Intussen kreeg ik telefoon van de luchthaven: mijn koffer is terecht en wordt morgen voormiddag gebracht. Oef! Geen staart meer... En dan ga ik terug naar Hasselt, naar huis! Nog even genieten van de vakantie in belgenland want volgende week moet ik helaas al naar school...
Intussen ben ik veilig en wel terug in belgenland. De reis heeft echter nog een staartje gekregen. Al de koffers uit Lima, besloten nog wat langer op vakantie te gaan en bleven achter (denken we) in Madrid. Ik ben dus terug, zonder mijn bagage. Hopelijk komt deze nog na. Aangezien er zeker 40 mensen zonder koffer zijn, denk ik dat ze nog wel zal komen. Ik hoop het... Maar voor de rest is alles ok. Ik mis Cusco wel, maar ik heb mooie herinneringen en ik denk ook wel mooie foto's. Als ik terug in Hasselt ben, kan ik ze op internet zetten.
De allerlaatste dag... Nu al... Wat ging de tijd toch snel... Maar het was een zalige tijd, een tijd om nooit meer te vergeten...
Vandaag en morgen mogen wel heel snel gaan. Het zijn dagen van laatste dingen regelen, hopen dat alles goed gaat tijdens de reis, dat er geen vertragingen zijn of problemen met de bagage enz. Kortom, de minder plezante dingen van reizen. Misschien moet ik dan toch maar hier blijven...
Nee, ik zal nog maar terug komen. Dit was dan ook het laatste bericht vanuit Cusco, Perú. Volgende keer, vanuit belgenland. Alvast bedankt voor het meelezen, voor de talrijke reacties, op welke manier dan ook! Het is altijd fijn om te weten dat mensen meevolgen.
Intussen zit mijn vrijwilligerswerk er al op. Die 4 weken zijn voorbij gevlogen. Het afscheid gisteren in het kindertehuis was best wel emotioneel. Na 4 weken had ik echt wel een fijne band met de kinderen. Ook met de 3 lkrn die bijna elke dag kwamen voor de huiswerkbegeleiding. Helaas niet met de verantwoordelijke want zij was enkel geinteresseerd in geld. Gisteren hadden de lkrn de kinderen allemaal bij elkaar geroepen. Ik heb hen uitgelegd dat het mijn laatste dag was en dat ik daarom een klein presentje gekocht had. Toen ik hen een pakje kleurpotloden liet zien (met slijper), gingen ze helemaal uit de bol. Waauw, eigen kleurpotloden met slijper, wat een geschenk! Ik wrd uitgebreid gekust en geknuffeld. Toch fijn dat ze zo blij zijn met iets wat voor ons zo normaal is. Nadien gaven de lkrn me een geschenk, een mooie portemonee, typisch peruaans. Ik wist echt niet wat zeggen, het was een complete verrassing! Ze zeiden dat ze echt blij waren dat ik geweest was en dat ze het zo fijn vonden dat er eens iemand was die de kinderen echt hielp. Wel, ik ben blij dat ik hen heb kunnen helpen en ik heb echt genoten van mijn tijd in het kindertehuis. Als ik terug ben, stuur ik hen nog wt extra werkbladen door, dat heb ik beloofd en ga ik ook doen, zo kan ik nog een steentje bijdragen, ook al is het niet financieel.
Zondagavond is mijn 'afscheidsavond' want vanaf maandag kan niet iedereen. De profesora komt ook en ze staat erop dat ze me dinsdag komt uitzwaaien als ik naar huis vertrek. Ze is zo lief. We gaan proberen in contact te blijven, zo kan ik mijn Spaans nog wat oefenen. Ze heeft een klein woordenboekje van mij gehad, want ze wil Nederlands leren en op bezoek komen. We zullen zien wat ervan komt.
Maandagmiddag moet ik in mijn familie gaan eten, als afscheid. Ook zij staan erop. Ze waren zelfs al eens aan de deur van mijn app geweest omdat ze dachten dat ik zou vertrekken en ze zilden me absoluut zien. Lief hé!
