De dagen gingen erg snel en ik heb werkelijk geen tijd gehad om alles even op een rijtje te zetten. Niet dat er veel gebeurd is maar zo hou ik alles wel op orde. Nou ja, verliefd zijn vond ik een van de zwaarste dingen die ik mee maakte, maar opnieuw verliefd worden is nog veel zwaarder. Ik weet niet wat ik moet met deze gevoelens. Ik wou dat alles weer zo was als toen jongens nog simpel stomme jongens waren. Vrijdag zie ik hem voor het eerst en ik ben benieuwd of het klikt wat waarschijnlijk niet zo is, qua uiterlijk verschillen we enorm. Ik ben inmiddels op zoek naar mijn eigen appartement wat ook niet fantastisch gaat ik kom in de schulden en dat maakt alles super ongemakkelijk. Vooral als ik met mn ouders praat wat zou ik ze moeten vertellen. En om nog dieper het duister in te gaan, mijn opa is laatst overleden. Het voelt als een rots die tekens tegen mijn hart slaat. Mijn opa was niet alleen mn opa maar ook een goede vriend, mijn inspiratie en ik wou dat ik meer van hem kon genieten. Dan ben ik jaloers op mijn oudere nichten dat ze hun kinderen aan hem konden voorstellen, dat geluk zal ik nooit hebben. Misschien is dat nog wel het zwaarste. Maar verder gaat alles redelijk met mij. En ik denk dat dit mijn laatste bericht lieve mensen (ik dus). Groetjes
