Op 1 december 2011 is Sandra Buelens overleden na een hevige, moedige en intense strijd. Tijdens haar laatste uren was ze warm omringd door Chris en Ingrid.
"Life is not about waiting the storm to pass But about dancing in the rain"
omwille van diverse redenen: - tja, in feite deel ik hier superprivé dingen, als het niet goed gaat, is het niet zo evident je angsten, twijfels, verwarring te willen delen en dat dan nog met... ja, wie zoal leest deze blog trouwens ? Delen van privédingen met nobele onbekenden dus... --> zowel mensen die me lief zijn, als onbekenden, kennissen die het lezen uit sensatiezucht ? 'k zal er maar van uitgaan dat de grote meerderheid mensen zijn die me het goed met me menen en me kennen. Diegenen die de blog openen vanuit een andere drijfveer, nodig ik nu uit om in eigen boezem te kijken en de blog te sluiten. Dank voor deze vorm van respect.
-----------
En ja, wat wil ik schrijven ? Technische info over behandeling ? Emoties ? Levensfilosofieën ? Allerlei terugblikken op eigen leven ? Heb in mn leven heel wat geschreven, schrijven als uitlaatklep en ordening van ideeën, gevoelens, verlangens, zowel pijn als vreugde neerpennen
Van 5 tot 11 nov voelde ik in mn lijf gewoonweg de snelle veranderingen in 2e borst en lever. doktersbeeld van steeds slaperiger worden en mogelijks in coma kunnen vallen, duikt weer op.
Wou graag nog fuiven op 11 nov in L'istWaar, maar voelde me te belabberd... Op 12 nov, m'n verjaardag, nog heel wat mensen langs geweest, fijne wandeling gemaakt, omringd met warme mensen in Vrijbroekpark.
Toch nog een nieuwe chemo gestart op 14 nov, en ook info van begrafenisondernemer ingewonnen.
Euthanasiedag komt dichter. Maar dan weer overmand door emotioneelpractische beslommeringen: verlangen dingen uit te delen aan mensen die er wat mee kunnen, zo leef ik materieel nog een beetje verder.... Euthanasievraag uitgesteld.
Op 21 nov nog es chemobaxter gekregen, ook al scoorden leverwaarden almaar slechter tov vorige week.. Dokter zou pas kunnen zien bij bloedname 14 dagen later, of chemo iets doet.
symptoommedicatie tegen maaglast, en tegen leverzwelling helpt.
/ hmmm.... bovenstaande beschrijving klinkt zo ijskoud technisch... terwijl gevoelens ook net een grote rol speelden /
En dan gaat dat soms over heel wat anders, over essentiële wensen, over wat ik nog belangrijk vind op het eind van mn leven ? over wat ik in mijn leven steeds belangrijk vond, en welke aspecten ik heb kunnen ontplooiien, en welke niet ? Over.... voel me hier op de blog toch te 'bloot' om zomaar mn diepste zieleroerselen te delen...
Normaliter is het zo dat nabestaanden je begrafenis regelen. In mijn geval leek het me best zelf te doen... Het is wel zo dat ik het compleet moeilijk vind om me erop te concentreren...
Het is zoveel makkelijker om me in de zon op een mooi Klara-deuntje te concentreren... En er zijn ook nog steeds zoveel levensdingen die aan me trekken,