Ik heb hier zoveel lieve mensen ontmoet en zo'n mooie tijd gehad, maar de tijd van afscheid nemen is stilaan gekomen... Pfff... Maar eerst geniet ik nog met volle teugen van mijn laatste dagen hier. Mijn hoesten is over, enkel nog een snotneus, dus ik kan er nog tegenaan voor de laatste dagen.
Intussen ben ik al enkele dagen verkouden. Snotneus, enkele dagen koortsig geweest en het meest vervelende: hoesten. Vooral 's nachts. En dan 's morgens doodmoe zijn natuurlijk. Ik heb al van die zuigtabletjes gehaald, maar die helpen niet echt, dus ga ik dadelijk maar eens wat anders halen bij de apotheker. Hopelijk helpt dat, of ze laten me dinsdag niet naar huis vliegen. Hmmm, da's misschien interessant... Dan kan ik nog wat blijven... Maarja, ik wil liever van mijn hoest af en nog wat genieten van mijn laatste dagen, dat lukt me toch net iets beter zonder hoesten. We zullen zien. Als het niet helpt, zal ik nog eens naar het ziekenhuis moeten, maar liever niet.
Voor de rest is alles goed. Ik geniet nog steeds elke dag. De tijd gaat veel te vlug. Morgen mijn laatste dag in het kindertehuis. Ik zal ze missen, de schatjes. Ik heb overlegd met de profesoras wat ik het best kan kopen voor de kinderen als afscheid, want ik wil iets functioneels geven en geen snoepjes zoals de twee vorige vrijwilligers. Het worden kleurpotloden, wnt niet elk kind heeft er. Erg eigenlijk. En ik stuur werkblaadjes door naar de profesoras, zodat ze weer wat extra materiaal hebben om de kinderen te helpen. Ze zijn dolblij en ik ook.
Wat is het leven toch mooi, zelfs als je je bijna kapot hoest.
Intussen ben ik weer veilig en wel terug van mijn spiritueel uitstapje. Het was de moeite! We gingen naar een prachtige plaats. Beneden stroomde de Urubambarivier, langs het huis een waterval en er waren prachtige bloemen. het was een paradijs! Het is ook interessant wat de sjamaan allemaal doet. Alles wer grondig uitgelegd. De cocareading was ook wel interessant, maar de details zijn natuurlijk niet voor een blogsite bestemd. Hihi. ik zal wel zien wat ervan uitkomt...maar (natuurlijk) was het positief. We zullen zien wat ervan uitkomt...
Nog 1 weekje te gaan... de tijd gaat veeel te snel... Maar helaas voor jullie: IK KOM TERUG!!!!
Na de ceremonie, staat er nog wat spirtueels op het programma, nl: cocabladen lezen, cleaning, healing en gesprek met sjamanen. Nu hoor ik sommigen al zeggen: Aiaiai, wat is ze daar toch allemaal aan het doen? Tja, het interesseert me allemaal en Peru is nu eenmaal een land waar de mensen enorm bezig zijn met het spirituele, net zoals in India. Er is dus duidelijk een link tussen deze landen. Maar geen nood voor wat ik ga doen. Ik heb me goed laten inlichten door betrouwbare personen en er wordt niks met me uitgespookt waarbij ik geen controle heb over wat ik doe en wat anderen met me doen. Geloof me, je kan hier ook ceremonies volgen waarbij je of de san pedro plant drinkt ( sap van een cactus) of de aywashca ( mix van 2 jungleplanten). Hierbij geraak je in trance en kan je volledig aangepakt worden. Je wordt begeleid door sjamanen. De san pedro is minder straf, maar ik pas toch voor beiden. Ik zit tenslotte in een vreemd land met vreemde mensen die vreemde dingen met me kunnen doen. Allemaal vreemd dus. Aywachca is zelfs een drug en werd oorspronkelijk enkel door sjamanem gebruikt. Enkel met goede begeleiding is het ook voor leken ok. Dus, ik speel op veilig en dit op zaterdag. Hoe het was, kan je later lezen.
