Om 4 uur 'smorgens werden we afgehaald om naar het station van Irkutsk gereden te worden,-16graden wees de thermometer aan.We hadden geluk de trein kwam slechts met een half uur vertraging aan. Onze wagon stopte precies voor onze neus. De rush om in te stappen begon,gedaan met de russische discipline. We worstelden ons door de mensenmassa en stapten in onze coupe. Gedaan met de moderne wagons, nu zaten we in de mongoolse trein met oude wagons, overal oude gordijntjes, ramen die niet kiervrij waren, overal ijsbloemen. De wcpot noemde ik meteen de elektrische stoel, zo'n ijzeren gevaarte was het. Om de kranen van de lavabo te bedienen een heel technisch schema... in de ene wc moest men aan wieltjes draaien om water te krijgen, bij de andere op een pin duwen onder de tuit. Onze coupegenoten: een Zwitser uit het duitstalige gedeelte en een jonge puber mongool wiens ouders wat verderop zaten. De trein vertrok en toen begon tot onze grote verbazing de volksverhuizing, de hele rit tot voor de grens verhuisden de mongolen voortdurend allerlei dozen,kisten, tassen, koffers, eieren en kilometers stroomdraden van de ene wagon naar de andere, van de ene coupe naar de andere. Erik hag ook al enkele kofers en tassen uit onze coupe gezet, of anders hadden wij geen plek gehad. Voordat we de grens naderden veranderde het gedrag opeens, nu werden de kartonnen dozen uitgepakt en alles in grote plastieken tassen geplaatst,die dan met meterslange plakbanden werden dichtgemaakt. De russische grens werd bereikt. Onze 2 mongoolse provodnikas veranderden van outfit, geen schorten meer of joggings maar een mooi uniform. De eerste grenswacht stapte op met een coker spaniel hond. Passeerde gewoon. Toen een mooie russiche blonde vrouw die onze hotel registratiebewijzen kwam ophalen.Maar toen startte het echte werk. iedereen uit de coupes en allemaal in de rij in de gang. De drugsbrigade stapte op met hond. Die snuffelde alle coupes langs. Mochten we terug in de coupes. Dan kwam de gestapo langs om de passen af te halen, met lange jassen en hoed. Dam allemaal terug uit de coupes en in de gang, want de acrobaat moest nu in alle coupes naar boven zwieren en alle luiken open schroeven. Toen mochten we weer allemaal gaan zitten. Toen verscheen de bagagecontrole, gelukkig was het tonen alleen al voldoende en moesten we niets openen. Bij de mongolen was dat niet altijd het geval. want behalve wij, de zwitser en de finnen zaten er alleen mongolen in onze wagon. De passen kregen we terug en de russiche controle was achter de rug. 3,5 uur !!! We reden nu naar de mongoolse grens. Hier moesten opeens alle rolgordijnen naar beneden in de gang en in de coupes. De mongoolse controle begon nu. Eerst moesten we allemaal een declaratiepapier imvullen die alleen in het mongools was opgesteld. Doch de douane had ergens in de trein een mongoolse jongen opgetrommeld die wat engels kon en die ons moest helpen. Zijn engels bleek echter zeer beperkt, dus met veel moeite vulden we het document in. Het werkte op onze lachspieren doch de jongen nam zijn taak ernstig op ! Het moeilijkste was het invullen van het geld dat we bij ons hadden, onduidelijk of we het totale bedrag moesten invullen, of per schijf enz...de jongen deed navrag en tot zijn grote opluchting en die van ons ook. mochten we het allemaal doorstrepen en ook alle volgende rubrieken. Nog alleen ondertekenen en klaar waren wij. De mongolen hadden meer moeite want ja die hadden immers van alles bij. Het was dan ook een heen en weer geroep en geschreeuw en geloop naar elkaar. Papieren afgegeven en toen kwam de echte man naar binnen. Met hem werd niet gespot.Onze jonge coupegenoot sprong bijna in de houding voor hem en wij werden verzocht om hem recht in zijn gezicht aan te kijken. Dat waren pas nog echte grensovergangen. De passen verdwenen en de bagage controle startte. Dan opnieuw een papier invullen. Deze keer hielp onze coupegenoot ons en die kon beter engels. Tot hij ondekte dat de achterkant van het briefje in het engels was, toen kregen we de slappe lach deden we zo ons best om mongools te begrijpen.... dan de passen terug.....en de trein begon te rijden....6,5 uur grenscontrole....het was ondertussen half twaalf 's nachts, we konden eindelijk eten en de wc's konden eindelijk weer open en de mongolen konden eindelijk weer hun volksvrhuizing terug opnemen met hun koffers, dozen e.d.
