Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
14-09-2012
Reisverhaal: Vrijdag The End
Om 6u45 gaat de wekker af... pfff moet dit ECHT!!?? Om 7 uur zitten we in motorbroek aan het ontbijt. En wat krijgt SaP als ontbijt!? Sachertörte! Mutti is een aanhouder :) Ik eet 1 stukje op en krijg ook mijn dagelijks spek met eitjes... mmmmm lekker. Daar wat warme choco op gieten en een bruine boterham met boter en spek. Mijn maag protesteert gek genoeg niet en ik geniet omdat het t laatste is.
In de kamer pakken we de allerlaatste spullen bijeen en we kruipen op onze stalen rossen voor een dagje van 850 km. Het langst dat ik ooit aan een stuk gereden heb. Ben benieuwd hoe het zal lopen. Stil nemen we afscheid van 'onze' bergen, de communicatie kraakt enkel, we praten niet, we kijken, ademen en geniet nog een laatste keer. De Fernpas over en richting Duitsland en België.
We trekken op de snelwegen regelmatig door tot 140 à 150 (ah ja dat mag in Duitsland eh). Mijn BMW'tje dat niet zo nieuw meer is doet dat goed. Het valt ons op dat er veel, heeel veel werken zijn op de snelwegen en van 140 km vertragen naar 60km... das ni zo fijn... maar ach... geen file dus das al veel.
Om de 200 km stoppen we om te tanken en de benen even te strekken. Je kan dus stellen dat het 4 stukken van 200km waren. Het voorlaatste stuk... wel... dan had ik zin om te stoppen, mijn moto omver te sjotten en tevoet te gaan... De moezelstreek, mooi, lekkere wijn maar ze hebben daar dalbruggen. Bruggen om er voor te zorgen dat je niet bij elk dal naar beneden en weer naar boven moet. Er is wel 1 nadeel aan... daar heeft de wind nogal greep op je. Ik word er gek en onzeker van... de windstoten duwen we van het midden van het rijvak opeens naar links, dan weer rechts... ik voel me een speelbal in de handen van de wind. Bah bah bah... als er 1 ding is aan onze hele reis is dat ik echt niet leuk vind... dan is het dit. Maar ik moet en ga er door en we komen aan in Schepdaal rond 17u30. Mijn paps laat stiekem een traantje omdat hij blij is dat we veilig thuis zijn en de spoken... die hebben het zeer leuk gehad bij oma.
Slotsom: schitterende reis, best wat trots op mezelf en zeer zeker voor herhaling vatbaar (nu enkel de oma en opa nog ns overhalen om op de 3 spoken te letten) En ook maar vooral... liefste Mr T... dank je voor je geduld, je liefde... jezelf.
Ochtend en de gordijnen gaan open en we kijken naar buiten... wolken en ... wrijf wrijf wrijf in de ogen... zie ik daar sneeuw. Onmiddelijk klaarwakker. Sneeuw!!!?? Oh nee eh.
We gaan ontbijten bij Mutti en ze verzekert ons dat we zeker niet mogen gaan rijden vandaag. Jah wat gaan we dan doen vandaag... kaartspelen de hele dag!? De mensen aan de ontbijttafel naast ons blijken Belgen te zijn en raden ons de Aqua Dome aan. Het zou een of ander zwemparadijs zijn.
Ok dan... de moto op (elk de zijne) en naar de Aqua Dome. Mutti en Thomas schudden is meewarrig het hoofd met die zotte belgen...
Aqua Dome... moeilijk uit te leggen, je moet het gedaan hebben. Zwembaden, veel zwembaden en erg warme zwembaden. Ook buitenbaden met zwavel, zout en vanalle soorten van watervallen, bubbels en nog wat. Zeer gekke ervaring in een heerlijk warm zout bad te zitten, buiten, waar je oren wat tintelen van de kou en met zicht op de besneeuwde bergen. Zalig dagje. Niet echt motorrijden zoals het doel van de vakantie was maar een super alternatief voor een sneeuwachtige koude dag.
