Dag 5
De rit naar Bamako begon met veel ontluchten van de remmen bij Leo, regelmatig stoppen voor eten en vooral drinken. Het remprobleem geraakte maar niet opgelost en er werd besloten om vanavond een nieuwe hoofdremcilinder te steken bij de wagen van Leo.
Even nog kregen we van een politieagent een boze vinger omdat we een stop genegeerd hadden maar een glimlach en euh ik versta u niet was voldoende om te mogen verder rijden. Bamako is nog steeds die mooie chaotische drukke luchtvervuilde stad waar verkeer zich zelf een weg baant.
Aangekomen bij hotel Tamana kregen we een kamer met zn tweetjes, eindelijk nog eens een deftige douche en dan op zoek om dit te plaatsen
DAG 4
De ochtendmist trekt weg over de rivier en de waterval wordt zo aan ons getoond, gewoon een schitterende aanblik! Mocht dit in België staan stond het hier al vol hotels en cafés, terrassen waar 400 man mosselen zaten te eten maar nee al een geluk is dit nog Afrika.
Na een warm bad hoorden we tegen negen uur de eerste geiten aankomen. Iedereen nam menig foto en vervolgden dan hun weg.
We zijn eigenlijk tot allerlaatste gebleven . misschien komen we hier ooit nog eens terug .
Na een uurtje rijden kwamen we aan de rotspartij waar iedereen een beetje de schrik van had, het eerste deel lukte me net niet, enkele handen om te duwen en ik stond met den DYMO Duck op de eerste tussenstop.
Nu was het aan Leo, een fikse aanloop en hij geraakte er wel op al hoorden we vreemde geluiden aan de wagen, er was niet direct iets te zien en hij kon verder, Norbert en Sammy deden dit stuk ook probleemloos.
Verderop stond al een behoorlijke file om tweede en derde helling te nemen, regelmatig duwen en ook gewoon genieten hoe sommige echte berggeiten hadden en het helemaal tot boven schopten.
Ok here we go, enkele stenen herleggen en niet teveell gas dat de stenen niet int rondvlogen en ook met onze geit lukte het om in één keer te top te behalen, Sammy en Norbert lukte het ook maar Leo lukte het eerste stuk nog net maar het geluid deed ons het ergste vermoeden de versnellingsbak was kapot, Frank had er geen bij dus die moest dan vanuit het kamp naar daar worden gebracht, dit zou uren en uren duren dus werd er besloten dat ze op sleep werden genomen door Sammy tot in het kamp waar we dan een andere versnellingsbak zouden steken.
Een helse rit van 100km hing hen boven het hoofd op roodstoffige zandpistes, al een geluk dat we cb hadden, DYMO Duck deed de kop en gaf door waar de grootste putten waren, regelmatig stopte we zodat het stof kon worden doorgespoeld, ze zagen er echt niet uit toen we in het kamp aankwamen. Nog voor het eten hadden we de motor en versnellingsbak al uit de wagen gehaald en na het eten er alles terug in, enkel een probleem met de remmen was er maar na het ontluchten zou het wel in orde komen dachten we, de volgende ochtend zou het tegendeel bewijzen. Douche en dan bed in, een Franse douche wc waar enkel een tuinslag redelijk deftig werkte
DAG 3
Een dag met douane, het fatigue spook doemde al voor onze ogen op, het was niet veel minder maar toch, na een paar uurtjes in de warmte te hebben gewacht en na het betalen van 15000 cfa mogen we verder, normaal kost het maar 5000 cfa behalve op weekend dat ingaat op vrijdag 16u en s middags tussen 12 en 15u .
De track eindigt vandaag op 15 km van de watervallen waar we 2 jaar geleden in de donker aankwamen en s ochtends een prachtig zicht hadden om u tegen te zeggen, dit wilde ik Maartje ook laten zien in de ochtend, van Gert kom het mits we hem dat ook melde, als laatste in het kamp aangekomen hoorden we dat ons vake en den Bruce naar de watervallen waren gereden dus wijle ook naar daar. Een nachtelijke rit die al bij al meeviel buiten een vastrijdende eend namelijk de onze
Met zn 6 wat duwen en trekken en we waren weer weg, en ja vake en den Bruce zaten op ons te wachten, wat eten, tent opzetten, en met Ismael Lo Africa op de achtergrond denken we terug aan TT 2009 toen we hier ook met een kleine groep lekkere hotdogs aten die Brigitte Tedesco voor ons toen had klaargemaakt, een traantje weggepinkt wetende dat ze ons boven int oog houd
DAG 2
Ontbijt en dan de hort op want er stonden immers een 480km op, met een stuk off road maar het merendeel asfalt.
