en dan begint de reis naar het verre oosten. Eriks langverwachte droom gaat eindelijk in vervulling, het beleven van de transiberie/transmongolie treinreis ! Als men 50 geworden is, mag men wel een extra cadeau krijgen. Morgenvroeg om 5 uur staan we dan op de luchthaven in Ancona paraat voor de vlucht Ancona- Muenchen. Hier vliegen we dan verder naar Frankfurt. Om dan vervolgens het vliegtuig te nemen naar Moskou, waar we dan tegen 21 uur plaatselijke tijd landen.
We nemen geen I-pod, geen I-pad, geen I-phone mee, die bezitten we niet eens. Maar we hopen jullie via deze weg jullie op de hoogte te houden van onze belevenissen tijdens onze reis. De internetcafés op onze route zullen dan ook regelmatig door ons bezocht worden. De foto's zullen we er dan achteraf opzetten.
In Moskou blijven we 2 dagen overnachten om dan de trein te nemen tot Irkutsk en het Baikalmeer. Dit betekent 4 dagen achterelkaar sporen ! In Irkutsk verlaten we voor het eerst de trein en logeren er 3 nachten. De trein brengt ons dan verder naar Mongolie, meer bepaald Ulan Baator, de hoofdstad van het land. 70km buiten de stad verblijven we dan 2 nachten in een ger of yurt tent bij de nomaden in de steppe. In de hoofdstad zelf blijven we ook een nacht slapen om dan verder te sporen naar Peking. 4 dagen lang kunnen we de Chinese hoofdstad bezoeken om dan terug te vliegen via Moskou naar Rome.
We zitten nu in Moskou, in een van de zeldzame internetcafes......tja hier is het tegenwoordig ook allemaal WIFI, dus volgende reis maar ook via I-pad of iets dergelijks internetten. Gisteren stonden we heel vroeg op om via Ancona en 2 Duitse vlieghavens Moskou te bereiken. Normaal gezien zijn we Ryan air vluchten gewend, nu was het even aanpassen aan lijnvluchten, muziekje aan boord, drank en gebakjes, meer beenruimte voor Eriks lange benen. Doch alles verloopt trager, want iedereen heeft vaste plaatsen en voordat iedereen zit !!! In Muenchen was de eerste winkel die we tegenkwamen in de taxfreezone warempel een grote Fabriano winkel, allerlei soorten Fabriano papier !!!! In Frankfurt kun je beter niet op de laatste minuut komen, een gewoon reuasachtig labyrint als vliegveld. Wel mooie Lufthansa service centers met gratis kranten en thee en koffie. Eventjes ruzie tussen 2 passagiers waarvan de ene de andere beschuldigde van voorkruipen, maar gelukkig ging het net niet over tot een gevecht. Uiteindelijk konden we dan plaatsnemen in het vliegtuig naar Moskou, een bijna vol vliegtuig. We kregen onderweg te eten, keuze tussen pasta en kip. Doch bij ons aangekomen, was de kip al op, dan toch maar pasta genomen. 2.40 duurde de vlucht, doch we konden er nog 3 uur aanplakken en kwamen we dus al bij donker toe: om 19.30. Daar we maar met heel weinig buitenlanders waren, verliep de visakontrole heel snel, onze bagage rolde net over het tapijt toen we er aankwamen...dus na amper 30 minuten waren we aan de ingang. Alexej onze chauffeur stond al op ons te wachten, verder dan hello kwam hij niet in het Engels. Hij had ook merkelijk geen zin in een praatje, dus genoten we dan maar van de rit door Moskou. Hier rijden ze dus net zoals in Italie, wild en snel, maar onze chauffeur was een zeer goede ! Moskou blijkt echt een zeer grote stad te zijn, 40 minuten duurde de rit. Hotel Kosmos stond ons al met veel glitter op te wachten, een soort kerstverlichting en met veel knipperlichten.... We namen afscheid van Alexej en betraden het reusachtig complex. Nog tijdens sowjet tijd gebouwd voor de Olymp. spelen van 1980 met meer dan 1000 kamers. Veel controle, metaaldetectoren en je kamer bereik je pas na het tonen van je kamerdocument. We kregen een kamer op het 19de verdiep, kamer nr. 1939.. Met mooi uitzicht op de skyline. Dan nog beneden in een van de tavernes iets gegeten en dan naar bed.