Terug in het hotel wrijven we al in onze pollekes als we aan het avondeten denken. We kwamen hier 4 jaar geleden ook al ns en we herinneren ons nog ons laatste avondmaal van toen... heeeerlijk. Maar eerst nog pakken. Ik gebruik weer mijn befaamde methode van: klein plooien, in plastiekzakje steken, bovenop gaan zitten en toebinden. Blijkt de beste manier te zijn om alles vochtvrij en mini mini in te pakken. Als de moto's opgetuigd zijn kunnen we gaan eten, ons laatste avondmaal. Zoals verwacht SUPER lekker, verschillende soorten vlees, rosti's, rijst, frietjes, kroketjes, wortelen en erwten, broccoli, bloemkool en een zalig sausje.
En als dessert heeft Mutti helemaal speciaal voor mij en ikke alleen sachertörte gemaakt. Ik had de dag ervoor geïnformeerd waar de beste plaats was om dit te eten en ... ze heeft er gemaakt. OVERHEERLIJK.
Na het eten komt Thomas nog wat bij ons zitten. We praten wat over hun school systeem, de winters in Strad... Mr T en ik beginnen te dromen van verhuizen... daar dromen we regelmatig van maar nu nog ns luidop.
Om 7u de oogjes open en het gordijn opzij... Thomas had gelijk... regen! Uitslapen dus en om 9u gaan de oogjes open... oh help paniek zou de stofzuiger er al zijn (het ontbijt is van 7u tot de stofzuiger komt) Vlug naar beneden.. oef de irritante, hooghartige paardesporters zijn er nog niet. (Mr T heeft zich gisteren te pletter ergererd aan deze mensen) Mutti verzekerd ons dat we niet te laat zijn en zelfs een spek met eitjes is geen probleem. Omdat de kok nog niet wakker is maar mutti deze gaat maken zeg ik haar dat het niet echt moet. 'Sie sind in urlaub' Ok dan... lekkere eitjes dan op mutti's wijze. mmmm
En nu... het regent pijpestelen (van waar die pijpestelen ook weer komen snap ik van geen kanten) Wat gaan we vandaag doen? Eerst nog wat lummelen en tukje doen in bed. Uiteindelijk valt de beslissing (pardoes op mijn tenen zou mooi passen maar dat is het dus niet natuurlijk) Regenkledij aan en richting Wattens voor 'kristalwelten' van swarovski. Een uurtje bollen in de regen. Thomas zijn ogen gaan ns open als hij ons ziet vertrekken (zo van die zijn stekezot) en verwittigd ons voor t schuiven in de regen. Wijle weg... voor beide erg wennen want ik zit achterop. Ik moet wennen aan de teugels, of eerder het stuur niet in handen te hebben. Mr T moet wennen aan een extra pakje achterop en de uitzondelijk vele plassen (gek net of de regen hier veel harder blijft op de weg staan...). Maar we geraken er en kunnen bij deze bevestigen dat de regenpakken waterdicht zijn.
Kristallwelten binnen... strange raar mooi maar vooral niet wat we verwacht hadden. Het is kunst rondom kristallen en niet de kunst van de kristallen en het winnen er van. Ach t valt mee. Zie een paar leuke dingen zoals een helm bezet met kristallen.
Op het einde de winkel van Swarovski is wel leuk. Ik verzamel namelijk kristal. Een uurtje door de regen terug naar huis. Nu krijg ik het wel koud... thuisgekomen direct de hete douche onder.
En dan naar beneden... benieuwd wat we vandaag te eten gaan krijgen. En genieten van de jonge 19 jarige versie van Thomas (zijn zoon) ... knap ventje maar zooo jong en onzeker. Heb er bijna medelijden mee. Maar hij doet het goed en het eten smaakt weer ns schitterend.