Gisteren hebben we weer een leuke plek ontdekt waar livemuziek is. Prachtig! Die mensen weten me telkens weer te raken... Later kwam de zanger bij ons zitten en raakten we aan de praat ( Engels, Spaans en Quechua, de taal van de indianen). Het was boeiend. De man was muziektherapeut. Alle liedjes die avond waren ogedragen aan la luna, de maan aangezien het volle maan was. Nu trouwens ook. Het is zo fijn om mensen te ontmoeten en met hen te praten over vanalles en nog wat.Vanavond gaan we terug, want het meisje van in de week treedt er terug op. Weer een leuke avond dus. Door de dag is het ook altijd fijn. In de voormiddag altijd op het gamak opstaan, eten, wat babbelen met de lokale bevolking, genieten van de zon en de cocathee... Wat wil een mens nog meer?
Na de offerceremonie ben ik weer veilig teruggekeerd. Het was de moeite! Normaal zouden we naar de grote ceremonie gaan, maar de taxichauffeur bracht ons naar een kleindere en lokale ceremonie. Die wqs niet zo toeristisch, dus veel interessanter. Het is zo prachtig hoe die mensen de natuur eren en aanbidden. We ( 2 andere meisjes en ik) werden uitgenodigd om mee te doen. Het wqs echt de moeite waard! Nadien hadden we nog een gesprek en maaltijd bij een peruaanse familie. Het leek wel picknick in het veld. Puur natuur...
Het concert vrijdag was ook prachtig! Wonderpooie peruaanse muziek met randanimatie: peruanen die cocablaren kauwden, rookten en dronken. Wij kregen ook cocablaren om op te kauwen, bah! Gisteren gingen we eten en daar was ook prachtige livemuziek. Echt prachtig om zo te kunnen kennismaken met de cultuur hier.
Wat gaat de tijd toch snel! Er zijn al 3 weken voorbij... Nog 3 te gaan... Voorlopig knaagt het nog lang niet om terug te keren...
Intussen woon ik niet meer alleen in het appartement. Een meisje dat ik leerde kennen tijdens de spaanse les, is nu bij mij ingetrokken. Haar kamer in haar hostal was al doorverhuurd toen ze terugkwam van enkele dagen reizen. Nu verblijft ze een tijdje bij mij. Het is wel gezellig. Vanaf morgen komt er een Duits meisje bij en dan zit het kot vol.
Vanavond ga ik naar een concert met typische peruaanse muziek. Ik ben benieuwd. Morgen, 1 aug ga ik naar een belangijre offerceremonie. Dan offeren ze eten aan pacha mama, moeder aarde om haar te danken voor wat ze schenkt. Ik zal maar opletten dat ze mij niet offeren...
Maar nu is het tijd om terug naar buiten te gaan, naar de zon.
Vandaag nationale feestdag in Peru, of zoals de kinderen van het kindertehuis zeggen: Peru is jarig. Maar owv de griepangst valt er in Cusco niet echt iets te beleven, behalve het gewone dagelijkse leven. Geen probleem voor mij.
Het leven in het app valt goed mee. Deze week ben ik nog alleen en in het weekend komt er waarsch volk bij. Wie, hoeveel volk en vanwaar, dat weet ik nog niet. Ik zal het wel zien. In het kindertehuis is het ook elke dag fijn. Gisteren lieten ze me trots hun hondje zien. Ziet er lief uit, maar dat mormel heeft gisteren al een kindje gebeten, nl Fabiola. Gevolg: Fabiola heeft een eeuwigheid op mijne schoot gehuild. Ik denk ook wl dat het de behoefte aan affectie was. Maar ik begrijp niet dat ze een hondje kopen. Het geld zou beter aan de hygiene voor de kinderen besteed worden. Intussen wordt wel werk gemaakt van de muren van het kindertehuis. 3 mannen zijn ze aan het verven. Dat is al heel wat beter. Maar ik hoop dat ze verder ook werk maken van de levensomstandigheden van de kinderen. De verantwoordelijke stuurde gisteren 3 kinderen naar mij om te vragen of ik waspoeder kon kopen. Het al toch niet voor vandaag zijn. Eerlijk gezegd heb ik geen zin om geld in het project te steken. Ik heb zo een gevoel dat het toch niet geweldig goed besteed wordt. Ik ben er nu voor de kinderen, daar zullen ze voorlopig tevreden mee moeten zijn.