Vanmorgen de wekker gezet, of anders waren we waarschijnlijk veel te laat wakker geworden, want we leven toch nog wat op Italiaanse tijd. Het ontbijt was zeer goed, voor elk wat wils, maar de koolsalade en ketchup lieten we maar staan. De eerste wens van Erik ging in vervulling, de Moskouse metro ! Ingepakt als 2 eskimo`s, het is zonnig en 5 graden maar met de wind lijkt het ons eerder diepvries. We vallen dan ook op want voor de Moskovieten is het nog duidelijk herfst, turnschoenen, korte rokken met pantys...alleen de kinderen zijn al extra ingepakt. de moskouse metro kost 28 roebel, ca. 70 cent en hiermee kan je als het ware de hele dag onder de grond blijven, Zolang je niet boven de grond gaat, blijft je kaart geldig. Zo reden we gedurende een hele tijd van station tot station met 1 biljet. Prachtige stations, rijkelijk versierd, de moeite waard ! wel moet je het cyrillisch alfabet kennen, want het gewone alfabet zie je hier niet ! Alles enorm proper, want er lopen konstant schoonmakers rond, ellenlange trappen, want de metro is op sommige plekken 60 m. diep. Bij elk roltrap een streng kijkende madam die naargelang het aantal passagiers beslist hoeveel roltrappen in functie gaan. Na bijna 3 uren sporen, gingen we toch weer boven de grond, waar de koude ons overviel, maar de zon bleef schijnen. Op naar het rode plein en het Kremlin, prachtig gewoon, mooie gebouwen en heel veel volk. Vooral huwelijksparen, overal bruidjes en bruidegommen met cameraploegen en....vooral luxueuze hummer limousines, nog nooit zoveel lange, extra lange en zelfs dubbeldekker limousines gezien !!! Ik zal nu eindigen want mijn internet tijd is bijna om. Misschien morgen weer bloggen want morgenavond stappen we dan de transsiberie trein op.
na een wandeling bereikten we de heilige redder kerk, die ooit voor de 2de wereldoorlog was vernietigd en in 2000 terug opgebouwd was. Iedereen ging naar binnen, wij ook. Opnieuw langs een metaaldetector en Erik werd vriendelijk verzocht om zijn muts af te nemen. Geen stoelen of banken in zo'n kerk, nee iedereen staat. Het interieur louter pracht en praal, het goud schitterde je tegemoet. Zo'n eredienst is niet bepaald saai te noemen. Er gebeurde van alles ! Misschien was het ook een bijzondere gelegenheid. Er was een hoofdpope met een vergulden muts op, dan 2 andere popes met een gewone zwarte hoofddeksel en dan nog enkele leken , of stagiairs , die de liturgie uitvoerden. Een van hen had de specifieke taak om te sleuren met de microfoon, die werd dan ook voordurend voor een andere spreker gezet. Ook verdwenen ze telkens achter een deur om weer langs een andere deur te voorschijn te komen. Maar het mooiste moest nog komen, de lichten gingen allemaal aan, een van de popes verhief zijn prachtige Russische bariton stem aan en hierop antwoordde het koor dat tot nu toe stilletjes bovenaan had gezeten. Dat was echt een mooi moment. Nu werd het gezang telkens afgewisseld met gepreek . Ook verscheen er plotseling een gouden boek, om hiervoor uit te lezen moest de hoofdpope zelfs zijn gouden muts afzetten. Opvallend ook het veelvuldig buigen en het slaan van kruistekens van de gelovigen. De dienst eindigde met het een voor een naar voren komen van de gelovigen bij de hoofdpope, waarvan ze een kruisje op hun voorhoofd kregen met een kwastje . Hierbij kuste de gelovige de hand van de pope. Interessant om mee te maken. Ondertusen was de zon ondergegaan en de temperatuur ook voelbaar gedaald. In de Arbat gingen we dan in het Russische eethuisje Moe-Moe eten. Hier ontmoetten we de eerste Russische persoon die spontaan kon lachen. Ik wilde kippensoep, zij vroeg Kitchen ? Ze bedoelde natuurlijk chicken, en toen ze haar fout opmerkte moest ze lachen. Ik ook en ik vroeg haar hoe je kip in het Russisch zei, dat antwoord ben ik ondertussen al vergeten ! Na ons avondmaal liepen we terug naar een metrostation. Hierbij passeerden we een ex-sovjet supermarkt dat nu omgebouwd was tot patisserie. Hier kochten we dan in ons beste Russisch , gebakjes als dessert voor in het hotel. Via de metro kwamen we dan in ons hotel, waar het heerlijk warm was. Moskou by night is voor morgen..
