De hele nacht geen oog dicht gedaan en 6 keer op de pot gezeten pffffwwwww We moeten vandaag een 80km doen ik wil nog het een en het andere kopen onderweg, langs de point of no return gaan zien, naar Babs Dock, twee belgen die hier een prachtige lodge openhouden, en een kleurrijk pastieken tijltje kopen. Ik krijg geen hap door m'n keel en er is geen fris water of frisse frisdrank te krijgen, we laden in en rijden om 11u door. Alles verloopt goed tot Leo meld dat hij problemen heeft met z'n remmen, we stoppen en er blijkt een remblokje te zijn verdwenen. We koelen de boel met water zodat er zonder brandwonden gewerkt kan worden. Voor 17u moeten we de wagens afgeven aan de haven en dan naar de luchthaven. Het is warm, heel warm en ik zet me even in de schaduw onder een boom, na 5 min wordt alles wit voor m'n ogen, ik wil wat rijden zodat ik frisse lucht krijg, rij nog 100m en het gaat niet goed, ik stop langs de weg vraag aan maartje de fles water om over m(n hoofd te gieten en dan is het licht helemaal uit gegaan....... ik kom wat bij wanneer ze me met 4 man onder een afdak dragen, ik val weer in slaap, m'n armen en benen slapen, ik ben moe heel moe krijg m'n ogen niet meer open, ik hoor stemmen Brigitte, Maartje, Kathleen ik mag ni slapen ik moet wakker blijven van hun maar ik ben moe en wil slapen, ze vragen of ik m'n geboorte datum nog weet ik zeg ja maar das ni voldoende, ze moeten de datum weten die ik dan ook maar vertel. Maar ik wil maar een ding slapen, koud water gieten ze over m'n benen en polsen dit voelt raar aan, ik krijg wat water te drinken en een suiker klontje, een beetje cola, er stoppen nog geiten, Sammy is de dokter halen want de sateliet telefoons werken niet naar behoren. Christian is gestopt en is een ambulace gaan zoeken. Die nadien ook aankomt. Men beslist dan maar op mij in de ambulace te leggen en naar het hospitaal te voeren dat maar 5 min hier vandaan is. Bij onze aankomst komt ook net de dokter aan, ik krijg onmiddelijk een infuus, ik bekom al en kan m'n ogen openhouden Na een half uurtje als de eerste baxter er in zit besluiten ze dat we gaan vertrekken, Leo zal met onze geit rijden, ik bij de dokter in de auto met nog een infuus, Brigitte zal met hun auto rijden. Ik slaap bijna heel de rit en moet nog een extra infuus krijgen onderweg, de tijd tikt en we geraken nooit op tijd in de haven,Gert is wel langsgeweest in het hospitaal dus hij houd er rekening mee dat we later zullen zijn. Men zet ons eerst af aan de luchthaven zodat we al kunnen inchecken, Leo, Brigitte, Sammy en de dokter doen de wagens naar de haven en komen nadien in de luchthaven aan. Het is dan toch gelukt al was de laatste dag een ramp en ik wil langs deze weg iedereen bedanken voor de hulp en steun Speciaal aan Maartje,Leo, Brigitte, Sammy, Kathleen, Norbert, Jens,Christian en Collette, Charly, David en Eric,deze heb ik herkend toen ik daar knock-out lag, al de andere natuurlijk ook!!!
Op weg naar de finish We vertrekken voor nog een klein stukje asfalt waarna we naar een 100km off road gaan rijden. Mooie stukjes natuur, waterpartijen, mooie waterlelies dropjes en een school waar we stoppen, ik heb trouwens nog een hele hoop tennisballen van Frank meegekregen om uit te delen, deze school lijkt ons de ideale plaats, ik laat ook nog kledij en schoenen achter. Het schoolhoofd beslist om in elke klas enekel tennisballen te gaan afgeven, op de speelplaats zou dit een gevaarlijke situatie zijn want dan springen ze over idereen heen om maar ene bal te kunnen krijgen. Braaf zitten ze te wachten op ons en we geven de voorste rijden allemaal een tennisbal, hun glimlach doet ons wegsmelten, hier doen we het voor! Na nen hartelijke merci rijden we verder naar de peage van Grand popo waar wel allemaal in kolone naar het strand rijden. We hebben het gehaald, het was zwaar maar de moeite waard, aan de peage drinken we nog wat er worden foto's gemaakt en dan vertrekken we naar het strand, Alex en den Bruce slagen er nog in om ne ferme waterbalon in onze geit te laten kapotspetsen waarna ze bijna zelf op nen paal rijden. banden plat zetten voor op het strand en dan is het aan ons alle jaren waren we eerst op het strand nu de laatste op Norbert na. Coctail die heel straf was en dan zwembroek aan want de oceaan wacht op ons, en dan met z'n alle het ruime sop in. We zoeken onze slaapkamer en dan naar het zwembad waar onze kleine vriend van de vorige jaren ons opwacht, we zwemmen een uur en zijn goed verbrand, meer dan op de 14 dagen. Avondmaal is zoals altijd dik in orde hier!!! Maar bij mij gaat het kaarsje langzaam uit, ik kruip om 2200u in bed ik ben echt ni goe