Vandaag is ook de zon helemaal terug, zaaaaaaalig! Het is niet heet maar gewoon lekker warm, perfect dus! De lucht is blauw en er is geen wolkje te zien.
Jullie vragen maar naar foto's in jullie mails, maar dat zal niet voor nu zijn, De pc's zijn hier namelijk enorm traag. Het zou tijdsverlies zijn om hier uuuuuuren aan de pc te zitten terwijl er buiten zoveel te beleven valt. Maar als ik terug in Belgie ben, maak ik er werk van.
Ik ga nog wat genieten van het zonneke. Hopelijk is dat ook in Belgie,
Wat een week is me dat zeg. De hele week was mijn maag niet zo goed. Soms een halve dag iets beter en dan weer niet. Vandaag gaat het voor de eerste keer weer goed (voorlopig). Ik denk dat het eten in mijn gstgezin niet echt voor mijn maag geschikt is. Het eten is heel erg gekruid. Maar het gezin is ooo zo lief, dus ik vergeef het hen. Vanavond mijn laatste avond bij hen en vanaf morgen naar een app. Ik ga mijn familie wel missen, maar mijn vrijwilligerswerk ligt niet zo ver van hen, dus voor mijn vertrek naar Belgie ga ik hen zeker nog eens een bezoekje brengen. Ik heb gemerkt dat het echte snoepdozen zijn, dus heb ik heel wat chips en chocolade gehaald om hen te bedanken voor de goede zorgen en de warmte waarmee ze mij omringd hebben. Een hele winkelzak vol snoep voor nog geen 3.00, dat mag wel. Deze middag ben ik naar mijn app gaan kijken. Het ziet er goed uit, echt waar. Morgen kan ik erin en gaan 2 Belgische meisjes eruit. Waarschijnlijk ga ik een week alleen zijn in het app en daarna gaat er nog iemand anders komen. Hopelijk valt het leven in een app in Cusco even goed mee als in het gastgezin. Ik houd jullie op de hoogte.
Intussen ben ik ook aan ijn vrijwilligerswerk begonnen. Het is wennen. Er is geen taakomschrijving, heel weinig plaats en bijna geen middelen en het maakt niet uit wanneer ik kom en ga. Er zijn nog 2 andere vrijwilligers. Ze praten enkel met elkaar en hangen maar wat rond met de kinderen.Ze zijn nog heel jong denk ik en hebben het vooral over uitgaan en wat ze gaan aandoen. Niet echt mijn bezigheden dus. Maar ik probeer wat te spelen met de kinderen, tot er 3 lkrn komen. Dan kan ik de kinderen wat helpen, in de mate van het mogelijke natuurlijk, want zo goed is mijn spaans niet adt ik de ouderen kan helpen. Ik houd me vooral bezig met de jongere kinderen en probeer wat woordenschat op te vangen. Het is fijn om met deze kinderen te zijn, maar ik moet echt wel ne knop omdraaien om niet de hele tijd te denken aan de hygiene, anders kan ik beter wegblijven. Maar het is natuurlijk wel opletten. Ik ga elke dag van ongeveer 3u tot ongeveer half 6 naar het kindertehuis. Vandaag was er een meisje, Fabiola, dat begon te wenen omdat ik naar huis ging en pas maandag terug kom. Dat is zoooo vertederend. Dan zou ik haar zo mee willen nemen naar Belgie. Gisteren wou Katharina (idd mama) me niet laten gaan. Tja...
