Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
12-09-2012
Reisverhaal: Woensdag
Om 7u de oogjes open en het gordijn opzij... Thomas had gelijk... regen! Uitslapen dus en om 9u gaan de oogjes open... oh help paniek zou de stofzuiger er al zijn (het ontbijt is van 7u tot de stofzuiger komt) Vlug naar beneden.. oef de irritante, hooghartige paardesporters zijn er nog niet. (Mr T heeft zich gisteren te pletter ergererd aan deze mensen) Mutti verzekerd ons dat we niet te laat zijn en zelfs een spek met eitjes is geen probleem. Omdat de kok nog niet wakker is maar mutti deze gaat maken zeg ik haar dat het niet echt moet. 'Sie sind in urlaub' Ok dan... lekkere eitjes dan op mutti's wijze. mmmm
En nu... het regent pijpestelen (van waar die pijpestelen ook weer komen snap ik van geen kanten) Wat gaan we vandaag doen? Eerst nog wat lummelen en tukje doen in bed. Uiteindelijk valt de beslissing (pardoes op mijn tenen zou mooi passen maar dat is het dus niet natuurlijk) Regenkledij aan en richting Wattens voor 'kristalwelten' van swarovski. Een uurtje bollen in de regen. Thomas zijn ogen gaan ns open als hij ons ziet vertrekken (zo van die zijn stekezot) en verwittigd ons voor t schuiven in de regen. Wijle weg... voor beide erg wennen want ik zit achterop. Ik moet wennen aan de teugels, of eerder het stuur niet in handen te hebben. Mr T moet wennen aan een extra pakje achterop en de uitzondelijk vele plassen (gek net of de regen hier veel harder blijft op de weg staan...). Maar we geraken er en kunnen bij deze bevestigen dat de regenpakken waterdicht zijn.
Kristallwelten binnen... strange raar mooi maar vooral niet wat we verwacht hadden. Het is kunst rondom kristallen en niet de kunst van de kristallen en het winnen er van. Ach t valt mee. Zie een paar leuke dingen zoals een helm bezet met kristallen.
Op het einde de winkel van Swarovski is wel leuk. Ik verzamel namelijk kristal. Een uurtje door de regen terug naar huis. Nu krijg ik het wel koud... thuisgekomen direct de hete douche onder.
En dan naar beneden... benieuwd wat we vandaag te eten gaan krijgen. En genieten van de jonge 19 jarige versie van Thomas (zijn zoon) ... knap ventje maar zooo jong en onzeker. Heb er bijna medelijden mee. Maar hij doet het goed en het eten smaakt weer ns schitterend.
En dan de hilariteit ten top. Er komen 3 Aziatische mannen binnen op blote voeten en wisselen van het ene paar slippers dat ze hebben om naar toilet of de keuken te gaan. De kok komt af en toe de zaal in en praat met 1 van de mannen die zeer gebroken Duits spreekt. Een heel gedoe en ze zetten 3 flessen cola en mieriks wortel op tafel. Blijkt dat ze willen dat de kok de mierikswortel fijn stampt en kookt met de cola. Een aantal mensen in het hotel zitten al te snotteren van het lachen. Echt grappig om aan te zien hoe ze eten en hoe de mensen meer en meer naar hun zakdoek grijpen om niet onbeschaamd te beginnen lachen. Hun soep laten ze staan en ze drinken zeker 3 liter van hun brouwsel. Met hun 5 (er kwamen er nog bij met sloefjes aan) bestellen ze 7 gerechten en ze eten van alle borden tegelijk. In een klein, klassiek, hotelletje met vooral stamgasten in een klein dorpje... daar praten ze nog een paar jaar over.
Opstaan was een ramp. Veel te vroeg en heel mijn lichaam doet pijn. Mr T moedigt me aan en het lukt om om 9u30 aan te zetten.
Bij het vertrekken spreekt Thomas ons aan: we mogen niet te laat wegblijven want in de avond gaat het slecht weer zijn (gewitter). En morgen moeten we volgens Thomas de playboy (hij is skileraar en ook zonder sneeuw heeft hij die charme, fijne humor en wiegende heupen) een `pauzetag` houden omdat het gaat regenen. Donderdag is het weer beter weer maar kouder.
Wijle weg richting Hahntennjoch. Deze doen we voor de 2e keer. In het stijgen opeens tegengehouden door mensen in het fluo. Dat zal zijn voor de 'murensturtz' zijn waarvoor Thomas ons ook verwittigde. (Verklaring voor de niet berg kenners; als het regent of onweert dan komen er met de regen stenen en modder op de baan. En gister was er een neig onweer 's avonds) Als de dame ons doorlaat rijden we zeer voorzichtig verder klaar voor stenen of modder. Niks is minder waar: een filmploeg en een wagen onder een zeil waarvan je zelfs met dat zeil zag dat het een soort nieuwe super-de-lux sportwagen was alla James bond. Wreed spannend. Snap wel waarom ze daar komen filmen... het is er zooo mooi.
Verder de Joch op. Boven stoppen we niet dat hebben we al gedaan de eerste dag. Een mooie rit naar het voralgebergte en ns gaan kijken waar ik als jong SapPje ging skiën: warth.
Van daar draaien we de Furkajoch op. Ongelooflijk mooi weer, prachtige zichten weer. Sommige stukken smal genoeg voor slechts 1 wagen andere stukken dat ik erg aan mijn scarver zijn oren moet draaien om Mr T tekunnen volgen. Paar keer gestopt voor foto's.
Boven is het echt mooi. 1761 meter boven de zeespiegel. Een plek die je niet kan vangen op foto dus ademen we een paar keer extra en hup naar beneden. Een paar haarspelden maar niet te veel, net goed.
Vandaar de snelle baan naar Strad. Mijn polsen gaven er de brui aan. Dus effen tanden bijten en doortrekken op de snelle baan. Ik ben even niet aanspreekbaar omdat ik t gevoel heb dat ik Mr T zijn reis verbrod. Sorry Mr T... echt echt sorry. Ik zou het goedmaken maar ik weeet niet hoe. Misschien met: volgend jaar beter? Als de oma en opa het zien zitten doen we dit volgend jaar weer. Dan nodigen we 'joken' en 'Elieken' al zeker mee uit. Ketel zou ik ook willen uitnodigen maar dan gaat t ventje van ketel veel te jaloers zijn en ze delen een Moto. Dus doen we de snelle weg en doen een tunnel van een 10 km (waar we nondefuck 8 Euro voor betalen) en nog een paar lange.
Thuis de Moto gestald, douche genomen en het is pas 16u dus doen we nog een wandeling naar de plaatstelijke heilquellen waar Mr T een behandeling doet met zijn benen in het ijskoude water.
Terug naar ons hotelleken en het terrasje op aan dit verslagje beginnen.
Oeps overslapen... ipv 7u30 is het 7u55... We gingen vroeg vertrekken vandaag voor een rit van 276 km.: Wenns, Pfunds, Nauders, Italië in, Silandro, Merano, Timmelsjoch, Sölden, Umhausen
Een heerlijk ontbijtje van Mutti (spek met ei om er sterk op te staan) en wijle weg (met natuurlijk weer de verwittiging van Mutti dat we voorzichtig moeten zijn met haar kijvende vingertje erbij).