Vandaag wil ik als eerste vertrekken, een snel onbijt en ik ben weg, bij de vorige edities waren we nooit op tijd bij Monique om onze geit in hout te laten uitsnijden, ze houd er enkele artisten op haar landgoed die prachtige dingen maken uit hout, ik heb Monique in augustus een brief gestuurd om 6 van deze geitjes te laten maken zodat ik die mee naar huis kan nemen. De vraag is echter of ze ze ook heeft laten maken, de brief is aangekomen dat weet ik maar de rest?? Als ze ze niet heeft gemaakt wil ik wel de eerste zijn zodat ze er dan toch één kunnen maken. Eerst passeren we nog het dormje waar we 2 jaar geleden een nummerplaat van een verongelukte wagen hebben gepikt waarna we na een stoffige piste de grens bereiken, vorige keer waren ze hier niet van de snelste, nu een klein beetje sneller. Als we het laatste bureautje moeten passeren zien we Leo, Norbert en Sammy ook aankomen. Na een uurtje rijden komen we aan bij Monique, we worden ongelooflijk verwelkomt en ja ze heeft de geiten laten maken oef. loodzwaar en waar moeten die nog in de auto We bestellen al een protie fritten die ze zelf voor ons gaat snijden, ze zijn heel lekker!!! Even gaan zien bij haar aligators en naar de vele beelden die hier her en der staan. 's avonds lekker eten in de grote zaal en nadien naar een vodoo sessie, met z'n alle op lokale taxi-brommers naar een afgelegen plaats waar de lokale bevolking ons staat op te wachten met de nodige atributen. Jasper moet mee het terein op met een lokale vodooman, er wordt veel gelachen, nadien ben ik aan de beurt, hij is ni zo dik als ik en de locals gieren het uit als ik m'n buik aan hem laat zien, hij moet z'n onderspit delven, ik dans wat mee en spring wat rond moet dan gaan zitten want het spektakel gaat beginnen, Jasper en Roel hebben een fles Cointreau en er komt ne gast met een kom wat bedelen en ze geven wat drank, een beetje later staat hij daar weer om te "proeven" Als de vodoo sessie voorbij is staan we klaar om te vertrekken wanneer Roel in alle staten is en op zoek is naar de local die z'n fles Cointreau gepikt heeft, het is de dorpsgek die er nog niet genoeg van geproefd heeft en met de fles verdwenen is...... Iedereen in rep en roer, de Roel kookt met de moment harder en harder. Er wordt ons aangeraden om gewoon naar Monique te rijden, voor ons is dat goed voor de Roel moeilijker We zetten ons bij Monique nog wat in de zetel en drinken nog wat na wanneer de taxibrommerchauffeur ineens opdoempt met de gestolen fles, om te laten zien dat er niets mee gebeurt is drinkt hij eerst van de fles. Op onze vraag hoe hij daar nu aankomt zegt hij dat ze de dader gaan zoeken zijn en dat hij door de menigte is berecht (veel klop heeft gekregen) We lachen nog heel wat af en ik kruip in m'n bed, morgen naar de arrive in Grand Popo
We worden wakker rond 6 u en geen 5min later komen de eerste leerlingen al aan op school, na een half uurtje is het plein helemaal omgeven door scholieren in uniform die rond 7u een vlaggengroet doen met een toespraak en dan allemaal de klas induiken, hier kunnen ze in belgie nog wat van leren........ Vandaag zal een voorzetting worden van gisteren, Togo is gewoon schitterend op deze plaats, we genieten van een mooie rit waar we onze ogen goed de kost geven, de 6 nederlandse motorijders die ons ook vergezellen mogen op het laatse nog een andere weg nemen die voor de geiten verboden gebied is, te gevarlijk maar wel mooi zegt men. We kopen onderweg nog bij een lokale doe het zelver een paar machetten van krokodil kwaliteit er is ook nog olifant kwaliteit maar dat zou van veel slechtere kwalitiet zijn. het verschil is dat er op het ene een krokadil is in geslagen en in de andere een olifant. De rit eindigt boven op een berg waar veel vilders zitten. eerst nog eens een doucheke nemen in onze kamer en dan gaan we nog begeleide toer doen met een gids die veel van vinders kent. Het is echt de moeite, we zijn nog maar net vertrokken wanneer we langs de weg 2 meisjes zien staan bij een hoopje sprokkelhout dat is opgebonden we schatten ze 6 en 8 jaar oud, de gids en wij helpen ze om het hout op hun hoofd te leggen en weg zijn ze, volgens de gids moeten ze elke dag na school zelf voor hun hout zorgen zodat ze kunnen koken, wassen en zich verwarmen. 6 en 8 jaar..... We trekken door het drop waar we David en Eric met den Bruce zien voetballen tegen de lokale helden. we vinden ook nog een oude kever die staat weg te roesten en dalen verder de berg af, hier en daar laat de gids ons van alles zien, sporen van varens om op uw huid een mooie afdruk achter te laten, ananasen, platen waar de meisjes hun lippen mee rood maken enz enz, we komen zelfs de twee meisjes van 6 en 8 terug tegen, ze komen van de waterput met elk een stevige kan water op hun hoofd........... Maartje koopt van de gidsen nog een aantal opgezette vlinders (enkel de mannetjes, de vrouwtjes laten ze vliegen omdat zij voor de volgelingen moeten zorgen) We eten nog lekker en kruipen dan onze nest in
Vanmorgen vroeg uit de veren, ontbijt genomen nog naar de bank om lokale centjes, een paar euro's armer en vele cfa's rijker want 1euro is hier ongeveer 650 cfa's Sammy en Kathleen slapen vandaag uit en zullen ons wel inhalen. We moeten voort maken want het eerste deel zal meevallen het tweede deel zou veel zwaarder zijn. Na een paar km zien we net voor een bocht de afrikaanse gevaardriehoek(en) op de weg liggen. Hier gebruiken ze gewoon takken die ze dan op de weg leggen om aan te geven dat er iets op de weg ligt. Verse takken betekend ook dat het nog maar net is gebeurt en we rijden stilletjes langs, onder een hoop bananenbladeren zien we bloed liggen en ik merk ook nog ingewanden op. Aan de andere kant staan een soldaat en enkele voorbijgangers. De radertjes in onze kop beginnen te draaien, over een dier leggen ze hier niets dus het moet wel een mens zijn geweest......... Later op de dag vernemen we van enkele