Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
08-09-2012
Reisverhaal: Zaterdag: Start nr 2
7u50: de wekker... hup spring uit bed. Om 8u15 mochten we koffie drinken en om 8u30 was er ontbijt met van dat heerlijke donkere brood en een gekookt eitje en en en ... njam. We luisteren ongegeneerd mee wat de mensen aan de tafel naast ons te vertellen hebben. (Dat is net zo heerlijk als op een terrasje zitten en en 'mensen-kijken') Tegen Herman zeggen ze: 'Nou héééérlijk gepit joh' en tegen elkaar zijn ze aan het zwammen (dat hollands is precies besmettelijk??) over handdoeken die te ruw zijn en net 'korrel 5 of korrel 8 van een schuurpapier had', een krakend bed.... Geen ECHTE motards dus :) Meneer is met schoonzoon (in spé?) met de moto en madam en madam junior zijn met de wagen en volledig opgetipt tot in de puntjes... Bah! Ik hou niet van mensen die oneerlijk zijn... Mr T en ik hielden wel van de 'no-nonsens' en basic gegeven van het hotel. Eerlijk en oprecht zonder veel kak aan. Ach wat... smaken verschillen...
9u30 Opnieuw een obligate foto. Dit keer door een andere Herman (oh boy... uitleg... mijn papa heet Herman en nam de foto van de start gisteren. De uitbater van het hotel heet... yep... Herman en neemt de foto van de start vandaag) 'Nou dat doen we bij àààlle gasten joh. Dan komen jullie lekkerr op onse website'
9u45: Wijle weg. 512 km voor de boeg. Duitse snelwegen dus ns lekker ongegeneerd doortrekken. Veel file... godverd*** In Duitsland is het blijkbaar nog niet bij wet vastgelegd zoals bij ons dat je bij file met de motor tussen rijvak 3 en 2 door mag met de moto. Sommigen blokkeren de baan zeer bewust en gewild. Das effe goed in je remmen hangen en verschieten. (Ik moet opeens ook denken aan een vriend die ik lief 'Elieken' noem die door een vergelijkbaar manoevre de wolken op zijn rug met de moto naast hem (en kapot uiteindelijk bleek zelfs 'pert-total') kon bestuderen) Voor t eerst in mijn 'motorrijleven' steek ik mijn midden vinger op tegen een dikke duitser in een dikke bak die me bijna omverduwt. Nah! Stel je voor... je hebt een dikke bak waarmee je 180 - 200 bolt en vliegt en dan sta je stil... uren de tijd te verliezen in de file en dan komt een moto je simpelweg voorbij. Ze beten in hun stuur. We verloren met de file eigenlijk maar 30 min terwijl de wagens toch zeker 2u en meer STIL stonden.
We rijden voor t eerst een pas over de Fernpass en wat dacht je... file!!! Na even wennen aan de bochtjes neemt Mr T me mee in het 'auto-hoppen' voor bij de stilstaande wagens. Heel wat anders dan rijden op de snelweg. Geen 2 rijvakken om je tussen te wurmen maar 2 rijRICHTINGEN om je tussen te wurmen. Het went en we gaan iets sneller dan de auto's de pas over met al een paar zeer ruime haarspelden.
Ong 17u in Strad - Oostenrijk: Gasthof Seewald.
Thomas, baas van het hotel, kenden we nog van 5 jaar ervoor (zonder moto met de 2 oudste spoken, toen nog piepjong, op de rug en de bergen in). Thomas en zijn vrouw overleggen in het oostenrijks dialect over onze kamer. Daar versta je met de beste wil van de wereld geen woord van (ikke toch niet met mijn beperkte kennis van het duits) We mogen zelf onze kamer kiezen op het 2e verdiep. Het wordt nr 13.
Een douche en dan heeeeeerlijk eten: het hele hotel ruikt er naar MMMM: Knoflook-soep (kan het NOG meer naar mijn goesting zijn :o) ), schnitsel, pommes en erellekens en een apfelstudel mit Sahne en dan... dodo onder de dons... op kapot en moe met een goed gevuld maagje.
7u Vroeg uit de veren ( niet om te vertrekken richting Oostenrijk zoals het plan vandaag is maar snel nog een paar uurtjes werken.
Om 14u30 terug thuis... Een fijn opgeruimd huisje om in thuis te komen met een lichtelijk 'in-vertrek-modus' Mr T. Sommigen kennen deze modus van Mr T maar voor de onwetende op dit vlak een kleine verduidelijking: Dit zijn de momenten dat ik steeds onnozel en grappig ga doen door de lichte spanning en Mr T net het omgekeerde wat dus soms voor 'vonken en vuurwerk' kan zorgen. Gelukkig hebben we door de jaar heen (een mens vertrekt in zijn leven toch veel... vertrekken op velerlei wijzen... STOOOOP... reisverhaal SaP!! geen filosofie of hersenspinsels of andere tralala) een evenwicht gevonden.
We laden zadeltassen, zijkoffers en topboxen in. Net op tijd om de kids van school te halen (Mr T wel te verstaan want zoals bij elk vertrek... was SaP... euhm... nog niet klaar en Mr T wel).
Kids thuis en bij oma (verdiepje lager, zelfde voordeur, apart huis... kangeroe-wonen heet het beest in de hippe taal) Ik kijk nog agenda's en boektassen van de kids na, laatste babbel met mams en paps (die van mij dus) terwijl Mr T nog vlug een douche neemt. (Mr T zijn 'in-vertrek-modus' heeft een bijkomend extra iets.... zweet... vandaar... douche... ...) Opeens sms van Mr T (we doen dit gratis naar elkaar dus niet zo raar (héé dat rijmt)) "waar zit je??" MISCOMMUNICATIE hij wacht boven, ik wacht beneden. Mr T is zowat grommerig... ik hou me in om niet te onnozel te doen. We zijn samen snel happy om te kunnen vertrekken. Vertrekken richting Oostenrijk voor 7 dagen met de moto.
17u15 We zitten op onze moto. De spoken komen nog uitzwaaien samen met oma en opa, de obligate foto voor vertrek en OFF WE GO.
Voor diegenen die het graag weten: Mr T rijdt met een Honda Deauville van een paar maand oud. SaP rijdt met een BMW F650CS tweede hands. Beiden met topboxen, Mr T met vaste zijbakken, SaP met (hopelijk) goed vastgegespte zadeltassen.