Het stukje door Wenns was zeer mooi. Mooie bochtjes, geen volk... zeer fijn. Door naar Nauders en Italië.
Nauders en de Resschensee is zeer mooi. Wel een tragisch verhaal over hoe die kerktoren daar in het water is beland samen met een aantal dorpjes. Alle ondergelopen huizen werden afgebroken enkel de kerktoren lieten ze overeind. Echt wel mooi. Wel veel volk, zowel op de moto als met de wagen. We zoeken een rustig plekje wat verderop om ns van de drinkbus te drinken en wat te snoepen, ik dan toch. Mr T maakt een paar ONGELOOFLIJK prachtige foto's van de toren.
Bij het wegrijden hebben ik weer veel bekijks: Belg, vrouw, zelf rijden... giet daar wat italiaanse testosteron bij en je kan het je voorstel. en ja... stiekem geniet ik weer van 'hoe stoer ik wel ben' (sjans dat ze ni weten hoe ik bij sommige haarspelbochten bijna een ietsiepietsieminikleinbeetje in mijn broek plas)
Bij de start van de Resschenpass zien we op de rechterzijde een prachtig fort uitgehouwen in de rotsen en links tanks, veel tanks. Mr T vloekt effe via de intercom dat we niet konden stoppen dus noteren we dat in ons hoofd (en nu dus hier) dat we volgend jaar op tijd onze pinker opzetten om ns op onderzoek uit te gaan.
In Castelbello stoppen in een pizzeria voor een heeerlijke pizza... die ze 's middags niet maken... dus maar pasta en lasagne (ook lekker maar dat wouden we net niet) en een verfrissende citroenlimonade.
Richting Merano: een zeer grote lelijke stad in vergelijking met al de prachtige pittoreske dorpjes die we al zagen. En daar is ie... de Timmelsjoch met haarspeldjes en nauwe baantjes.
Auto's, moto's blijf op jullie rijbaan want SaP komt er aan!!! Omhoog gaat zoals we al gewend zijn zeer goed en dan... 11 haarspeldbochten neerwaarts... 'mijn vriendjes'(Nee Ketelken, geen pampers nodig gehad :) :) :) ) Tegen het einde van al deze bochtjes heb ik al vertrouwen dat ik ze OOIT met de vingers in de neus ga nemen.
Door naar Sölden waar zijn hart ophaalt samen met wat herinneringen (Als jonge kerel ging hij daar skiën, parapluutjes doen en vrouwen en geld opdoen) Na Sölden nog even tanken en Mr T heeft duidelijk meer verbruikt. Allez beheerst en rustig rijden heeft toch 1 voordeel: goedkoper :) Bij het betalen van de benzine val mijn oog (eigenlijk bleef het wel in mijn oogkas maar viel mijn blik er op) CHERRY COKE. Mmmm lekker!! Effe drinken en dan de laatste 45 km naar huis.
Moe... echt moe zijn we er weer van. Toch eerst even op het terras voor een plaatselijke biertje
Douchen en weer 'ns lekker eten. En een dessert waarvan Mr T zegt: 'Fuck Icecream geef me dit maar'. Het is een zaaaaaaalig cakeje met een kruimeldeeg en een bessenvulling. (Gisteren moest ik rijden in de bergen aan dit cakeje denken... het rook er naar in het bos... raar... ik zal het maar op de kabouters steken... die Oostenrijkse kabouters maken wel wat beters dan onze Plop en zijn flauwe Plopkoeken se)
En ja hoor... de raad van Thomas.... de rit die we voor morgen planden omgekeerd doen :) (ze spelen der mee zekers??) Mr T maar grommen omdat hij de gps al ingesteld had maar daar merk ik niet veel meer al... het zandmanneke is reeds gepasseerd.
Gisteren om 8u45 gaan slapen en SaP heeft 21u niet gezien. (en dat voor een nachtuil als ik...) Zoals Mr T meermaals beweert: Rijden met de moto is inspannend.
Om 6u 'ping' wakker. Mr T ligt nog goed te knorren (lees SNURKEN). Gsm genomen en wat 'eenentwintigen' en 'coindozer' spelen.
Om 7u een berichtje gestuurd naar Ketel over het bochtenwerk op de Fernpas. (Dat haarspeld omhoog ok is maar haarspel omlaag billen nijpen) Ketel rijdt ook met de moto en slaagt lichtelijk groen uit van jaloesie ( en t ventje van Ketel ook maar dat zal hij niet gauw toegeven). Ketel kijkt ook uit naar dit verslag dus... 'Ketelken, tees is vooral voor jou!'. (en voor je denkt 'wat een rotte vriendin ben jij!! Zo vroeg mensen wakker smssen' Ketel heeft ook spoken... Need I say more?)
7u45: de wekker gaat af en Mr T nu ook wakker. Gek... rustig wakker worden met z'n 2... geen spoken... geen moeten of eender wat... raar. Heerlijk ontbijtje waarbij 'Mutti' (moeder van de hotelbaas) ons een paar keer op het hart drukt voorzichtig te zijn, dat ze van zoveel doden hoort. (blijkbaar zijn er op de hahntennjoch wekelijks doden te melden... brrr)
Rit van vandaag: Hahntennjoch, Namlos, Berwang, Telfs, Zirl, Kuhtai, Selrain en terug naar Strad.
Hahntenjoch... ooooh veeel te veel moto's, veeel te veel snelle moto's, veel te veel snelle moto's met zotten aan het stuur. VoorbijRACEN in een bocht waar je geen zicht hebt... Ik zie nog steeds die groene racer op me afkomen, hij in MIJN rijvak, volle petrol, zonder enig zicht over wat er achter de bocht is: IKKE!!! ROTZAK!! (Ik dacht echt... nu ben ik er aan...)
Omhoog rijden lukt zeer goed en is echt wel tof. Mijn scarver moet wel af en toe is slikken als Mr T zijn gas opendraait (oudere moto tegen gloednieuw... niet eerlijk). Ook filmpje gemaakt van de rit omhoog de Hahtenjoch op. Boven even gestopt. Zoveel volk, zoveel moto's. Duidelijk veel weekend-moto-toeristen.
Dan doorgereden naar Namlos. We stoppen aan de Feuerwehr (ah ja... met een pompier op de baan... hoe kan het ook anders :) ) om de beentjes te strekken en effe van de bibber af te komen. Haarspeldjes naar beneden zijn echt mijn ding niet. Komt wel... maar nu is het echt nog met billen toenijpen.
Dan door naar de Fernpass. (die namen we ook als we toekwamen gisteren maar in de andere richting). Amaai weer druk en file. Gelukkig rijdt dat met de moto wat vlotter dan met de wagen.... Op naar Berwang en Telfs.