andere deelnemers dat onze vrees bevestigd is, ze zijn na ons vertrokken en hebben de lijkwagen er bij zien staan..... Vandaag moeten we ook weer een omweg nemen al is deze niet zo groot omdat er een brug is ingestort, de cordinaten zijn opgegeven bij vertrek maar deze hebben we niet opgeschreven het moet een avontuur blijven. Tot aan de brug en dan ...terug, even stoppen bij een politiepost om info te vragen, er zal een agent op moto voorrijden en ons de weg wijzen. Zien onderweg nog een wandelende naaimachine. We komen aan een spiltsing waar we nog andere geiten tegenkomen die de andere kant opdraaien dan wij( zij hebben wel de cordinaten opgeschreven Net buiten het dorp maant de agent ons aan om te stoppen en stuurt ons een piste op de we moeten volgen en we zullen er dan wel komen.... We zijn wel een heel stuk van de track en willen toch zo snel mogelijk weer op den track rijden. Op een bepaald moment is er een weggetje links af, ik besluit dit in te rijden terwijl de anderen wachten, ik hou contact met de cb of het lukt. Een hele tijd gaat het goed en we komen dichter en dichter bij de track maar ook de weg is smaller en smaller aan het worden tot op een 800m van de track we niet meer verder kunnen en ons sloot rijden in een dorpje, Leo en Norbert zijn na een tijdje wanneer ze ons niet meer goed hoorden ook gevolgd maar we geraken niet dichter bij de track en moeten terug. Dan maar de weg verder volgen die osn toch wel een 20km uit de buurt van de tack doet komen. Net wanneer we besluiten om terug te draaien en de andere weg te nemen die de andere geiten namen komen we aan een splitsing die ons de goede kant doet oprijden. Een prachtig stujke off road waar we makkelijk 100km /u halen, eindelijk komen we terug op de track. We passeren nog een stuk waar in het regenseizoen verschillende vrachtwagen hebben vast gezeten, nu keihard maar ik zou hier niet graag in het regenseizoen passeren. We stoppen deze middag aan weerom een schooltje om te eten maar dat er nu verlaten bijligt (middagpauze?) 4 palen en een strooien dak, vierkanten balkje of een rond hout om op te zitten en een plank die schots en scheef staat als lessenaar man man man, hier staat al 100 jaar de tijd stil......... Na een tijdje rijden is er een steil stuk berg op waar enkele geiten stranden, we klimmen tot aan de eerste bocht waar de eerste stil staat, met z'n allen duwen maar dan nog, hier zijn we nog niet weg.....tot er opeens van boven naar beneden Sammy komt gereden, hij pik de geit aan en trekt ze zo naar boven, Norbert probeerd ook en moet zich ook gewonnen geven. Ik probeer en kom de eerste keer zelfs nog niet tot aan de bocht, toch nog eens proberen en besluit dan de binnenkant van de bocht te nemen, we geraken de bocht voorbij en blijven nog een goei stuk doorrijden (vliegend van de eene steen naar de andere) voor de volgende bocht besluit ik toch maar om te stoppen om stukken te voorkomen, we worden door Daan en Caroline de 4x4 geit verder naar boven getrokken. Nadien volgt een prachtig stukje wereld, Togo is hier prachtig, je waant je hier zo in het oerwoud, heuvels vol hele grote bomen (hele grote!!!) ananas groeit er zo langs de weg, beekjes hier heeft god z'n werk goed gedaan. We overnachten in een school waar we de locale atractie zijn voor die avond en kruipen voldaan in onze nest
De ochtend begint met een goei ontbijt en yochert van de nonnekes, en das verdoeme (god vergeef het mij) hele lekkere!!! We gaan een 100meter voorbij het klooster nog naar nen enorme baobab zien die immens is en waar zelfs een grote bijen nest in is waar we de honingraten zo zien hangen. We zijn nog maar goed op weg of er komt ons een bis voorbij gevlogen die we na 10km verder aan de kant zien staan met veel volk errond. Als we dichterbij komen zien we waarom, ze heeft 4 koeien aagereden die de straat overstaken, 1 steekt nog onder de bus, de anderen liggen her en der verspreid, het kan snel gebeurt zijn dus voorzichtigheid is geboden. Na een paar km besluiten we om het asfalt te verlaten en een schooltje op te zoeken. We worden ongelooflijk verwelkomd en mogen zelfs mee de klas in, andere scholen die we gewoonlijk tegen komen zijn gewoonlijk gemetst en met ramen, deze schoolgebouwen hadden enkel lemen muren die halfhoog waren en met metalen golfplaten. Een paar ballen en schrijfgerief hebben we daar achtergelaten. rondleiding door het schoolhoofd, in het kleinste klasje leerde men met het cijfer 3, op een lijsteen met krijt geschreven. Als bedanking klapten ze op maat allemaal in hun handen en riepen op het laatst heel hard SUPER!!! blinkende kinderogen en bij ons een krop in de keel verder de weg teug op, we krijgen nu meer en meer mooie verzichten van oerwoud, ook veel stof op de pistes maar de landschappen zijn hier adembenemend. Deze nacht moeten we onze plan trekken wat slapen betreft, we rijden tot aan het opgegeven hotel en boeken daar een kamer. Avondeten hier kiezen we voor steak met fritten, ne peper steak om u tegen te zeggen, de pepersaus dan toch man man man, cola drinken om te kunnen blussen, de tv staat loeiend hard, minster Michel staat uit de doeken te doen hoeveel miljoenen Euro's ze aan Togo geven voor betere wegenis ed, man man man hier wordty ons geld zo over de toonbank gekapt...........
