Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
09-09-2012
Reisverhaal: Zondag: de eerste tour
Gisteren om 8u45 gaan slapen en SaP heeft 21u niet gezien. (en dat voor een nachtuil als ik...) Zoals Mr T meermaals beweert: Rijden met de moto is inspannend.
Om 6u 'ping' wakker. Mr T ligt nog goed te knorren (lees SNURKEN). Gsm genomen en wat 'eenentwintigen' en 'coindozer' spelen.
Om 7u een berichtje gestuurd naar Ketel over het bochtenwerk op de Fernpas. (Dat haarspeld omhoog ok is maar haarspel omlaag billen nijpen) Ketel rijdt ook met de moto en slaagt lichtelijk groen uit van jaloesie ( en t ventje van Ketel ook maar dat zal hij niet gauw toegeven). Ketel kijkt ook uit naar dit verslag dus... 'Ketelken, tees is vooral voor jou!'. (en voor je denkt 'wat een rotte vriendin ben jij!! Zo vroeg mensen wakker smssen' Ketel heeft ook spoken... Need I say more?)
7u45: de wekker gaat af en Mr T nu ook wakker. Gek... rustig wakker worden met z'n 2... geen spoken... geen moeten of eender wat... raar. Heerlijk ontbijtje waarbij 'Mutti' (moeder van de hotelbaas) ons een paar keer op het hart drukt voorzichtig te zijn, dat ze van zoveel doden hoort. (blijkbaar zijn er op de hahntennjoch wekelijks doden te melden... brrr)
Rit van vandaag: Hahntennjoch, Namlos, Berwang, Telfs, Zirl, Kuhtai, Selrain en terug naar Strad.
Hahntenjoch... ooooh veeel te veel moto's, veeel te veel snelle moto's, veel te veel snelle moto's met zotten aan het stuur. VoorbijRACEN in een bocht waar je geen zicht hebt... Ik zie nog steeds die groene racer op me afkomen, hij in MIJN rijvak, volle petrol, zonder enig zicht over wat er achter de bocht is: IKKE!!! ROTZAK!! (Ik dacht echt... nu ben ik er aan...)
Omhoog rijden lukt zeer goed en is echt wel tof. Mijn scarver moet wel af en toe is slikken als Mr T zijn gas opendraait (oudere moto tegen gloednieuw... niet eerlijk). Ook filmpje gemaakt van de rit omhoog de Hahtenjoch op. Boven even gestopt. Zoveel volk, zoveel moto's. Duidelijk veel weekend-moto-toeristen.
Dan doorgereden naar Namlos. We stoppen aan de Feuerwehr (ah ja... met een pompier op de baan... hoe kan het ook anders :) ) om de beentjes te strekken en effe van de bibber af te komen. Haarspeldjes naar beneden zijn echt mijn ding niet. Komt wel... maar nu is het echt nog met billen toenijpen.
Dan door naar de Fernpass. (die namen we ook als we toekwamen gisteren maar in de andere richting). Amaai weer druk en file. Gelukkig rijdt dat met de moto wat vlotter dan met de wagen.... Op naar Berwang en Telfs.
In Telfs stoppen we voor worst en friet. SaP heeft bekijks (nee nee niet omdat ik stuntel... geef toe dat dacht je even). Een vrouw aan het stuur van de moto in plaats van achterop en uit België... daarvoor kijken ze onbeschaamd meer dan eens. Het hele terras, worst met friet etende, motorrijders keek ons na. (en stiekem vind ik mezelf zo ON-GE-LOOF-LIJK stoer)
Door Zirl, richting Kuhtai. Waaauw wat een prachtige pas, boven de boomgrens, grote wijde vlaktes... Echt mooi. Zo'n plek waar je je borstkas 'ns extra vult met lucht... zo mooi. Mr T heeft het voor de bergbeekjes. Hij wil er op zijn knieën voor. (nee niet om te bidden... dan ken je Mr T echt wel niet) Hij wil van het zuivere water (dat een koe wat hoger op de berg staat te 'wateriseren' aan hetzelfde beekje vergeten we even) drinken. Toch maar een paar slokken uit de Sigg fles :).
Nog 'ns zo mooi de weg naar Kuhtai en Kuhtai zelf. Iets na Kuhtai een stuwmeer. Weer 'ns stoppen, wat rondwandelen en foto's maken.