Mijn lessen Spaans zijn nu voorbij. Jammer, want ik wil nog zoveel leren. Maar nu ga ik wel eens alles kunnen inoefenen, want er werd elke dag een hele brok leerstof gegeven. Dan ken ik dat tegen dat ik volgend jaar terug kom, hihi... Mijn lkr heeft me al onderdak aangeboden. Interessant, niet waar? Ze wil ook contact houden via mail, dus da's ook wel interessant.
Morgen ga ik nog eens den echte toerist uithangen en wat tempels bezoeken, of toch wat ervan overblijft. We laten ons naar de verst gelegen plaats brengen en komen dan te voet terug. Lijkt me de moeite. Zondag gaan we nog twee andere tempels bezoeken em misschien naar een leuk lokaal marktje waar niet veel toeristen komen. Dat kan ook fijn zijn.
Maar jullie merken het, alles ok met mij (en hopelijk wil mijn maag het ook zo houden) en geen tijd voor verveling. Er is wel 1 ding dat ik jullie moet bekennen: het is hier KOUD! Al 3 dagen dat het de hele dag koud is ipv enkel 's avonds. Het lijkt hier een beetje op Belgie in de herfst Maar er zou verandering op komst zijn. Ik hoop het... Maar voor de rest, geen probleem. Ik geniet nog altijd met volle teugen!
Blijkbaar houden jullie van straffe verhalen? Wel, dan heb ik er nog eentje, of twee... Vrijdag met de klas naar de zoo geweest. TRiestig hoe die dieren daar in kleine kooien zitten. 's Avonds salsales gehad en dan bailarrrrrrrr (dansen)!!!! Het was fijn! de volgende dag met mijn toeristenticket naar een museum geweest, maar ik had last van mijn maag, dus regelmatig naarhet toilet. Mr diarree had mr overgeven gestuurd. Niet fijn dus. Dus deden we het kalm aan. 's Zondags was een echte rampdag! de hele tijd overgeven en dat terwijl we een uitstap hadden. Telkens ik uit debus kwam, was het rennen naar het toilet om over te geven. Plezant is dus anders! Toen ik thuiskwam, ben ik dadelijk mijn bed ingegaan. Gisteren besloot mijn moeder met mij naar het hospitaal te gaan. Een indigestie, iets verkeerds gegeten of gedronken. Medicatie en morgen moet ik terug om te zeggen of het al beter is. Ik voel me vandaag wel wat beter, dus geen probleem. Dat was spannend verhaal 1. Voor jullie misschien niet zo spannend, maar in een peruaans ziekenhuis zijn, was toch wel spannend, voor mij dan toch. Vandaag wou ik terug naar de les gaan en ook starten met mijn vrijwilligerswerk, want adt was gisteren ook niet doorgegaan. Maar... er zijn blokkades, dus geen bussen en bijna geen taxi's. Gevolg, 1 uur staqppen naar de klas en geen vrijzilligerswerk vandaag. wat er juist scheelt, ik weet het niet, zo goed is mijn spaans nog niet. Maar het zou iets te maken hebben met een nieuwe wet waar de buschauffeurs het niet mee eens zijn. Op straat liggen stenen, zodat niemand door kan. Overal is politie paraat. Iedereen gaat te voet over de straten. Jaja, het leven zoals het is. Het is nu in heel Peru, maar wanneer het stopt, dat kan van streek tot streek afhangen. Hopelijk is het hier morgen voorbij... Zo, ik ga aan mijn wandeling richting huis beginnen.
Zoals verwacht, kreeg ik onaangenaam bezoek, nl van diarree. Gelukkig kreeg ik hem overtuigd dat ik niet de ideale persoon ben om bij te blijven, dus verliet hij me al na een halve dag. En mijn mama was zo lief. 's Morgens maakte ze speciaal voor mij toast en 's middags ( na heel veel slapen omdat ik zo slap als een vod was) had ze boullionsoep klaargemaakt. 't Is echt een schatje! Toch handig, een mamaschat in België en eentje in Peru! Een papa schat heb ik enkel in België want mijn mama hier is gescheiden. Gisteren is er nog een meisje in het gastgezin gekomen. Blijkbaar woonde ze eerst in een app, maar haar medebewoonsters zijn gaan vragen om haar eruit te zetten omdat ze zo vervelend deed. Vanmorgen, toen ik naar de les was, heeft ze blijkbaar ook vervelend gedaan tegen mama. Die was er niet goed van. Hopelijk gaat ze bij ons ook niet voor problemen zorgen. Dan moet mama haar er ook maar uitzetten. Als je je niet kan aanpassen, blijf je beter weg.
