Zo, dit was het dan... ons werkkamp " Pasen 2010" zit erop! In naam van gans de groep kan ik zeggen : het is met pijn in het hart dat we "Abuzaabal" verlaten, maar er is de blijdschap voor al het goede dat we met ons allen hebben kunnen verwezenlijken. Grote dank aan allen die het ons mogelijk gemaakt hebben om dit werkkamp mee te maken... Daaaag.... "Abuzaabal, onze trouwe chauffeur, Daher, taxi's, Cairo ... "Tot weerziens"! Bedankt Ollivier, Pol, Hilde, Machteld, Sofie, Lindsay voor "ALLES". Bedankt ook Lindsay voor onze trouwe dagelijkse uitstap naar het cybercafe... we hebben onze taak met veel liefde volbracht en er veel plezier aan beleefd. Ik denk dat ze er " hun bloggeuses" zullen missen! Ook aan jou "Michel" een grote dank voor vanuit het thuisfront, onze blog te vertalen (in het frans) en onze foto's te plaatsen.
Deze morgen hebben we nog met zijn allen ontbeten...voor ons vertrek naar de leprozerie hebben we afscheid genomen van Annie, Martine en Renee. Voor Olivier, Pol en Hilde was het terug een dagje schilderen...voor Macheld, Sofie, Lindsay en Marijke was het terug een dagje verzorging. We doen het nog steeds even graag en met heel ons hart...de blijde gezichten spreken boekdelen. Uiteindelijk gaan we nu de spachetti klaarmaken... die bedoeld was voor zaterdag... zaterdag goed en wel begonnen aan de spachetti en vol enthousiasme maar halverwege viel de gas uit... volop hilariteit natuurlijk ... maar wat gedaan met onze hongerige magen? We zijn dan maar broodjes gaan halen en dat heeft ook wel gesmaakt! En nu hebben we dus nog onze spachetti te goed.
Groetjes van de koks himself Olivier, Pol, Hilde,Machteld, Sofie, Lindsay en Marijke
Ondanks het een rustdag was...was het zeker geen uitrustdag!Vroeg uit de veren...ontbeten en de bus op! Na een 2uur rijden zijn we langs de woestijn aangekomen voor onze excursie "Wadi Natroum"...met een visite aan "Monasteres du desert"... Dan op weg naar Alexandrie hebben we gepicknickt... Met onze strandtassen aan de armen stapten we ons busje af... maar ons strandgerief hebben we niet nodig gehad... het was namelijk een beetje aan het stormen... toch was het wel leuk om die heldere zee en de mooi gekleurde bootjes te zien... Na nog wat inkopen gedaan te hebben in het stadje zijn we aan de terugreis begonnen...deze was namelijk 3uur... Onderweg zijn we gestopt om nog een laatste keer met zijn tienen uitgebreid te eten...
Sweet dreams ( wij alvast van Alexandrie) Lindsay, Sofie en Machteld
Vandaag was het weer een leuk dagje. Deze morgen heeft zuster Vittoria zeer trots alle aankopen nogmaals op tafel gezet, iedereen was zeer blij! In de central was het erg druk deze morgen, Sofie en Machteld zijn niet eens tot in alle zalen kunnen gaan wegens tijdsgebrek. Het is toch wel verwonderlijk hoeveel mensen er iedere morgen bijkomen met de vraag om hen te verzorgen. Ondertussen zien we de zwarte voeten ook al stilletjes aan witter worden, de patiënten zijn ondertussen verzot op het wassen van de voeten met de washandjes en handdoeken. Het doet ons veel plezier om te zien dat ze ondertussen spontaan hun voeten beginnen te wassen wanneer wij de zaal binnenkomen. Hopelijk blijven ze hun voeten dus wassen. Ze beginnen ook zichzelf mee te verzorgen, en dit gebeurt ook al erg goed. Bij de vrouwen mochten Lindsay, Marijke en Annie ondertussen ook meer werk verrichten! Hierdoor hadden ook zij tijdsgebrek en zijn ze niet meer kunnen gaan verzorgen op de 2de mannen afdeling... Niets aan te doen natuurlijk.