Over de rit naar de eerste stop Motorhome Bikers Inn (met bazen Petra en Herman) http://www.motorhotel-moezel.eu/ niet veel bijzonders te vertellen. Van Bxl tot Leuven... file :o/ De aankomst in Treis Karden (niet ver van Koblenz - Duitsland) was zoals voorzien wat laat op de avond zo rond 21u. Mijn allereerste goei bochtjes (naar beneden) waren in het pikkedonker bijgevolg. Zoals je wel weet zijn er in Duitsland geen straatlichten en draaien net als bij de auto ook bij de moto de voorlichten niet mee in een bocht. Gevolg: SaP heeft haar billen dichtgenepen (ogen dichtnijpen zou echt wat debiel zijn in zo'n situatie... hoewel... buiten Mr T zijn achterlicht zag ik toch niet veel) en ... gereden.
Om 21u10 in Motorhome Bikers Inn aangekomen. Herman begroette me met de woorden 'nau ik daaagg nèèt, die gaan ni meerj kooumen' (ah ja... Herman is een rasecht Hollander) De motoren konden in de garage... Ja hallooooo wat stond me daar mooi gerief!! Zo'n 30 tal motoren. Moesten we hier mogen uit kiezen... habba habba, kwijl kwijl... veel BMW's, paar GS'en... Moto's stallen dus en wat drinken voor het slapen gaan: eentje... of twee... allezzz 3 dan. Heerlijk rosé wijntje met 'grapefruit' (da hollands ... tis me wat) lekkerrr. Onze kamer is zeeer basic maar meer hebben we niet nodig voor 1 nachtje om morgenvroeg weer te vertrekken. 3 eenpersoonsbedden in de kamer mooi op een rijtje. Heel bewust kiezen we de bedden het verst uit elkaar. Ja hoor we zien elkaar nog graag en neen ruzie hebben we ook niet, aan vieze geurtjes kan je het ook niet wijten... Mr T heeft de neiging om 's nachts het geluid van mijn motor, in-eerste-terwijl-hij-in-tweede-zou-moeten-staan, na te doen. Dus kiezen we voor een deugdoende nacht met voldoende ruimte voor snurkers.
2 dagen hard gewerkt en nu een dagje vrij. Vrij is een relatief begrip. De dag zit goed vol. (vol gepland, vol geboekt, vol...) Inpakken van alle spullen, opruimen, kids kamers poetsen, bedden verversen, nog wat wassen... Eigenlijk had ik ook nog naar de kapper willen gaan. Wat langer haar staat zo snel 'paraplu' na een paar uur in de helm. (ach wat... we kunnen er zo ook mee door... in elk geval dat hoop ik maar en anders: mijn welgemeende excuses voor de mensen die ik tegenkom)
Vraag is nu... waarom pak ik in? Helm? Wel... Mr T en Sap trekken er 7 dagen vanonder op de tweewieler.
Het inpakken zorgde reeds voor wat paniek. Mr T een dagje werken dus doe ik het mijne nu al. Ik leg alles op bed en ga een kijkje nemen naar mijn stalen ros (ros?? Toch ni ros beiaard want... deiremonne stinkt...) Potvolkoffie... dat komt niet goed... Telefoontje naar Mr T: HELP!! Hij geeft me goede raad: maak 3 soorten bagage. 1 'moet zeker mee' 2 'moet liefst mee' 3 'mee als er plek is'. Met deze indeling in gedachte wordt ik al wat rustiger. Neen Ketel, de raad van 1 of 2 van elk en een busje wasproduct gaf niet dezelfde rust. Ketel... je weet wel die van de pot en de ketel. Zij is Ketel en ik ben Pot (klonk anders nogal verwijtend naar haar niet??) en we zijn een goed gesmeerd team. Collega-maar-eerder-vriendin dus.
In mijn hoofd heb ik een indeling alla Mr T gemaakt. Alle kledij in een wasmand en naar de keukentafel voor een sessie 'plaatsbesparend-maar-praktisch-en-waterdicht' inpakken. Per soort maak ik een pakje in een plastiek zak (eigenlijk een vuilzakje maar dat klinkt niet zo vernuftig). De zakjes geven me wat moet en zelfs het idee dat ik plaats over ga hebben. En ik zou SaP niet heten moet dat weer beelden oproepen van flapperende zadeltassen omdat ze leeg zijn...
Eindelijk
terug van weggeweest(terug zijn
vereist natuurlijk weg geweest te zijn) Hoewel ik niet echt weggeweest ben.
Mijn geliefde laptop gaf de geest...
Ik dacht het
eerst op te lossen met de tablet van Mr T. Eerst leek het een handig ding maar
niets was/is minder waar. Het blijkt
uiteindelijk een handige tool voor de spoken om spelletjes op te spelen. Hoewel
we dit niet niet leuk vinden want: Nintendo, tv, computer, Wii, xbox... eigenlijk
hebben ze al schermen,( je weet wel
electronische brol waar ze naar staren), teveel. En we willen enerzijds onze
spoken niet onwetend maken in al deze dingen (we weten ook wel dat
dit deel uitmaakt van de toekomst en de kansen van de spoken). Maar anderzijds willen we ook
geen vadsige spoken, (ik
neem even aan dat in de zetel liggen en niet bewegen niet bijdraagt tot een
slanke taille, wat ook niet wil zeggen dat een slanke taille voor mij of Mr T
belangrijk is.) die niet uit
de zetel komen, (ah
ja anders kunnen wij niet meer in de zetel.)
De laptop
werd niet onmiddelijk vervangen ook in deze optie(moest je de draad kwijt zijn...
dat we al een overaanbod aan electronica in huis hebben.)
Eigenlijk
heb ik het ook niet gemist. De laptop op zich bedoel ik dan. Het loslaten van
mijn vingers op de toetsen, (wat
deze berichten eigenlijk zijn,
heb ik wel gemist. Het werd soms zo erg dat ik deze dingen door mijn geest liet lopen. Een
pen vastnemen en het neerpennen, ah ja want het is met een pen, moest het een
potlood zijn zou het neerpotloden zijn, op papier, want de tafel schrijft wel
handig maar dat neem je niet zo vlot onder je arm mee. Dat neerpennen lukt zo
niet op papier.)
Toch is er
een laptop gekomen voor ... het eindwerk...(Het
monster dat me nog een paar maand in de ban gaat houden. Ik hou enorm van 'in
de ban van de ring' maar 'in de ban van het eindwerk' kan me gestolen worden.)