vanmorgen was het beduidend kouder en vielen we inderdaad niet meer zo op in ons eskimo outfit. Langzamerhand verschijnen nu de mutsen en ook de bontjassen op straat. Alhoewel sommige jonge vrouwen toch nog in pantys en rokjes en hooggehakte schoenen rondlopen.....het moet in je genen zitten. vandaag stond het Kremlin op ons programma, de metro was geen probleem meer voor ons en binnen een half uur stonden we dan aan de ingang van het Kremlin. Beduidend minder volk dan gisteren , moesten we tenminste niet aanschuiven. In deze kou niet bepaald een pretje. Gisteravond liepen we zelfs voor een museum waar de mensen in een zeer lange rij stonden. De Caravaggio tentoonstelling ging net open, een bekende Italiaanse schilder die Rembrandt nog beinvloedde. Russen zijn niet bepaald cultuurbarbaren als ze in de vrieskou staan aan te schuiven. Wij kochten een ticket voor de kathedralen, eenmaal binnen het Kremlin mocht je alleen op de brede voetpaden lopen, wie op de weg liep, werd meteen teruggefloten. De weg moest altijd vrij blijven voor de president of andere politici. De orthodoxe kathedralen waren allemaal de moeite, we konden ze ook van binnen bezichtigen, mooie fresco's, speciale vloeren en ook o.a. de kerk met de graven van verschillende tsaren.. Daarna verlieten we het Kremlin, ondertussen had ik ook mijn handschoenen aan en kon ik net zoals de kosmonauten oefenen te fotograferen met dikke handschoenen ! Gegeten hebben we in een andere Russsich eethuisje, deze keer geproefd van de borjst of rode bietensoep. Smaakte echt lekker. Ook bezochten we het Gum winkelcentrum , nog nooit zoveel dure merken bij elkaar gezien. Toevallig bereikten we een kleine supermarkt waar we proviand insloegen voor onze treinreis. Vanavond om 22 uur komt Alexej ons weer ophalen om ons naar het station te brengen. Tegen middernacht vertrekt de transsiberie dus en zullen we waarschijnlijk pas weer vrijdag , als we in Irkutsk aankomen terug in cyberspace zijn !
daswiedanja.
enkele foto's op: https://picasaweb.google.com/girandolaster/Kremlin
Vanmorgen de wekker gezet, of anders waren we waarschijnlijk veel te laat wakker geworden, want we leven toch nog wat op Italiaanse tijd. Het ontbijt was zeer goed, voor elk wat wils, maar de koolsalade en ketchup lieten we maar staan.
na een wandeling bereikten we de heilige redder kerk, die ooit voor de 2de wereldoorlog was vernietigd en in 2000 terug opgebouwd was. Iedereen ging naar binnen, wij ook. Opnieuw langs een metaaldetector en Erik werd vriendelijk verzocht om zijn muts af te nemen. Geen stoelen of banken in zo'n kerk, nee iedereen staat. Het interieur louter pracht en praal, het goud schitterde je tegemoet. Zo'n eredienst is niet bepaald saai te noemen. Er gebeurde van alles ! Misschien was het ook een bijzondere gelegenheid. Er was een hoofdpope met een vergulden muts op, dan 2 andere popes met een gewone zwarte hoofddeksel en dan nog enkele leken , of stagiairs , die de liturgie uitvoerden. Een van hen had de specifieke taak om te sleuren met de microfoon, die werd dan ook voordurend voor een andere spreker gezet. Ook verdwenen ze telkens achter een deur om weer langs een andere deur te voorschijn te komen. Maar het mooiste moest nog komen, de lichten gingen allemaal aan, een van de popes verhief zijn prachtige Russische bariton stem aan en hierop antwoordde het koor dat tot nu toe stilletjes bovenaan had gezeten. Dat was echt een mooi moment. Nu werd het gezang telkens afgewisseld met gepreek . Ook verscheen er plotseling een gouden boek, om hiervoor uit te lezen moest de hoofdpope zelfs zijn gouden muts afzetten. Opvallend ook het veelvuldig buigen en het slaan van kruistekens van de gelovigen. De dienst eindigde met het een voor een naar voren komen van de gelovigen bij de hoofdpope, waarvan ze een kruisje op hun voorhoofd kregen met een kwastje . Hierbij kuste de gelovige de hand van de pope.
vanmorgen was het beduidend kouder en vielen we inderdaad niet meer zo op in ons eskimo outfit. Langzamerhand verschijnen nu de mutsen en ook de bontjassen op straat. Alhoewel sommige jonge vrouwen toch nog in pantys en rokjes en hooggehakte schoenen rondlopen.....het moet in je genen zitten.