Vandaag doen we voor de verandering nog eens een grens We moeten een grote omweg maken om de stad Bitou te bereiken, omdat de brug op de normalen weg is weggespoeld moeten we deze omweg maken. de brug is nog niet hersteld (ze is 10 jaar geleden weggespoeld) C'est l'Afrique mijnheer! We wuiven Burkina dus goodby en verwelkomen Togo, we gooien hier oonze auto's weer vol brandstof want hij is hier beduidend goedkoper dan in Burkina. De grensovergang verloopt rustig en vlot; onderweg lassen we nog een foodstop in waar enkele kinderen ons wat komen bekijken we nemen wat fot's en drukken er een af om aan de gasten te geven, we geven ze ook nog elk nen tennisbal en zetten onze rit over de banglijke met onnoemelijk vele putten asfaltweg verder. We komen aan bij de nonnekes waar we een douchke kunnen pakken wat enorm veel deugd doet. lekker eten en dan onze nest in.
vandaag vertrekken we op safari, na nog een bandenreparatie bij Norbert en een bezoekje aan de lokale Makro gaan we op weg naar de ingang van het safaripark. We hebben wel een beetje pech, de parkwachter hebben gisteren een groot deel van het park in brand gestoken om het gras weg te branden en zo krijgen nieuwe scheuten de kans om te groeien en kunnen de jagers binnen een paar weken aan hun jacht beginnen. Waar vuur is zijn geen dieren en waar geen vuur is staat heel hoog het gras waardoor we weinig dieren zien, we zien er eigenlijk geen Na de oversteek van een dam komen we onze limburgse vrienden tegen waar we mee olifanten gaan zoeken, we vinden vlak bij de trac een drinkplaats waar olifanten zijn geweest maar buiten sporen van dieren zien we er niks. Dus verder tussen vuur en hoog gras, buiten enkele vogels zien we niet veel. En dan opeens aan de rechter kant een olifant die wat staat te draaien en te keren vlakbij water, je zou bijna denken dat hij hier is vastgemaakt Aan deze plaats is ook een klein eetplaats voorzien voor mensen hebben wij geluk, de pot schaft rijst met sportkip, aardappelen met sportkip en spagetti, voor ieder wat wils en de porties zijn groot. Ikzelf eet hier de lekkerste aardappelen ooit! Na 1 1/2uur rijden we verder en de olifant is verdwenen dus niet vastgemaakt we rijden nog een 8km om langs een dam waar we enekel locale vissers tegenkomen die ons tros hun vangst laten zien en vragen of we het meer willen zien dat enkele meters verder is. Een prachtig enorm groot meer waar net een visserbootje aankomt met de vangst van de dag en die mag er best zijn. We nemen afscheid wat we moeten nog een stukje terug om terug op de track te geraken. Enekel nederlanders hebben nog een olifant gespot en we stoopen om even achterna te gaan, maar na het aanhoren van een blazende olifant en een slurf die ons probeert te ruiken blazen wij de aftocht en rijden het park uit waar ons kamp is. We krijgen een kamer voor 6 maar ik besluit zelf maar in m'n tentje te slapen zodat de anderen kunnen slapen zonder naar m'n gesnurk te moeten luisteren.
Vroeg uit de veren en nog wat geld gaan afhalen bij een lokale bank, een paar euro's armer en vele cfa's rijker, 1euro is 650cfa vandaag moeten we een 232km rijden, ergens is er weer een brug weggespoeld waar we een omweg met gps punten meekregen van het jump team maar die schrijven we niet op, het moet een avontuur blijven........ en dat hebben we geweten, tot aan de brug alles ok we komen zelfs een wandelende naaimachiene tegen aan de brug moeten we terug en stoppen even bij een politie post om info, een van de politie mannen zal een stukje voorrijden met de moto, we komen nog andere geiten tegen ieder gaat z'n eigen weg om een spiltsing stopt de politieagent en wijst ons de weg in z'n beste frans waar we ni echt veel van verstaan. off road verder en we willen terug op de track geraken na een paar km is er een weg naar links die ons mss teug op de track brengt. Ik rij eerst de anderen wachten op de weg en ik ze via de cb om de hoogte houden. in het bedin ging het heel goed maar het gras wordt steeds dichter en dichter, ik sta op 650m van de track en kan er niet geraken, we komen in een dorpje waar ze nog nooit een auto hebben gezien denk ik, Leo en de rest is ook op komst maar moeten overrichter zaken terugkeren. Sammy is laat vertrokken die dag en zou ons wel inhalen zie hij. Terug op de hoofdweg blijven we dan maar rijden hoewel de track verder en verder van ons weggaat, net wanneer we er aan denken om terug te draaien komen we aan een splitsing, oef nu teug in de goede richting, prachtige vlakke psite waar we gemakkelijk tegen 100km/u over rijden. en dan is ze er terug de track die we zochten en ............opgedroogde moddersporen uit het regenseizoen, man man man al een geluk dat het zomer is. Voor deze middag stopopen we aan een leeg schooltje waar we onze ogen bijna niet gelopven, ze zitten hier op een ronde en vierkante houte plank, lessenaar is een houten plank die schots en scheef staan................ Na een tijdje komen we in heuvelachtig gebied en op eens in bergachtig gebied want men geraakt niet echt boven zonder hulp, tot aan de eerste bocht en dan valt iedereen stil, en wie zien we daar als reddende engel, sammy die iedereen naar boven trekt. Ik wil wel proberen hoever ik geraak en wacht nog wat af, de eerste poging is nog niet tot aan de bocht, we proberen opnieuw en nemen de binnenkant waardoor we het hele slechte stuk met beel losliggende stenen proberen te vermijden, net voor bocht2 geef ik het op mss geraken we er wel maar dan niet zonder brokken en dat is het me niet waard. We worden door de 4x4 geit naar boven getrokken en vervolgen nadien onze weg naar het kamp, nu komen we door prachtige stukken Togo, echt hier waan je je in het oerwoud, prachtige bergen die helemaal begroeid zijn met groen bomen, zo groen dat je denkt dat ze er verf over gegoten hebben, off road weggetjes die slingeren door het landschap, hier heeft god goed z'n werk gedaan. na nog een kleine pauze waar we verse ananas eten (overheerlijk) rijden we naar de school waar het kamp gevestigd is. Bij aankomst zijn er vele locals die deze atractie willen aanschouwen, toch voorzichtigheid geboden wanneer er iemand meld dat ze in de wagens zitten te snuffelen terwijl wij van ons avondeten gebruik maken. De dokter gaat de stad in op zoek naar iemand met gezag om hier een einde aan te maken, bij zijn terugkomst met een of andere man in uniform die dan de menigte toespreekt verdwijnen ze zoals ze gekomen zijn ...