Dan weer naar benenden met een ei in mijn gat (weer haarspelden naar beneden) maar ik doe het toch maar weer.
De haarspeldjes zoals hierboven worden prachtig begeleid door Mr T en zijn advies via de intercom (Scala 9 voor de kenners). Ik geraak beter in mijn sas en lukt het aardig maar op t gemak. (Zou Mr T er wat aan hebben???... zich wat inhouden en constant advies geven... zo lief maar ai ai... niet zo leuk voor hem) Maarrr ik heb zelfs een stuk gewoon alleen gereden terwijl Mr T foto's bleef trekken. Viel zeer goed mee!!
Dan 'gewone' bergbanen richting Strad: een stuk weg in aanleg en grind en grond (zou ik nu met dat stukje 'off-road' een F800GS verdient hebben???)
In Strad aangekomen zowaar een natte broek voor Mr T. Niet door teveel op zijn knieën aan de bergbeken te zitten maar zijn droommotor staat te blinken op 'onze' parking: Yamaha super Teneree (first edition dan nog wel).
Er zijn dus nog motards aangekomen in het hotel waaronder ook een vrouw. (En stiekem denk ik... en TOCH ben ik stoerder want ik kom uit België zonder bergen en zijn uit Duitsland met haarspeldjes)
Na het avondeten raadt 'Mutti' ons aan de route die we morgen gaan doen omgekeerd te doen. (nee ni achterstevoren op de moto... ben je gèèèk!?) Het zich zou zo veel mooier zijn. Aangezien 'Mutti' heel haar leven al in Strad woont zal ze het wel weten en duiken we in de gps om de boel om te keren. De stamgast die bij haar zit van zo'n jaar of 70 steekt een verhaal af in een Oostenrijks dialect waar ik uit opmaak: U-bocht, een 'sturtz', gewond... oh boy zo fijn dat te horen als je nog niet met 2 vingers in je neus alle bochten neemt...
7u50: de wekker... hup spring uit bed. Om 8u15 mochten we koffie drinken en om 8u30 was er ontbijt met van dat heerlijke donkere brood en een gekookt eitje en en en ... njam. We luisteren ongegeneerd mee wat de mensen aan de tafel naast ons te vertellen hebben. (Dat is net zo heerlijk als op een terrasje zitten en en 'mensen-kijken') Tegen Herman zeggen ze: 'Nou héééérlijk gepit joh' en tegen elkaar zijn ze aan het zwammen (dat hollands is precies besmettelijk??) over handdoeken die te ruw zijn en net 'korrel 5 of korrel 8 van een schuurpapier had', een krakend bed.... Geen ECHTE motards dus :) Meneer is met schoonzoon (in spé?) met de moto en madam en madam junior zijn met de wagen en volledig opgetipt tot in de puntjes... Bah! Ik hou niet van mensen die oneerlijk zijn... Mr T en ik hielden wel van de 'no-nonsens' en basic gegeven van het hotel. Eerlijk en oprecht zonder veel kak aan. Ach wat... smaken verschillen...
9u30 Opnieuw een obligate foto. Dit keer door een andere Herman (oh boy... uitleg... mijn papa heet Herman en nam de foto van de start gisteren. De uitbater van het hotel heet... yep... Herman en neemt de foto van de start vandaag) 'Nou dat doen we bij àààlle gasten joh. Dan komen jullie lekkerr op onse website'
9u45: Wijle weg. 512 km voor de boeg. Duitse snelwegen dus ns lekker ongegeneerd doortrekken. Veel file... godverd*** In Duitsland is het blijkbaar nog niet bij wet vastgelegd zoals bij ons dat je bij file met de motor tussen rijvak 3 en 2 door mag met de moto. Sommigen blokkeren de baan zeer bewust en gewild. Das effe goed in je remmen hangen en verschieten. (Ik moet opeens ook denken aan een vriend die ik lief 'Elieken' noem die door een vergelijkbaar manoevre de wolken op zijn rug met de moto naast hem (en kapot uiteindelijk bleek zelfs 'pert-total') kon bestuderen) Voor t eerst in mijn 'motorrijleven' steek ik mijn midden vinger op tegen een dikke duitser in een dikke bak die me bijna omverduwt. Nah! Stel je voor... je hebt een dikke bak waarmee je 180 - 200 bolt en vliegt en dan sta je stil... uren de tijd te verliezen in de file en dan komt een moto je simpelweg voorbij. Ze beten in hun stuur. We verloren met de file eigenlijk maar 30 min terwijl de wagens toch zeker 2u en meer STIL stonden.