Morgen gaan we met ons klasje naar de zoo, hihi, op schoolreis. Daarna gaan we samen eten en ga ik met 2 medestudenten een toeristenticket kopen. Zo kunnen we goedkoper alles in en rond Cusco bezoeken. 's Avonds is er een salsa avond voor de studenten hier, dus daar gaan we ook naartoe. In het weekend willen we dan vanalles gaan bezichtigen, dus jullie merken het, ik heb geen tijd om me te vervelen.
Aangezien het hier zo'n zaaaalig weer is, niet heet en ook niet koud, net goed, ga ik me op een terrasje zetten op de plaza.
Oh ja, bedankt dat voor de reacties! Dat is echt fijn!
Vandaag heb ik mijn eerste les Spans gehad. Waaaaaaaaaaauw, wat een tempo! Ik heb al zeker 100 woorden geleerd! Zoals ik gevraagd had, zit ik in een beginnersklasje zodat ik zeker basiswoorden zou leren. Wel, die heb ik vandaag alvast gehad. We zijn met 4 meisjes in de les en 1 juf. Ze zijn van Nederland (tuurlijk), Ierland, Duitsland en VS. Best wel interessant. Het meisje uit Nederland heeft het best moeilijk omdat je de hele tijd met 3 talen bezig bent. de les wordt namelijk in het Spaans gegeven met Eng vertaling en je zet natuurlijk ook wel om naar het Nederl. Aangezien ze bijna geen Eng kent, is het dus wel moeilijk. Mijn Eng is ook niet goed, maar tot nu toe kan ik gelukkig wel volgen. Tot nu toe... De les is van 8.30 - 10.30, dan 20 min pauze en dan terug 2u. Dat is dus wel vermoeiend. Maar het is fijn.
Jullie merken het, alles dus nog steeds ok. Het is ook fijn dat jullie hier meelezen en reageren via het gastenboek of mail. Bedankt!
Ik ga een beetje studeren op een terrasje, in de zon.
Hier ben ik alweer! Ik wil toch even mijn 'sekte - ervaring' kwijt. Gisterenavond vroeg mijn mama of ik mee wou naar de kerk want de zoon Mauro moest er gitaar spelen. Dat wou ik wel want wil echt wel hun leven lere kennen. Maar het werd een ervaring om nooit te vergeten! De kerk bleek een grote ijskoude hal te zijn met een podium voor de muziek. Er stonden heel veel plastieken stoelen en mijn mama ging met mij op de eerste rij zitten. Iets over 7 begon het gedoe dan. Eerst werden er teksten gezongen die op scherm te volgen waren. Ik begreep niet alles, maar het was wel mooi, dus zong ik maar mee. Het waren precies mantra's, dus dat lukte wel. Toen waren het lange teksten en bleek het om Jehova te gaan. Na ongeveer een uur zingen, kwamen de 'profeten' hun verhaal doen. Heel overtuigend en heel vurig! Ze hitsten die massa echt op! Mensen begonnen te zingen, roepen enz. Awel, toen had ik er genoeg van, maarja, kon niet weg natuurlijk. Uiteindelijk kwam het ergste nog... We moesten op rijen voor het podium staan, vooral vrouzen vooraan. Ik stond op de 3de rij denk ik. Die profeten gingen iedereen af. Ze riepen tegen die mensen, namen hun hoofd vast, bliezen en 'sloegen' hen dan tegen de grond. Die mensen stonden te roepe, wenen, trillen en waren precies in trance. Een maal op de grond bleven ze trillen. Echt niet normaal! Ik schrok me dan ook een ongeluk en ging op een veilige afstand kijken, samen met eem vriendin van Mauro. Ik was echt blij toen ze om 11u terug thuis waren. Ik was intussen bevroren en had nochtans warme kleren aan en winterjas. HAd ook barstende hoofdpijn en was doodmoe. Gelukkig heb ik goed geslapen. Maar dat van gisteren, dat ga ik nooit vergeten!
