Nee we hebben onze trein niet gemist, maar we hebben ons gewoon van dag vergist ! Erik dacht dat we al 7 november waren en ik dacht dat we 's morgens vroeg 7 november vertrokken. Bij het zappen op de tv in onze kamer bemerkte Erik zijn vergissing, dus konden we weer alles uitpakken en nog een dagje extra Moskou doen. Dat werd dan het bezoeken van het metro museum. Maandag werkdag ook in Rusland ! Om een metrokaartje te kopen was het vandaag dan ook aanschuiven geblazen. Ik zette me in de rij, in de verkeerde zoals zou blijken, want de rij eindigde niet aan een kassa. Doch de Russen voor mij kropen in een soort ritssysteem voor, wat ik dan ook maar deed. Voordat de persoon van de andere rij aan de beurt was, snel het geld al in het schuifje leggen en het gewenste aantal tikckets brullen. Dat laatste kon ik niet, maar gebarentaal werkt ook. De metrostations vandaag overvol ! goed dat we tijdens het weekend de foto's hadden genomen, vandaag zou het onmogelijk zijn geweest. Alle roltrappen functioneerden dan ook en het was full speed ! Het metromuseum bevond zich volgens een beschrijving dicht bij een bepaald metrostation, maar niet te vinden. Dus in mijn beste Russisch Gdie museum metro gevraagd. De jonge bediende heel vriendelijk, gaf ons een uitleg waarbij we verstonden dat we aan een andere uitgang moesten zijn maar ze wilde ons wel vergezellen binnnedoor . Doch dat was buiten haar oudere sowjetcollega gerekend, die begon daar te roepen en te schelden dat dat niet kon enz...de jonge bediende maakte zich dan ook snel uit de voeten en wij hoorden de scheldkanonnade maar gelaten aan. De andere uitgang maar via buiten gezocht, gevonden maar geen museum ! weer vragen, deze keer weer begeleiding, via de kleedkamers van het perosneel ,moesten we een smalle trap naar boven tot de 2de verdieping en daar achter een deur bevond zich een piepklein museum. De enthousiaste suppooste maakte ons duidelijk dat we alles konden bekijken. We waren niet de enige bezoekers, ook een middelbare klas was er. Wat een discipline heerste er nog in die klassen, want er werd goed gezwegen en geluisterd. Er kwam nog een lagere schoolklas binnen en een jonge gast, een metrofreak zou blijken. die perfect Engels sprak en hij bevorderde zichzelf tot onze privetolk. Zo konden we tenmisnte de uitleg verstaan, elke dag verwerkt de metro in Moskou een 9 miljoen aantal klanten ! Bijna heel de Belgische bevolking. We namen afscheid en gingen dan eten in een gezellig eethuis in de buurt, 1927 heette het en was ook zo ingericht. De menukaart louter in het Russisch en na wat ontcijferen, lazen we bruschetta, spaghetti en farfalle. Nee dat wilden we niet, gelukig hadden ze ook borsjt en kartoffel.
