Lekker kunnen uitslapen, douche genomen en ontbijt genomen, vandaag zou een extra rustdag zijn voor heel de groep, doch vele wilden op eigen houtje toch doorrijden.
We wilden nog naar de markt om wat souvenirs en een Afrikaans kleed voor Maartje.
Vlak na het ontbijt roept Sammy dat er iemand in mn auto heeft gezeten die geparkeerd stond in de straat van het hotel. Ik dacht dat ze spullen uit de auto hadden genomen maar dat was verkeerd begrepen, er was dus iemand met zn wagen voor op de geit gereden bij het parkeren, resultaat voorste verstraler afgebroken. Ik maan de persoon die de aanrijding deed aan om uit te stappen en de schade te aanzien, maar zn blik sprak boekdelen zo van ike ik heb niks gedaan au revoir monsieur ik ram is goed op de koffer van zn Mercedes en toen kon hij ineens wel uit de wagen komen, en eigenlijk bleef hij komen, kop en nek groter dan ik zei hij dat hij dit niet gedaan had maar hij had buiten Sammy gerekend die getuige was.
Hele discutie, wel niet wel niet, de man van het hotel ( een fransman) komt erbij, hele ram ram en tam tam, de tegenpartij zegt maar mijnheer laat dat plakken en t is in orde, nee nee niks in orde, een andere lamp of ..betalen. Hij zou een andere lamp gaan zoeken en dan terug komen, het leek ons toen beter om zn sleutels van zijne auto te nemen.
Dan vertelde hij dat hij helemaal geen geld had, terwijl ik in heel Afrika geen betere geklede man was tegen gekomen,proper hemd, nieuwe jeans en ferme schoenen
Even dreigen met de politie dan, nee nee geen politie dan via de verzekering, weer een hele Afrikaanse discussie, de man van het hotel ging tegen hem in wie stukken maakt moet betalen en verzekerde mij dat het goed zou komen, geef zn sleutels terug hij gaat een andere lamp zoeken en zal dan terug komen.
Na een uurtje wachten en vele malen gehoord te hebben seppe die zie je nooit meer terug was hij daar, geen andere lamp gevonden maar de plastiek geplakt (is waar de lamp mee vaststaat op de wagen, plakken scheurt terug) hotel man erbij, weer hele discussie dat dit in europa niet kon wel hier in Mali maar niet in europa waar autos naar de controle moesten, als hij geen andere lamp vond moest hij het mij vergoeden, discussie gesloten of de hotel man belde te politie.
maar hij had zn best toch gedaan bla bla bla .. hotel man belt de politie, ze zullen hier binnen 5 min zijn.
Nu stond er al een hele tijd een andere afrikaan van op afstand de hele zaak te bekijken, kleine man en die kwam onze richting uit terwijl de aanrijder maar stond te discuteren met de hotel man, hij vertelde ons dat we groot gelijk hadden om dit niet zo maar te laten gebeuren, deze man bleek een verzekeringsagent te zijn uit ivoorkust en zei dat als het andersom zou zijn stond de politie hier al direct en zou je fiks mogen betalen.
Volgens Maartje ging mn Frans er met rassenschreden op vooruit J
Ik was toch wel tevreden dat Brigitte als tolk bijsprong, het zou nog leuker worden.
Politie arriveert, man en vrouw, bekijken het zaakje, vragen wat er is gebeurt, hotel man legt uit, vrouw kijkt aanrijder een beetje boos aan, wij zijn gewoon vriendelijk en vragen wat er nu zal gebeuren. Afrikaanse schets gemaakt en we mogen hun volgen naar het politie bureel, Maartje blijft bij de touareg hoop en Brigitte en ik achter de politie wagen naar het bureel wat maar 5 min rijden is.
Bureeltje binnen ga maar zitten aub, papieren van de aanrijder alles wordt in een hele grote boek geschreven,hij geeft vervallen verzekeringspapieren en moet naar de juiste zoeken, die hij dan ook vind, blijkt de wagen van zn vader te zijn en die woont 80 km van Bamako hij is hier als stagére .de dame zegt ons wanneer zijn papieren niet in orde waren hij nu al in de gevangenis zou zitten!
Mijn papieren worden nagezien en genoteerd, wij bieden iedereen een pepermuntje aan, het ijs is een beetje gebroken. De feiten worden genoteerd en dan roept men een man binnen die geen politie is maar expert die de schade moet vaststellen. Daarna moeten we dan naar de verzekering rijden om verder alles af te handelen, dat dit niet direct gaat in orde komen spreekt voor zich zeggen ze maar je zal betaald worden, ooit.
De expert stelt zich voor en zegt tegen de aanrijder en mij dat hij van ons beiden 10.000 cfas moet hebben om de expertise uit te voeren, wij geloven onze oren niet en vragen aan de politie dame of dit zo maar kan??? Ze kijkt ons even aan en zegt dan dat we haar moeten volgen naar haar chef commissaris
Daar mogen we ons verhaal weer doen, wat gebrabbel tussen verschillende aanwezige in het bureel nog wat discuteren tegen de aanrijder en dan wordt de chef niet boos maar heel boos en de woorden tribunaal vallen, ik kijk Brigitte aan en we denken samen hier zijn we nog niet weg. Hij gaat nu een pv opstellen en dan moet de rechter beslissen of de aanrijder of de verzekering moet betalen de aanrijder krijgt alle kleuren en begint stevig te transpireren, daarna belt hij iemand op waarna weer wat later er iemand het bureel binnen komt en tegen de chef zegt leg het mij maar even uit wat er scheelt want jij moet de wet kennen, blijk dat deze man de nonkel van de aanrijder is en na wat bla bla bla ons 32.000cfa betaald, wat hun betreft is de zaak daarmee gesloten, weer woorden tussen de chef en de anderen want die blijft maar over tribunaal doordrammen,wij nemen het geld verbaasd aan danken de chef en gaan naar buiten.
Nog even de politie dame bedanken en ik vraag haar ook meteen waar we traditionele kledij kunnen kopen voor Maartje, ze zegt ons waar we moeten zijn maar haar uitleg doet ons onwetend kijken waarna ze zegt kom binnen een half uur terug en dan kan ik misschien wel even meegaan. Verbaasd lachen we en zeggen ok misschien tot subiet, terug naar het hotel waar we Leo tegen komen en snel ons verhaal doen, we willen ook nog een 340km gaan rijden naar de volgende slaapplaats. Snel terug naart politie bureel waar de dame na kennis te hebben gemaakt met Maartje achter op een brommer springt van een collega en ons voorrijdt, we zien onze aanrijder daar nog steeds rond hangen voor hem is de zaak duidelijk nog niet in orde.
Het hele drukke kruispunt aan het politiebureel wordt plat gelegd zodat wij onder politie begeleiding naar de winkel kunnen, we geloven onze eigen ogen niet, autos naast de drukke weg gezet, laat ze hier maar staan zegt de Damen en we gaan met zn alle een artisanale winkel binnen, de dames beginnen echt zoals ze het bij ons doen te passen te lachen het gaat er gemoedelijk aan toe, ik vind hier ook zelfs mn keuze, als er moet afgerekend worden begint de politiedame dan voor ons nog van de prijs af te pingelen, dit geloofd niemand maar t is toch waar.
We nemen afscheid en er worden zelfs telefoon nummers uitgewisseld. Terug naar onze wagens en we vertrekken voor onze rit van 340 km, een groot deel nog in het donker maar rond half elf komen we aan in ons hotel, snel kamer boeken zelf wat eten maken en dan onder de wol, this was a day in bamako
