ik moet zeggen, ik ging er met gemengde gevoelens heen, en ik vermoed dat ik niet de enige was
Simpel was het niet
Een geolied organiserend team en ik die ernaar keek en erbij stond en ik die effe tilt sloeg...
Gasten die toestromen: al die kameraden, sommige zag ik jaren niet, en ineens zijn ze er, om me een hart onder de riem te steken, soms komend uit de andere hoek van België, of zelfs van Nederland... woow wat zegt een mens dan...
en de 'hoe stel ik mn leven tentoon-stress' die door mn lijf raasde, en het me niet lang kunnen concentreren op 1 persoon niet evident, maar.....
Mensen: dank dank dank
dank dat jullie er waren !!
* Dit vond ik de max: kring-verbondenheids-ritueel: die heerlijke, grote groep kriskras liggende mensen, telkens hoofd op buik, met die aangenaam vergezellende stemmenklanken; en die liggers: goh, wat een glimlachende blikken: verbondenheid !
YES !! dat was genieten !!
* En voorts heb ik van velen gehoord dat het eten 'delicieus' was, fijn
* merci trouwens voor al die brieven die ik op het moment zelf nogal onbewogen aanpakte, en al die zorgvuldig uitgekozen kadootjes die ik evenmin die avond uitpakte (met, eerlijk gezegd, in mn achterhoofd het gevoel van : 'shit, ze geven een kado, nog meer 'rommel' in huis, terwijl ik toch juist mn woonst leegmaken moet/wil, want ja, ik ga misschien binnenkort dood als de behandeling niet zou aanslaan....) Toen ik gisteren mn auto uitlaadde, stond ik wel even versteld van de lading En was ik ontroerd door de weloverwogen kadootjes die ik ontving
* Wat de 'tentoonstelling' betreft:
tja, helaas liep ik daar als een stressy kieken zonder kop omdat ik op de valreep besloten had vanalle foto's van me te tonen, maar ik kreeg met al die bakken foto's en die tafels die niet stonden zoals ik wou, mn levensloopschets helemaal niet georganiseerd.... En evenmin evident om ook weer te geven welke breekpunten mn leven letterlijk braken... al had ik het wel heel verhelderend gevonden om effe visueel te schetsen wat en hoe,
Want eerlijk gezegd, mn leven was heel wat anders dan enkel wat reisjes begeleiden. want sinds '84 schoot enkel mn ma over, en nav haar ziekteproces van '91- '92-, en de desastreuze gevolgen daarvan op mijn emotionele leven ging ik sinds '92 zonder enig familiecontact verder dat was verscheurend en vereenzamend...
Gelukkig kon ik gedurende 6 jaar erg genieten van een aangename schoonfamilie
Maar het ontbreken van eigen familienietwerk heeft de afgelopen 10 jaren een grote impact gehad op mijn verwachtingen naar collega's en werkplekken, (ik ging er onbewust van uit dat je met collega's een warme collegiale haast familiale band zou mogen verwachten, ter compensatie van wat ik miste) waardoor ik op diverse werkplekken ook nog es het deksel op mn neus kreeg
Ondertss zie ik mn ma af en toe weer
Foto's dus; tja, ze zouden een mens een aantal weken de tijd moeten geven om z'n leven es op een rijtje te zetten... (Kan nog komen voor volgend feestje;-) Heb nu, 2 dagen na het feest - tja, beter laat dan nooit - vanalle foto's van leuke momenten teruggevonden, met een stralend lachende Sandra
Eckart Tolle kan zeggen wat ie wil, de kracht ligt zeker niet enkel in het nu !! Want: * Goeie herinneringen zijn er om te koesteren * En levensdoelen en zaken die energie geven voor de toekomst eveneens
Awel, weg depressieve eenzaamheid, welkom haalbare doelen en verbondenheid: ik ga me terug op het Letsen storten En heb een afspraakje voor massage volgende week Uitgezaaide kanker bekijken als een 'verplicht thuis'-vakantie waarin je nieuwe horizonten vindt ? Moet kunnen.....
Heb trouwens ook wel zin om es te gaan kijken naar Damanhur woonproject te Italië ( zie artikel in tijdschrift Happiness) wie is nieuwsgierig en wil er ook heen rijden om het samen met me te ontdekken ? www.damanhur.nl
* en ipv louter mn woonst te ontvluchten wanneer de muren hier op me afkomen, plan ik nu.... om een muur een blits kleurtje te geven !!! Diagnose 'aantal maanden zonder chemo, evt aantal jaren met'... awel : tijd om de muur te herschilderen !!
En nu als de wiederweerga mijn bedje in !!! Verdekke toch, door dat middagdutje, en die fijne gezamelijke heenrit naar massageman, en inspirerend boekske, weer teveel energie ;-)