In Telfs stoppen we voor worst en friet. SaP heeft bekijks (nee nee niet omdat ik stuntel... geef toe dat dacht je even). Een vrouw aan het stuur van de moto in plaats van achterop en uit België... daarvoor kijken ze onbeschaamd meer dan eens. Het hele terras, worst met friet etende, motorrijders keek ons na. (en stiekem vind ik mezelf zo ON-GE-LOOF-LIJK stoer)
Door Zirl, richting Kuhtai. Waaauw wat een prachtige pas, boven de boomgrens, grote wijde vlaktes... Echt mooi. Zo'n plek waar je je borstkas 'ns extra vult met lucht... zo mooi. Mr T heeft het voor de bergbeekjes. Hij wil er op zijn knieën voor. (nee niet om te bidden... dan ken je Mr T echt wel niet) Hij wil van het zuivere water (dat een koe wat hoger op de berg staat te 'wateriseren' aan hetzelfde beekje vergeten we even) drinken. Toch maar een paar slokken uit de Sigg fles :).
Nog 'ns zo mooi de weg naar Kuhtai en Kuhtai zelf. Iets na Kuhtai een stuwmeer. Weer 'ns stoppen, wat rondwandelen en foto's maken.
Dan weer naar benenden met een ei in mijn gat (weer haarspelden naar beneden) maar ik doe het toch maar weer.
De haarspeldjes zoals hierboven worden prachtig begeleid door Mr T en zijn advies via de intercom (Scala 9 voor de kenners). Ik geraak beter in mijn sas en lukt het aardig maar op t gemak. (Zou Mr T er wat aan hebben???... zich wat inhouden en constant advies geven... zo lief maar ai ai... niet zo leuk voor hem) Maarrr ik heb zelfs een stuk gewoon alleen gereden terwijl Mr T foto's bleef trekken. Viel zeer goed mee!!
Dan 'gewone' bergbanen richting Strad: een stuk weg in aanleg en grind en grond (zou ik nu met dat stukje 'off-road' een F800GS verdient hebben???)
In Strad aangekomen zowaar een natte broek voor Mr T. Niet door teveel op zijn knieën aan de bergbeken te zitten maar zijn droommotor staat te blinken op 'onze' parking: Yamaha super Teneree (first edition dan nog wel).
Er zijn dus nog motards aangekomen in het hotel waaronder ook een vrouw. (En stiekem denk ik... en TOCH ben ik stoerder want ik kom uit België zonder bergen en zijn uit Duitsland met haarspeldjes)
Na het avondeten raadt 'Mutti' ons aan de route die we morgen gaan doen omgekeerd te doen. (nee ni achterstevoren op de moto... ben je gèèèk!?) Het zich zou zo veel mooier zijn. Aangezien 'Mutti' heel haar leven al in Strad woont zal ze het wel weten en duiken we in de gps om de boel om te keren. De stamgast die bij haar zit van zo'n jaar of 70 steekt een verhaal af in een Oostenrijks dialect waar ik uit opmaak: U-bocht, een 'sturtz', gewond... oh boy zo fijn dat te horen als je nog niet met 2 vingers in je neus alle bochten neemt...
7u50: de wekker... hup spring uit bed. Om 8u15 mochten we koffie drinken en om 8u30 was er ontbijt met van dat heerlijke donkere brood en een gekookt eitje en en en ... njam. We luisteren ongegeneerd mee wat de mensen aan de tafel naast ons te vertellen hebben. (Dat is net zo heerlijk als op een terrasje zitten en en 'mensen-kijken') Tegen Herman zeggen ze: 'Nou héééérlijk gepit joh' en tegen elkaar zijn ze aan het zwammen (dat hollands is precies besmettelijk??) over handdoeken die te ruw zijn en net 'korrel 5 of korrel 8 van een schuurpapier had', een krakend bed.... Geen ECHTE motards dus :) Meneer is met schoonzoon (in spé?) met de moto en madam en madam junior zijn met de wagen en volledig opgetipt tot in de puntjes... Bah! Ik hou niet van mensen die oneerlijk zijn... Mr T en ik hielden wel van de 'no-nonsens' en basic gegeven van het hotel. Eerlijk en oprecht zonder veel kak aan. Ach wat... smaken verschillen...
9u30 Opnieuw een obligate foto. Dit keer door een andere Herman (oh boy... uitleg... mijn papa heet Herman en nam de foto van de start gisteren. De uitbater van het hotel heet... yep... Herman en neemt de foto van de start vandaag) 'Nou dat doen we bij àààlle gasten joh. Dan komen jullie lekkerr op onse website'
9u45: Wijle weg. 512 km voor de boeg. Duitse snelwegen dus ns lekker ongegeneerd doortrekken. Veel file... godverd*** In Duitsland is het blijkbaar nog niet bij wet vastgelegd zoals bij ons dat je bij file met de motor tussen rijvak 3 en 2 door mag met de moto. Sommigen blokkeren de baan zeer bewust en gewild. Das effe goed in je remmen hangen en verschieten. (Ik moet opeens ook denken aan een vriend die ik lief 'Elieken' noem die door een vergelijkbaar manoevre de wolken op zijn rug met de moto naast hem (en kapot uiteindelijk bleek zelfs 'pert-total') kon bestuderen) Voor t eerst in mijn 'motorrijleven' steek ik mijn midden vinger op tegen een dikke duitser in een dikke bak die me bijna omverduwt. Nah! Stel je voor... je hebt een dikke bak waarmee je 180 - 200 bolt en vliegt en dan sta je stil... uren de tijd te verliezen in de file en dan komt een moto je simpelweg voorbij. Ze beten in hun stuur. We verloren met de file eigenlijk maar 30 min terwijl de wagens toch zeker 2u en meer STIL stonden.
We rijden voor t eerst een pas over de Fernpass en wat dacht je... file!!! Na even wennen aan de bochtjes neemt Mr T me mee in het 'auto-hoppen' voor bij de stilstaande wagens. Heel wat anders dan rijden op de snelweg. Geen 2 rijvakken om je tussen te wurmen maar 2 rijRICHTINGEN om je tussen te wurmen. Het went en we gaan iets sneller dan de auto's de pas over met al een paar zeer ruime haarspelden.
Ong 17u in Strad - Oostenrijk: Gasthof Seewald.
Thomas, baas van het hotel, kenden we nog van 5 jaar ervoor (zonder moto met de 2 oudste spoken, toen nog piepjong, op de rug en de bergen in). Thomas en zijn vrouw overleggen in het oostenrijks dialect over onze kamer. Daar versta je met de beste wil van de wereld geen woord van (ikke toch niet met mijn beperkte kennis van het duits) We mogen zelf onze kamer kiezen op het 2e verdiep. Het wordt nr 13.
Een douche en dan heeeeeerlijk eten: het hele hotel ruikt er naar MMMM: Knoflook-soep (kan het NOG meer naar mijn goesting zijn :o) ), schnitsel, pommes en erellekens en een apfelstudel mit Sahne en dan... dodo onder de dons... op kapot en moe met een goed gevuld maagje.
7u Vroeg uit de veren ( niet om te vertrekken richting Oostenrijk zoals het plan vandaag is maar snel nog een paar uurtjes werken.