Maar even
niet over het monster praten... maar waarover ontglipt me even. (Probeer jij
maar ns normale zinnen neer te pennen, jaaaa ik weet het het is typen maar dat
klinkt zo mooi: neerpennen... dus probeer jij maar ns normale zinnen te vormen
als er 3 Spoken in huis rond crossen, brullen, lachen, ruzie maken, goedmaken,
... die het net gewend zijn geweest van 6 weken het meeste van de tijd buiten
te zijn.) Daar kan ik het even over hebben... de cabanna en de 6 weken
cabanna del
frats, das de naam van ons vluchtoord aan zee. (ja ja je leest het goed, de
zee. Ik was GROTE tegenstander van een cabanna of eender wat, aan zee. Files,
dijk, hoogbouw... bah!) De cabanna is in De Haan, (de mannelijke kip), een
pareltje als je het mij vraagt. Geen hoogbouw, historische gebouwen en waar wij
zitten is het bos, duin en strand en dijk, winkels en andere zever...
heeeeerlijk. Kortom... het waren 6 heeeerlijke weken met de spoken maar nu weer
school en werk. En om eerlijk te zijn is dat ook wel heeeerlijk. En dan kan je
eigenlijk zeggen... wat is het leven heeerlijk en dan ... zijn we der weer neig
over aan het gaan want... das der over (doet me denken aan een van die liedjes
van Aalst Carnaval waar Mr T en de spoken graag naar luisteren)
de examens zijn voorbij
ik denk wel dat ze ok waren
ik ben een van die mensen die tot de soort studenten hoort dat examens best wel correct kan inschatten. als ik het goed vond dan heb ik nog nooit een negatieve verrassing gekend. laten we het dus zo houden... het was goed en eind juni zullen mijn punten ook goed zijn. en als je me nu tegenspreekt steek ik mijn vingers in mijn oren en zing luid... na na nanana naaanna naa naaanaaa
en toch krijg ik het niet over mijn hart om alles op te ruimen...
en er is wat op te ruimen... papier, notities, mappen, cursussen... tonnen spul van school gemengd met tonnen spul van het werk... eigenlijk is dat laatste niet ok maar werk thuis en op verschillende plaatsen dus sleur ik nogal wat mee. Mijn bureau bestaat dus uit tonnen papier. nee dat zit niet in tonnen, geen tonnen in huis, ook geen speelgoedtonnen, wel 1 tonnetje, dat van Mr T. Maar dat mag. Ik hou wel van mannen met wat pak aan. Een knuffel van een magere man vind ik zo raar... hoe wel HP (=mijn papa) een zeer mager man is en ik zijn knuffels wel heerlijk vindt... om het kort te houden: ik hou van Mr T zijn tonnetje (als het niet te wordt), ik hou van mijn `magere-papa-kuffels` ik heb geen speelgoedtonnen in huis en ik moet dringend opruimen. Maar dat opruimen lukt me nooit voor ik mijn resultaat ken... de vorige 4 jaar was het steeds zo:bureau en omliggende kasten, vloeren enzo... blijven in `blok-rommel-status` tot ik thuis kom met een positief resultaat.
Het gat in mijn tijd
wooww klinkt weer wreed ... mijn welgemeende excuses... maar jullie snappen het wel en beter een gat in mijn tijd dan tijd in mijn gat maar dat is maar een flauw mopje... standaard mopje van Mr T als ik spreek van ergens een fysiek of fictief gat in...
is nu ingenomen door het zoeken naar stofjes voor mijn halterjurkje
allez tis t jurkje van Mme zsazsa. het is afgeprint, uitgeknipt en geplakt. nu komt het gedeelte goedkope... want het is mijn eerste kleedje... tricot stof bestellen... geraak er niet uit. overaanbod van stofjes geven overload in het SaP brein.
maar ook met.... spannend tromgeroffel....
en nog wat om t ECHT spannend te maken ....
de nieuwe moto!!! een heuse BMW F650CS scarver
maar dat wil meteen ook zeggen dat mijn HONDA CB600 Hornet de deur uit gaat... vandaag nog wel. En de pech is dat het echt geen goed `laatste-ritje` weer is... jammer. ik ga wel spijt hebben als hij straks!!! zo snel al... weg is. het was een zeer fijne moto. waarom verander je dan hoor ik jullie vragen... nee beeld ik me in dat jullie vragen. Wel hoewel de honda zeer fijne moto is moet ik zeggen dat er nul komma nul comfort aan is. nen `naked bike` gelijk ze zeggen. en das voor een keer dat ik me akkoord veklaar met wat ze zeggen want ze zeggen zo veel. sommigen onder jullie weten het, anderen niet, ik gebruik mijn moto voor alle vervoer. in een stoere bui heb ik mijn wagen weggedaan om alles met de moto te doen. inregen, sneeuw en hagel vloek ik dan wel ns maar dat hoort niemand want das in mijn helm. nu dus op naar meer luxe, een beautycase achterop, verwarmde handvaten, electrische starter...
Als ik kan dan zet ik hier gauw ns foto`s van beide vroemen zodat de leken onder jullie wat kunnen volgen
bye bye koeievlaai
ps:dit was de eerste keer geblogd van op Mr T zijn pad... best wel leuk... wil ook eentje :)
Het is gedaan, over en out, schluss,... je snapt t wel het eindigt hier
De examens bedoel ik dan nee Mr T ben ik nog niet beu, hoewel ik hem soms voor 5 min zou kunnen aan de voordeur zetten op een stoeltje met een bordje erboven 'gratis mee te nemen' maar meer dan 5 min zou ik het niet volhouden. Stel je voor dat iemand hem mee zou nemen nee nee nee hij is van mij. Ja en mijn spoken die zou ik er soms kunnen bijzetten maar die zou ik rapper dan 5 min binnenhalen. Klein spook zou geen 30 seconden daar zitten.. zijn ontwapenende glimlach en ik ben een spookje kwijt... bij nader inzien... ik zet niemand buiten, niemand met gratis mee te nemen. Ze zijn alle 5 van mij: Mr T, de 3 spoken, en natuurlijk ook Topdog... nee nee iedereen blijft bij bibi
En dan bedoel ik echt gedaan en niet tot volgende keer mijn theoriemodules zitten er allemaal op, mijn praktijkmodules eveneens, maar dat was mijn werk, lekker makkelijk
Geen examens dus meer tot natuurlijk ik weer t zot in mijn kop krijg. Krijg?? ik vrees dat dat 'zot' er zit en altijd zal blijven zitten. het 'zot' is bezig zijn, bezig zijn,... Ik kan niet zo goed om met leegtes, momenten om na te denken, stil te zitten of stil te staan. Heb uitdagingen, stress, ... je kent t wel nodig.