Zo dat weten jullie dan ook weer. Ik ga stilaan terug naar 'huis' want het wordt hier donker.
Een eerste verslage uit het paradijs! (behalve het qwerty toetsenbord)
Na een lange, maar goede reis ben ik aangekomen bij mijn gastgezin: Dat bestaat uit mama, Mauricio ( maar Mauro voor de vrienden en dus ook voor mij op voorwaarde dat hij Lien mag zeggen) en Missael en een broer die uit huis is en in Arequipa woont: De sfeer is aangenaam: Ik kan zelfs al plagen in het Spaans. Gelukkig heb ik al wat Spaans gehad in het koude belgenland, dat vergemakkelijkt de conversaties toch behoorlijk. Mijn gezin is gek van Michael Jackson. Ik had voor tijdverdrijf in de luchthaven een Dag Allemaal mee. Daarin stonden foto's: Ik besloot hen het boekje te geven. Niet normaal, zo blij dat ze waren! Ik ben een engel, door god gezonden! Wat zo'n boekje kan doen... De telefoon gaat ook de hele tijd en mijn mama maar vertellen dat ik zo lief ben en in india geboren ben, maar in belgie woon.
Gisteren ben ik al wat in het centrum geweest met mama. Ik herkende heel veel. 's Avonds kwam er bezoek. Om half 9 was mijn kaarsje uit, dus ben ik toch maar gaan slapen. Dat deed goed. Om 6u werd ik wakker van de werken naast het huis en om 7u van de vleigtuigen die vertrokken. Mijn kamer is op ongeveer 150m van de startbaan! Maar dat zal wel wennen.
Vandaag ben ik wat door Cusco gaan wandelen, herinneringen opzoeken. Ik vond alles heel makkelijk terug. Zodadelijk ga ik naar het restaurant waar mijn mama werkt om te eten. Bij jullie is het nu avond, maar hier is het 12u 's ñiddags, 7u vroeger dan bij jullie dus. het aanpassen aan de tijd valt zel mee.
Ik hoorde van het thuisfront dat het in belgenland koud is, wel, hier is het t-shirt weer! Echt zaaaalig! 's Avonds is het koud, maar dat slaapt goed!
Jullie merken het, alles ok dus met mij! Hopelijk met jullie ook!
Groetjes en tot de volgende keer! Besito (kusje) y abrazo (knuffel) Shalini
Nu het vakantie is, is het tijd om mijn spullen bijeen te pakken en waarschijnlijk wel wat te vergeten. Het begint te kriebelen! De spanning stijgt! Heb ik alles wat ik moet hebben van papieren en spullen? Ga ik zonder problemen in Cusco aankomen? Gaat het meevallen in het gastgezin? Zullen de spaanse lessen fijn zijn? Wat ga ik mogen doen in het kindertehuis? Gaat dat meevallen? En de andere vrijwilligers, ga ik daar fijne tijden mee beleven? ...
Héél veel vragen met binnenkort de antwoorden! Groetjes! Shalini
Op 8 juli vertrek ik naar Cusco, Peru. Ik ga er Spaanse les volgen en vrijwilligerswerk doen in een kindertehuis. Intussen verblijf ik eerst in een gastgezin om daarna in een gedeeld appartement te wonen. Spannend...
Als je graag op de hoogte blijft van mijn verblijf en hopelijk fijne avonturen, kom hier dan af en toe maar eens een kijkje nemen. Het zou fijn zijn als je een berichtje achterlaat in mijn gastenboek. Zo blijf ik ook op de hoogte van wat er zich in belgenland afspeelt.
Maar er zou verandering op komst zijn. Ik hoop het...