Om 14u30 terug thuis... Een fijn opgeruimd huisje om in thuis te komen met een lichtelijk 'in-vertrek-modus' Mr T. Sommigen kennen deze modus van Mr T maar voor de onwetende op dit vlak een kleine verduidelijking: Dit zijn de momenten dat ik steeds onnozel en grappig ga doen door de lichte spanning en Mr T net het omgekeerde wat dus soms voor 'vonken en vuurwerk' kan zorgen. Gelukkig hebben we door de jaar heen (een mens vertrekt in zijn leven toch veel... vertrekken op velerlei wijzen... STOOOOP... reisverhaal SaP!! geen filosofie of hersenspinsels of andere tralala) een evenwicht gevonden.
We laden zadeltassen, zijkoffers en topboxen in. Net op tijd om de kids van school te halen (Mr T wel te verstaan want zoals bij elk vertrek... was SaP... euhm... nog niet klaar en Mr T wel).
Kids thuis en bij oma (verdiepje lager, zelfde voordeur, apart huis... kangeroe-wonen heet het beest in de hippe taal) Ik kijk nog agenda's en boektassen van de kids na, laatste babbel met mams en paps (die van mij dus) terwijl Mr T nog vlug een douche neemt. (Mr T zijn 'in-vertrek-modus' heeft een bijkomend extra iets.... zweet... vandaar... douche... ...) Opeens sms van Mr T (we doen dit gratis naar elkaar dus niet zo raar (héé dat rijmt)) "waar zit je??" MISCOMMUNICATIE hij wacht boven, ik wacht beneden. Mr T is zowat grommerig... ik hou me in om niet te onnozel te doen. We zijn samen snel happy om te kunnen vertrekken. Vertrekken richting Oostenrijk voor 7 dagen met de moto.
17u15 We zitten op onze moto. De spoken komen nog uitzwaaien samen met oma en opa, de obligate foto voor vertrek en OFF WE GO.
Voor diegenen die het graag weten: Mr T rijdt met een Honda Deauville van een paar maand oud. SaP rijdt met een BMW F650CS tweede hands. Beiden met topboxen, Mr T met vaste zijbakken, SaP met (hopelijk) goed vastgegespte zadeltassen.
Over de rit naar de eerste stop Motorhome Bikers Inn (met bazen Petra en Herman) http://www.motorhotel-moezel.eu/ niet veel bijzonders te vertellen. Van Bxl tot Leuven... file :o/ De aankomst in Treis Karden (niet ver van Koblenz - Duitsland) was zoals voorzien wat laat op de avond zo rond 21u. Mijn allereerste goei bochtjes (naar beneden) waren in het pikkedonker bijgevolg. Zoals je wel weet zijn er in Duitsland geen straatlichten en draaien net als bij de auto ook bij de moto de voorlichten niet mee in een bocht. Gevolg: SaP heeft haar billen dichtgenepen (ogen dichtnijpen zou echt wat debiel zijn in zo'n situatie... hoewel... buiten Mr T zijn achterlicht zag ik toch niet veel) en ... gereden.
Om 21u10 in Motorhome Bikers Inn aangekomen. Herman begroette me met de woorden 'nau ik daaagg nèèt, die gaan ni meerj kooumen' (ah ja... Herman is een rasecht Hollander) De motoren konden in de garage... Ja hallooooo wat stond me daar mooi gerief!! Zo'n 30 tal motoren. Moesten we hier mogen uit kiezen... habba habba, kwijl kwijl... veel BMW's, paar GS'en... Moto's stallen dus en wat drinken voor het slapen gaan: eentje... of twee... allezzz 3 dan. Heerlijk rosé wijntje met 'grapefruit' (da hollands ... tis me wat) lekkerrr. Onze kamer is zeeer basic maar meer hebben we niet nodig voor 1 nachtje om morgenvroeg weer te vertrekken. 3 eenpersoonsbedden in de kamer mooi op een rijtje. Heel bewust kiezen we de bedden het verst uit elkaar. Ja hoor we zien elkaar nog graag en neen ruzie hebben we ook niet, aan vieze geurtjes kan je het ook niet wijten... Mr T heeft de neiging om 's nachts het geluid van mijn motor, in-eerste-terwijl-hij-in-tweede-zou-moeten-staan, na te doen. Dus kiezen we voor een deugdoende nacht met voldoende ruimte voor snurkers.
2 dagen hard gewerkt en nu een dagje vrij. Vrij is een relatief begrip. De dag zit goed vol. (vol gepland, vol geboekt, vol...) Inpakken van alle spullen, opruimen, kids kamers poetsen, bedden verversen, nog wat wassen... Eigenlijk had ik ook nog naar de kapper willen gaan. Wat langer haar staat zo snel 'paraplu' na een paar uur in de helm. (ach wat... we kunnen er zo ook mee door... in elk geval dat hoop ik maar en anders: mijn welgemeende excuses voor de mensen die ik tegenkom)
Vraag is nu... waarom pak ik in? Helm? Wel... Mr T en Sap trekken er 7 dagen vanonder op de tweewieler.
Het inpakken zorgde reeds voor wat paniek. Mr T een dagje werken dus doe ik het mijne nu al. Ik leg alles op bed en ga een kijkje nemen naar mijn stalen ros (ros?? Toch ni ros beiaard want... deiremonne stinkt...) Potvolkoffie... dat komt niet goed... Telefoontje naar Mr T: HELP!! Hij geeft me goede raad: maak 3 soorten bagage. 1 'moet zeker mee' 2 'moet liefst mee' 3 'mee als er plek is'. Met deze indeling in gedachte wordt ik al wat rustiger. Neen Ketel, de raad van 1 of 2 van elk en een busje wasproduct gaf niet dezelfde rust. Ketel... je weet wel die van de pot en de ketel. Zij is Ketel en ik ben Pot (klonk anders nogal verwijtend naar haar niet??) en we zijn een goed gesmeerd team. Collega-maar-eerder-vriendin dus.
In mijn hoofd heb ik een indeling alla Mr T gemaakt. Alle kledij in een wasmand en naar de keukentafel voor een sessie 'plaatsbesparend-maar-praktisch-en-waterdicht' inpakken. Per soort maak ik een pakje in een plastiek zak (eigenlijk een vuilzakje maar dat klinkt niet zo vernuftig). De zakjes geven me wat moet en zelfs het idee dat ik plaats over ga hebben. En ik zou SaP niet heten moet dat weer beelden oproepen van flapperende zadeltassen omdat ze leeg zijn...
Eindelijk
terug van weggeweest(terug zijn
vereist natuurlijk weg geweest te zijn) Hoewel ik niet echt weggeweest ben.
Mijn geliefde laptop gaf de geest...
Ik dacht het
eerst op te lossen met de tablet van Mr T. Eerst leek het een handig ding maar
niets was/is minder waar. Het blijkt
uiteindelijk een handige tool voor de spoken om spelletjes op te spelen. Hoewel
we dit niet niet leuk vinden want: Nintendo, tv, computer, Wii, xbox... eigenlijk
hebben ze al schermen,( je weet wel
electronische brol waar ze naar staren), teveel. En we willen enerzijds onze
spoken niet onwetend maken in al deze dingen (we weten ook wel dat
dit deel uitmaakt van de toekomst en de kansen van de spoken). Maar anderzijds willen we ook
geen vadsige spoken, (ik
neem even aan dat in de zetel liggen en niet bewegen niet bijdraagt tot een
slanke taille, wat ook niet wil zeggen dat een slanke taille voor mij of Mr T
belangrijk is.) die niet uit
de zetel komen, (ah
ja anders kunnen wij niet meer in de zetel.)