Maar geen nood ik ben al bezig mijn dagen in te vullen 1) een nieuwe tweewieler zoeken toevallig in een garage op zoek naar een motor voor Mr T en daar stonden 2e handse 2wielers (het keyword is 2!!). Even opgezeten en ....'zalig' zij de poep... ja ja dat hoorde ik en voelde ik. Mijn poep kan heel zachtjes fluisteren ... nee... dat klinkt fout... foutje, blanco roller er over... dus zalig was dat. Even delen op bakkesboek (facebook voor de beschaafde mens) en hup... een kennis heeft er net zoeentje te koop en dan begin je te dromen... ook al zijn het examens. dus op zoek naar de 2wieler
2) naaien Nee ik ga Mr T niet lastigvallen (tsss de mensen tegenwoordig denken ook direct verkeerd...) met naald en draad eh slimpies. Mss snel een rokje met het stofje van Ketel haar tas. Maar dan wel aan denken dat ik niet met dat rokje naar het werk kan. Want het kadootje werd een werktas en t zou er nogal gek zijn dat ik in stof van een zak zou rondlopen ofdat ketel een zak zou hebben in rokjesstof. Maar het echte project is een halterjurkje van Mme Zsa Zsa. Ik moet enkel nog tricot vinden. kan je geloven dat ik... de naaister... effe moest googlen wat tricot nu weer is... die zalige stof die wat mee rekt dus. Wel nog studeren op patronen, overlock en nog dingen die me onbekend zijn maar dat komt wel goe. ah ja want dat zochten we net... bezigheid
3) koken ik ga weer starten met weekmenutjes opmaken. Niet dat ik elke dag vers zal koken. Nu ook niet overdrijven natuurlijk. Mr T zal dat ook doen, dat vers koken. En af en toe ns lui zijn en niet vers zal ook in het weekmenuutje zitten. Maar toch weer starten met een beetje balans in het eten brengen. Vooral ook t middelste spook zo wat leren eten. Hij lijkt wat veel op zijn mama... die lustte vroeger ook niks en was ook vel over been, Ik had zelf vrienden van mijn ouders die me kadoo's beloofden als ik op een bepaalde datum een bepaald gewicht behaalde... Kortom... middelste spook lijkt op mij. Oudste spook eet al wat hij voorgeschotelt krijgt. zalig zo'n ventje. en kleinste spook doet middelste spook na en 'lust het ook niet' maar kan je rap draaien. Nee dat sukkeltje vliegt niet achterstevoren of ondersteboven aan tafel maar zijn humeur kan je snel draaien. boos zijn of blijven is niet aan het kleinste spook gegeven... lachen en genieten doet hij... en wij doen dat met hem mee
Maar ik ben bang dat het niet genoeg gaat zijn... dan moet ik weer op zoek naar een nieuwe studierichting en heel erg stiekem droom ik er toch van mijn master te halen... ssshhhht niet doorvertellen
Maar weet je dat kan klein spook zo zaaalig zeggen 'weet je'
nu ga ik er gewoon mee stoppen want eigentlijkfeitenlijk ben ik moekes een weekend van blokken, personeelsfeest, trouwfeest en examens achter de rug en de aandachtige lezer zal merken dat slaap daar niet echt aan de orde was.
Examens zijn van die dingen die me normaal nooit afschrikken (eigenlijk kan ik zeggen dat er niet gauw me iets afschrikt, nieuwe uitdagingen, stress, buiten de lijntjes kleuren je weet wel met acties in mijn leven niet met echt papier en potlood natuurlijk als ik het zelf mag zeggen ik sta wel stevig in mijn schoenen voor de moment zijn het croqs maar ook in mijn botinnen of schoenen met een hak niet zo van die stelten want daar val ik inderdaad mee door de mand of recht op mijn façade. soms ben ik heeeel wat onzekerder over heeeel wat dingen maar dat ga ik niet aan de neus van het world wide web gaan hangen natuurlijk... voor zover dat dingen een neus heeft... en als die dan een verkoudheid heeft is dat dan een virus... (hebdem?? goeieke eh))
Maar dit keer, nu het net de allerlaatste keer is, is het ECHT teveel.
De laatste loodjes wegen het zwaarst (niet dat ik met lood werk, het zijn gewoon letters in een cursus of letters op mijn scherm want sinds de besparingen krijgen we buiten de cursus geen bijkomende papieren meer en moeten we op scherm studeren of zelf afdrukken)
Soit ik heb er genoeg van en wou dit even met jullie delen: IK HEB ER GENOEG VAN! (na tis van mijn kas niet dat het geholpen heeft en dat t op mijn kas(t) stond maar je snapt me wel)
Fijne zondag, fijne vaderdag, geniet er voor mij bij van
Ik wou nog even laten zien wat het kado van ketel geworden is... De voorbereidingen:
En het resultaat: en als je goed kijkt... al in gebruik dus stiekem heel trots :)
Even melden dat ik het patroon voor de zak van internet haalde bij Mme zsa zsa of Tante Hilde of eloleo... ik weet niet meer waar... Dus volgende keer dat ik iets afdruk voor in mijn 'te maken' map zet ik ook de bron erbij.
Ik heb me bij deze dus voorgenomen dat ik het grotendeel van de kado's zelf ga maken. typisch natuurlijk om tijdens examens, waar ik eigenlijk mee bezig zou moeten zijn over zelfgemaakte kado's te beginnen.
maar in het kader van de nakende examens met daartussen nog een personeelsfeest en een trouw... houden we het kort want ik zou kunnen beginnen over stofjes die ik ga moeteen zoeken en patronen en spulletjes voor patronen en misschien lessen gaan volgen om dingen te kunne maken en het boek van Mme zsa zsa dat ik wil kopen...
eigenlijk zijn mannen toch rare wezens ik zou beter zeggen mensen in plaats van wezens maar dat klinkt doordringender, dieper
als wij vrouwen boos zijn dan zwijgen we je kent het wel, beeld zonder klank zeggen ze dan onder elkaar
en door dat zwijgen willen we duidelijk maken dat er iets scheelt we zijn boos, ontgoocheld, gekwetst, geschokt... noem maar op... zwijgen doen we. Dat dat zwijgen niet duidelijk is, 1 reactie voor legio, nee niet lego of duplo maar legio, heb ik ergens in de lessen nederlands opgepikt,mogelijke gevoelens, laten we even buiten beschouwing. ah ja want we zitten ten slotte op de mannen hun kap.
en wat doet een man... niks vroeger dacht ik, ze hebben een hardere kop dan ik, maar ik denk nu anders. daar zijn vrouwen dan heeeeel goed in, analyseren en nadenken over de dingen. volgens mij zijn ze gewoon blij dat we even onze kwek houden en snappen ze hoegenaamd niet dat er wat meer achter zit. Nu ik er over nadenk... zouden ze er soms niet om doen... ruzie zoeken zodat we kwaad worden en zwijgen. Ik verdenk Mr T daar soms van.