We rijden voor t eerst een pas over de Fernpass en wat dacht je... file!!! Na even wennen aan de bochtjes neemt Mr T me mee in het 'auto-hoppen' voor bij de stilstaande wagens. Heel wat anders dan rijden op de snelweg. Geen 2 rijvakken om je tussen te wurmen maar 2 rijRICHTINGEN om je tussen te wurmen. Het went en we gaan iets sneller dan de auto's de pas over met al een paar zeer ruime haarspelden.
Ong 17u in Strad - Oostenrijk: Gasthof Seewald.
Thomas, baas van het hotel, kenden we nog van 5 jaar ervoor (zonder moto met de 2 oudste spoken, toen nog piepjong, op de rug en de bergen in). Thomas en zijn vrouw overleggen in het oostenrijks dialect over onze kamer. Daar versta je met de beste wil van de wereld geen woord van (ikke toch niet met mijn beperkte kennis van het duits) We mogen zelf onze kamer kiezen op het 2e verdiep. Het wordt nr 13.
Een douche en dan heeeeeerlijk eten: het hele hotel ruikt er naar MMMM: Knoflook-soep (kan het NOG meer naar mijn goesting zijn :o) ), schnitsel, pommes en erellekens en een apfelstudel mit Sahne en dan... dodo onder de dons... op kapot en moe met een goed gevuld maagje.
7u Vroeg uit de veren ( niet om te vertrekken richting Oostenrijk zoals het plan vandaag is maar snel nog een paar uurtjes werken.
Om 14u30 terug thuis... Een fijn opgeruimd huisje om in thuis te komen met een lichtelijk 'in-vertrek-modus' Mr T. Sommigen kennen deze modus van Mr T maar voor de onwetende op dit vlak een kleine verduidelijking: Dit zijn de momenten dat ik steeds onnozel en grappig ga doen door de lichte spanning en Mr T net het omgekeerde wat dus soms voor 'vonken en vuurwerk' kan zorgen. Gelukkig hebben we door de jaar heen (een mens vertrekt in zijn leven toch veel... vertrekken op velerlei wijzen... STOOOOP... reisverhaal SaP!! geen filosofie of hersenspinsels of andere tralala) een evenwicht gevonden.
We laden zadeltassen, zijkoffers en topboxen in. Net op tijd om de kids van school te halen (Mr T wel te verstaan want zoals bij elk vertrek... was SaP... euhm... nog niet klaar en Mr T wel).
Kids thuis en bij oma (verdiepje lager, zelfde voordeur, apart huis... kangeroe-wonen heet het beest in de hippe taal) Ik kijk nog agenda's en boektassen van de kids na, laatste babbel met mams en paps (die van mij dus) terwijl Mr T nog vlug een douche neemt. (Mr T zijn 'in-vertrek-modus' heeft een bijkomend extra iets.... zweet... vandaar... douche... ...) Opeens sms van Mr T (we doen dit gratis naar elkaar dus niet zo raar (héé dat rijmt)) "waar zit je??" MISCOMMUNICATIE hij wacht boven, ik wacht beneden. Mr T is zowat grommerig... ik hou me in om niet te onnozel te doen. We zijn samen snel happy om te kunnen vertrekken. Vertrekken richting Oostenrijk voor 7 dagen met de moto.
17u15 We zitten op onze moto. De spoken komen nog uitzwaaien samen met oma en opa, de obligate foto voor vertrek en OFF WE GO.
Voor diegenen die het graag weten: Mr T rijdt met een Honda Deauville van een paar maand oud. SaP rijdt met een BMW F650CS tweede hands. Beiden met topboxen, Mr T met vaste zijbakken, SaP met (hopelijk) goed vastgegespte zadeltassen.