De laptop
werd niet onmiddelijk vervangen ook in deze optie(moest je de draad kwijt zijn...
dat we al een overaanbod aan electronica in huis hebben.)
Eigenlijk
heb ik het ook niet gemist. De laptop op zich bedoel ik dan. Het loslaten van
mijn vingers op de toetsen, (wat
deze berichten eigenlijk zijn,
heb ik wel gemist. Het werd soms zo erg dat ik deze dingen door mijn geest liet lopen. Een
pen vastnemen en het neerpennen, ah ja want het is met een pen, moest het een
potlood zijn zou het neerpotloden zijn, op papier, want de tafel schrijft wel
handig maar dat neem je niet zo vlot onder je arm mee. Dat neerpennen lukt zo
niet op papier.)
Toch is er
een laptop gekomen voor ... het eindwerk...(Het
monster dat me nog een paar maand in de ban gaat houden. Ik hou enorm van 'in
de ban van de ring' maar 'in de ban van het eindwerk' kan me gestolen worden.)
Maar even
niet over het monster praten... maar waarover ontglipt me even. (Probeer jij
maar ns normale zinnen neer te pennen, jaaaa ik weet het het is typen maar dat
klinkt zo mooi: neerpennen... dus probeer jij maar ns normale zinnen te vormen
als er 3 Spoken in huis rond crossen, brullen, lachen, ruzie maken, goedmaken,
... die het net gewend zijn geweest van 6 weken het meeste van de tijd buiten
te zijn.) Daar kan ik het even over hebben... de cabanna en de 6 weken
cabanna del
frats, das de naam van ons vluchtoord aan zee. (ja ja je leest het goed, de
zee. Ik was GROTE tegenstander van een cabanna of eender wat, aan zee. Files,
dijk, hoogbouw... bah!) De cabanna is in De Haan, (de mannelijke kip), een
pareltje als je het mij vraagt. Geen hoogbouw, historische gebouwen en waar wij
zitten is het bos, duin en strand en dijk, winkels en andere zever...
heeeeerlijk. Kortom... het waren 6 heeeerlijke weken met de spoken maar nu weer
school en werk. En om eerlijk te zijn is dat ook wel heeeerlijk. En dan kan je
eigenlijk zeggen... wat is het leven heeerlijk en dan ... zijn we der weer neig
over aan het gaan want... das der over (doet me denken aan een van die liedjes
van Aalst Carnaval waar Mr T en de spoken graag naar luisteren)
de examens zijn voorbij
ik denk wel dat ze ok waren
ik ben een van die mensen die tot de soort studenten hoort dat examens best wel correct kan inschatten. als ik het goed vond dan heb ik nog nooit een negatieve verrassing gekend. laten we het dus zo houden... het was goed en eind juni zullen mijn punten ook goed zijn. en als je me nu tegenspreekt steek ik mijn vingers in mijn oren en zing luid... na na nanana naaanna naa naaanaaa
en toch krijg ik het niet over mijn hart om alles op te ruimen...
en er is wat op te ruimen... papier, notities, mappen, cursussen... tonnen spul van school gemengd met tonnen spul van het werk... eigenlijk is dat laatste niet ok maar werk thuis en op verschillende plaatsen dus sleur ik nogal wat mee. Mijn bureau bestaat dus uit tonnen papier. nee dat zit niet in tonnen, geen tonnen in huis, ook geen speelgoedtonnen, wel 1 tonnetje, dat van Mr T. Maar dat mag. Ik hou wel van mannen met wat pak aan. Een knuffel van een magere man vind ik zo raar... hoe wel HP (=mijn papa) een zeer mager man is en ik zijn knuffels wel heerlijk vindt... om het kort te houden: ik hou van Mr T zijn tonnetje (als het niet te wordt), ik hou van mijn `magere-papa-kuffels` ik heb geen speelgoedtonnen in huis en ik moet dringend opruimen. Maar dat opruimen lukt me nooit voor ik mijn resultaat ken... de vorige 4 jaar was het steeds zo:bureau en omliggende kasten, vloeren enzo... blijven in `blok-rommel-status` tot ik thuis kom met een positief resultaat.
Het gat in mijn tijd
wooww klinkt weer wreed ... mijn welgemeende excuses... maar jullie snappen het wel en beter een gat in mijn tijd dan tijd in mijn gat maar dat is maar een flauw mopje... standaard mopje van Mr T als ik spreek van ergens een fysiek of fictief gat in...
is nu ingenomen door het zoeken naar stofjes voor mijn halterjurkje
allez tis t jurkje van Mme zsazsa. het is afgeprint, uitgeknipt en geplakt. nu komt het gedeelte goedkope... want het is mijn eerste kleedje... tricot stof bestellen... geraak er niet uit. overaanbod van stofjes geven overload in het SaP brein.
maar ook met.... spannend tromgeroffel....
en nog wat om t ECHT spannend te maken ....
de nieuwe moto!!! een heuse BMW F650CS scarver
maar dat wil meteen ook zeggen dat mijn HONDA CB600 Hornet de deur uit gaat... vandaag nog wel. En de pech is dat het echt geen goed `laatste-ritje` weer is... jammer. ik ga wel spijt hebben als hij straks!!! zo snel al... weg is. het was een zeer fijne moto. waarom verander je dan hoor ik jullie vragen... nee beeld ik me in dat jullie vragen. Wel hoewel de honda zeer fijne moto is moet ik zeggen dat er nul komma nul comfort aan is. nen `naked bike` gelijk ze zeggen. en das voor een keer dat ik me akkoord veklaar met wat ze zeggen want ze zeggen zo veel. sommigen onder jullie weten het, anderen niet, ik gebruik mijn moto voor alle vervoer. in een stoere bui heb ik mijn wagen weggedaan om alles met de moto te doen. inregen, sneeuw en hagel vloek ik dan wel ns maar dat hoort niemand want das in mijn helm. nu dus op naar meer luxe, een beautycase achterop, verwarmde handvaten, electrische starter...
