrs F en ikzelf staan uitdrukkelijk op onze anonimiteit, niet voor onszelf, want onbaatzuchtig als we zijn willen we gewoon het mannelijke ras niet nog méér in verlegenheid brengen dan ze zelf al doen. Meteen klonk het dus 'wiiiiooeeeewiiiiioeeee" in mijn koppie, mijn kleine alarmbelletje. Hoe kwam hij erbij om dit te zeggen? Teveel zitten neuzen in de internet-geschiedenis op mijne laptop? Dus dames, wie weet behoort 'Freddy' ondertussen ook tot ons select lezers-kliekje! Als we dus spreken over iemand die op een luttele drie weken tijd er in slaagt om twee keer ziek te zijn (ook al was de laatste maar een uit de hand gelopen kater en klonk 'voedselvergiftiging' beter in zijn oren), kunnen we gerust stellen dat bijna elke man zich hierbij persoonlijk aangevallen kan voelen. Maar jij weet wel beter hé Freddy, welkom!
Ooo...bij de gedachte dat de Naaktslak onze avonturen zit mee te lezen, krijg ik spontaan krampen in mijn wangen (van mijn gezicht weliswaar, krampen in mijn andere 'kaken' zijn weeral 2 weken geleden, hmpf) van het lachen!! ZALIG! Wat bij Mrs T 'per ongeluk' zou gebeurd kunnen zijn, zou bij mij wel eens 'per ongeluk met opzet' kunnen gebeuren en de link naar dit adres zou wel eens op de email van French 'cheating' lover kunnen belanden. Hmmm...even mijn vorige verhalen herlezen, van al mijn avontuurtjes de laatste maanden en ben zeker dat ik van hem NOOIT meer last zal hebben. He he he... Goh...tot wat een vrouw met wraakgevoelens wel niet in staat kan zijn hé... Ik ga er even over nadenken of dit een coole move zal zijn naar hem toe en - meer nog - hem definitief op de plaats zal zetten waar hij thuishoort : tussen de hondenpoep!
)
), vond zijn vriend het blijkbaar noodzakelijk om een paringsdans rond mij uit te voeren. De jongen (want ja, weer 7 jaar jonger) heeft uitgebreid mijn voor-en achterkant keer op keer bewonderd en nam geen kans onbenut om mijn voor-en achterkant 'per ongeluk' eens goed vast te nemen en zo vast te stellen dat ik wel in zijn smaak viel. Door deze kleefband heel de avond aan mij te hebben gehad, heb ik mijn kans mislopen met een pracht van een kerel die me een hele avond gade sloeg. Mijn reeds op hol geslagen hormonen sloegen nog erger op hol bij het zijn van zijn groene ogen, donker half lang haar, stoppelbaardje en sexy glimlachje. Uiteraard is green eyes na een paar uren met zijn kameraden doorgegaan, terwijl ik vasthing in de kleffe handen van een overdronken kerel met een biertje in de éne hand en mij in de andere hand. 