enkele foto's: https://picasaweb.google.com/girandolaster/Moscow2
tegen 22 uur kwam onze chauffeur alexej ons weer afhalen. Deze keer volgde zijn vriend hem want die moest ook een trio Finnen aan het station afzetten. Dit trio zou ook in onze wagon zitten en hetzelfde parcours afleggen. In Peking zou een persoon hen verlaten en het koppel zou dan gedurende 1 jaar verder reizen in Azie. We werden afgezet aan het perron met kilometer 0. Even later kwam onze trein aan en mochten we plaatsnemen in tot onze grote verbazing, een supernieuwe en supermoderne wagon. Elke wagon heeft 2 provodnik(a), opzichters die verantwoordelijk zijn voor hun wagon. Wij hadden een vriendelijke vrouw en een norse man, die laatste stofzuigde wel iedere dag ijverig onze wagon, het tapijtje in de gang en iedere coupes. Dus elke dag even met de voeten omhoog. Een supernieuwe wagon, dus aan beide zijden de binnentemperatuur en de buitentemperatuur aangekondigd, tv in elke coupe, wel moest je hiervoor de afstandsbediening huren, wat we niet deden, ook koptelefoons kon je huren, opbergvakjes achter de hoofdsteunen en ruime wc.s met ruime lavabo's. De buitentemperatuur zou tijdens de reis varieren van -4 tot -11 graden. Binnen was het bijna altijd 32 graden. iedereen zou al gauw in t-shirt en sloffen rondlopen en naar buiten betekende altijd een verkleedpartij in Michelin man of vrouw. Wij kregen een russissche medepassagier die een habitue bleek. In no time had hij zich een pyama aangetrokken, alles netjes opgeborgen, het gekregen beddengoed ook klaargemaakt en meteen in bed gekropen. Wat we ook maar deden, want ondertussen was het toch middernacht. Middernacht Moskoutijd, de hele rit zou in de trein en ook op alle stations de moskoutijd aangekondigd worden. De passagiers moesten dan maar zelf de lokale tijd bij houden. Wij deden dat aan de hand van het supergoede boek, handbook for transsiberian travellers. Hier werd gedetailleerd beschreven wat we onderweg te zien zouden krijgen en de verschillende tijdzones. Doch zolang we in de trein zaten zouden we geen idee meer hebben van de werkelijke tijd. Want voordat je het wist was het weer donker en voor je gevoel was het nog middag !
Op het einde stapten opeens 2 mensen binnen in ons coupe waarvan we de taal wel verstonden: nederlands !!! na al die russische medepassagiers die geen Engels konden en wij geen Russisch was dat wel even plezant.Een Nederlands koppel dat wel al bijna heel de wereld had gezien en dat na Peking nog 3 maanden zou rondtrekken zelfs naar Noord korea.We waren blij om weer wat te kunnen vertellen en zo verliep de reis helemaal snel om.
Enkele foto's: https://picasaweb.google.com/girandolaster/InDeRussischeTreinNaarSiberie?authkey=Gv1sRgCJLb6pf6zveBLw
Een Vlaams woord of Is het een Russisch woord of toch Vlaams ?
We hadden wat proviand ingekocht in een supermarkt in Moskou, maar onderweg moesten we het wel aanvullen. Hiervoor dienden dan de halteplaatsen. In onze trein mooi op een schem aangeduid met steeds het aantal minuten dat we daar zouden blijven staan. Maar toch moest men oppassen want als de trein vertrok werd er nooit gefloten en menig reiziger heeft dan zijn trein dan ook zo zien wegrijden. Bij zo'n langere stop kon je je proviand aanvullen of bij kioskjes, in kleine wagens of in superkleine supermarktjes op het perron of bij de baboesjka's de grootmoeders die zelfgemaakte pannekoeken of dergelijke thuis bakten en die dan verkochten. Naarmate we meer oostwaarts reden verkochten ze ook meer en meer gerookte vis. Het had iets spookachtigs 's avonds laat zo'n station naderen, bedekt met sneeuw en een keer zelfs was er geen stroom , dus stonden ze daar bij kaarslicht hun waar te verkopen. En dat bij -10 graden, want ondertussen werd het ook steeds kouder, niet dat we dat binnen de trein iets van merkten, dat was eerder sauna. Dus zo kochten we dan wat pannenkoeken e.d. de provodniks profiteerden ervan om tegen de assen van de treinen te kloppen met bijlen en hamers, het ijs moest ervan af. In elke wagon werd er nieuwe steenkool aangevoerd, want zo werkte de verwarming, en overal werd ook de post af en aan geladen en nog andere goederen vervoerd. Want de transsiberie lijn volgde eigenlijk de oude route van de postkoetsen. Sommige verkopers reisden dan ook mee en ze verkochten, juwelen, kroonluchters, grote knuffelbesten en podski's. dat hoorde we van verre al afroepen, podski's ?? En ja hoor zelfgebreide mutsen, wij meteen aan het Vlaamse woord potske gedacht, wie was eerst poski of potske ???