Als ik kan dan zet ik hier gauw ns foto`s van beide vroemen zodat de leken onder jullie wat kunnen volgen
bye bye koeievlaai
ps:dit was de eerste keer geblogd van op Mr T zijn pad... best wel leuk... wil ook eentje :)
Het is gedaan, over en out, schluss,... je snapt t wel het eindigt hier
De examens bedoel ik dan nee Mr T ben ik nog niet beu, hoewel ik hem soms voor 5 min zou kunnen aan de voordeur zetten op een stoeltje met een bordje erboven 'gratis mee te nemen' maar meer dan 5 min zou ik het niet volhouden. Stel je voor dat iemand hem mee zou nemen nee nee nee hij is van mij. Ja en mijn spoken die zou ik er soms kunnen bijzetten maar die zou ik rapper dan 5 min binnenhalen. Klein spook zou geen 30 seconden daar zitten.. zijn ontwapenende glimlach en ik ben een spookje kwijt... bij nader inzien... ik zet niemand buiten, niemand met gratis mee te nemen. Ze zijn alle 5 van mij: Mr T, de 3 spoken, en natuurlijk ook Topdog... nee nee iedereen blijft bij bibi
En dan bedoel ik echt gedaan en niet tot volgende keer mijn theoriemodules zitten er allemaal op, mijn praktijkmodules eveneens, maar dat was mijn werk, lekker makkelijk
Geen examens dus meer tot natuurlijk ik weer t zot in mijn kop krijg. Krijg?? ik vrees dat dat 'zot' er zit en altijd zal blijven zitten. het 'zot' is bezig zijn, bezig zijn,... Ik kan niet zo goed om met leegtes, momenten om na te denken, stil te zitten of stil te staan. Heb uitdagingen, stress, ... je kent t wel nodig.
Maar geen nood ik ben al bezig mijn dagen in te vullen 1) een nieuwe tweewieler zoeken toevallig in een garage op zoek naar een motor voor Mr T en daar stonden 2e handse 2wielers (het keyword is 2!!). Even opgezeten en ....'zalig' zij de poep... ja ja dat hoorde ik en voelde ik. Mijn poep kan heel zachtjes fluisteren ... nee... dat klinkt fout... foutje, blanco roller er over... dus zalig was dat. Even delen op bakkesboek (facebook voor de beschaafde mens) en hup... een kennis heeft er net zoeentje te koop en dan begin je te dromen... ook al zijn het examens. dus op zoek naar de 2wieler
2) naaien Nee ik ga Mr T niet lastigvallen (tsss de mensen tegenwoordig denken ook direct verkeerd...) met naald en draad eh slimpies. Mss snel een rokje met het stofje van Ketel haar tas. Maar dan wel aan denken dat ik niet met dat rokje naar het werk kan. Want het kadootje werd een werktas en t zou er nogal gek zijn dat ik in stof van een zak zou rondlopen ofdat ketel een zak zou hebben in rokjesstof. Maar het echte project is een halterjurkje van Mme Zsa Zsa. Ik moet enkel nog tricot vinden. kan je geloven dat ik... de naaister... effe moest googlen wat tricot nu weer is... die zalige stof die wat mee rekt dus. Wel nog studeren op patronen, overlock en nog dingen die me onbekend zijn maar dat komt wel goe. ah ja want dat zochten we net... bezigheid
3) koken ik ga weer starten met weekmenutjes opmaken. Niet dat ik elke dag vers zal koken. Nu ook niet overdrijven natuurlijk. Mr T zal dat ook doen, dat vers koken. En af en toe ns lui zijn en niet vers zal ook in het weekmenuutje zitten. Maar toch weer starten met een beetje balans in het eten brengen. Vooral ook t middelste spook zo wat leren eten. Hij lijkt wat veel op zijn mama... die lustte vroeger ook niks en was ook vel over been, Ik had zelf vrienden van mijn ouders die me kadoo's beloofden als ik op een bepaalde datum een bepaald gewicht behaalde... Kortom... middelste spook lijkt op mij. Oudste spook eet al wat hij voorgeschotelt krijgt. zalig zo'n ventje. en kleinste spook doet middelste spook na en 'lust het ook niet' maar kan je rap draaien. Nee dat sukkeltje vliegt niet achterstevoren of ondersteboven aan tafel maar zijn humeur kan je snel draaien. boos zijn of blijven is niet aan het kleinste spook gegeven... lachen en genieten doet hij... en wij doen dat met hem mee
Maar ik ben bang dat het niet genoeg gaat zijn... dan moet ik weer op zoek naar een nieuwe studierichting en heel erg stiekem droom ik er toch van mijn master te halen... ssshhhht niet doorvertellen
Maar weet je dat kan klein spook zo zaaalig zeggen 'weet je'
nu ga ik er gewoon mee stoppen want eigentlijkfeitenlijk ben ik moekes een weekend van blokken, personeelsfeest, trouwfeest en examens achter de rug en de aandachtige lezer zal merken dat slaap daar niet echt aan de orde was.
Examens zijn van die dingen die me normaal nooit afschrikken (eigenlijk kan ik zeggen dat er niet gauw me iets afschrikt, nieuwe uitdagingen, stress, buiten de lijntjes kleuren je weet wel met acties in mijn leven niet met echt papier en potlood natuurlijk als ik het zelf mag zeggen ik sta wel stevig in mijn schoenen voor de moment zijn het croqs maar ook in mijn botinnen of schoenen met een hak niet zo van die stelten want daar val ik inderdaad mee door de mand of recht op mijn façade. soms ben ik heeeel wat onzekerder over heeeel wat dingen maar dat ga ik niet aan de neus van het world wide web gaan hangen natuurlijk... voor zover dat dingen een neus heeft... en als die dan een verkoudheid heeft is dat dan een virus... (hebdem?? goeieke eh))
Maar dit keer, nu het net de allerlaatste keer is, is het ECHT teveel.
De laatste loodjes wegen het zwaarst (niet dat ik met lood werk, het zijn gewoon letters in een cursus of letters op mijn scherm want sinds de besparingen krijgen we buiten de cursus geen bijkomende papieren meer en moeten we op scherm studeren of zelf afdrukken)
Soit ik heb er genoeg van en wou dit even met jullie delen: IK HEB ER GENOEG VAN! (na tis van mijn kas niet dat het geholpen heeft en dat t op mijn kas(t) stond maar je snapt me wel)
Fijne zondag, fijne vaderdag, geniet er voor mij bij van
Ik wou nog even laten zien wat het kado van ketel geworden is... De voorbereidingen:
En het resultaat: en als je goed kijkt... al in gebruik dus stiekem heel trots :)
Even melden dat ik het patroon voor de zak van internet haalde bij Mme zsa zsa of Tante Hilde of eloleo... ik weet niet meer waar... Dus volgende keer dat ik iets afdruk voor in mijn 'te maken' map zet ik ook de bron erbij.
Ik heb me bij deze dus voorgenomen dat ik het grotendeel van de kado's zelf ga maken. typisch natuurlijk om tijdens examens, waar ik eigenlijk mee bezig zou moeten zijn over zelfgemaakte kado's te beginnen.
maar in het kader van de nakende examens met daartussen nog een personeelsfeest en een trouw... houden we het kort want ik zou kunnen beginnen over stofjes die ik ga moeteen zoeken en patronen en spulletjes voor patronen en misschien lessen gaan volgen om dingen te kunne maken en het boek van Mme zsa zsa dat ik wil kopen...
eigenlijk zijn mannen toch rare wezens ik zou beter zeggen mensen in plaats van wezens maar dat klinkt doordringender, dieper
als wij vrouwen boos zijn dan zwijgen we je kent het wel, beeld zonder klank zeggen ze dan onder elkaar
en door dat zwijgen willen we duidelijk maken dat er iets scheelt we zijn boos, ontgoocheld, gekwetst, geschokt... noem maar op... zwijgen doen we. Dat dat zwijgen niet duidelijk is, 1 reactie voor legio, nee niet lego of duplo maar legio, heb ik ergens in de lessen nederlands opgepikt,mogelijke gevoelens, laten we even buiten beschouwing. ah ja want we zitten ten slotte op de mannen hun kap.
en wat doet een man... niks vroeger dacht ik, ze hebben een hardere kop dan ik, maar ik denk nu anders. daar zijn vrouwen dan heeeeel goed in, analyseren en nadenken over de dingen. volgens mij zijn ze gewoon blij dat we even onze kwek houden en snappen ze hoegenaamd niet dat er wat meer achter zit. Nu ik er over nadenk... zouden ze er soms niet om doen... ruzie zoeken zodat we kwaad worden en zwijgen. Ik verdenk Mr T daar soms van.
