We worden pas om 6.00 uur wakker! Het
gaat steeds beter... We ontbijten rustig en wandelen dan nog
naar een waterval.
De meiden moeten natuurlijk weer over
stenen naar de andere kant van de rirvier lopen. En natuurlijk missen
ze een paar stenen. Als ze over een ander rijtje stenen terug willen
lopen, valt Janneke weer bijna. Ach, zegt ze ik heb toch al natte
voeten. En vervolgens zet ze een stap in kniehoog water. Het was
iets dieper dan ze dacht.
We vertrekken richting Tofino. En dit
keer rijden we, met Ursula als bijrijder er zo naar toe.
Onderweg kopen we nog de ontbrekende
spullen bij een supermarkt, een paar flessen wijn en bier bij een
Liquire store en lunchen we bij KFC.
Halverwege wandelen we in het regenwoud
op zoek naar 800 jaar oude bomen en lopen in een rivierbedding.
Rond 17.30 uur komen we aan op de
camping. Janneke maakt het avondeten klaar en gaat daarna met Ursula
in de hot tub. Marc is verkouden en wil gaan zweten in de sauna, maar
als Janneke en Ursula bij hem willen gaan zitten, zien ze dat de
sauna nog helemaal niet aan staat.
Op de walvisdag maakt de wekker ons
wakker. We hebben het te pakken. Eindelijk zijn we aan de andere tijd
gewend.
Om 9.00 uur worden we in de haven
verwacht. Om 10.00 uur gaan we op zoek naar de walvissen. De grijze
walvis is hier de meest voorkomende. Zo'n 20.000 walvissen van
allerlei soorten vertrekken elk jaar van Californië naar Alaska. Bij
Vancouver Islands verblijven er veel omdat daar veel eten beschikbaar
is. We zien uiteindelijk twee keer een walvis, wel best ver weg. maar
toch. We zien ook zeehonden en zeeotters en als we bijna bij de haven
zijn, zien we nog een zeearend.
Na de zeetocht zetten we de camper op
een parkeerplaats, eten wat en lopen dan door het regenwoud naar het
strand. Heerlijk, bijna niemand te zien. Even lekker liggen. De
meiden en Marc gaan op onderzoek uit op een eilandje en ik lees
lekker de Libelle. Ik vind het heerlijk om ze zo bezig te zien, de
jutters.
Om 5.00 's morgens worden we weer met
honger wakker. Wel handig zo vroeg wakker dan hoeven we de wekker
niet te zetten. Ik heb op zich goed geslapen, alhoewel de camper me
wel heeft bezig gehouden. Zouden we op tijd kunnen bellen, zijn we
niet te laat, komen we op tijd bij de camper en komen we op tijd bij
de boot die al gereserveerd is?
Om 7.00 uur gaan we ontbijten.
Klokslag 8.30 uur bel ik nog eens met
het verhuurbedrijf. Er wordt opgenomen. Ik wordt doorgeschakeld en
spreek een tijd af. Pfff, om 10.15 uur worden we opgehaald.
Lijkt het allemaal toch nog te lukken. We gaan nog even onze naam achterlaten
op een schutting en proberen te pinnen. De naam lukt, het pinnen
niet.
Als we het hotel weer binnen willen
gaan, denkt Janneke daar een aap in de klimop te zien. Oh nee, het
is een poes. Maar als we goed kijken, zien we dat het een wasbeer
is. Gewoon in de stad, bij de gevel van een hotel. Onze eerste 'beer'.
We betalen het hotel en laten Vancouver
achter ons.
Er staan denk ik zo'n 30 campers bij
het verhuurbedrijf en er zijn zelfs al lege plekken...
Ons huis voor de komende weken wordt
ons gewezen. We maken de deur open en staan versteld van de geweldige
inrichting. Ik weet eigenlijk niet wat ik verwachtte, maar zo ruim en
luxe in elk geval niet.We krijgen uitgelegd hoe alles werkt en
gaan dan naar binnen om het contract te tekenen. We krijgen wat
plattegronden mee en een brochure van de camper (in het Nederlands!). De koffers en tassen pakken we nog niet
uit. We rijden meteen aan, dan hebben we nog ruim de tijd om bij de
ferrie te komen.
De baliemedewerkster van het
verhuurbedrijf legde ons nog uit hoe te rijden, toch lukt het ons om
een afslag te missen. Niets aan de hand, we hebben tijd genoeg en via
deze weg kon je er ook komen. Als we weer op de juiste weg zitten,
zegt Marc ineens oh kijk, water. Ja, maar aan de verkeerde
kant van de weg, antwoord ik. We keren weer. We moeten nu echt wel
opschieten om op tijd bij de boot te zijn.
Het lukt. Het is een mooie tocht van 1,5 uur.
Op Vancouver Island aangekomen rijden
we richting Victoria, hoofdstad van British Columbia.
Voordat we de stad inrijden, gaan we
naar een supermarkt en kopen daar voor ruim 200 dollar alle benodigde
spullen. We ruilen een fles melk (4 liter!) om omdat de meiden die in
de camper meteen kapot laten vallen. De eerste vuile was is een feit.
In Victoria zoeken we een parkeerplaats
en lopen we het centrum in. Mooie stad. Helaas is het museum, wat ik
graag wilde zien al dicht.
We lopen wat rond en besluiten om naar
de camping te rijden en daar iets simpels klaar te maken om te eten.Weer rijden we verkeerd. Maar het wat
oudere Canadese stel wat aan het wandelen is, legt de weg supergoed
uit en we rijden er zo naar toe. Zo'n aardige mensen hier in Canada.
De camping is midden in een natuurpark.
Met weinig voorzieningen, wc's zoals bij ons dixies en douches.We stoken een vuurtje, roosteren daarop
wat brood en eten verder een salade met kruidenboter.