Dus is mijn conclusie de volgende:Als we boos zijn stoppen we niet meer met praten. Want ergens in mijn betoog gaf ik aan dat mannen zwijgen boven praten verkiezen. als je dat niet door had... ben je waarschijnlijk een man.
Als we dan de theorie van Pavlov toepassen je weet wel die man met zijn honden en de geconditioneerde reflex. voedsel gaf speeksel aanmaak. dus voedsel aanbieden met een belletje had als resultaat dat de honden na verloop van tijd bij het belletje ook begonnen te 'zabberen'.
dan kunnen we onze mannen zo conditioneren dat ze geen ruzie meer zoeken of domme dingen zeggen of doen. maar bij nader inzien ga ik dit niet toepassen bij Mr T... stel je voor dat hij begint te 'zabberen' telkens ik begin te praten... nee laat maar... ik zal hem zo wel verslijten, of hij mij.
Dus ik pas mijn conclusie aan: mannen zijn rare wezens en we zullen ze zo moeten verslijten. aan alle dames onder ons: innige deelneming maar wees er ook van overtuigd dat wij en niet zij het sterke ras zijn en dus kunnen we dat wel aan.
Ik start er vandaag mee. Alles is klaargezet. Stiften zijn grote noodzaak. Om een of andere duistere reden, hoewel ik niet van duistere of donkere kleuren hou. Kleurtjes ten top
moet ik bij het studeren veeeeeel stiften hebben en veeeeeel kleurtjes en ik verwissel regelmatig. Waarschijnlijk om het niet te saai te maken want studeren daar zou je nu toch van in slaap kunnen vallen eh
pc omdat ik gewoonweg mijn cursussen download en herwerk. Ik gooi al wat ik niet nuttig er uit en zo verkrijg ik een prima blok-klaar papier waar ik dan meestal niet in slaag van te blokken want ik heb zo neurotisch veel tijd gestoken in downloaden, kleurekes... dat ik in tijdsnood raak
frisdrank omdat ik van veel werken dorst krijg of zou het eerder zijn om afleiding te hebben van ongelooflijke saaie materie
chips zijn voor mijn ongelooflijk lage bloeddruk maak ik mezelf wijs hoewel ik wel slim genoeg ben om mijn eigen leugens te doorprikken en te weten dat het gewoon is omdat ik een excuus nodig heb. hoewel excuus... dat heb ik niet nodig. ik leef volgens het principe van mijn favoriete wagen (landrover defender 110) ONE LIFE, LIVE IT!
Geen excuses meer... alle voorwaarden zijn voldaan... aan het werk... of beter: aan het studeren
En eindelijk kan ik laten zien wat ik allemaal inelkaar stak: Een quiltje met auto's als speeldeken. Een mandje met mustella-productjes Een papierenzakdoekenzakje Een pampertaart met flesje bubbel Een zakje waar je vanalles in kwijt kan Een pamper en vochtigedoekjes enveloppe Allemaal met dezelfde stofjes en natuurlijk... een 'meter's engeltje' tshirt.
het beest is binnen het beest is het eindwerk en op dit eigenste moment is t binnen geduwd in de strot van... neeh... is het netjes door een medestudent binnengeleverd. maar de last is nog niet van de schouders... of is dat de drukkende warmte??
het beest is binnen dat het in t gat van de lezer bijt zodat die er een dikke B op zet en dan heeft het beest goe gebeten... Braaf beestje braaf... Want het beest heeft nog een praktische kant... das voor september... nu eerst... nog breinpikkende rotexamen, twee van zijn soort en dan... .... ... .... .... .... ... .... .... .... ..... moet ik dringend een andere uitdaging zoeken vrees ik.
Ik wil een kadootje maken voor ketel. ketel is de tegenhanger van de pot en ze verwijten elkaar maar zijn eigenlijk wel wat t zelfde. Da zijn wij, pot en ketel. Ik kreeg de mooie naam pot omdat mr ketel dan wat meer plezier heeft in me bijnamen geven. hij gaf me er eentje die ik hier zelfs niet zou willen herhalen... de schobbejak ... mooi woord eh... denk zelfs dat het bestaat.
en ik wil het maken, zelf maken omdat ik wil dat het van MIJ komt. er zijn zoveel dingen die ik leuk vind en zij ook maar ... das niet echt. Das maar gekocht en gemaakt door iemand anders. Ik vind het meer waarde hebben als ik het zelf maak hoewel het niet perfect zal zijn maar perfect is niet mooi. ik hou van dingen waar 'nen hoek af is' ... zou ik daarom van Mr T houden en van Ketel? Want daar is wel degelijk een hoek af. Er is eigenlijk van al mijn spoken ook een hoek af... neee ik heb geen vrienden, man en kids in de vorm van spongebob maar figuurlijk... je hebt namelijk altijd zo van die mensen die iets of wat minder sporen en mijn schrijfsels niet zo goed kunnen volgen. mensen die sporen... mijn god wie is er ooit met al die beeldspraak begonnen? t moet zeker en vast een man geweest zijn die ook ni spoort...
De vraag is wat: ik heb veeeel ideetjes maar ik kan maar weinig. Het zal in elk geval met stofkes zijn. En 1 ding maken vind ik ook zo soft... dan beter 2 of 3 of... meer. Ik zal strak is moeten gaan surfen op de golven van het web en zoeken naar een fijne naai wave... oh boy klinkt als sex sssssttt da mag ni. Maar da surfen zal moeten zijn na mijn opruim... de chiromannen kwamen hier net binnen... t oudste spook gaat voor t eerst mee op kamp en ze kwamen hem inschrijven... met allerlei strikvragen: geboortedatum, mijn telefoonnr, inentingen voor de klem... zo van die dingen die je nooit onmiddelijk kan boven halen. Maar dus die waren hier en de tafel moet ik nog afruimen. de tafel was al vuil voor ze hier waren. trouwens... chiromannen die geen pintje of cola willen... strange... ik ga dan strak eentje in hun plaats drinken. maareuhhh Ik drink zelden tot nooit bier dus... zal dan maar geen pintje drinken en mijn flesje wijn waar ik al 3 dagen niet van dronk leegmaken. er zit nog net 1 glaasje in.. jah niet echt een glaasje maar net genoeg inhoud voor een glaasje... homer zou zeggen DUH. zou wijn na 3 dagen frigo nog goed zijn?? ja toch eh. anders lees je het hier wel als ik er ziek van werd...