met oorstoppen goed geslapen maar wakker bij de eerste ochtendgloren Na het ontbijt hebben we alles ingeladen klaar om te vertrekken maar eerst nog naar de Hippo's gaan zien. boottochtje samen met Maartje, Leo en Brigitte, mooi prachtig meer waar op verschillende plaatsen netten voor visvangst voor de locals. na een 10min varen klopt de gids met z'n peddel op de romp van de boot en direct komen er een paar Hippo's naar boven, prachtig schouwspel nu de zon net is opgekomen, er is een baby bij die heel nieuwsgierig is, flappert met z'n oren en terug kop onder. er zouden er een 20 hier zitten maar deze famillie is 6 koppen groot. op de terug vaart krijgen de dames nog wat waterlelies rond hun nek gehangen door de gids ( de charmeur ) Deze dag komen we langs een locale markt waar we even tijd nemen om eens rond te zien. We zijn er de plaatselijke attractie want er volgt werkelijk een hele horde in ons kielzog, we kopen een paar rollen stof waar iedereen daar hun kleren van maken. Wij zijn ervan overtuigd dat dit een locale stof is, niets is minder waar als we zien dat het "made in Engeland" is dat op de etiketten staat Na een paar kliometers komen we aan een brug waar we toch enkele foto's van nemen als onze geit er boven op staat, een 30 tal boomstammen die verticaal in het water staan hoeden deze brug recht....... We houden die middag nog halt om ne ferme watermeloen op te eten die we voor 300cfa's gekocht hebben op het marktje Aankomst in Leo, yep Leo komt aan in Leo, we tanken hier nog en doen een jerrycan ekstra mee want morgen gaan we op safari........
Na een "rustige nacht" oorstopjes in om de airco te dimmen, kregen we een ontbijt om u tegen te zeggen, toch wat de thermos betrof want de rest was zoals gewoonlijk op z'n koloniaals frans, brood met confituur.......... We zaten buiten ophet "terras" wanneer we binnen in de eetzaal lang zal je leven hoorden Didier was 50 geworden! Na het ontbijt reden we richting grens maar eerst nog langs Bruno en Alex die de nacht doorgebracht hadden aan de watervallen van Karako. Bij aankomst daar even rondgekeken en wat foto's genomen, Sammy en Norbert reden tot in't water om mooie foto's te nemen. Door deze inspanningen moest de Sammy even naar de grote koer, hij nam de toiletstoel van Norbertom zich even af te zonderen. We hadden het kunnen weten want hij bleef wel heel lang weg, hij was erdoor gezakt en natuurlijk in zijne eigen str...gevallen. Hilariteit alom, bij deze inspanning had hij zich dan nog goed bezeerd aan zijn voet. Bij aankomst aan de grens, die me trouwens bekend voorkwam hier zijn Luc en ik in 2007 langs terug gekomen en de nacht doorgebracht op de stoep van het nieuwe douane kantoor. 4 jaar later is dat dan in gebruik en al goed onderkomen. Na wat gepalaver kwam alles in orde en mochten we door. Brigitte heeft dan nog het franse team uit de nood geholpen want ze reden met een gehuurde auto en daar was niet het juiste papier voor bij, buiten hebben ze dat dan geschreven en ondertekend, afgegeven aan de dienstdoende ambtenaar en iedereen kon verder. We verlaten de asfalt en doen nog een ferm stuk off road die er goed bij ligt. Aankomst aan een groot meer waar we te laat zijn om nog naar de hippoptamuses te gaan zien, dus morgen staat dit op het programma om te starten. locale muziek en dans, tentje opzetten, african douche genomen en bed in
Lekker kunnen uitslapen, douche genomen en ontbijt genomen, vandaag zou een extra rustdag zijn voor heel de groep, doch vele wilden op eigen houtje toch doorrijden.
We wilden nog naar de markt om wat souvenirs en een Afrikaans kleed voor Maartje.
