Het verhaal van 2 voor elkaar belangrijke mensen met een gezamenlijke droom...
12-03-2014
Dag 4: le Claon- Châlons-en-Champagne 79km
Wat een luxe hebben we toch met dat zalige weer. Ben al verbrand in mijn gezicht, chance dat we de zonnecrème de laatste minuut nog mee genomen hebben. Heeft al goed zijn dienst bewezen, alsook de poepekeszalf. Mooie rit vandaag, deze keer hebben we onze beentjes wat willen sparen. Het ging eigenlijk vrij vlot met zelfs wat wind in de rug. We zijn in Vienne le chateau gestopt voor een stempel en om inkopen te doen voor ons middagmaal. In l'épine ergens op een parking onze hongerige maagjes gevuld. Rond half 2 stonden we voor het Office du tourisme in Châlons-en-Champagne. Joepi, de eerste keer WIFI. Erg hé, hoe afhankelijk we van dat internet geworden zijn....Zouden we nog zonder kunnen? Jammer de 20 min. Free Wifi waren te rap voorbij. Plaatselijke Auberge de jeunesse...niet beschikbaar, 2e en3e poging voor een overnachting te versieren "tous complet"...dekke toch. Dan nr de acceuil vd Notre Dame église gegaan...ze hadden daar blijkbaar een lijst met gastgezinnen voor pelgrims ...uiteindelijk is het een B&B Hotel geworden(soort F1)... Gelukkig dichtbij decathlon want men fietske maakt verdachte geluiden waar men ventje niet echt raad mee weet. Morgen richting Troyes.
Vanmorgen aan de lauden bij de monniken v Orval deelgenomen. Wat een pracht van een klooster, echt de moeite. Na het ontbijt zijn we terug naar klooster gereden om een stempel te gaan halen. Ok, klaar voor een volgende rit richting Varennes en Argonne. Het begon alvast met een paar stevige klimmen. Geleidelijk aan veranderde het landschap en werden de klimmen eerder glooiende hellingen en daarna afdalingen(veel plezanter ) En nu met helm op hé...gisteren werden we terecht gewezen door een vlaamse coureur met de vraag "waarom we onze helm niet op hadden?" Groot gelijk had die man...levensgevaarlijk, gelukkig:-S was dit nog vroeg en onze 1ste serieuze afdaling vd vele die dag dus...Maar goed...het werd middag en we hadden nog niks v eten. Veel dorpjes gepasseerd maar een mens begint zich av te vragen waar zij in godsnaam hun voorraad halen? Die dorpjes zijn zo klein...geen bakker of superette of weet ik veel wat...
In Dun sur meuse tot groot jolijt een boulangerie. Joepie direct wat voorraad ingeslagen om bij een meer een klein beetje verder op te smullen. Nog een heel stukje te fietsen na het eten.Laatste loodjes zoals de andere dagen wogen weer zwaar. Nochtans langs mooi bos met veel oorlogsgeschiedenis gereden. Aangekomen bij chambre d`hotes , een oud madammeke, die amper de trap op kon. Maar super vriendelijk. Er was zelfs een kitchenetje in de badkamer of was het andersom . Maar toch wij terug fiets op 5 km verder naar winkeltje met uhmmm , toch wat we nodig hadden. Soepje , pasta , en dessert en niet vergeten flesje Wijn!!! En dan relaxen!
Dag 2 : 9 maart 2014/Abdij Leffe-Abdij Orval (100km)
Weer een dag vol verrassingen! En wat voor verrassingen...
We waren net opgewarmd en de 1ste klim was al ve hevig kaliber. Tjonge jonge, Geert klom tegen 4km/ u omhoog, je kan al raden dat ik effe moest afstappen:-S . Verder zaten er hellingen van 16% op ons te wachten. Puf puf en het ging maar langzaam vooruit. Amper 30km hadden we gedaan toen we ergens op een parking ve tankstation onze bokes met honing (vd abdij v Leffe mogen meenemen) opaten. Trots was ik op men ventje toen hij voor fietsenmaker moest spelen want jaja, de eerste lekke band is een feit... Ons Wendy had vooraan een duimspijker in de band en daar kan die absoluut niet tegen. Toch nemen we, als pelgrim, alles zoals het is dus...De reparatie gebeurde op een fantastische "Point de vue" en bovenal ih zonnetje, het had heel anders kunnen zijn. Tot slot sloten we de dag af met een zalig terraske en ne goeie Orval met uitzicht op deze Benedictijnenklooster! Bij "Chez Mme François" konden we onze krachten herwinnen met struisvogelfilet op het menu. Om 21u lagen we uitgeput in ons bed.
P.s. Foto's in bijlage lukt nu nog niet...hopelijk lukt dit later wel
Overvallen ons:
*Als je denkt hoe uniek 'ons project' is als koppel (bijna 16j getrouwd)
*Dat we deze kans krijgen dit mee te mogen maken
*dat onze 3 meisjes in de watten gelegd zullen worden
*te weten dat we deel uitmaken van een fantastische vriendenkring die telkens opnieuw het beste in onzelf naar boven brengen
*door dat duwtje in de rug uit onver wachte hoek....dankuwel Kristel & Wim
Sinds gisteren is de vasten begonnen...ieder vult dit in op z'n eigen manier...voor mezelf is het goed om stil te staan dat niet alles zo vanzelfsprekend genomen wordt en 'momenten van geluk' voor andere mensen schaars zijn.