's morgens tegen 6 uur allemaal opgestaan want we zouden uitstappen in Irkutsk.Onze Nederlandse medereiziger die minder goed kon slapen, had nog een stukje van de nacht in de gang doorgebracht met een aangeschoten Rus die een beetje Engels kon. Wij besloten Alexander het leesboek te geven die een eerdere Russiche medereiziger bij ons had achtergelaten. In de hoop dat het om een bestseller ging en niet het Russische alcoholprobleem aankaartte. De man was zo geroerd dat hij meteen een Russische cd schonk met 200 liederen ! Hij nam afscheid van ons, de vrouwen onder ons kregen natuurlijk een handkus ! we stopten met een half uur vertraging in Irkustsk. Hier namen we dan afscheid van de Nederlanders. Samen met de Finnen mochten we plaats nemen in een busje met gids Vera en chauffeur. We kregen meteen een plan van Listvjanka de plaats aan het Bajkalmeer waar we zouden overnachten. Een mooie rit volgde door de Russische Taiga en het meer bood een prachtig zicht, het is net zo lang als Belgie volgens ons nog langer, 600km groot. Ons hotel bleek een typisch blokhut hotel, met veel sfeer. De Finnen logeerden ergens anders. De wind waaide ,dus het voelde wel koud aan. Ontbijt namen we in een kafe waar ze ook al de typische Italiaanse koffies serveerden of thee. en lekkere koffiekoeken !!! De plaats is echt een toeristische plek 's zomers voor vissen, duiken, wandelen en boottochtjes. In de winter om te skien, sneeuwscooteren, sleehonden tochten enz...Doch wij waren duidelijk in het tussenseizoen. Weinig sneeuw nog. We wandelden dan van de ene naar de andere kant van het plaatsje, naar het Bajkalmuseum. Niet gemakkelijk om te vinden. een oudbollig museum, maar ze planden zo te lezen wel een hypermodern iets. Wanneer er geld zou zijn. Een bankautomat vonden we dan in een ex-sowjethotel, van die reusachtige gebouwen zonder enige sfeer. Middageten deden we dan bij de markt. De school liep uit, de zon scheen en de kinderen trokken allemaal hun jassen uit, voor ons wat te optimistisch ! het was ook trouwdag want de ene receptie na de andere kwamen we tegen, allemaal buiten, het was immers een zonnige dag ! het werd snel donker, dus ook kouder en we besloten om te eten in ons hotel. Een zeer goede keus, hier louter balkajgerechten, geen spaghetti of zo. We proefden dan ook van de Omul vis, de typische vis uit het meer die daar alleen voorkomt. zeer lekker. dan gaan slapen want om 11 uur zou Vera ons oppikken.
enkele foto's: https://picasaweb.google.com/girandolaster/BajkalmeerEnIrkutsk
het wordt ook laat licht, tegen 9 uur pas. Tot onze grote verbazing sneeuwde het hevig en had het ook al flink gesneeuwd, wel 20 cm... zou de chauffeur ons wel kunnen oppikken want ons hotel lag aan een steile heuvel. Doch hier maken ze van weinig sneeuw geen probleem. Hier zullen de treinen ook niet uitvallen met een paar bladeren ! de wissels raken ook niet bevroren want bij elke wissel hadden we gezien was er een soort stoomapparaat en ook altijd spoorwerkers. het ontbijt smaakte ook en we konden dan om 11 uur in het busje instappen samen met de Finnen. Richting Irkustsk dus waarbij Vera ons weer voorzag van een stadsplan en met veel uitleg. Hun gemiddelde wintertemperatuur: -30 graden, warmer dan de rest van Siberie en de lagere schoolkinderen krijgen pas bij -35 graden ijsvrij. Volgens haar een koude die droog was en goed te verdragen, dit kon wel zijn maar geef mij maar de tropen ! We reden dus weer door de Taiga, die er nu heel mooi bij lag met al die sneeuw. Het bleef dan ook sneeuwen tot Irkustsk. Hier stopte het en scheen de zon. Ons hotel was een vernieuwd sovjethotel. Meteen ook een internetcafé gevonden , dus zo zijn jullie weer op de hoogte. Wel zullen er veel typfouten zijn maar inernetten is duur dus geen tijd om alles na te lezen. Morgen tegen 4 uur 's nachts de trein weer op en dan is het bye bye rusland en welkom mongolie. daswiedanja !