ondanks de lange grenscontrole arriveerden we stipt om 6.30 aan in Ulaanbator, de hoofdstad van Mongolie. Er wachtte ons een chauffeur op die eerst met ons naar een bank reed om geld af te halen, de thermometer stond op -21 graden. Men is meteen wakker ! De bank werkte 24 uur op 24 met personeel, dus toen de automaten niet werkten konden we aan het loket geld afhalen. Ook nog een supermarkt binnen gestapt om wat drank te kopen want in het kamp was het allemaal duurder. Toen reden we of beter gezegd hobbelden we naar het nationale natuurpark waar we zouden kamperen in een gertent. De highway in zeer slechte staat. Buiten de hoofdstad begon het mooie landschap, in de bergen en steppes met sneeuw. We waren nu 1500m hoog. In het natuurpark heel veel tentenkampen en vakantieresorts, doch die waren nu allemaal dicht, zodat we het park helemaal voor ons alleen hadden. We bereikten een klein tentenksamp met 9 gertenten, heel mooi en hier werden we afgezet. Onze valiezen in de tent gezet en dan naar binnen in een gebouw waar het restaurant was met de toiletgebouwen. Er waren ook enkele kamers voor wie niet in de tent wilde. Onze Finnen zaten hier ook, wij bleken de enige gasten. Een gertent is rond, langs de wanden stonden in het rond 3 bedden, dan nog een heel laag tafeltje en 2 kleine krukken en in het midden het belangrijkste ellement de houtstoof. Een ijzeren kacheltje met een pijp die naar boven in het midden van het tentdak uitwam. Langs de kachel 2 bakken met hout. berken en dennenhout, wat hier voorkwam. Voordat we gingen wandelen ,deden we de kachel goed aan want -24 graden, op de steppoe was het zo koud, is niet echt warm. Doch droge koude en mits goed ingepakt, gingen we toch wandelen. Alle maaltijden kregen we hier ter plekke, want er was niets anders. Maar wel van goede kwaliteit en telkens 3 gangen. Bij de hoofdmaaltijden nooit een mes want dat is heel onbeleefd bij nomadenvolkeren. Een mes is immers vijandig. Bij het avondeten hadden we ons samen met de Finnen afgevraagd hoe het zat met het hout voor de nacht, want veel hout hadden we niet meer. Het personeel hier sprak ook amper engels. De Finnen wilden al hun wekker zetten om ' nachts bijtijds hout bij te gooien.. Doch daarin hadden we niet veel zin. Maar terug bij de tent merkte ik 2 tassen op. Oh extra hout ?Nee het leken wel stenen? Nee steenkool, dat was beter want dat kon lang gloeien. De kachel terug aangemaakt, hiervoor hadden we ook papier en lucifers gekregen, maar het was een gesukkel. En wij waren een houtkachel nog gewend ! Rond middernacht deed ik het licht uit, had wat liggen lezen, toen er op de deur geklopt werd. Een gertent heeft nl. een houten deur. Een mongoolse stem zei iets, ik deed de deur open en een mongools vrouwtje vroeg Fire ? Bleek dit het stookvrouwtje te zijn die het vuur aanmaakte als men dat niet kon. Nee zei ik we hebben vuur en ik bedankte me. Maar door de kou in de deuropening moest ik wel naar de wc. Broek over de pyama, laarzen aan, jas aan ,muts ,wat een onderneming. Erik werd in de nacht nog eens wakker,het vuur wad uitgegaan en dus terug aansteken. ' morgens vroeg kwam het stookvrouwtje nog eens langs. Niet nodig. De Finnen vertelden de volgende dag dat zij het wel hadden laten doen waarbij er een hele zak kolen erin gegaan was. Zodat , nachtst alles mooi warm bleef. Deden we de volgende nacht ook, doch het gevogl was dat men het eerste uur in een sauna verbleef. Vanmorgen lieten we het stookvrouwtje maar alles terug aansteken.
