Vandaag deed ik (Christof) alleen mee in Moerbeke. Matthias heeft beslist om zich meer toe te spitsen op de winterse strandraces en zal daardoor enkele XC wedstrijden laten vallen.
Het parcours werd op voorhand bestempeld als vlak en veel draaien en keren. Twee van mijn zwakke punten aangezien ik het van mijn klim en daalvermogen moet hebben.
Ik nam de start op de 3 of 4e van laatste rij en maakte in de start al een plaats of 4 goed. Na de eerste ronde bleef ik hangen na een trage voorganger die weigerde plaats te ruimen waardoor ik tot viermaal toe een inhaalmanoeuvre moest doen vooraleer hem achter me te kunnen laten, ik kon dan eindelijk in mijn tempo komen en stelselmatig renners oprapen maar door de halve ronde achter onze trage vriend en de beperkte inhaalmogelijkheden op dit parcours moest ik telkenmale grote gaten toerijden waardoor er niet meer inzat dan een 22e plaats op 39 finishers (+-55 deelnemers).
Al bij al ben ik wel tevreden over de wedstrijd. Met een iets vlottere racestart val ik misschien niet in de prijzen (top 15) maar het was sowieso een goeie training en we hebben niettemin vandaag al weer een stap voorwaarts gezet.
Op naar de Belgacom GP in Averbode, donderdag aanstaande. Matthias is er bij deze ook weer van de partij, er wacht ons beiden weer een overwegend vlak (cyclocross-)parcours maar we laten ons niet kennen.
Wekelijks worden wij, en vele anderen, geconfronteerd met gigantische snelheden op onze fiets. Niet nadenkend, maar zoevend over de weg of in ons geval, vaker onverharde paadjes, die vol liggen met gruis en takken. Dagelijks doen duizenden wielerfanaten hun ritje met de koersfiets of mountainbike en genieten van de wonderen van de natuur en de vrijheid die we beleven op onze fiets. Het afzien tegen onze grenzen en het eindeloos staren in de diepte voor we weer eens onze technische grens en durf zullen verleggen. Puur genieten... Wouter dacht daar net hetzelfde over, hij genoot van zijn sport en hobby, die zijn beroep werd. Het is weinigen gegeven, maar hij kon er van proeven om met de fiets te rijden op het hoogste niveau en ook daar enkele zeer grote wedstrijden te winnen. Volgens velen was het een voorbeeld als vriend en sportman, maar gisteren eindigde zijn reis doorheen de wielerwereld op een tragische val tijdens de afdaling van een col in de giro d'italia. Wouter haperde met z'n pedaal aan een steen langs de weg en kwam daarna ten val. Het heeft de Belgische (en buitenlandse) wielerwereld met verstomming geslagen, maar vooral zijn familie, vrienden en bovenal zijn vriendin, die zwanger was van hun eerste kindje, die in september zal geboren worden. Wij wensen via deze weg ons medeleven te betuigen aan alle mensen die Wouter nauw aan het hart liggen. Rust in Vrede, Wouter.
Op het provinciaal kampioenschap van Antwerpen stond ook het salsa mtb team aan de start. Er werd ook een algemene uitslag opgemaakt, dus iedereen van buiten 't zogenaamde "stad" kon deelnemen.
Gisteren waren de kinderen en liefhebbers aan de beurt en vandaag startten ze met de masters, waar onze Belgisch kampioen Nico Berckmans al tegen de vlakte ging tijdens de opwarming en zijn schouder brak, net als Nicolas Vermeulen (Belgisch cross country marathon kampioen) die in de namiddag ook nader kennismaakte met de grond en daardoor zijn enkel brak. Het parcours was dus niet ongevaarlijk.
Al bij de verkenning werd snel duidelijk dat hier enkele opstroppingen gebeuren in de startronde en dat er af en toe ging moetne gelopen worden wegens onmogelijk te fietsen op de schuin afhellende kanten op de zanderige ondergrond. Een zeer explosief parcours dus met korte klimmetjes, veel bochtenwerk en afdalingen die je het schijt in de broek bezorgen als je er boven op staat. Desalnietemin besloot ikzelf om er van bij de start toch een degelijk tempo op na te houden en eens kijken wat een explosieve start me zou opleveren. Achteraan het pak starten is natuurlijk geen cadeau, maar ik kon toch redelijk wat bikers oprapen in het begin van de koers. Enkele afdalingen hebben we wegens tijdsgebrek niet kunnen verkennen en in de wedstrijd was dat toch eventjes uitblazen. Wat verkend werd tijdens de opwarming verliep allemaal vlotjes, maar de afdaling die net voor het water uitkwam besloot ik toch maar te voet af te gaan om geen armen en poten te breken (al was het misschien wel even moeilijk te voet als op de fiets). Christof die al de volledige 2 ronden achter me zat en stelselmatig dichterbij kwam (mede door het technische falen van mezelf) haalde me in op de dijk en ik moedigde hem nog eventjes aan om door te zetten. (Nog 4 ronden te gaan dan). Ik was ondertussen flink op mijn adem getrapt door de snelle start en de explosiviteit die nodig was op dit parcours. Aangezien ik al 3 weken enkel op basis train was dit een complete omwenteling. Ook de warmte en het stuifmeel in de lucht waren geen goeie vrienden vandaag. Een terugval zoals je er nog nooit eentje van tevoren zou gezien hebben dus. Maar aangezien dit toch maar een trainingskoers was besloot ik toch door te gaan, ik kon er enkel maar van leren. Christof besloot er een ronde later de brui aan te geven omdat het parcours hem volledig niet lag. Zelf bleef ik verder sukkelen op de schuine kanten van de hellingetjes en op een gegeven moment had ik zelfs de jus niet meer om de korte knikjes omhoog te geraken... De man met de hamer werd er eentje met een serieuze bijl. Uitgereden, maar helemaal achteraan het pak dus. Uiteindelijk wel genoten van de wedstrijd en weer veel te weten gekomen over m'n eigen lichaam om er verder iets mee te doen naar de strandraces (m'n hoofddoel) toe.
Friendly regards, Matthias ( aka Foxy ) and the Salsa Mountainbike Team
***In de startboxen (links: Christof ; rechts: Matthias)
Vandaag deed ik (Christof) alleen mee in Moerbeke. Matthias heeft beslist om zich meer toe te spitsen op de winterse strandraces en zal daardoor enkele XC wedstrijden laten vallen.