Vlak na het ontbijt roept Sammy dat er iemand in mn auto heeft gezeten die geparkeerd stond in de straat van het hotel. Ik dacht dat ze spullen uit de auto hadden genomen maar dat was verkeerd begrepen, er was dus iemand met zn wagen voor op de geit gereden bij het parkeren, resultaat voorste verstraler afgebroken. Ik maan de persoon die de aanrijding deed aan om uit te stappen en de schade te aanzien, maar zn blik sprak boekdelen zo van ike ik heb niks gedaan au revoir monsieur ik ram is goed op de koffer van zn Mercedes en toen kon hij ineens wel uit de wagen komen, en eigenlijk bleef hij komen, kop en nek groter dan ik zei hij dat hij dit niet gedaan had maar hij had buiten Sammy gerekend die getuige was.
Hele discutie, wel niet wel niet, de man van het hotel ( een fransman) komt erbij, hele ram ram en tam tam, de tegenpartij zegt maar mijnheer laat dat plakken en t is in orde, nee nee niks in orde, een andere lamp of ..betalen. Hij zou een andere lamp gaan zoeken en dan terug komen, het leek ons toen beter om zn sleutels van zijne auto te nemen.
Dan vertelde hij dat hij helemaal geen geld had, terwijl ik in heel Afrika geen betere geklede man was tegen gekomen,proper hemd, nieuwe jeans en ferme schoenen
Even dreigen met de politie dan, nee nee geen politie dan via de verzekering, weer een hele Afrikaanse discussie, de man van het hotel ging tegen hem in wie stukken maakt moet betalen en verzekerde mij dat het goed zou komen, geef zn sleutels terug hij gaat een andere lamp zoeken en zal dan terug komen.
Na een uurtje wachten en vele malen gehoord te hebben seppe die zie je nooit meer terug was hij daar, geen andere lamp gevonden maar de plastiek geplakt (is waar de lamp mee vaststaat op de wagen, plakken scheurt terug) hotel man erbij, weer hele discussie dat dit in europa niet kon wel hier in Mali maar niet in europa waar autos naar de controle moesten, als hij geen andere lamp vond moest hij het mij vergoeden, discussie gesloten of de hotel man belde te politie.
maar hij had zn best toch gedaan bla bla bla .. hotel man belt de politie, ze zullen hier binnen 5 min zijn.
Nu stond er al een hele tijd een andere afrikaan van op afstand de hele zaak te bekijken, kleine man en die kwam onze richting uit terwijl de aanrijder maar stond te discuteren met de hotel man, hij vertelde ons dat we groot gelijk hadden om dit niet zo maar te laten gebeuren, deze man bleek een verzekeringsagent te zijn uit ivoorkust en zei dat als het andersom zou zijn stond de politie hier al direct en zou je fiks mogen betalen.
Volgens Maartje ging mn Frans er met rassenschreden op vooruit J
Ik was toch wel tevreden dat Brigitte als tolk bijsprong, het zou nog leuker worden.
Politie arriveert, man en vrouw, bekijken het zaakje, vragen wat er is gebeurt, hotel man legt uit, vrouw kijkt aanrijder een beetje boos aan, wij zijn gewoon vriendelijk en vragen wat er nu zal gebeuren. Afrikaanse schets gemaakt en we mogen hun volgen naar het politie bureel, Maartje blijft bij de touareg hoop en Brigitte en ik achter de politie wagen naar het bureel wat maar 5 min rijden is.
Bureeltje binnen ga maar zitten aub, papieren van de aanrijder alles wordt in een hele grote boek geschreven,hij geeft vervallen verzekeringspapieren en moet naar de juiste zoeken, die hij dan ook vind, blijkt de wagen van zn vader te zijn en die woont 80 km van Bamako hij is hier als stagére .de dame zegt ons wanneer zijn papieren niet in orde waren hij nu al in de gevangenis zou zitten!
Mijn papieren worden nagezien en genoteerd, wij bieden iedereen een pepermuntje aan, het ijs is een beetje gebroken. De feiten worden genoteerd en dan roept men een man binnen die geen politie is maar expert die de schade moet vaststellen. Daarna moeten we dan naar de verzekering rijden om verder alles af te handelen, dat dit niet direct gaat in orde komen spreekt voor zich zeggen ze maar je zal betaald worden, ooit.
De expert stelt zich voor en zegt tegen de aanrijder en mij dat hij van ons beiden 10.000 cfas moet hebben om de expertise uit te voeren, wij geloven onze oren niet en vragen aan de politie dame of dit zo maar kan??? Ze kijkt ons even aan en zegt dan dat we haar moeten volgen naar haar chef commissaris
Daar mogen we ons verhaal weer doen, wat gebrabbel tussen verschillende aanwezige in het bureel nog wat discuteren tegen de aanrijder en dan wordt de chef niet boos maar heel boos en de woorden tribunaal vallen, ik kijk Brigitte aan en we denken samen hier zijn we nog niet weg. Hij gaat nu een pv opstellen en dan moet de rechter beslissen of de aanrijder of de verzekering moet betalen de aanrijder krijgt alle kleuren en begint stevig te transpireren, daarna belt hij iemand op waarna weer wat later er iemand het bureel binnen komt en tegen de chef zegt leg het mij maar even uit wat er scheelt want jij moet de wet kennen, blijk dat deze man de nonkel van de aanrijder is en na wat bla bla bla ons 32.000cfa betaald, wat hun betreft is de zaak daarmee gesloten, weer woorden tussen de chef en de anderen want die blijft maar over tribunaal doordrammen,wij nemen het geld verbaasd aan danken de chef en gaan naar buiten.