Een droge koude zoals reeds gezegd en inderdaad mits 2 broeken aan en 4 lagen bovenaan en handschoenen en muts kan men buiten wandelen. Het fotoapparaat weigert wel soms dienst maar voor de rest is het prachtig weer, zon, zon en stralendblauwe hemel. Het regent hier bijna nooit en dus moeten we ook zuinig zijn met water. Zo makten we prachtige wandelingen o.a. naar turtle rock een rotsformatie in de vorm van een schildpad. Hier is het echt toeristisch in de zomer want nu is er niets of niemand zodat we de hele natuur voor ons alleen hebben. Ook een fantastische stilte en mooie landschappen. Overal koeien en paarden die vrij rondlopen en we krijgen dikwijls het gezelschap van honden mee, hele vriendelijke loebassen. In de zomer moet het nogal druk zijn, we lopen zelfs langs een golfplaats. In iedere geval hebben we na onze wandelingen wel altijd honger,wat best mag want we krijgen steeds 3 gangen: een sla, dan een stevige soep en dan rijst met schapenvlees en groenten. ' s avonds nog een dessert en dikwijls iets mongools. zoals gevulde deeglapjes met vlees en dan een ondefinieerbare saus met groenten. Allemaal lekker. Douchen hebben we opgegeven want je kan kiezen uit very icy water en icy water, het warm water functioneert niet. Niet getreurd echt zweten doen we hier toch niet.
sorry voor de talrijke typfouten doch ik zit nu in een internetcafe met een toetsenbord waarbij de letters bijna onleesbaar zijn en de spatiebalk bijna niet meer werkt. Vandaag werden we naar een hotel in de hoofdstad gebracht. Het was er snikheet: 1graden en dat voelt inderdaad na -24, als warm aan. Je gaat er bijna zonder jas lopen. Het is een erg chaotische stad, het verkeer volgens de wet van de sterkste, met veel getoeter en als voetganger moet je heel snel zijn, want ze stoppen niet. We zagen zelfs een blinde man, hoe hij dat overleefde ! De stad zelf niet bepaald mooi te noemen . Heel sowjet stijl allemaal. Morgenvroeg nemen we de trein naar bejing om er overmorgen aan te komen.
Om 4 uur 'smorgens werden we afgehaald om naar het station van Irkutsk gereden te worden,-16graden wees de thermometer aan.We hadden geluk de trein kwam slechts met een half uur vertraging aan. Onze wagon stopte precies voor onze neus. De rush om in te stappen begon,gedaan met de russische discipline. We worstelden ons door de mensenmassa en stapten in onze coupe. Gedaan met de moderne wagons, nu zaten we in de mongoolse trein met oude wagons, overal oude gordijntjes, ramen die niet kiervrij waren, overal ijsbloemen. De wcpot noemde ik meteen de elektrische stoel, zo'n ijzeren gevaarte was het. Om de kranen van de lavabo te bedienen een heel technisch schema... in de ene wc moest men aan wieltjes draaien om water te krijgen, bij de andere op een pin duwen onder de tuit.
ondanks de lange grenscontrole arriveerden we stipt om 6.30 aan in Ulaanbator, de hoofdstad van Mongolie. Er wachtte ons een chauffeur op die eerst met ons naar een bank reed om geld af te halen, de thermometer stond op -21 graden. Men is meteen wakker ! De bank werkte 24 uur op 24 met personeel, dus toen de automaten niet werkten konden we aan het loket geld afhalen. Ook nog een supermarkt binnen gestapt om wat drank te kopen want in het kamp was het allemaal duurder.
Een droge koude zoals reeds gezegd en inderdaad mits 2 broeken aan en 4 lagen bovenaan en handschoenen en muts kan men buiten wandelen. Het fotoapparaat weigert wel soms dienst maar voor de rest is het prachtig weer, zon, zon en stralendblauwe hemel. Het regent hier bijna nooit en dus moeten we ook zuinig zijn met water. Zo makten we prachtige wandelingen o.a. naar turtle rock een rotsformatie in de vorm van een schildpad. Hier is het echt toeristisch in de zomer want nu is er niets of niemand zodat we de hele natuur voor ons alleen hebben. Ook een fantastische stilte en mooie landschappen. Overal koeien en paarden die vrij rondlopen en we krijgen dikwijls het gezelschap van honden mee, hele vriendelijke loebassen.
sorry voor de talrijke typfouten doch ik zit nu in een internetcafe met een toetsenbord waarbij de letters bijna onleesbaar zijn en de spatiebalk bijna niet meer werkt.
