Blijkbaar houden jullie van straffe verhalen? Wel, dan heb ik er nog eentje, of twee... Vrijdag met de klas naar de zoo geweest. TRiestig hoe die dieren daar in kleine kooien zitten. 's Avonds salsales gehad en dan bailarrrrrrrr (dansen)!!!! Het was fijn! de volgende dag met mijn toeristenticket naar een museum geweest, maar ik had last van mijn maag, dus regelmatig naarhet toilet. Mr diarree had mr overgeven gestuurd. Niet fijn dus. Dus deden we het kalm aan. 's Zondags was een echte rampdag! de hele tijd overgeven en dat terwijl we een uitstap hadden. Telkens ik uit debus kwam, was het rennen naar het toilet om over te geven. Plezant is dus anders! Toen ik thuiskwam, ben ik dadelijk mijn bed ingegaan. Gisteren besloot mijn moeder met mij naar het hospitaal te gaan. Een indigestie, iets verkeerds gegeten of gedronken. Medicatie en morgen moet ik terug om te zeggen of het al beter is. Ik voel me vandaag wel wat beter, dus geen probleem. Dat was spannend verhaal 1. Voor jullie misschien niet zo spannend, maar in een peruaans ziekenhuis zijn, was toch wel spannend, voor mij dan toch. Vandaag wou ik terug naar de les gaan en ook starten met mijn vrijwilligerswerk, want adt was gisteren ook niet doorgegaan. Maar... er zijn blokkades, dus geen bussen en bijna geen taxi's. Gevolg, 1 uur staqppen naar de klas en geen vrijzilligerswerk vandaag. wat er juist scheelt, ik weet het niet, zo goed is mijn spaans nog niet. Maar het zou iets te maken hebben met een nieuwe wet waar de buschauffeurs het niet mee eens zijn. Op straat liggen stenen, zodat niemand door kan. Overal is politie paraat. Iedereen gaat te voet over de straten. Jaja, het leven zoals het is. Het is nu in heel Peru, maar wanneer het stopt, dat kan van streek tot streek afhangen. Hopelijk is het hier morgen voorbij... Zo, ik ga aan mijn wandeling richting huis beginnen.
Zoals verwacht, kreeg ik onaangenaam bezoek, nl van diarree. Gelukkig kreeg ik hem overtuigd dat ik niet de ideale persoon ben om bij te blijven, dus verliet hij me al na een halve dag. En mijn mama was zo lief. 's Morgens maakte ze speciaal voor mij toast en 's middags ( na heel veel slapen omdat ik zo slap als een vod was) had ze boullionsoep klaargemaakt. 't Is echt een schatje! Toch handig, een mamaschat in België en eentje in Peru! Een papa schat heb ik enkel in België want mijn mama hier is gescheiden. Gisteren is er nog een meisje in het gastgezin gekomen. Blijkbaar woonde ze eerst in een app, maar haar medebewoonsters zijn gaan vragen om haar eruit te zetten omdat ze zo vervelend deed. Vanmorgen, toen ik naar de les was, heeft ze blijkbaar ook vervelend gedaan tegen mama. Die was er niet goed van. Hopelijk gaat ze bij ons ook niet voor problemen zorgen. Dan moet mama haar er ook maar uitzetten. Als je je niet kan aanpassen, blijf je beter weg.
Morgen gaan we met ons klasje naar de zoo, hihi, op schoolreis. Daarna gaan we samen eten en ga ik met 2 medestudenten een toeristenticket kopen. Zo kunnen we goedkoper alles in en rond Cusco bezoeken. 's Avonds is er een salsa avond voor de studenten hier, dus daar gaan we ook naartoe. In het weekend willen we dan vanalles gaan bezichtigen, dus jullie merken het, ik heb geen tijd om me te vervelen.
Aangezien het hier zo'n zaaaalig weer is, niet heet en ook niet koud, net goed, ga ik me op een terrasje zetten op de plaza.
Oh ja, bedankt dat voor de reacties! Dat is echt fijn!
Vandaag heb ik mijn eerste les Spans gehad. Waaaaaaaaaaauw, wat een tempo! Ik heb al zeker 100 woorden geleerd! Zoals ik gevraagd had, zit ik in een beginnersklasje zodat ik zeker basiswoorden zou leren. Wel, die heb ik vandaag alvast gehad. We zijn met 4 meisjes in de les en 1 juf. Ze zijn van Nederland (tuurlijk), Ierland, Duitsland en VS. Best wel interessant. Het meisje uit Nederland heeft het best moeilijk omdat je de hele tijd met 3 talen bezig bent. de les wordt namelijk in het Spaans gegeven met Eng vertaling en je zet natuurlijk ook wel om naar het Nederl. Aangezien ze bijna geen Eng kent, is het dus wel moeilijk. Mijn Eng is ook niet goed, maar tot nu toe kan ik gelukkig wel volgen. Tot nu toe... De les is van 8.30 - 10.30, dan 20 min pauze en dan terug 2u. Dat is dus wel vermoeiend. Maar het is fijn.
Jullie merken het, alles dus nog steeds ok. Het is ook fijn dat jullie hier meelezen en reageren via het gastenboek of mail. Bedankt!
Ik ga een beetje studeren op een terrasje, in de zon.