Tijdens onze pelgrimage trachten we deze vastentijd intenser te beleven om de christelijke waarden meer voorrang te geven.
Overmorgen is het zover!!!!
Stilaan raakt alles ingepakt. Mueslirepen, havermout, gedroogde vruchten, notenmengeling, makreel in blik...noodrantsoen, zeg maar.
Hartverwarmend is het...mensen die je aanmoedigen!!! Dankjewel lieve collega's voor het vroegtijdig verjaardagscadeau met verzorgingsproducten op maat voor de vermoeide fietsers. Andere die nog extra voordragers ter beschikking stellen, de vele schouderklopjes en knuffels van vrienden. Ook bezorgdheid komt de kop opsteken bij sommigen...
Uitkijkend naar zaterdag...eindelijk is het zover!!!
Ondertussen staat de behangerstafel klaar in onze slaapkamer...neen, we gaan niet behangen maar het is de enige bruikbare tafel die we ter beschikking hebben om al ons gerief uit te stallen. Overzicht krijgen noemen ze dat. Onderverdelingen gemaakt: slaapkamer, badkamer, keuken, bureau, EHBO, garage, kleding....een handige tip om in te pakken.
Een terugblik op vorige week: even overviel me de vraag "Wendy, waar begin je aan"? V anuit Retie vertrokken met serieuze wind op kop, met momenten amper 12km/u..Daarbovenop nog beetje regen yess....en het ging maar langzaam vooruit. 1u en 3 kwartier heb ik erover gedaan om thuis te geraken...wat een speculaas als tussendoortje al kan doen, hé Nele!
Het is een voorsmaakje van wat ons te wachten staat want rij aan zo'n tempo met deze weersomstandigheden maar eens 100km/dag...
Echt eens benieuwd of dat gaat lukken....
We kijken er alvast naar uit...
Wat een ervaring voor het ganse gezin! Zoveel pelgrims tesamen die elk apart werden gezegend... We zijn echt blij dat Lenne, Rémi & Inez erbij waren en omgekeerd ook ! Onverwachts was Erika (goede vriendin uit Gent) met haar mama gekomen om ons te steunen. Alsook Willy en Mady waren van de partij. (ze staan mee op de foto hier bijgevoegd). Het was zo mooi, zo intens, zo pakkend, zo goed verzorgd door de vrijwilligers van het Compostelagenootschap. De thuisblijvers kregen een takkenbosje met de tekst: Bewaar dit symbool van onderlinge verbondenheid en kracht tijdens de tocht van uw partner. Herinner u de kracht van uw samenzijn. Moge uw band met elkaar zo stevig blijven als de kracht van dit takkenbosje! Voor de pelgrims: wij kregen ieder de pelgrimszegen door handoplegging, een gewijde St. Jacobsschelp (symboliek: deze helft van de schelp is nog zonder inhoud, doorheen de Camino komt die er geleidelijk aan in en wordt deze afgesloten bij aankomst in Santiago) en een pelgrimsdagboekje voor onderweg...We zullen er dankbaar gebruik van maken. Als jullie dachten dat wij de enigen zouden zijn die dit jaar vertrekken op pelgrimstocht, dan heb je het mis...Er waren maar liefst 189 pelgrims vandaag aanwezig! We tellen af...
Vanmorgen aan de lauden bij de monniken v Orval deelgenomen. Wat een pracht van een klooster, echt de moeite. Na het ontbijt zijn we terug naar klooster gereden om een stempel te gaan halen. Ok, klaar voor een volgende rit richting Varennes en Argonne. Het begon alvast met een paar stevige klimmen. Geleidelijk aan veranderde het landschap en werden de klimmen eerder glooiende hellingen en daarna afdalingen(veel plezanter
) En nu met helm op hé...gisteren werden we terecht gewezen door een vlaamse coureur met de vraag "waarom we onze helm niet op hadden?" Groot gelijk had die man...levensgevaarlijk, gelukkig:-S was dit nog vroeg en onze 1ste serieuze afdaling vd vele die dag dus...Maar goed...het werd middag en we hadden nog niks v eten. Veel dorpjes gepasseerd maar een mens begint zich av te vragen waar zij in godsnaam hun voorraad halen? Die dorpjes zijn zo klein...geen bakker of superette of weet ik veel wat...
! Onverwachts was Erika (goede vriendin uit Gent) met haar mama gekomen om ons te steunen. Alsook Willy en Mady waren van de partij. (ze staan mee op de foto hier bijgevoegd). Het was zo mooi, zo intens, zo pakkend, zo goed verzorgd door de vrijwilligers van het Compostelagenootschap. De thuisblijvers kregen een takkenbosje met de tekst: Bewaar dit symbool van onderlinge verbondenheid en kracht tijdens de tocht van uw partner. Herinner u de kracht van uw samenzijn. Moge uw band met elkaar zo stevig blijven als de kracht van dit takkenbosje! Voor de pelgrims: wij kregen ieder de pelgrimszegen door handoplegging, een gewijde St. Jacobsschelp (symboliek: deze helft van de schelp is nog zonder inhoud, doorheen de Camino komt die er geleidelijk aan in en wordt deze afgesloten bij aankomst in Santiago) en een pelgrimsdagboekje voor onderweg...We zullen er dankbaar gebruik van maken. Als jullie dachten dat wij de enigen zouden zijn die dit jaar vertrekken op pelgrimstocht, dan heb je het mis...Er waren maar liefst 189 pelgrims vandaag aanwezig! We tellen af...