Over de rit naar de eerste stop Motorhome Bikers Inn (met bazen Petra en Herman) http://www.motorhotel-moezel.eu/ niet veel bijzonders te vertellen. Van Bxl tot Leuven... file :o/ De aankomst in Treis Karden (niet ver van Koblenz - Duitsland) was zoals voorzien wat laat op de avond zo rond 21u. Mijn allereerste goei bochtjes (naar beneden) waren in het pikkedonker bijgevolg. Zoals je wel weet zijn er in Duitsland geen straatlichten en draaien net als bij de auto ook bij de moto de voorlichten niet mee in een bocht. Gevolg: SaP heeft haar billen dichtgenepen (ogen dichtnijpen zou echt wat debiel zijn in zo'n situatie... hoewel... buiten Mr T zijn achterlicht zag ik toch niet veel) en ... gereden.
Om 21u10 in Motorhome Bikers Inn aangekomen. Herman begroette me met de woorden 'nau ik daaagg nèèt, die gaan ni meerj kooumen' (ah ja... Herman is een rasecht Hollander) De motoren konden in de garage... Ja hallooooo wat stond me daar mooi gerief!! Zo'n 30 tal motoren. Moesten we hier mogen uit kiezen... habba habba, kwijl kwijl... veel BMW's, paar GS'en... Moto's stallen dus en wat drinken voor het slapen gaan: eentje... of twee... allezzz 3 dan. Heerlijk rosé wijntje met 'grapefruit' (da hollands ... tis me wat) lekkerrr. Onze kamer is zeeer basic maar meer hebben we niet nodig voor 1 nachtje om morgenvroeg weer te vertrekken. 3 eenpersoonsbedden in de kamer mooi op een rijtje. Heel bewust kiezen we de bedden het verst uit elkaar. Ja hoor we zien elkaar nog graag en neen ruzie hebben we ook niet, aan vieze geurtjes kan je het ook niet wijten... Mr T heeft de neiging om 's nachts het geluid van mijn motor, in-eerste-terwijl-hij-in-tweede-zou-moeten-staan, na te doen. Dus kiezen we voor een deugdoende nacht met voldoende ruimte voor snurkers.
2 dagen hard gewerkt en nu een dagje vrij. Vrij is een relatief begrip. De dag zit goed vol. (vol gepland, vol geboekt, vol...) Inpakken van alle spullen, opruimen, kids kamers poetsen, bedden verversen, nog wat wassen... Eigenlijk had ik ook nog naar de kapper willen gaan. Wat langer haar staat zo snel 'paraplu' na een paar uur in de helm. (ach wat... we kunnen er zo ook mee door... in elk geval dat hoop ik maar en anders: mijn welgemeende excuses voor de mensen die ik tegenkom)
Vraag is nu... waarom pak ik in? Helm? Wel... Mr T en Sap trekken er 7 dagen vanonder op de tweewieler.
Het inpakken zorgde reeds voor wat paniek. Mr T een dagje werken dus doe ik het mijne nu al. Ik leg alles op bed en ga een kijkje nemen naar mijn stalen ros (ros?? Toch ni ros beiaard want... deiremonne stinkt...) Potvolkoffie... dat komt niet goed... Telefoontje naar Mr T: HELP!! Hij geeft me goede raad: maak 3 soorten bagage. 1 'moet zeker mee' 2 'moet liefst mee' 3 'mee als er plek is'. Met deze indeling in gedachte wordt ik al wat rustiger. Neen Ketel, de raad van 1 of 2 van elk en een busje wasproduct gaf niet dezelfde rust. Ketel... je weet wel die van de pot en de ketel. Zij is Ketel en ik ben Pot (klonk anders nogal verwijtend naar haar niet??) en we zijn een goed gesmeerd team. Collega-maar-eerder-vriendin dus.
In mijn hoofd heb ik een indeling alla Mr T gemaakt. Alle kledij in een wasmand en naar de keukentafel voor een sessie 'plaatsbesparend-maar-praktisch-en-waterdicht' inpakken. Per soort maak ik een pakje in een plastiek zak (eigenlijk een vuilzakje maar dat klinkt niet zo vernuftig). De zakjes geven me wat moet en zelfs het idee dat ik plaats over ga hebben. En ik zou SaP niet heten moet dat weer beelden oproepen van flapperende zadeltassen omdat ze leeg zijn...