Hier ben ik alweer! Ik wil toch even mijn 'sekte - ervaring' kwijt. Gisterenavond vroeg mijn mama of ik mee wou naar de kerk want de zoon Mauro moest er gitaar spelen. Dat wou ik wel want wil echt wel hun leven lere kennen. Maar het werd een ervaring om nooit te vergeten! De kerk bleek een grote ijskoude hal te zijn met een podium voor de muziek. Er stonden heel veel plastieken stoelen en mijn mama ging met mij op de eerste rij zitten. Iets over 7 begon het gedoe dan. Eerst werden er teksten gezongen die op scherm te volgen waren. Ik begreep niet alles, maar het was wel mooi, dus zong ik maar mee. Het waren precies mantra's, dus dat lukte wel. Toen waren het lange teksten en bleek het om Jehova te gaan. Na ongeveer een uur zingen, kwamen de 'profeten' hun verhaal doen. Heel overtuigend en heel vurig! Ze hitsten die massa echt op! Mensen begonnen te zingen, roepen enz. Awel, toen had ik er genoeg van, maarja, kon niet weg natuurlijk. Uiteindelijk kwam het ergste nog... We moesten op rijen voor het podium staan, vooral vrouzen vooraan. Ik stond op de 3de rij denk ik. Die profeten gingen iedereen af. Ze riepen tegen die mensen, namen hun hoofd vast, bliezen en 'sloegen' hen dan tegen de grond. Die mensen stonden te roepe, wenen, trillen en waren precies in trance. Een maal op de grond bleven ze trillen. Echt niet normaal! Ik schrok me dan ook een ongeluk en ging op een veilige afstand kijken, samen met eem vriendin van Mauro. Ik was echt blij toen ze om 11u terug thuis waren. Ik was intussen bevroren en had nochtans warme kleren aan en winterjas. HAd ook barstende hoofdpijn en was doodmoe. Gelukkig heb ik goed geslapen. Maar dat van gisteren, dat ga ik nooit vergeten!
Zo dat weten jullie dan ook weer. Ik ga stilaan terug naar 'huis' want het wordt hier donker.
Een eerste verslage uit het paradijs! (behalve het qwerty toetsenbord)
Na een lange, maar goede reis ben ik aangekomen bij mijn gastgezin: Dat bestaat uit mama, Mauricio ( maar Mauro voor de vrienden en dus ook voor mij op voorwaarde dat hij Lien mag zeggen) en Missael en een broer die uit huis is en in Arequipa woont: De sfeer is aangenaam: Ik kan zelfs al plagen in het Spaans. Gelukkig heb ik al wat Spaans gehad in het koude belgenland, dat vergemakkelijkt de conversaties toch behoorlijk. Mijn gezin is gek van Michael Jackson. Ik had voor tijdverdrijf in de luchthaven een Dag Allemaal mee. Daarin stonden foto's: Ik besloot hen het boekje te geven. Niet normaal, zo blij dat ze waren! Ik ben een engel, door god gezonden! Wat zo'n boekje kan doen... De telefoon gaat ook de hele tijd en mijn mama maar vertellen dat ik zo lief ben en in india geboren ben, maar in belgie woon.
Gisteren ben ik al wat in het centrum geweest met mama. Ik herkende heel veel. 's Avonds kwam er bezoek. Om half 9 was mijn kaarsje uit, dus ben ik toch maar gaan slapen. Dat deed goed. Om 6u werd ik wakker van de werken naast het huis en om 7u van de vleigtuigen die vertrokken. Mijn kamer is op ongeveer 150m van de startbaan! Maar dat zal wel wennen.
Vandaag ben ik wat door Cusco gaan wandelen, herinneringen opzoeken. Ik vond alles heel makkelijk terug. Zodadelijk ga ik naar het restaurant waar mijn mama werkt om te eten. Bij jullie is het nu avond, maar hier is het 12u 's ñiddags, 7u vroeger dan bij jullie dus. het aanpassen aan de tijd valt zel mee.
Ik hoorde van het thuisfront dat het in belgenland koud is, wel, hier is het t-shirt weer! Echt zaaaalig! 's Avonds is het koud, maar dat slaapt goed!
Jullie merken het, alles ok dus met mij! Hopelijk met jullie ook!
Groetjes en tot de volgende keer! Besito (kusje) y abrazo (knuffel) Shalini
Nu het vakantie is, is het tijd om mijn spullen bijeen te pakken en waarschijnlijk wel wat te vergeten. Het begint te kriebelen! De spanning stijgt! Heb ik alles wat ik moet hebben van papieren en spullen? Ga ik zonder problemen in Cusco aankomen? Gaat het meevallen in het gastgezin? Zullen de spaanse lessen fijn zijn? Wat ga ik mogen doen in het kindertehuis? Gaat dat meevallen? En de andere vrijwilligers, ga ik daar fijne tijden mee beleven? ...
Héél veel vragen met binnenkort de antwoorden! Groetjes! Shalini
Op 8 juli vertrek ik naar Cusco, Peru. Ik ga er Spaanse les volgen en vrijwilligerswerk doen in een kindertehuis. Intussen verblijf ik eerst in een gastgezin om daarna in een gedeeld appartement te wonen. Spannend...
Als je graag op de hoogte blijft van mijn verblijf en hopelijk fijne avonturen, kom hier dan af en toe maar eens een kijkje nemen. Het zou fijn zijn als je een berichtje achterlaat in mijn gastenboek. Zo blijf ik ook op de hoogte van wat er zich in belgenland afspeelt.
