Overvallen ons:
*Als je denkt hoe uniek 'ons project' is als koppel (bijna 16j getrouwd)
*Dat we deze kans krijgen dit mee te mogen maken
*dat onze 3 meisjes in de watten gelegd zullen worden
*te weten dat we deel uitmaken van een fantastische vriendenkring die telkens opnieuw het beste in onzelf naar boven brengen
*door dat duwtje in de rug uit onver wachte hoek....dankuwel Kristel & Wim
Sinds gisteren is de vasten begonnen...ieder vult dit in op z'n eigen manier...voor mezelf is het goed om stil te staan dat niet alles zo vanzelfsprekend genomen wordt en 'momenten van geluk' voor andere mensen schaars zijn.
Tijdens onze pelgrimage trachten we deze vastentijd intenser te beleven om de christelijke waarden meer voorrang te geven.
Overmorgen is het zover!!!!
Stilaan raakt alles ingepakt. Mueslirepen, havermout, gedroogde vruchten, notenmengeling, makreel in blik...noodrantsoen, zeg maar.
Hartverwarmend is het...mensen die je aanmoedigen!!! Dankjewel lieve collega's voor het vroegtijdig verjaardagscadeau met verzorgingsproducten op maat voor de vermoeide fietsers. Andere die nog extra voordragers ter beschikking stellen, de vele schouderklopjes en knuffels van vrienden. Ook bezorgdheid komt de kop opsteken bij sommigen...
Uitkijkend naar zaterdag...eindelijk is het zover!!!
Ondertussen staat de behangerstafel klaar in onze slaapkamer...neen, we gaan niet behangen maar het is de enige bruikbare tafel die we ter beschikking hebben om al ons gerief uit te stallen. Overzicht krijgen noemen ze dat. Onderverdelingen gemaakt: slaapkamer, badkamer, keuken, bureau, EHBO, garage, kleding....een handige tip om in te pakken.
Een terugblik op vorige week: even overviel me de vraag "Wendy, waar begin je aan"? V anuit Retie vertrokken met serieuze wind op kop, met momenten amper 12km/u..Daarbovenop nog beetje regen yess....en het ging maar langzaam vooruit. 1u en 3 kwartier heb ik erover gedaan om thuis te geraken...wat een speculaas als tussendoortje al kan doen, hé Nele!
Het is een voorsmaakje van wat ons te wachten staat want rij aan zo'n tempo met deze weersomstandigheden maar eens 100km/dag...
Echt eens benieuwd of dat gaat lukken....
We kijken er alvast naar uit...
Wat een ervaring voor het ganse gezin! Zoveel pelgrims tesamen die elk apart werden gezegend... We zijn echt blij dat Lenne, Rémi & Inez erbij waren en omgekeerd ook ! Onverwachts was Erika (goede vriendin uit Gent) met haar mama gekomen om ons te steunen. Alsook Willy en Mady waren van de partij. (ze staan mee op de foto hier bijgevoegd). Het was zo mooi, zo intens, zo pakkend, zo goed verzorgd door de vrijwilligers van het Compostelagenootschap. De thuisblijvers kregen een takkenbosje met de tekst: Bewaar dit symbool van onderlinge verbondenheid en kracht tijdens de tocht van uw partner. Herinner u de kracht van uw samenzijn. Moge uw band met elkaar zo stevig blijven als de kracht van dit takkenbosje! Voor de pelgrims: wij kregen ieder de pelgrimszegen door handoplegging, een gewijde St. Jacobsschelp (symboliek: deze helft van de schelp is nog zonder inhoud, doorheen de Camino komt die er geleidelijk aan in en wordt deze afgesloten bij aankomst in Santiago) en een pelgrimsdagboekje voor onderweg...We zullen er dankbaar gebruik van maken. Als jullie dachten dat wij de enigen zouden zijn die dit jaar vertrekken op pelgrimstocht, dan heb je het mis...Er waren maar liefst 189 pelgrims vandaag aanwezig! We tellen af...
Vrijdag 24 Januari 2014
Vandaag toch maar eens een proefritje naar Brasschaat gedaan. Oppassen Wendy voor rijmplekken!!! Dekke toch...
We hadden er 114 kmtjes opzitten als we iets na 17u thuiskwamen.
Rustig tempo dat goed te doen was.
De benen waren goed
Even tussenstop bij de paters van Westmalle .
Nee, niet om trappist te drinken wel om naar de viering te gaan.
Eventjes halt gehouden aan de stand vh Vlaams genootschap van Santiago de Compostela...Wim en Ria opnieuw gezien en een praatje gemaakt met hen. Ria herkende ons nog van vorig jaar. Wim vertrekt 7/3/2014 de laatste 200km te voet naar Santiago! Succes!
Onze geloofsbrieven en stempelboekjes zijn vandaag aangekomen.
Deze hebben we nodig om als pelgrim (h)erkent te worden.
De brief is om in refugios te mogen verblijven.
Het stempelboekje kan worden afgestempeld in de dorpen waar je doorkomt. Als je in Santiago aankomt om uw "Compostela" (diploma dat bevestigd dat je een bepaald gedeelte vd Camino hebt afgelegd om godsdienstige redenen) te gaan halen wordt dit als bewijs gezien waar je overal bent geweest.
Na Wauters vs Waes gezien te hebben (fietstocht v Bordeaux nr Parijs) begint het bij Geert & mezelf toch wel erg te kriebelen. Deze Compostela tegel hopen we na goede afloop ook te krijgen!
..... om meer ruimte te scheppen in het leven van elke dag stil te staan bij datgene wat we samen reeds verwezenlijkte tesamen bezinnend op weg gaan met Hem waar we 15 jaar geleden, toen we trouwden, bewust voor kozen samen grenzen te verleggen en daar mogelijk sterker uitkomen unieke kans om te herbronnen stapje voor stapje of beter trapje voor trapje jouw eigen weg vinden in het onbekende een ongelooflijke levenservaring die je als koppel innerlijk rijker maakt ..... om onze 3 schatten van dochters de kans te geven om nog een stukje "zelfstandiger" te worden zonder mama & papa maar wel met de goede zorgen van moeke & vake Tongerlo, moeke Dessel en de toekomstige weekendoppassers van dienst Nele & Christophe, Gitte, Charlotte.
'n Warm & oprechte dank aan Pol de schelpensnijder voor de 2 mooie houten St. Jacobsschelpen. Zelfs met de 1ste letter van onze naam erin. We zullen ze zeker aanhangen & koesteren op onze toekomstige pelgrimstocht! En voor jullie bidden!
Vandaag nog eens wat foto's geplaatst. En een aftelling naar D-day. Het nadert!!!! Volgend weekend gingen we normaal 2 dagen fietsen, het zal er maar 1 worden . Vake moet geopereerd worden aan de knie ,dus zullen we een handje moeten toesteken. Maar geen paniek er komen nog kansen genoeg om onze grote rit voor te bereiden. Foto Fietstocht naar Luxemburg in Mei dit jaar.
Ondertussen zijn we al meer dan een week terug van Lourdes... In eerste instantie was het om "een grote droom" te vervullen van men schoonouders... Voor ons werd het immers net dat ietsje méér.