Niet veel te vermelden buiten dat de remmen super warm worden en enkele maal moeten gekoeld worden met water om terug remgevoel te hebben.
Aankomst in een logde waar we een kamer nemen want vorige nacht heb ik eigenlijk ni geslapen, discobar in het laatste dorp en de generator hielden mij uit mn slaap.
De motor had veel last van pingelen en dat heeft Flip van VGS dan proberen te verhelpen, na mn oude ontsteking te hebben geplaatst is het euvel zo goed als verhopen.
Vandaag het vertrek met de grote ijzeren vogel van Brussel Naar Dakar, het avontuur waar we zo naar uit hebben gekeken is begonnen.
De stress begon een beetje al toen we eigenlijk nog maar net weg waren, in Zoersel stonden we al in de file Een kwartier te laat komen we aan in Grimbergen waar mijne sjoe klaar stond om ons naar zaventem te doen en dan met de auto terug te komen zodat die daar geen 17 dagen moest staan wachten.
En net voor het instappen merken we op haren auto nen platten band ..als oefening voor den Touareg heb ik die dan maar snel vervangen en na 10 min zijn we dan eindelijk vertrokken.
Aangekomen op de luchthaven zien we al direct waar een massa zwarte T-shirts rondlopen met het TT logo, daar moeten we zijn! Nadat we onze satelliet telefoon hebben gekregen van Jane en de aanwezigheden zijn gecontroleerd gaan we onze valiezen afgeven waar het eerste probleem zich al stelt mag ik uw paspoort en incheck documenten lap waar hebben we die gestoken enkele tiretten verder kunne we onze bagage achterlaten,we nemen afscheid van de achterblijvers die onze zijn komen uitwaaien, door de controle, nog is zwaaien en nu is er geen weg meer terug.
Voor ons vake van Westerlo moest ik een fles Gie Bie meebrengen, da was een bekend *wiskie * merk en ik denk dat de voorraad frengolie er al bijna door was het codewoord voor die mannen voor hun wodka ..
Na onze inkopen nog snel een pizzahut gedaan en ik krijg het warm als ik zie dat het al 14u15 is, direct het andere deel van onze bende opzoeken want ik dacht dat we om 14u20 opstegen
Mor nee seppe we hebben nog tijd zeggen ze we stijgen pas om 14u45 op en ze hadden dus nog tijd genoeg om hun tappas verder op te eten, de vrouwen moesten nog snel een sanitaire stop doen en dan gebeurde het .ze riepen ons af dat we snel moesten komen dat Dakar dringend moest instappen, de spurt tegen de tijd begon langs alle kanten stonden ze te roepen en de platinnekes waren dan nog achter ons . Na enkele boze blikken van het grond personeel kwamen we terecht in onze vlieger, en t was Ne grote, t was nen hele groooooote met 300 man konden we dan eindelijk vertrekken, lift off en Dakar here we come.
Over de vlucht geen details alles is goe meegevallen, buiten oordruk problemen.
De aankomst was op zn Afrikaans, met zn allen uit de vlieger en in een bus om welgeteld 75m terug uit te stappen .
Valiezen van de lopende band en dan stond buiten Elisabeth ons al op te wachten met een ijskoud flesje bier of cola als verwelkoming, alle valiezen in da man-cat en wij met zn 75 in 5 trucks die klaar stonden en ons na een nachtelijke rit uit Dakar smokkelden en afzetten in een prachtige logde aan Lac Rose.
Een verwelkoming door Gert, zn crew en onze wagens want die hadden zij op 4 dagen uit de haven gehaald.
Kamers gekregen, ne lekkere frit nog en slapen nadat ik aan ons vake van westerlo zn fles Gie Bie heb gegeven.
De volgende morgen autos ingeladen en daarna vertrokken voor onze eerste rit , vertrekkend langs Lac-Rose. Op weg naar het baobab camp.
Alle zintuigen op scherp, de geur, de warmte, de geluiden, Afrika we are back!!!
Een leuke off-road waar we zelfs onderweg door mensen van de automobiel federatie van Senegal werden gevold en gefotografeerd.
Een prachtige locatie aan een baobab boom om u tegen te zeggen, na het lekkere avondmaal de wagen achteraan nog omhoog gezet en dan onder de wol, nog te vermelden dat pinnekens kamp II hier was