Dus is mijn conclusie de volgende:Als we boos zijn stoppen we niet meer met praten. Want ergens in mijn betoog gaf ik aan dat mannen zwijgen boven praten verkiezen. als je dat niet door had... ben je waarschijnlijk een man.
Als we dan de theorie van Pavlov toepassen je weet wel die man met zijn honden en de geconditioneerde reflex. voedsel gaf speeksel aanmaak. dus voedsel aanbieden met een belletje had als resultaat dat de honden na verloop van tijd bij het belletje ook begonnen te 'zabberen'.
dan kunnen we onze mannen zo conditioneren dat ze geen ruzie meer zoeken of domme dingen zeggen of doen. maar bij nader inzien ga ik dit niet toepassen bij Mr T... stel je voor dat hij begint te 'zabberen' telkens ik begin te praten... nee laat maar... ik zal hem zo wel verslijten, of hij mij.
Dus ik pas mijn conclusie aan: mannen zijn rare wezens en we zullen ze zo moeten verslijten. aan alle dames onder ons: innige deelneming maar wees er ook van overtuigd dat wij en niet zij het sterke ras zijn en dus kunnen we dat wel aan.
Ik start er vandaag mee. Alles is klaargezet. Stiften zijn grote noodzaak. Om een of andere duistere reden, hoewel ik niet van duistere of donkere kleuren hou. Kleurtjes ten top
moet ik bij het studeren veeeeeel stiften hebben en veeeeeel kleurtjes en ik verwissel regelmatig. Waarschijnlijk om het niet te saai te maken want studeren daar zou je nu toch van in slaap kunnen vallen eh
pc omdat ik gewoonweg mijn cursussen download en herwerk. Ik gooi al wat ik niet nuttig er uit en zo verkrijg ik een prima blok-klaar papier waar ik dan meestal niet in slaag van te blokken want ik heb zo neurotisch veel tijd gestoken in downloaden, kleurekes... dat ik in tijdsnood raak
frisdrank omdat ik van veel werken dorst krijg of zou het eerder zijn om afleiding te hebben van ongelooflijke saaie materie
chips zijn voor mijn ongelooflijk lage bloeddruk maak ik mezelf wijs hoewel ik wel slim genoeg ben om mijn eigen leugens te doorprikken en te weten dat het gewoon is omdat ik een excuus nodig heb. hoewel excuus... dat heb ik niet nodig. ik leef volgens het principe van mijn favoriete wagen (landrover defender 110) ONE LIFE, LIVE IT!
Geen excuses meer... alle voorwaarden zijn voldaan... aan het werk... of beter: aan het studeren
En eindelijk kan ik laten zien wat ik allemaal inelkaar stak: Een quiltje met auto's als speeldeken. Een mandje met mustella-productjes Een papierenzakdoekenzakje Een pampertaart met flesje bubbel Een zakje waar je vanalles in kwijt kan Een pamper en vochtigedoekjes enveloppe Allemaal met dezelfde stofjes en natuurlijk... een 'meter's engeltje' tshirt.
het beest is binnen het beest is het eindwerk en op dit eigenste moment is t binnen geduwd in de strot van... neeh... is het netjes door een medestudent binnengeleverd. maar de last is nog niet van de schouders... of is dat de drukkende warmte??
het beest is binnen dat het in t gat van de lezer bijt zodat die er een dikke B op zet en dan heeft het beest goe gebeten... Braaf beestje braaf... Want het beest heeft nog een praktische kant... das voor september... nu eerst... nog breinpikkende rotexamen, twee van zijn soort en dan... .... ... .... .... .... ... .... .... .... ..... moet ik dringend een andere uitdaging zoeken vrees ik.
Ik wil een kadootje maken voor ketel. ketel is de tegenhanger van de pot en ze verwijten elkaar maar zijn eigenlijk wel wat t zelfde. Da zijn wij, pot en ketel. Ik kreeg de mooie naam pot omdat mr ketel dan wat meer plezier heeft in me bijnamen geven. hij gaf me er eentje die ik hier zelfs niet zou willen herhalen... de schobbejak ... mooi woord eh... denk zelfs dat het bestaat.
en ik wil het maken, zelf maken omdat ik wil dat het van MIJ komt. er zijn zoveel dingen die ik leuk vind en zij ook maar ... das niet echt. Das maar gekocht en gemaakt door iemand anders. Ik vind het meer waarde hebben als ik het zelf maak hoewel het niet perfect zal zijn maar perfect is niet mooi. ik hou van dingen waar 'nen hoek af is' ... zou ik daarom van Mr T houden en van Ketel? Want daar is wel degelijk een hoek af. Er is eigenlijk van al mijn spoken ook een hoek af... neee ik heb geen vrienden, man en kids in de vorm van spongebob maar figuurlijk... je hebt namelijk altijd zo van die mensen die iets of wat minder sporen en mijn schrijfsels niet zo goed kunnen volgen. mensen die sporen... mijn god wie is er ooit met al die beeldspraak begonnen? t moet zeker en vast een man geweest zijn die ook ni spoort...
De vraag is wat: ik heb veeeel ideetjes maar ik kan maar weinig. Het zal in elk geval met stofkes zijn. En 1 ding maken vind ik ook zo soft... dan beter 2 of 3 of... meer. Ik zal strak is moeten gaan surfen op de golven van het web en zoeken naar een fijne naai wave... oh boy klinkt als sex sssssttt da mag ni. Maar da surfen zal moeten zijn na mijn opruim... de chiromannen kwamen hier net binnen... t oudste spook gaat voor t eerst mee op kamp en ze kwamen hem inschrijven... met allerlei strikvragen: geboortedatum, mijn telefoonnr, inentingen voor de klem... zo van die dingen die je nooit onmiddelijk kan boven halen. Maar dus die waren hier en de tafel moet ik nog afruimen. de tafel was al vuil voor ze hier waren. trouwens... chiromannen die geen pintje of cola willen... strange... ik ga dan strak eentje in hun plaats drinken. maareuhhh Ik drink zelden tot nooit bier dus... zal dan maar geen pintje drinken en mijn flesje wijn waar ik al 3 dagen niet van dronk leegmaken. er zit nog net 1 glaasje in.. jah niet echt een glaasje maar net genoeg inhoud voor een glaasje... homer zou zeggen DUH. zou wijn na 3 dagen frigo nog goed zijn?? ja toch eh. anders lees je het hier wel als ik er ziek van werd...