Nog even de politie dame bedanken en ik vraag haar ook meteen waar we traditionele kledij kunnen kopen voor Maartje, ze zegt ons waar we moeten zijn maar haar uitleg doet ons onwetend kijken waarna ze zegt kom binnen een half uur terug en dan kan ik misschien wel even meegaan. Verbaasd lachen we en zeggen ok misschien tot subiet, terug naar het hotel waar we Leo tegen komen en snel ons verhaal doen, we willen ook nog een 340km gaan rijden naar de volgende slaapplaats. Snel terug naart politie bureel waar de dame na kennis te hebben gemaakt met Maartje achter op een brommer springt van een collega en ons voorrijdt, we zien onze aanrijder daar nog steeds rond hangen voor hem is de zaak duidelijk nog niet in orde.
Het hele drukke kruispunt aan het politiebureel wordt plat gelegd zodat wij onder politie begeleiding naar de winkel kunnen, we geloven onze eigen ogen niet, autos naast de drukke weg gezet, laat ze hier maar staan zegt de Damen en we gaan met zn alle een artisanale winkel binnen, de dames beginnen echt zoals ze het bij ons doen te passen te lachen het gaat er gemoedelijk aan toe, ik vind hier ook zelfs mn keuze, als er moet afgerekend worden begint de politiedame dan voor ons nog van de prijs af te pingelen, dit geloofd niemand maar t is toch waar.
We nemen afscheid en er worden zelfs telefoon nummers uitgewisseld. Terug naar onze wagens en we vertrekken voor onze rit van 340 km, een groot deel nog in het donker maar rond half elf komen we aan in ons hotel, snel kamer boeken zelf wat eten maken en dan onder de wol, this was a day in bamako
Dag 5
De rit naar Bamako begon met veel ontluchten van de remmen bij Leo, regelmatig stoppen voor eten en vooral drinken. Het remprobleem geraakte maar niet opgelost en er werd besloten om vanavond een nieuwe hoofdremcilinder te steken bij de wagen van Leo.
Even nog kregen we van een politieagent een boze vinger omdat we een stop genegeerd hadden maar een glimlach en euh ik versta u niet was voldoende om te mogen verder rijden. Bamako is nog steeds die mooie chaotische drukke luchtvervuilde stad waar verkeer zich zelf een weg baant.
Aangekomen bij hotel Tamana kregen we een kamer met zn tweetjes, eindelijk nog eens een deftige douche en dan op zoek om dit te plaatsen
DAG 4
De ochtendmist trekt weg over de rivier en de waterval wordt zo aan ons getoond, gewoon een schitterende aanblik! Mocht dit in België staan stond het hier al vol hotels en cafés, terrassen waar 400 man mosselen zaten te eten maar nee al een geluk is dit nog Afrika.
Na een warm bad hoorden we tegen negen uur de eerste geiten aankomen. Iedereen nam menig foto en vervolgden dan hun weg.
We zijn eigenlijk tot allerlaatste gebleven . misschien komen we hier ooit nog eens terug .
Na een uurtje rijden kwamen we aan de rotspartij waar iedereen een beetje de schrik van had, het eerste deel lukte me net niet, enkele handen om te duwen en ik stond met den DYMO Duck op de eerste tussenstop.
Nu was het aan Leo, een fikse aanloop en hij geraakte er wel op al hoorden we vreemde geluiden aan de wagen, er was niet direct iets te zien en hij kon verder, Norbert en Sammy deden dit stuk ook probleemloos.
Verderop stond al een behoorlijke file om tweede en derde helling te nemen, regelmatig duwen en ook gewoon genieten hoe sommige echte berggeiten hadden en het helemaal tot boven schopten.
Ok here we go, enkele stenen herleggen en niet teveell gas dat de stenen niet int rondvlogen en ook met onze geit lukte het om in één keer te top te behalen, Sammy en Norbert lukte het ook maar Leo lukte het eerste stuk nog net maar het geluid deed ons het ergste vermoeden de versnellingsbak was kapot, Frank had er geen bij dus die moest dan vanuit het kamp naar daar worden gebracht, dit zou uren en uren duren dus werd er besloten dat ze op sleep werden genomen door Sammy tot in het kamp waar we dan een andere versnellingsbak zouden steken.
Een helse rit van 100km hing hen boven het hoofd op roodstoffige zandpistes, al een geluk dat we cb hadden, DYMO Duck deed de kop en gaf door waar de grootste putten waren, regelmatig stopte we zodat het stof kon worden doorgespoeld, ze zagen er echt niet uit toen we in het kamp aankwamen. Nog voor het eten hadden we de motor en versnellingsbak al uit de wagen gehaald en na het eten er alles terug in, enkel een probleem met de remmen was er maar na het ontluchten zou het wel in orde komen dachten we, de volgende ochtend zou het tegendeel bewijzen. Douche en dan bed in, een Franse douche wc waar enkel een tuinslag redelijk deftig werkte
DAG 3
Een dag met douane, het fatigue spook doemde al voor onze ogen op, het was niet veel minder maar toch, na een paar uurtjes in de warmte te hebben gewacht en na het betalen van 15000 cfa mogen we verder, normaal kost het maar 5000 cfa behalve op weekend dat ingaat op vrijdag 16u en s middags tussen 12 en 15u .
De track eindigt vandaag op 15 km van de watervallen waar we 2 jaar geleden in de donker aankwamen en s ochtends een prachtig zicht hadden om u tegen te zeggen, dit wilde ik Maartje ook laten zien in de ochtend, van Gert kom het mits we hem dat ook melde, als laatste in het kamp aangekomen hoorden we dat ons vake en den Bruce naar de watervallen waren gereden dus wijle ook naar daar. Een nachtelijke rit die al bij al meeviel buiten een vastrijdende eend namelijk de onze
Met zn 6 wat duwen en trekken en we waren weer weg, en ja vake en den Bruce zaten op ons te wachten, wat eten, tent opzetten, en met Ismael Lo Africa op de achtergrond denken we terug aan TT 2009 toen we hier ook met een kleine groep lekkere hotdogs aten die Brigitte Tedesco voor ons toen had klaargemaakt, een traantje weggepinkt wetende dat ze ons boven int oog houd
DAG 2
Ontbijt en dan de hort op want er stonden immers een 480km op, met een stuk off road maar het merendeel asfalt.