De vlucht is prima verlopen. Tijdens de vlucht konden we zo veel als we wilden films en series kijken. Tegenwoordig blijkt iedere stoel in het vliegtuig een eigen scherm te hebben. Je kunt dus zelf bepalen welke film je kijkt of welk spelletje je wilt spelen. Handig. Er waren zelfs enkele film Nederlands ondertiteld.
Zonder vertraging en rare
dingen komen we om 13.10 uur aan in Vancouver. Bij de douane vraagt
Janneke of ze een stempel in haar paspoort krijgt. Nou, dat zullen
we nog wel zien, zegt de leuke, blonde officer. Want hij heeft de
paspoorten nog niet eens in handen.
Natuurlijk krijgen we de stempels en
hij wenst ons een fijne vakantie.
Als we bij de aankomsthal aankomen,
staan daar rijen mensen te wachten op hun familie of vrienden. Ik
krijg het gevoel alsof ik net met een medaille van de Olympische
Spelen terugkom en krijg de neiging om te gaan joelen en klappen.
Maar als ik daarmee begin, houdt Ursula me tegen. Mam, doe
normaal.
Dan maar even geld pinnen en met de
taxi naar het hotel.
Door de aardige Indiase taxichauffeur
worden we bij hotel Sylvia afgezet. Kamer 411 is voor twee nachten
van ons. We zijn er! Aan de andere kant van de wereld in Vancouver.
Het is 15.20 uur.
Na heel even gelegen te hebben, staan
we op en gaan op zoek naar eten. We moeten zo snel mogelijk aan de
nieuwe tijden wennen. Dus rond 5 uur lopen we via de boulevard en het
strand Danmar street in met veel eettentjes en drinkgelegenheden. Na
een paar keer op en neer gelopen te zijn omdat we het niet voor
iedereen goed kunnen doen, belanden we bij... jawel Burger King.
Hhmm, net zo lekker als in Nederland. Terug in het hotel kleden
Janneke en Ursula zich om, want ze willen toch echt nu al even in de
zee zwemmen.
Om 18.00 uur bedenk ik me ineens dat ik
de verhuurder van de camper had moeten bellen om een tijd af te
spreken, wanneer ze ons woensdag op komen halen. Het bedrijf is
gesloten dus moet ik dat morgen maar proberen.
Rond 20.00 uur gaan we slapen. We zijn,
na zo'n 24 uren op de been te zijn geweest doodmoe.
En wat denk je... om 4.00 uur 's nachts
worden we met honger wakker. Ik kan echt niet meer slapen mama,
zegt Janneke. We houden het tot 7.00 uur uit met 'mens erger je niet'
maar staan dan op om te gaan ontbijten. Na het ontbijt krijgen we de
rekening waarop we de tip en het totaal bedrag moeten vermelden?! Wat
is hier normaal om als tip te geven? Geen idee. We geven op een
rekening van ongeveer 52 dollar, 3 dollar fooi.
Om 8.30 uur bel ik het
camperverhuurbedrijf maar ik krijg een bandje. Er is op dit moment
niemand aanwezig, maar uw telefoontje is belangrijk. Spreek een
bericht in of bel later terug.
We zijn klaar om Vancouver te
verkennen. We lopen Danmar street weer in richting de fietsverhuurder
die ik al in Nederland had uitgekozen, omdat die de goedkoopste
dichtstbijzijnde was. We hopen dat die open is, want in verband met
Canada day zijn er veel bedrijven en winkels gesloten.
Om 9.00 uur bel ik nog een keer het
verhuurbedrijf.
Als we voor een andere fietsverhuurder
staan realiseer ik me dat we te ver zijn doorgelopen. Teruglopen,
daar heb ik eigenlijk geen zin in en we proberen iets te regelen met
de fietsverhuurder waar we voor staan. Hij geeft ons 10% korting op
de twee tandems, helmen en slot is inbegrepen.
We doen het. En in plaats van te lopen
naar 'down town' gaan we er op de tandems naar toe. Heerlijk, het
weer is super met een lekker zeewindje. Het is nog niet druk, maar we
zien wel al behoorlijk wat mensen in de weer met het opbouwen van hun
standje of werkplek voor 'Canada day'. Bij het begin van 'Gastown'
zetten we de fietsen neer en lopen de wijk in. Wat een leuke straat.
Leuke (souvenier) winkeltjes en... de 'Stoomklok'.
Dat is wat ik per se wilde zien, down town Vancouver.
We kopen nog wat broodjes en drinken,
zodat we in Stanleypark kunnen picknicken en lopen dan terug naar de
fietsen.
Het is inmiddels al heel druk geworden
bij Harbour Centre en kunnen moeilijk met de twee tandems door al de
bezoekers komen.
Bij het Stanleypark is een
eenrichtingfietspad, dat is handig. We fietsen naar de totempalen en
leggen daarna de fietsen in het gras en eten onze broodjes op.
Halverwege de route om het park heen, gaan de meiden bij een strandje
zwemmen. Het is heet, maar met het zeewindje is het goed uit te
houden. Ik bel nog een keer het verhuurbedrijf en spreek het
bandje in.
Verderop fietsen we het park in en gaan
wat drinken. Aan de aardige ober, die oorspronkelijk uit Australië
komt vraag ik waarom de belastingen apart vermeld staan op de
rekening en wat is normaal om als tip te geven. Hij zegt dat 15% een
gemiddelde tip is! 15% dat is toch wel veel voor Nederlandse
begrippen. En in plaats van 3 dollar fooi te geven had dat eigenlijk
zo'n 7 dollar moeten zijn...
's Avonds eten we in het hotel en geven
we een wat ruimere tip.