Ondertussen weet ik wel al met welk stofje vrolijk moest het zijn maar het is geen rood. ze ziet graag rood maar ik zou pot niet zijn als ik naar ketel zou luisteren natuurlijk. ik heb veeel van dan stofje maar... wat o wat ... ik ga denk ik gewoon starten met opruim, wijntje en het web en morgen tover ik wel wat uit mijn machien. En als het me lukt maak ik foto's en zoek ik uit hoe ik dat hier netjes opgooi...
oh ja en het moet snel want ze is bijna jarig!!
en dat metekind waar ik zo op zat te wachten wil maar niet geboren worden waarschijnlijk heeft hij lucht gekregen via de navelstreng dat ik zijn meter ga zijn en is dit een vorm van verregaand protest... Moh zo rap zijde van mij nog ni af se manneke... wacht maar tot je geboren bent!!!
bye bye koeievlaai en de vogels maken fijn straatlawaai.
Er is er elke dag weer eentje een dag maar soms zijn er van die waarmee ik wil zeggen een dag die niet als een andere is. wat ook weer wreed debiel is want elke dag is anders. Kom ik ga ni te neig zeveren een speciale dag dus
En niet in de positieve zin
Zin?? Welke zin? Ik had geen zin in deze dag en heb het nog steeds niet
Die slecht starten
De meeste starten eigenlijk wel slecht niet je ligt heerlijk te slapen, misschien over iets spannends te dromen en daar is het de wekker, je kinderen, de snurker naast je, het zonlicht iets haalt je uit die heerlijke status slaap genaamd. Gek eigenlijk want ik ga niet graag slapen, slapen is tijdverlies maar toch sta ik niet graag op. Waarschijnlijk omdat een bed zo zacht en warm is. Want van warm hou ik wel.
Maar ook slecht doorzetten
Na het pijnlijk losmaken van de zalige warmte komt dan nare realiteit in zijn rauwe vorm. En ik hou niet van rauwe dingen. Rauwe eieren brrr, rauwe vis laat dat maar aan de japanners of rauwe kip brrr dat ruikt zo vies en als je het in blokjes moet snijden wat ik om het makkelijk te houden met een schaar doe, kraakt dat zo vies Dus rauw nee dank je
En natuurlijk ook slecht eindigen
Alleen al omdat je moet gaan slapen. Slapen is tijdverlies, enkel omdat je lichaam anders de handrem aantrekt.
Kortom vandaag is slecht gestart, slecht doorgezet en nog slechter geëindigd.
Gelukkig is morgen al in aantocht. Met een belofte van wat werk, een namiddag kids, een van de spoken zien basket spelen. Gelukkig is er altijd morgen als vandaag minder was. Hoewel vandaag niet echt iets is om mee bezig te zijn. NU is het nu leef ik en NU geniet ik er van! Behalve op zo een van die dagen
Oh ja metekindje is er nog niet, nog geen persen, nog niks we gaan overtijd.
Die kolen.. je weet wel van die hete beginnen me brandwonden te bezorgen
Ik zit zonder het eigenlijk willen toe te geven op ONGELOOFLIJKE hete kolen.
Wie haalt er hete kolen in huis als je centrale verwarming hebt? Hoe zou ik dat doen zonder de boel in de fik te zetten. En waar haalt iemand het domme idee er ooit op te gaan zitten.
Mijn schoonzusje haar uitgerekende datum was gisteren
Je hoort t al GISTEREN er wordt nu dus al 1 dag gestolen tussen mij en mijn metekindje omdat de mama die heel egoïstisch in haar buik houdt.
Mama van MIJN metekindje als je dit leest PERSEN meisje PERSEN ik wil hem voor MIJ!!
Eigenlijk is het ondertussen al nacht maar dat maakt toch nog deel uit van de dag en vandaag is de nacht klinkt echt wel lullig
Dat ik een knoop doorgehakt heb
Hoewel het eigenlijk geen knoop was in de echte zin van het woord. Een knoop is iets dat in de war zit en dat je moet ontwarren. Dat is het niet. Eerder een voornemen. En nee er kwam dus ook geen bijl aan te pas. Hebben we dat eigenlijk in huis? Misschien heeft Mr T ergens wel zon oude bijl liggen van in den tijd dat brandweermannen zich een toegang tot een huis hakten. Of waar hadden ze anders zon bijl aan hun riem voor nodig? Om de boom om t hakken waar die verdomde poes zich in verschuilt hield?
Ik ga een paar dingen doen
Dus eigenlijk zijn er een paar knopen die eigenlijk geen knopen zijn die ik niet doorgehakt heb met mijn bijl die waarschijnlijk ergens op zolder of in de garage ligt.
1e voornemen
Veeel beter woord dan knoop want anders ging dit verhaal volledig de mis in.
Is mij enkel bezighouden met de dingen die ik in mijn machte heb
ik ben zo een van die mensen die door een scheve opmerking nachten niet kan slapen. Wel door mijn drukke bestaan waar ik van hou en dat ik om een of ander reden nodig heb (héé zou ik lijden aan ADHD mits blijkbaar elke ietwat actievere mens dit label krijgt?) heb ik al zeer weinig slaap. Een nacht van 7u is onvoorstelbaar lang voor mij. En die luttele uurtjes ga ik dus niet, not helemaal niet laten verstoren door mij zorgen te maken. Wel natuurlijk door het spinnen van Mr T mijn god die mens, ik zie hem doodgraag maar als hij zo begint en me wakker snurkt, je weet wel, een van die weinige uurtjes dat ik de binnenkant van mijn ogen zie, zie je dat eigenlijk die binnenkant? Ik niet tis gewoon zwart en als je dat binnenstebuiten keert is dat toch rood?? Als hij dus begint te spinnen zoals hij met zijn glimlach van je houdt toch van me die hij zijn jongste zoon doorgaf, weet ik niet wat ik moet zijn. Boos, lastig of ongerust.
Boos omdat hij nog steeds niet naar de dokter ging. Wie weet kan dat snurken gewoon weg door iets.. Lastig omdat ik sliep en wakker ben en hij gewoon op zijn zij moet liggen waardoor het minder hard is maar dat lijkt hij in zijn slaap niet te snappen. En ongerust omdat ze zo van die snurkerijen, (mooi nieuw woord eh) telkens onderbroken worden door NIETS zon een paar seconden niets, geen snurk, geen adem geen zucht en dan is hij weer vertrokken terwijl ik George Clooney gewijs zoals in ER klaar ben voor een reanimatie. Kortom slapen is een kostbaar goed dat ik niet meer licht opgeef.
2e voornemen
Ben ik ondertussen vergeten t zal wel een goeieke geweest zijn maar omdat ik zo moe ben je weet wel, druk, snurken, niet meer ademen ben ik hem kwijt. Ach wat we kunnen maar beter 1 ding goed doen dan 2 half. En voornemen 3 en 4 laat ik dan ook maar vallen anders valt het te erg op dat ik mijn geheugen gewoon even niet meer werkt, je weet wel, druk, snurken, niet meer ademen
