|
Ik was als een stuiterbal, als je me weggooide botste ik keihard op de grond en dat deed enorm veel pijn.
Maar toch kwam ik altijd naar je terug.
Elke keer wist je me weer op te vangen.
In die handen van je, waarvan de hele wereld wist dat ze ijskoud waren, net als je hart.
Voor mij voelden ze echter warm aan en ik wou dat ze me voor altijd vasthielden.
Even ging het goed....
Tot je oog kreeg voor een mooiere,geschminkte barbiepop.
Ik liet mezelf vallen, maar in mijn val zag ik de kans om jou te laten struikelen, dat verdien je.
Nu rol ik weg van je, eindelijk vrij.
En misschien kom ik nu wel iemand tegen die net zo is als ik.
En jij? Jij zal dan voorgoed uit mijn hart zijn.
28-02-2015 om 00:00
geschreven door Moonflower_22 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:Monologen
|
