Weer een vermoeiende dag vandaag. Het is akelig om te weten dat alles de verkeerde kant op gaat en ik er werkelijk niets aan kan doen. Welke opleiding ik moet gaan doen, dat is voor mijn werkelijk een raadsel.
Mijn zusje kwam vandaag een oude vriendin van me tegen. Ik haatte het idee, dat ze hebben gesproken. Wanneer ik dacht dat ik het had afgesloten, stompt iemand me kei hard in de maag. Mensen vragen telkens, hoe gaat het met haar, of zou je de tijd niet willen terug spoelen. Natuurlijk mis ik ze, allemaal maar ik kan de tijd niet terug draaien. Ik ben blij hoe het nu is, ik heb absoluut niet het gevoel dat ik verkeerd heb gehandeld. Ik kwam voor mijn beste vriend op en mijn andere vrienden konden dat blijkbaar niet waarderen. Anders dan ze denken ben ik dat jaar door hel gegaan. Ik was helemaal alleen, ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoelt. Ik had het gevoel dat iedereen me aanstaarde, dat iedereen me uitlachte en zielig vond. Nee, havo 4 was niet mijn jaar. Als mijn ouders er niet waren was ik die avond uit het raam gesprongen en was op mijn hoofd beland.
In die periode was mijn omgang met de lokale jongens anders dan voorheen. Ze gaven me even een goed gevoel maar dat verdween ook weer snel. Het was geen echte vriendschap eerder iets tussendoor. Ik weet niet of mijn oude vriendin het goed met me wilt maken. Anders dan ze denkt, ze kent me namelijk door en door goed. Zou ik het haten als ze dat deed omdat ik haar ook mis. Het liefst zie ik haar weer elke dag door de week, huil ik bij haar als ik me klote voel, maar ik gun haar het niet om mij een jaar ellendig te laten voelen en me dan terug krijgt. Nee, die lol zal ik haar nooit geven. Zij en mijn oude beste vriendin hebben me teveel gekwest om dat ooit goed te krijgen. Ze hebben me veranderd tot de persoon die ik vandaag ben en mensen zijn er niet blij mee o.a ik. Laatst werd me gevraagd waar zie jij je zelf over tien jaar. Mijn gedachtes waren allemaal negatief omdat ik niet denk dat ik iets positiefs ga bereiken. Het liefst ben ik mijn hele leven zo, dingen doen die ik leuk vind en als die dingen niet meer leuk zijn ga ik verder. Maar zo is het leven niet. Veel tieners hebben vele tegenslagen gehad, vele veel erger dan ik en ik schaam me dat ik zo negatief ben geweest. Maar ik als persoon, ben er achter gekomen dat ik erg zwak ben, bij een tegenslag kan ik al omvallen. Ik zie het somber in, ook al denken mijn ouders en vrienden nu dat het goed gaat, eigenlijk ben ik een wrak. Ik denk er zo vaak aan om mezelf het leven te ontnemen. Maar iets houdt me dan tegen. Ik wil niet dat alle haters winnen, ik wil vechten voor mezelf, voor de mensen die door hetzelfde gaan als ik. Ik wil ook eens sterk zijn misschien moet ik dat proberen te zijn.
Daarnaast stalkt mijn oma me mateloos omdat mijn moeder haar telefoon niet opneemt, dus ik mag zo mijn moeder gaan bellen dat ze oma moet bellen. Allemaal heel ingewikkeld.
Ja, mijn leven is ingewikkeld. Ik haat het, het hoeft niet ingewikkeld te zijn maar dat maakt het leven interessanter. Want anders zou ik niet willen leven, ik ben nou eenmaal een tweeling, iemand die variatie zoek. Nu heb ik een relatie met een Algerijn die moslim is terwijl ik dat niet bent. Als je dat niet gewaagd vind weet ik het ook niet. Gelukkig maakt hij me heel blij en daar doe ik het voor. Een echte toekomst zie ik niet met hem maar we gaan zien waar het ons brengt hè.
-Ik ben geen goede vechter maar ik train om een betere te worden.
