Zonder vertraging en rare dingen komen we om 13.10 uur aan in Vancouver. Bij de douane vraagt Janneke of ze een stempel in haar paspoort krijgt. “Nou, dat zullen we nog wel zien”, zegt de leuke, blonde officer. Want hij heeft de paspoorten nog niet eens in handen.

Als we bij de aankomsthal aankomen, staan daar rijen mensen te wachten op hun familie of vrienden. Ik krijg het gevoel alsof ik net met een medaille van de Olympische Spelen terugkom en krijg de neiging om te gaan joelen en klappen. Maar als ik daarmee begin, houdt Ursula me tegen. “Mam, doe normaal”.

Door de aardige Indiase taxichauffeur worden we bij hotel Sylvia afgezet. Kamer 411 is voor twee nachten van ons. We zijn er! Aan de andere kant van de wereld in Vancouver. Het is 15.20 uur.

Na heel even gelegen te hebben, staan we op en gaan op zoek naar eten. We moeten zo snel mogelijk aan de nieuwe tijden wennen. Dus rond 5 uur lopen we via de boulevard en het strand Danmar street in met veel eettentjes en drinkgelegenheden. Na een paar keer op en neer gelopen te zijn omdat we het niet voor iedereen goed kunnen doen, belanden we bij... jawel Burger King. Hhmm, net zo lekker als in Nederland. Terug in het hotel kleden Janneke en Ursula zich om, want ze willen toch echt nu al even in de zee zwemmen.

Om 18.00 uur bedenk ik me ineens dat ik de verhuurder van de camper had moeten bellen om een tijd af te spreken, wanneer ze ons woensdag op komen halen. Het bedrijf is gesloten dus moet ik dat morgen maar proberen.

Rond 20.00 uur gaan we slapen. We zijn, na zo'n 24 uren op de been te zijn geweest doodmoe.

En wat denk je... om 4.00 uur 's nachts worden we met honger wakker. “Ik kan echt niet meer slapen mama”, zegt Janneke. We houden het tot 7.00 uur uit met 'mens erger je niet' maar staan dan op om te gaan ontbijten. Na het ontbijt krijgen we de rekening waarop we de tip en het totaal bedrag moeten vermelden?! Wat is hier normaal om als tip te geven? Geen idee. We geven op een rekening van ongeveer 52 dollar, 3 dollar fooi.

Om 8.30 uur bel ik het camperverhuurbedrijf maar ik krijg een bandje. “Er is op dit moment niemand aanwezig, maar uw telefoontje is belangrijk. Spreek een bericht in of bel later terug”.

We zijn klaar om Vancouver te verkennen. We lopen Danmar street weer in richting de fietsverhuurder die ik al in Nederland had uitgekozen, omdat die de goedkoopste dichtstbijzijnde was. We hopen dat die open is, want in verband met Canada day zijn er veel bedrijven en winkels gesloten.

Om 9.00 uur bel ik nog een keer het verhuurbedrijf.

Als we voor een andere fietsverhuurder staan realiseer ik me dat we te ver zijn doorgelopen. Teruglopen, daar heb ik eigenlijk geen zin in en we proberen iets te regelen met de fietsverhuurder waar we voor staan. Hij geeft ons 10% korting op de twee tandems, helmen en slot is inbegrepen.

We doen het. En in plaats van te lopen naar 'down town' gaan we er op de tandems naar toe. Heerlijk, het weer is super met een lekker zeewindje. Het is nog niet druk, maar we zien wel al behoorlijk wat mensen in de weer met het opbouwen van hun standje of werkplek voor 'Canada day'. Bij het begin van 'Gastown' zetten we de fietsen neer en lopen de wijk in. Wat een leuke straat. Leuke (souvenier) winkeltjes en... de 'Stoomklok'. Dat is wat ik per se wilde zien, down town Vancouver.

We kopen nog wat broodjes en drinken, zodat we in Stanleypark kunnen picknicken en lopen dan terug naar de fietsen.

Het is inmiddels al heel druk geworden bij Harbour Centre en kunnen moeilijk met de twee tandems door al de bezoekers komen.

Bij het Stanleypark is een eenrichtingfietspad, dat is handig. We fietsen naar de totempalen en leggen daarna de fietsen in het gras en eten onze broodjes op. Halverwege de route om het park heen, gaan de meiden bij een strandje zwemmen. Het is heet, maar met het zeewindje is het goed uit te houden. Ik bel nog een keer het verhuurbedrijf en spreek het bandje in.

Verderop fietsen we het park in en gaan wat drinken. Aan de aardige ober, die oorspronkelijk uit Australië komt vraag ik waarom de belastingen apart vermeld staan op de rekening en wat is normaal om als tip te geven. Hij zegt dat 15% een gemiddelde tip is! 15% dat is toch wel veel voor Nederlandse begrippen. En in plaats van 3 dollar fooi te geven had dat eigenlijk zo'n 7 dollar moeten zijn...

's Avonds eten we in het hotel en geven we een wat ruimere tip.