Ondertussen weet ik wel al met welk stofje vrolijk moest het zijn maar het is geen rood. ze ziet graag rood maar ik zou pot niet zijn als ik naar ketel zou luisteren natuurlijk. ik heb veeel van dan stofje maar... wat o wat ... ik ga denk ik gewoon starten met opruim, wijntje en het web en morgen tover ik wel wat uit mijn machien. En als het me lukt maak ik foto's en zoek ik uit hoe ik dat hier netjes opgooi...
oh ja en het moet snel want ze is bijna jarig!!
en dat metekind waar ik zo op zat te wachten wil maar niet geboren worden waarschijnlijk heeft hij lucht gekregen via de navelstreng dat ik zijn meter ga zijn en is dit een vorm van verregaand protest... Moh zo rap zijde van mij nog ni af se manneke... wacht maar tot je geboren bent!!!
bye bye koeievlaai en de vogels maken fijn straatlawaai.
Er is er elke dag weer eentje een dag maar soms zijn er van die waarmee ik wil zeggen een dag die niet als een andere is. wat ook weer wreed debiel is want elke dag is anders. Kom ik ga ni te neig zeveren een speciale dag dus
En niet in de positieve zin
Zin?? Welke zin? Ik had geen zin in deze dag en heb het nog steeds niet
Die slecht starten
De meeste starten eigenlijk wel slecht niet je ligt heerlijk te slapen, misschien over iets spannends te dromen en daar is het de wekker, je kinderen, de snurker naast je, het zonlicht iets haalt je uit die heerlijke status slaap genaamd. Gek eigenlijk want ik ga niet graag slapen, slapen is tijdverlies maar toch sta ik niet graag op. Waarschijnlijk omdat een bed zo zacht en warm is. Want van warm hou ik wel.
Maar ook slecht doorzetten
Na het pijnlijk losmaken van de zalige warmte komt dan nare realiteit in zijn rauwe vorm. En ik hou niet van rauwe dingen. Rauwe eieren brrr, rauwe vis laat dat maar aan de japanners of rauwe kip brrr dat ruikt zo vies en als je het in blokjes moet snijden wat ik om het makkelijk te houden met een schaar doe, kraakt dat zo vies Dus rauw nee dank je
En natuurlijk ook slecht eindigen
Alleen al omdat je moet gaan slapen. Slapen is tijdverlies, enkel omdat je lichaam anders de handrem aantrekt.
Kortom vandaag is slecht gestart, slecht doorgezet en nog slechter geëindigd.
Gelukkig is morgen al in aantocht. Met een belofte van wat werk, een namiddag kids, een van de spoken zien basket spelen. Gelukkig is er altijd morgen als vandaag minder was. Hoewel vandaag niet echt iets is om mee bezig te zijn. NU is het nu leef ik en NU geniet ik er van! Behalve op zo een van die dagen
Oh ja metekindje is er nog niet, nog geen persen, nog niks we gaan overtijd.
Die kolen.. je weet wel van die hete beginnen me brandwonden te bezorgen
Ik zit zonder het eigenlijk willen toe te geven op ONGELOOFLIJKE hete kolen.
Wie haalt er hete kolen in huis als je centrale verwarming hebt? Hoe zou ik dat doen zonder de boel in de fik te zetten. En waar haalt iemand het domme idee er ooit op te gaan zitten.
Mijn schoonzusje haar uitgerekende datum was gisteren
Je hoort t al GISTEREN er wordt nu dus al 1 dag gestolen tussen mij en mijn metekindje omdat de mama die heel egoïstisch in haar buik houdt.
Mama van MIJN metekindje als je dit leest PERSEN meisje PERSEN ik wil hem voor MIJ!!
Eigenlijk is het ondertussen al nacht maar dat maakt toch nog deel uit van de dag en vandaag is de nacht klinkt echt wel lullig
Dat ik een knoop doorgehakt heb
Hoewel het eigenlijk geen knoop was in de echte zin van het woord. Een knoop is iets dat in de war zit en dat je moet ontwarren. Dat is het niet. Eerder een voornemen. En nee er kwam dus ook geen bijl aan te pas. Hebben we dat eigenlijk in huis? Misschien heeft Mr T ergens wel zon oude bijl liggen van in den tijd dat brandweermannen zich een toegang tot een huis hakten. Of waar hadden ze anders zon bijl aan hun riem voor nodig? Om de boom om t hakken waar die verdomde poes zich in verschuilt hield?
Ik ga een paar dingen doen
Dus eigenlijk zijn er een paar knopen die eigenlijk geen knopen zijn die ik niet doorgehakt heb met mijn bijl die waarschijnlijk ergens op zolder of in de garage ligt.
1e voornemen
Veeel beter woord dan knoop want anders ging dit verhaal volledig de mis in.
Is mij enkel bezighouden met de dingen die ik in mijn machte heb
ik ben zo een van die mensen die door een scheve opmerking nachten niet kan slapen. Wel door mijn drukke bestaan waar ik van hou en dat ik om een of ander reden nodig heb (héé zou ik lijden aan ADHD mits blijkbaar elke ietwat actievere mens dit label krijgt?) heb ik al zeer weinig slaap. Een nacht van 7u is onvoorstelbaar lang voor mij. En die luttele uurtjes ga ik dus niet, not helemaal niet laten verstoren door mij zorgen te maken. Wel natuurlijk door het spinnen van Mr T mijn god die mens, ik zie hem doodgraag maar als hij zo begint en me wakker snurkt, je weet wel, een van die weinige uurtjes dat ik de binnenkant van mijn ogen zie, zie je dat eigenlijk die binnenkant? Ik niet tis gewoon zwart en als je dat binnenstebuiten keert is dat toch rood?? Als hij dus begint te spinnen zoals hij met zijn glimlach van je houdt toch van me die hij zijn jongste zoon doorgaf, weet ik niet wat ik moet zijn. Boos, lastig of ongerust.
Boos omdat hij nog steeds niet naar de dokter ging. Wie weet kan dat snurken gewoon weg door iets.. Lastig omdat ik sliep en wakker ben en hij gewoon op zijn zij moet liggen waardoor het minder hard is maar dat lijkt hij in zijn slaap niet te snappen. En ongerust omdat ze zo van die snurkerijen, (mooi nieuw woord eh) telkens onderbroken worden door NIETS zon een paar seconden niets, geen snurk, geen adem geen zucht en dan is hij weer vertrokken terwijl ik George Clooney gewijs zoals in ER klaar ben voor een reanimatie. Kortom slapen is een kostbaar goed dat ik niet meer licht opgeef.