Niet veel te vermelden buiten dat de remmen super warm worden en enkele maal moeten gekoeld worden met water om terug remgevoel te hebben.
Aankomst in een logde waar we een kamer nemen want vorige nacht heb ik eigenlijk ni geslapen, discobar in het laatste dorp en de generator hielden mij uit mn slaap.
De motor had veel last van pingelen en dat heeft Flip van VGS dan proberen te verhelpen, na mn oude ontsteking te hebben geplaatst is het euvel zo goed als verhopen.
Vandaag het vertrek met de grote ijzeren vogel van Brussel Naar Dakar, het avontuur waar we zo naar uit hebben gekeken is begonnen.
De stress begon een beetje al toen we eigenlijk nog maar net weg waren, in Zoersel stonden we al in de file Een kwartier te laat komen we aan in Grimbergen waar mijne sjoe klaar stond om ons naar zaventem te doen en dan met de auto terug te komen zodat die daar geen 17 dagen moest staan wachten.
En net voor het instappen merken we op haren auto nen platten band ..als oefening voor den Touareg heb ik die dan maar snel vervangen en na 10 min zijn we dan eindelijk vertrokken.
Aangekomen op de luchthaven zien we al direct waar een massa zwarte T-shirts rondlopen met het TT logo, daar moeten we zijn! Nadat we onze satelliet telefoon hebben gekregen van Jane en de aanwezigheden zijn gecontroleerd gaan we onze valiezen afgeven waar het eerste probleem zich al stelt mag ik uw paspoort en incheck documenten lap waar hebben we die gestoken enkele tiretten verder kunne we onze bagage achterlaten,we nemen afscheid van de achterblijvers die onze zijn komen uitwaaien, door de controle, nog is zwaaien en nu is er geen weg meer terug.
Voor ons vake van Westerlo moest ik een fles Gie Bie meebrengen, da was een bekend *wiskie * merk en ik denk dat de voorraad frengolie er al bijna door was het codewoord voor die mannen voor hun wodka ..
Na onze inkopen nog snel een pizzahut gedaan en ik krijg het warm als ik zie dat het al 14u15 is, direct het andere deel van onze bende opzoeken want ik dacht dat we om 14u20 opstegen
Mor nee seppe we hebben nog tijd zeggen ze we stijgen pas om 14u45 op en ze hadden dus nog tijd genoeg om hun tappas verder op te eten, de vrouwen moesten nog snel een sanitaire stop doen en dan gebeurde het .ze riepen ons af dat we snel moesten komen dat Dakar dringend moest instappen, de spurt tegen de tijd begon langs alle kanten stonden ze te roepen en de platinnekes waren dan nog achter ons . Na enkele boze blikken van het grond personeel kwamen we terecht in onze vlieger, en t was Ne grote, t was nen hele groooooote met 300 man konden we dan eindelijk vertrekken, lift off en Dakar here we come.
Over de vlucht geen details alles is goe meegevallen, buiten oordruk problemen.
De aankomst was op zn Afrikaans, met zn allen uit de vlieger en in een bus om welgeteld 75m terug uit te stappen .
Valiezen van de lopende band en dan stond buiten Elisabeth ons al op te wachten met een ijskoud flesje bier of cola als verwelkoming, alle valiezen in da man-cat en wij met zn 75 in 5 trucks die klaar stonden en ons na een nachtelijke rit uit Dakar smokkelden en afzetten in een prachtige logde aan Lac Rose.
Een verwelkoming door Gert, zn crew en onze wagens want die hadden zij op 4 dagen uit de haven gehaald.
Kamers gekregen, ne lekkere frit nog en slapen nadat ik aan ons vake van westerlo zn fles Gie Bie heb gegeven.
De volgende morgen autos ingeladen en daarna vertrokken voor onze eerste rit , vertrekkend langs Lac-Rose. Op weg naar het baobab camp.
Alle zintuigen op scherp, de geur, de warmte, de geluiden, Afrika we are back!!!
Een leuke off-road waar we zelfs onderweg door mensen van de automobiel federatie van Senegal werden gevold en gefotografeerd.
Een prachtige locatie aan een baobab boom om u tegen te zeggen, na het lekkere avondmaal de wagen achteraan nog omhoog gezet en dan onder de wol, nog te vermelden dat pinnekens kamp II hier was
Het is zover, net hebben we de laatste zaken in de valiezen gestoken, nu bed in en morgen vertrekken we.
Heb net van Alex gehoord dat onze geit al uit de haven is en voor het hotel staat dus zal het morgen niet stressen zijn in Dakar. Rustig auto inladen en alles nazien, de verstralers er nog op monteren zodat we klaar zijn om vrijdag van start te gaan voor onze TOUAREG TRAIL 2011
die ik dan ook maar vertel. Maar ik wil maar een ding slapen, koud water gieten ze over m'n benen en polsen dit voelt raar aan, ik krijg wat water te drinken en een suiker klontje, een beetje cola, er stoppen nog geiten, Sammy is de dokter halen want de sateliet telefoons werken niet naar behoren. Christian is gestopt en is een ambulace gaan zoeken. Die nadien ook aankomt.
)
