Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
15-05-2012
Geheugen
Ik maak een volgens sommigen een moeilijke combinatie met werk, gezin met 3 kids en studies. met natuurlijk ook nog wat hobby's maar daar vertel ik later wel ns over.
Volgens mijn bescheiden mening hoewel, bescheiden... het gaat overmezelf dus hoef ik niet zo zeer voorzichtig te zijn in mijn uitspraken
is de grootste uitdaging de chaos. Chaos in mijn hoofd en mijn hele zijn. Ik geef naar de buitenwereld nogal een georganiseerde indruk heb ik gemerkt maar niets is minder waar. of misschien zijn er dingen die minder waar zijn. maar toch is het niet waar
Gelukkig ben ik flexibel in mijn 'zijn' en in het leven staan want verder is er geen flexibele spier in mijn lijf te vinden. Een erfenis van mijn vader die zo stijf als een houten hark is. eigenlijk maar goed dat een houten hark stijf is want met een 'flubber' rubberen hark zie ik je nog niet zoveel werk in de tuin verzetten.
en hiermee ben ik snel terug op mijn plooi en kan ik de onvoorziene omstandigheden die ik meestal zelf creeër door mijn chaos, wanorde en zo meer. Dit klinkt zeer negatief maar zo ervaar ik het zelf niet. Te strak in het pak vind ik niet leuk. Strak in het PAK want rokken doe ik niet veel aan, hoewel ik me voorgenomen heb elke keer ik de deur uitga zonder de moto een rok of iets vrouwelijks aan te doen. Gewoon omdat broeken wel makkelijk zijn maar mijn benen zijn nog niet zo oud en lelijk dat ik ze moet verstoppen dus rokken maar. Wel telkens denken aan Mr T zijn misprijzende blik... want als ik een rok aan heb durf ik dat nogal ns vergeten en dan kruip ik ergens op of af, of ik ga ergens op een rare plaats zitten dat ik blikken onder mijn rok krijg. Ik en rokken... het is een haat / liefde verhouding.
meestal wel de baas tuurlijk ben ik de baas, MIJN chaos dus daar ben ik heer en meester over. Waarom is het eigenlijk 'heer en meester'? en niet 'dame en meesteres'? klinkt wel wat kinky natuurlijk. maar toch... Ik ben dame en meesteres over mijn chaos.
Maar deze keer ben ik verloren... ja ik weet nog waar ik zit, in de living, aan het bureau, achter de computer of moetje nu voor de computer zeggen?
of beter nog... ik ben 'ze' verloren: mijn papieren ik ben wel meer papieren kwijt. Ik vrees dat ik in bomen die voor het papier zorgenden dat ik al kwijt ben toch wel een deftig bos kwijt gespeeld ben. maar deze heb ik echt nodig!!!
Ik spreek dus momenteel zeer zwaar mijn geheugen aan om terug boven te halen wat er op mijn papieren stond raar maar waar... ik heb de papieren zelf helemaal voorbereid en met de hand geschreven en verder bewerkt maar het is erg moeilijk terug boven te halen wat er exact op stond.
Want het zoeken naar mijn papieren heb ik opgegeven. Ik heb overal gezocht. In al mijn tassen zakken, tassen, draagtassen, boekentassen... ik heb er wel wat om mijn papieren in kwijt te kunnen raken. Papier lijkt mij zoiets dat net als een muisje wel veel verstopplaatsen nodig heeft, vandaar de veelheid aan tassen in mijn bezit.
Op het werk en opeens was daar mijn 'in-bakje' zoveel leger. niet te schatten wat daarin terecht komt. jammer genoeg geen echte schatten.
Thuis op, in rond het bureel zelfs met hulp van Mr T die mijn gejammer om mijn papieren lichtelijk beu , of laten we zeggen grondig beu begon te worden.
Ik had zelfs een oproep gedaan via de sociale media maar niks, nope, nada ze zijn weg. ik verdenk heel wat dingen hier in huis van pootjes te hebben. want in spoken of geesten die de dingen verleggen geloof ik niet. dus maar net als in toy story maar dan met volwassenenspul krijgt alles hier snachts een leven en pootjes en die gaan soms op stap voor een paar dagen zonder een berichtje voor me achter te laten. Is er ook zo geen kleffe film met een museum?
Mijn hoofd tolt er een beetje van, van al dat denken en geheugen gebruiken. of zou dat van de fokkie zijn die ik toch wel wat meer drink als ik aan, achter op of voor de computer zit. Ik krijg snel kou van dat stilzitten en vandaar de fokkie.
Ach wat... ik ga wat verderworstelen met mijn geheugen hopelijk win ik
Iemand zei: 'zou je geen blog starten?' en dat bleef in mijn hoofd hangen. net een wolkje dat zweeft en niet weg wil en alles zo wat tegenhoudt. Zou ik? Zou ik niet? Heb ik wat te vertellen? Je kent het wel ... de onzekerheden van de mens.
Bij deze start ik, Hoewel start... ik weet eigenlijk niet echt wat vertellen vandaag. Ik ben mijn ei al kwijt via de sociale media. en hou ik het gewoon kort ja ja ook dat kan ik af en toe iets kort houden. Ik moet mijn vingers tokkelend op het toetstenbord dan wel in bedwang houden maar ik kan het zeer zeker. Ik hou me ook voor ... als ik de pret er af is mag ik er mee stoppen.
Ik weet in de verste verte das dus heeeeeel ver niet wat ik hier op de 'blog' ga gooien. Maar dat zien we wel en jullie ook als jullie het lezen. 'Er zal gezien worden'
Eigenlijk is het dat zo wat voor vandaag... de start en bij deze ook... hartelijk welkom! en onthou... het is op eigen risico dat je meeleest en al wat er door mijn hoofd spookt en draait. Soms is er orde maar veelal zoals in zoveel in mijn leven is er rommel, chaos en prettige gestoortheid.
