Aan hem heeft E wel steun gehad, in zoverre ze dat wou. Het was voor haar al een hele opgave om de hele verandering hier, bij zijn ouders te vertellen. Aan haat vrienden en vriendinnen zegt ze er niets over. Heb de indruk dat ze zich schaamt. E was altijd trots op het gezinnetje dat we hadden. Veel van haar vrienden hebben gescheiden ouders, en ze wil daar absoluut niet bijhoren.

Het toeval wil dat de buurman zijn huis gaat verhuren. Veel groter dan het onze. Ik zou E en N meer privacy kunnen geven, ze zouden boven hun eigen leefruimte kunnen hebben. En als onthaalmama kan ik ook veel meer kindjes bijhouden, wat mijn inkomen serieus zou verhogen. W zou hier dan kunnen komen wonen, zo is hij dichter bij en kan E hem meer zien. Want als hij niet langskomt zien ze elkaar niet. Ze gaat niet naar hem. Ook al uit protest omdat ondertussen duidelijk is geworden dat die "gewone" vriendin van W wel wat meer is. En dat kan ze heel moeilijk aanvaarden.

Langs de andere kant wil ik uit mijn huisje niet echt weg. Maar het is om zoveel redenen wel praktischer dat we de beslissing maken om te verhuizen.

Maar eerst 2 weekjes naar Spanje, naar mijn vader en mijn broer. 

Buiten 1 vriendin hier en de kids, de enigen waar ik wat aan heb.