2e voornemen
Ben ik ondertussen vergeten t zal wel een goeieke geweest zijn maar omdat ik zo moe ben je weet wel, druk, snurken, niet meer ademen ben ik hem kwijt. Ach wat we kunnen maar beter 1 ding goed doen dan 2 half. En voornemen 3 en 4 laat ik dan ook maar vallen anders valt het te erg op dat ik mijn geheugen gewoon even niet meer werkt, je weet wel, druk, snurken, niet meer ademen
druk is in mijn woordenboek: kids thuis, dringende deadline voor school, dringende deadline voor het werk en liefst nog een andere zaak die ik wil opnemen op die dag.
zie en bedenk ik al de dingen die nu even niet belangrijk zijn of iemand anders voor een dag of 2 kan overnemen
de was, de strijk, een hoek die ik al weken wil opruimen, vers eten voor de kids, sorteren van mijn 1001 stoffen, ik quilt en daarvoor moet je dus veeel stofjes hebben zodat je er kan naar kijken en zeggen dat je toch net niet het correcte stofje heb, moet ik info zoeken op internet, bedenk ik nieuwe dingen om inelkaar te naaien, leren om kledij inelkaar te zetten, dromen en genieten, gaan wandelen met Topdog
en het ergste is niet dat ik die dingen bedenk maar ook wil doen
willen is een groot woord, het is een drang, net of ik mijn schuldgevoel dan gewoon zorgt dat ik NOG meer dingen zoek waar ik die dag geen tijd voor heb maar wel moet/wil doen.
Dit keer is het eten
ik ben alles behalve een gezonde eter en wil die zeker niet doorgeven aan mijn kinderen. ik lust bitterweinig maar heb dankzij Mr T vis en allerlei dingen leren proeven en die ik ondertussen ook lust. Dit weekend nu er net een stuk van mijn eindwerk af moet MOETEN de kids gezond gaan eten. Dus zet ik me aan tafel, bedenk paar menu's en stuur Mr T naar de winkel ah ja Mr T moet dat doen want ik heb ook nog dat eindwerk af te werken.
Of de Spoken er van gaan eten is een ander paar mouwen
het oudste Spook kan van lekker en gezond eten genieten dat je hem moet zeggen te kauwen voor hij slikt het middelste Spook is vies van alles wat ook maar kort bij een groente kwam doe die dan maar ns groentjes eten. de tactiek is momenteel: groentenpurree die we dan zoals ik in komen eten zag in een mooi vormpje duw. dan eet hij puur voor de mooie vormpjes. volgende stap zal zijn dat het geen puree meer zal zijn maar aardappelen en groentjes appart. ik vrees dat het een meerjaren plan zal worden. het jongste Spook is een specialleke. hoe dat komt hoor je later wel ns Als hij mag kiezen op zijn verjaardag wat hij graag wil eten kiest hij: een 'swandwich' met choco. hij doet dit met zijn 'ik ben zoooo lief' blik dat ik verloren ben
Het menu dit weekend:
vrijdag: kabeljauw in papillot met verse kruiden, wortel en aardappelen puree en een witte wijn sausje met ajuin. zaterdag: stoofpotje met kip en groentjes in de megasupertatische stoofpot die ik van de mama van Mr T kreeg. zondag: quiche met zalm en tonijn
Vandaag een dagje hard werken voor school. ja je leest het goed school... ik ben geen leerkracht. dat zou echt niet goed komen ik voor een klas staan... ik loop ofwel gillend buiten of sla een paar hoofden tegen elkaar... niet dat ik dat echt zou doen maar ik moet toegeven dat het door mijn hoofd zou schieten. je moet oppassen wat je op internet zet want wie weet staat er morgen een sociale dienst voor de deur dat ik hoofden van kids tegen elkaar klop. Niet dus!!!
School dus... ik volg zelf nog volwassenen onderwijs nooit te oud om te leren en eigenlijk ben ik altijd een blokbeest geweest... beest het heeft eigenlijk niks met een beest te maken eerder met zo van die ergerlijke kinderen en mensen die altijd in orde zijn met hun taken, altijd op tijd, altijd opletten... streverkes...en vanwaar dat woord zou kunnen komen.... dat ga ik ooit ns opzoeken want ... i haven't got a clue
Ik heb tegen volgende week 3 dingen af te werken dus eigenlijk ben ik toch zo geen streverke want anders zouden die dingen al laaaaang af geweest zijn... maar das mijn handelsmerk... net als je denkt me te kennen... doe ik net wat je niet verwacht. ik haat verwachtingspatronen, gewoon, zoals het moet of nog erger zoals de mensen het verwachten...
Ik heb er ondertussen al 1 af, nagelezen, afgedrukt en ja je raad het goed... net als je op die knop 'print' drukt... ja ja ik weet het wel je drukt niet gewoon op een knopje maar je gaat met je muis naar het menu, duidt afdrukken aan, de hoeveelheid aan pagina's en de hele reute meeut maar ik wou me typwerk besparen maar dat is dus niet gelukt want ik ben het toch beginnen uitleggen... dus in print af en wat gebeurt er ... yep het komt er in lichtgrijs tot bijna onleesbaar uit want de inkt is op. gelukkig is Mr T een voorzienig man en lagen er printcartridges ... wat een woord... in de onderste la.
en in een map gestoken hier was ik dan weer voorziening in de middenste lade liggen mapjes in kleuren, maten en vormen. ik ben zo een van die mensen die het heeeeerlijk vind in de dreamland... waarom werd dat eigenlijk dream ipv droom... simpel zal te makkelijk zijn... rond te lopen in de bureauafdeling... al die stiften, balpennen, kleurtjes, mapjes, stickertjes... zaaalig
Nu dus nog 2 dingen afwerken waarvan er 1 het theoretische deel van mijn eindwerk is eigenlijk noemen ze het een afstudeerproject om lastig te doen... het heet volwassenen onderwijs maar ze behandelen je als het uitkomt toch wat kinds...
Ik wil vandaag alles afkrijgen want ik wil volgende week mijn handen wat vrij. Mijn metekindje is op komst en daar wil ik niks van missen ik... stoere chick ... ja dat denk ik met momenten van mezelf en dit is er zoeentje. op andere momenten ben ik het grootste mietje of onnozel onzeker wezen maar vandaag zijn we dus stoer... beter nog stoere chick...vond dat emo gedoe over meters en peters altijd zo belachelijk... ik zal maar niet vertellen hoe hard ik moeten slikken heb toen ik gevraagd werd. ssshhhht das een geheimpje zou mijn jongste spookje zeggen.en ja 'hij' ... dat weet ik al... is op komst niet alleen omdat het bijna de uitgerekende dag is maar omdat de mama kuiswoede heeft...hoewel ik dat bij mijn 3 spoken niet gehad heb dus ben ik misschien gewoon heel ongeduldig aan het zijn.
