Hier ben ik alweer! Ik wil toch even mijn 'sekte - ervaring' kwijt. Gisterenavond vroeg mijn mama of ik mee wou naar de kerk want de zoon Mauro moest er gitaar spelen. Dat wou ik wel want wil echt wel hun leven lere kennen. Maar het werd een ervaring om nooit te vergeten! De kerk bleek een grote ijskoude hal te zijn met een podium voor de muziek. Er stonden heel veel plastieken stoelen en mijn mama ging met mij op de eerste rij zitten. Iets over 7 begon het gedoe dan. Eerst werden er teksten gezongen die op scherm te volgen waren. Ik begreep niet alles, maar het was wel mooi, dus zong ik maar mee. Het waren precies mantra's, dus dat lukte wel. Toen waren het lange teksten en bleek het om Jehova te gaan. Na ongeveer een uur zingen, kwamen de 'profeten' hun verhaal doen. Heel overtuigend en heel vurig! Ze hitsten die massa echt op! Mensen begonnen te zingen, roepen enz. Awel, toen had ik er genoeg van, maarja, kon niet weg natuurlijk. Uiteindelijk kwam het ergste nog... We moesten op rijen voor het podium staan, vooral vrouzen vooraan. Ik stond op de 3de rij denk ik. Die profeten gingen iedereen af. Ze riepen tegen die mensen, namen hun hoofd vast, bliezen en 'sloegen' hen dan tegen de grond. Die mensen stonden te roepe, wenen, trillen en waren precies in trance. Een maal op de grond bleven ze trillen. Echt niet normaal! Ik schrok me dan ook een ongeluk en ging op een veilige afstand kijken, samen met eem vriendin van Mauro. Ik was echt blij toen ze om 11u terug thuis waren. Ik was intussen bevroren en had nochtans warme kleren aan en winterjas. HAd ook barstende hoofdpijn en was doodmoe. Gelukkig heb ik goed geslapen. Maar dat van gisteren, dat ga ik nooit vergeten!
Zo dat weten jullie dan ook weer. Ik ga stilaan terug naar 'huis' want het wordt hier donker.
Een eerste verslage uit het paradijs! (behalve het qwerty toetsenbord)
Na een lange, maar goede reis ben ik aangekomen bij mijn gastgezin: Dat bestaat uit mama, Mauricio ( maar Mauro voor de vrienden en dus ook voor mij op voorwaarde dat hij Lien mag zeggen) en Missael en een broer die uit huis is en in Arequipa woont: De sfeer is aangenaam: Ik kan zelfs al plagen in het Spaans. Gelukkig heb ik al wat Spaans gehad in het koude belgenland, dat vergemakkelijkt de conversaties toch behoorlijk. Mijn gezin is gek van Michael Jackson. Ik had voor tijdverdrijf in de luchthaven een Dag Allemaal mee. Daarin stonden foto's: Ik besloot hen het boekje te geven. Niet normaal, zo blij dat ze waren! Ik ben een engel, door god gezonden! Wat zo'n boekje kan doen... De telefoon gaat ook de hele tijd en mijn mama maar vertellen dat ik zo lief ben en in india geboren ben, maar in belgie woon.
Gisteren ben ik al wat in het centrum geweest met mama. Ik herkende heel veel. 's Avonds kwam er bezoek. Om half 9 was mijn kaarsje uit, dus ben ik toch maar gaan slapen. Dat deed goed. Om 6u werd ik wakker van de werken naast het huis en om 7u van de vleigtuigen die vertrokken. Mijn kamer is op ongeveer 150m van de startbaan! Maar dat zal wel wennen.
Vandaag ben ik wat door Cusco gaan wandelen, herinneringen opzoeken. Ik vond alles heel makkelijk terug. Zodadelijk ga ik naar het restaurant waar mijn mama werkt om te eten. Bij jullie is het nu avond, maar hier is het 12u 's ñiddags, 7u vroeger dan bij jullie dus. het aanpassen aan de tijd valt zel mee.
Ik hoorde van het thuisfront dat het in belgenland koud is, wel, hier is het t-shirt weer! Echt zaaaalig! 's Avonds is het koud, maar dat slaapt goed!
Jullie merken het, alles ok dus met mij! Hopelijk met jullie ook!
Groetjes en tot de volgende keer! Besito (kusje) y abrazo (knuffel) Shalini