En dan de hilariteit ten top. Er komen 3 Aziatische mannen binnen op blote voeten en wisselen van het ene paar slippers dat ze hebben om naar toilet of de keuken te gaan. De kok komt af en toe de zaal in en praat met 1 van de mannen die zeer gebroken Duits spreekt. Een heel gedoe en ze zetten 3 flessen cola en mieriks wortel op tafel. Blijkt dat ze willen dat de kok de mierikswortel fijn stampt en kookt met de cola. Een aantal mensen in het hotel zitten al te snotteren van het lachen. Echt grappig om aan te zien hoe ze eten en hoe de mensen meer en meer naar hun zakdoek grijpen om niet onbeschaamd te beginnen lachen. Hun soep laten ze staan en ze drinken zeker 3 liter van hun brouwsel. Met hun 5 (er kwamen er nog bij met sloefjes aan) bestellen ze 7 gerechten en ze eten van alle borden tegelijk. In een klein, klassiek, hotelletje met vooral stamgasten in een klein dorpje... daar praten ze nog een paar jaar over.
Opstaan was een ramp. Veel te vroeg en heel mijn lichaam doet pijn. Mr T moedigt me aan en het lukt om om 9u30 aan te zetten.
Bij het vertrekken spreekt Thomas ons aan: we mogen niet te laat wegblijven want in de avond gaat het slecht weer zijn (gewitter). En morgen moeten we volgens Thomas de playboy (hij is skileraar en ook zonder sneeuw heeft hij die charme, fijne humor en wiegende heupen) een `pauzetag` houden omdat het gaat regenen. Donderdag is het weer beter weer maar kouder.
Wijle weg richting Hahntennjoch. Deze doen we voor de 2e keer. In het stijgen opeens tegengehouden door mensen in het fluo. Dat zal zijn voor de 'murensturtz' zijn waarvoor Thomas ons ook verwittigde. (Verklaring voor de niet berg kenners; als het regent of onweert dan komen er met de regen stenen en modder op de baan. En gister was er een neig onweer 's avonds) Als de dame ons doorlaat rijden we zeer voorzichtig verder klaar voor stenen of modder. Niks is minder waar: een filmploeg en een wagen onder een zeil waarvan je zelfs met dat zeil zag dat het een soort nieuwe super-de-lux sportwagen was alla James bond. Wreed spannend. Snap wel waarom ze daar komen filmen... het is er zooo mooi.
Verder de Joch op. Boven stoppen we niet dat hebben we al gedaan de eerste dag. Een mooie rit naar het voralgebergte en ns gaan kijken waar ik als jong SapPje ging skiën: warth.
Van daar draaien we de Furkajoch op. Ongelooflijk mooi weer, prachtige zichten weer. Sommige stukken smal genoeg voor slechts 1 wagen andere stukken dat ik erg aan mijn scarver zijn oren moet draaien om Mr T tekunnen volgen. Paar keer gestopt voor foto's.
Boven is het echt mooi. 1761 meter boven de zeespiegel. Een plek die je niet kan vangen op foto dus ademen we een paar keer extra en hup naar beneden. Een paar haarspelden maar niet te veel, net goed.
Vandaar de snelle baan naar Strad. Mijn polsen gaven er de brui aan. Dus effen tanden bijten en doortrekken op de snelle baan. Ik ben even niet aanspreekbaar omdat ik t gevoel heb dat ik Mr T zijn reis verbrod. Sorry Mr T... echt echt sorry. Ik zou het goedmaken maar ik weeet niet hoe. Misschien met: volgend jaar beter? Als de oma en opa het zien zitten doen we dit volgend jaar weer. Dan nodigen we 'joken' en 'Elieken' al zeker mee uit. Ketel zou ik ook willen uitnodigen maar dan gaat t ventje van ketel veel te jaloers zijn en ze delen een Moto. Dus doen we de snelle weg en doen een tunnel van een 10 km (waar we nondefuck 8 Euro voor betalen) en nog een paar lange.
Thuis de Moto gestald, douche genomen en het is pas 16u dus doen we nog een wandeling naar de plaatstelijke heilquellen waar Mr T een behandeling doet met zijn benen in het ijskoude water.
Terug naar ons hotelleken en het terrasje op aan dit verslagje beginnen.