Ik heb voor MIJN meetje vanalles zelf gemaakt. ik ga het hier niet vertellen want misschien lezen ze mee en dan is alles verraden. maar tis allemaal klaar en bijna allemaal ingepakt. tipje van de sluier... ik maak nogal graag zelf iets.. met quilt-technieken en internet ... internet doet er niks aan maar daar haal ik de ideeën.
Allez ... hup... ik ga nog wat schoolwerken... bye bye koeievlaai, straatlawaai
Ik maak een volgens sommigen een moeilijke combinatie met werk, gezin met 3 kids en studies. met natuurlijk ook nog wat hobby's maar daar vertel ik later wel ns over.
Volgens mijn bescheiden mening hoewel, bescheiden... het gaat overmezelf dus hoef ik niet zo zeer voorzichtig te zijn in mijn uitspraken
is de grootste uitdaging de chaos. Chaos in mijn hoofd en mijn hele zijn. Ik geef naar de buitenwereld nogal een georganiseerde indruk heb ik gemerkt maar niets is minder waar. of misschien zijn er dingen die minder waar zijn. maar toch is het niet waar
Gelukkig ben ik flexibel in mijn 'zijn' en in het leven staan want verder is er geen flexibele spier in mijn lijf te vinden. Een erfenis van mijn vader die zo stijf als een houten hark is. eigenlijk maar goed dat een houten hark stijf is want met een 'flubber' rubberen hark zie ik je nog niet zoveel werk in de tuin verzetten.
en hiermee ben ik snel terug op mijn plooi en kan ik de onvoorziene omstandigheden die ik meestal zelf creeër door mijn chaos, wanorde en zo meer. Dit klinkt zeer negatief maar zo ervaar ik het zelf niet. Te strak in het pak vind ik niet leuk. Strak in het PAK want rokken doe ik niet veel aan, hoewel ik me voorgenomen heb elke keer ik de deur uitga zonder de moto een rok of iets vrouwelijks aan te doen. Gewoon omdat broeken wel makkelijk zijn maar mijn benen zijn nog niet zo oud en lelijk dat ik ze moet verstoppen dus rokken maar. Wel telkens denken aan Mr T zijn misprijzende blik... want als ik een rok aan heb durf ik dat nogal ns vergeten en dan kruip ik ergens op of af, of ik ga ergens op een rare plaats zitten dat ik blikken onder mijn rok krijg. Ik en rokken... het is een haat / liefde verhouding.
meestal wel de baas tuurlijk ben ik de baas, MIJN chaos dus daar ben ik heer en meester over. Waarom is het eigenlijk 'heer en meester'? en niet 'dame en meesteres'? klinkt wel wat kinky natuurlijk. maar toch... Ik ben dame en meesteres over mijn chaos.
Maar deze keer ben ik verloren... ja ik weet nog waar ik zit, in de living, aan het bureau, achter de computer of moetje nu voor de computer zeggen?
of beter nog... ik ben 'ze' verloren: mijn papieren ik ben wel meer papieren kwijt. Ik vrees dat ik in bomen die voor het papier zorgenden dat ik al kwijt ben toch wel een deftig bos kwijt gespeeld ben. maar deze heb ik echt nodig!!!
Ik spreek dus momenteel zeer zwaar mijn geheugen aan om terug boven te halen wat er op mijn papieren stond raar maar waar... ik heb de papieren zelf helemaal voorbereid en met de hand geschreven en verder bewerkt maar het is erg moeilijk terug boven te halen wat er exact op stond.
Want het zoeken naar mijn papieren heb ik opgegeven. Ik heb overal gezocht. In al mijn tassen zakken, tassen, draagtassen, boekentassen... ik heb er wel wat om mijn papieren in kwijt te kunnen raken. Papier lijkt mij zoiets dat net als een muisje wel veel verstopplaatsen nodig heeft, vandaar de veelheid aan tassen in mijn bezit.
Op het werk en opeens was daar mijn 'in-bakje' zoveel leger. niet te schatten wat daarin terecht komt. jammer genoeg geen echte schatten.
Thuis op, in rond het bureel zelfs met hulp van Mr T die mijn gejammer om mijn papieren lichtelijk beu , of laten we zeggen grondig beu begon te worden.
Ik had zelfs een oproep gedaan via de sociale media maar niks, nope, nada ze zijn weg. ik verdenk heel wat dingen hier in huis van pootjes te hebben. want in spoken of geesten die de dingen verleggen geloof ik niet. dus maar net als in toy story maar dan met volwassenenspul krijgt alles hier snachts een leven en pootjes en die gaan soms op stap voor een paar dagen zonder een berichtje voor me achter te laten. Is er ook zo geen kleffe film met een museum?
Mijn hoofd tolt er een beetje van, van al dat denken en geheugen gebruiken. of zou dat van de fokkie zijn die ik toch wel wat meer drink als ik aan, achter op of voor de computer zit. Ik krijg snel kou van dat stilzitten en vandaar de fokkie.
Ach wat... ik ga wat verderworstelen met mijn geheugen hopelijk win ik
Iemand zei: 'zou je geen blog starten?' en dat bleef in mijn hoofd hangen. net een wolkje dat zweeft en niet weg wil en alles zo wat tegenhoudt. Zou ik? Zou ik niet? Heb ik wat te vertellen? Je kent het wel ... de onzekerheden van de mens.
Bij deze start ik, Hoewel start... ik weet eigenlijk niet echt wat vertellen vandaag. Ik ben mijn ei al kwijt via de sociale media. en hou ik het gewoon kort ja ja ook dat kan ik af en toe iets kort houden. Ik moet mijn vingers tokkelend op het toetstenbord dan wel in bedwang houden maar ik kan het zeer zeker. Ik hou me ook voor ... als ik de pret er af is mag ik er mee stoppen.
Ik weet in de verste verte das dus heeeeeel ver niet wat ik hier op de 'blog' ga gooien. Maar dat zien we wel en jullie ook als jullie het lezen. 'Er zal gezien worden'
Eigenlijk is het dat zo wat voor vandaag... de start en bij deze ook... hartelijk welkom! en onthou... het is op eigen risico dat je meeleest en al wat er door mijn hoofd spookt en draait. Soms is er orde maar veelal zoals in zoveel in mijn leven is er rommel, chaos en prettige gestoortheid.