Nee we hebben onze trein niet gemist, maar we hebben ons gewoon van dag vergist ! Erik dacht dat we al 7 november waren en ik dacht dat we 's morgens vroeg 7 november vertrokken. Bij het zappen op de tv in onze kamer bemerkte Erik zijn vergissing, dus konden we weer alles uitpakken en nog een dagje extra Moskou doen. Dat werd dan het bezoeken van het metro museum. Maandag werkdag ook in Rusland ! Om een metrokaartje te kopen was het vandaag dan ook aanschuiven geblazen. Ik zette me in de rij, in de verkeerde zoals zou blijken, want de rij eindigde niet aan een kassa. Doch de Russen voor mij kropen in een soort ritssysteem voor, wat ik dan ook maar deed. Voordat de persoon van de andere rij aan de beurt was, snel het geld al in het schuifje leggen en het gewenste aantal tikckets brullen. Dat laatste kon ik niet, maar gebarentaal werkt ook. De metrostations vandaag overvol ! goed dat we tijdens het weekend de foto's hadden genomen, vandaag zou het onmogelijk zijn geweest. Alle roltrappen functioneerden dan ook en het was full speed !
tegen 22 uur kwam onze chauffeur alexej ons weer afhalen. Deze keer volgde zijn vriend hem want die moest ook een trio Finnen aan het station afzetten. Dit trio zou ook in onze wagon zitten en hetzelfde parcours afleggen. In Peking zou een persoon hen verlaten en het koppel zou dan gedurende 1 jaar verder reizen in Azie.
We hadden wat proviand ingekocht in een supermarkt in Moskou, maar onderweg moesten we het wel aanvullen. Hiervoor dienden dan de halteplaatsen. In onze trein mooi op een schem aangeduid met steeds het aantal minuten dat we daar zouden blijven staan. Maar toch moest men oppassen want als de trein vertrok werd er nooit gefloten en menig reiziger heeft dan zijn trein dan ook zo zien wegrijden. Bij zo'n langere stop kon je je proviand aanvullen of bij kioskjes, in kleine wagens of in superkleine supermarktjes op het perron of bij de baboesjka's de grootmoeders die zelfgemaakte pannekoeken of dergelijke thuis bakten en die dan verkochten. Naarmate we meer oostwaarts reden verkochten ze ook meer en meer gerookte vis. Het had iets spookachtigs 's avonds laat zo'n station naderen, bedekt met sneeuw en een keer zelfs was er geen stroom , dus stonden ze daar bij kaarslicht hun waar te verkopen. En dat bij -10 graden, want ondertussen werd het ook steeds kouder, niet dat we dat binnen de trein iets van merkten, dat was eerder sauna.
's morgens tegen 6 uur allemaal opgestaan want we zouden uitstappen in Irkutsk.Onze Nederlandse medereiziger die minder goed kon slapen, had nog een stukje van de nacht in de gang doorgebracht met een aangeschoten Rus die een beetje Engels kon. Wij besloten Alexander het leesboek te geven die een eerdere Russiche medereiziger bij ons had achtergelaten. In de hoop dat het om een bestseller ging en niet het Russische alcoholprobleem aankaartte. De man was zo geroerd dat hij meteen een Russische cd schonk met 200 liederen ! Hij nam afscheid van ons, de vrouwen onder ons kregen natuurlijk een handkus !
het wordt ook laat licht, tegen 9 uur pas. Tot onze grote verbazing sneeuwde het hevig en had het ook al flink gesneeuwd, wel 20 cm... zou de chauffeur ons wel kunnen oppikken want ons hotel lag aan een steile heuvel. Doch hier maken ze van weinig sneeuw geen probleem. Hier zullen de treinen ook niet uitvallen met een paar bladeren ! de wissels raken ook niet bevroren want bij elke wissel hadden we gezien was er een soort stoomapparaat en ook altijd spoorwerkers.