Oeps overslapen... ipv 7u30 is het 7u55... We gingen vroeg vertrekken vandaag voor een rit van 276 km.: Wenns, Pfunds, Nauders, Italië in, Silandro, Merano, Timmelsjoch, Sölden, Umhausen
Een heerlijk ontbijtje van Mutti (spek met ei om er sterk op te staan) en wijle weg (met natuurlijk weer de verwittiging van Mutti dat we voorzichtig moeten zijn met haar kijvende vingertje erbij).
Het stukje door Wenns was zeer mooi. Mooie bochtjes, geen volk... zeer fijn. Door naar Nauders en Italië.
Nauders en de Resschensee is zeer mooi. Wel een tragisch verhaal over hoe die kerktoren daar in het water is beland samen met een aantal dorpjes. Alle ondergelopen huizen werden afgebroken enkel de kerktoren lieten ze overeind. Echt wel mooi. Wel veel volk, zowel op de moto als met de wagen. We zoeken een rustig plekje wat verderop om ns van de drinkbus te drinken en wat te snoepen, ik dan toch. Mr T maakt een paar ONGELOOFLIJK prachtige foto's van de toren.
Bij het wegrijden hebben ik weer veel bekijks: Belg, vrouw, zelf rijden... giet daar wat italiaanse testosteron bij en je kan het je voorstel. en ja... stiekem geniet ik weer van 'hoe stoer ik wel ben' (sjans dat ze ni weten hoe ik bij sommige haarspelbochten bijna een ietsiepietsieminikleinbeetje in mijn broek plas)
Bij de start van de Resschenpass zien we op de rechterzijde een prachtig fort uitgehouwen in de rotsen en links tanks, veel tanks. Mr T vloekt effe via de intercom dat we niet konden stoppen dus noteren we dat in ons hoofd (en nu dus hier) dat we volgend jaar op tijd onze pinker opzetten om ns op onderzoek uit te gaan.
In Castelbello stoppen in een pizzeria voor een heeerlijke pizza... die ze 's middags niet maken... dus maar pasta en lasagne (ook lekker maar dat wouden we net niet) en een verfrissende citroenlimonade.
Richting Merano: een zeer grote lelijke stad in vergelijking met al de prachtige pittoreske dorpjes die we al zagen. En daar is ie... de Timmelsjoch met haarspeldjes en nauwe baantjes.
Auto's, moto's blijf op jullie rijbaan want SaP komt er aan!!! Omhoog gaat zoals we al gewend zijn zeer goed en dan... 11 haarspeldbochten neerwaarts... 'mijn vriendjes'(Nee Ketelken, geen pampers nodig gehad :) :) :) ) Tegen het einde van al deze bochtjes heb ik al vertrouwen dat ik ze OOIT met de vingers in de neus ga nemen.
Door naar Sölden waar zijn hart ophaalt samen met wat herinneringen (Als jonge kerel ging hij daar skiën, parapluutjes doen en vrouwen en geld opdoen) Na Sölden nog even tanken en Mr T heeft duidelijk meer verbruikt. Allez beheerst en rustig rijden heeft toch 1 voordeel: goedkoper :) Bij het betalen van de benzine val mijn oog (eigenlijk bleef het wel in mijn oogkas maar viel mijn blik er op) CHERRY COKE. Mmmm lekker!! Effe drinken en dan de laatste 45 km naar huis.
Moe... echt moe zijn we er weer van. Toch eerst even op het terras voor een plaatselijke biertje
Douchen en weer 'ns lekker eten. En een dessert waarvan Mr T zegt: 'Fuck Icecream geef me dit maar'. Het is een zaaaaaaalig cakeje met een kruimeldeeg en een bessenvulling. (Gisteren moest ik rijden in de bergen aan dit cakeje denken... het rook er naar in het bos... raar... ik zal het maar op de kabouters steken... die Oostenrijkse kabouters maken wel wat beters dan onze Plop en zijn flauwe Plopkoeken se)
En ja hoor... de raad van Thomas.... de rit die we voor morgen planden omgekeerd doen :) (ze spelen der mee zekers??) Mr T maar grommen omdat hij de gps al ingesteld had maar daar merk ik niet veel meer al... het zandmanneke is reeds gepasseerd.