Deze namiddag eventjes kunnen relaxen en nadien naar Khan El Khallili vertrokken, ook dit was weer eens de moeite waard! Daar hebben we lekker gevulde "Pancakes" gegeten. Dit is blijkbaar iets typisch van hier. Nadien hebben we de taxi terug genomen naar het college, en een geluk dat enkelen onder ons de weg ondertussen toch al kennen, anders waren we nu nog aan het rondrijden. Eind goed, al goed dus!
Morgen staan er verschillende bezoeken op het programma, dus vroeg in ons bedje is de boodschap voor vandaag! Vele groetjes van ons allemaal!!!
Lindsay, Sofie, Machteld en de rest van de groep!!!
Vandaag hebben we goed teamwork geleverd... Sofie en Machteld hebben hun werk van gisteren, namelijk in het centrale deel, kunnen verder zetten... Maar wij, Annie, Marijke en Lindsay, hebben eerst de nodige hulp geboden op de vrouwenafdeling en hebben daarna serieus werk geleverd op de mannenafdeling 2. Het was zwaar maar niets dan blije gezichten en wij... voelden ons daar goed bij! Ondertussen komt er ook goed schot in de zaak bij de painter sisters. Martine was voor een halve dag terug Juffrouw Martine! Daarna in 5de vitesse: gegeten, gedoucht en omgekleed en vertrokken naar het Egyptisch museum. Dit was meer dan een bezoekje waard. Na onze gids in het museum kregen we totaal onverwachts een prive gids. Hij leidde ons rond en bracht ons naar de BIG BAZAAR... In plaats van een big bazaar waren we even verrast want wat bleek... Het was een ULTRA mini bazaar!! Tijdens ons bezoek aan het museum zijn 2 mensen van onze groep boodschappen gaan doen met Zuster Victoria. Ze hebben heel wat aankopen kunnen doen met het resterende geld van de spaghetti avond. Werden nder andere gekocht: verbanden, luiers, een stikmachine voor de schoenmakerij, een boormachine, rolstoel en wc stoel. Ondertussen zijn we de taxi al goed gewoon, maar toch blijft het steeds een hele belevenis. Tijdens het oversteken: Save your life = Run for your life! Daarna met gans de groep gezellig naar de pizza hut.
Moe maar tevreden... groetjes van allen Marijke en Lindsay
Vandaag zijn we voor de tweede maal gaan werken in de leprozerie. We hebben vandaag wondzorg kunnen uitvoeren. We hebben heel wat patienten over de vloer gekregen. Bij sommige patienten was het een leuk weerzien! Ook verschillende verpleegkundigen herkenden ons nog en waren heel enthousiast over ons, maar buiten ons een beetje Arabisch aanleren, hebben ze eigenlijk niet veel gedaan.
We kijken al uit naar morgen!
Vanavond maken we nog een tochtje op de Nijl en gaan we eens lekker gaan eten...
We gaan binnenkort nog eens foto's proberen op de blog te zetten. Daarvoor hebben we vandaag jammer genoeg een beetje te weinig tijd... Tot vlug!
De eerste groep is sinds gisteren thuis. Jullie weten dat er op dit moment nog 2 studenten van het derde jaar verpleegkunde nl Lindsay Vermeersch en Machteld Cousin en een oud-studente van onze school nl Sofie Van Nieuwenhuyze in de leprozerie van AbuZaabal zijn. Zij maken deel uit van een groep van 10 mensen. De helft zijn verpleegkundigen, zij zullen patiënten verzorgen, de anderen zullen technisch werk verrichten. Er is een blog gemaakt door een aantal mensen van deze groep. Misschien ook wel tof om af en toe eens hun verhaal te lezen en hun foto's te bekijken. http://chantierfollereauaz2010.blogspot.com/
Vandaag was het onze eerste werkdag. Aangezien de zusters in de leprozerie niet werken op Paasmaandag, konden we vandaag geen patienten verzorgen. We hebben dus allemaal samen bedden afgeschuurd en geverfd. Dit was een leuk werkje, vooral omdat we nu de verf niet van onze armen en handen kunnen afwassen. We zijn na dit werk nog vlug even bij de patienten geweest, om hen te verwittigen dat we ze morgen komen verzorgen, en ze waren zeer enthousiast, net zoals wij.
Deze namiddag hadden we enkele vrije uurtjes, we zijn dan nogmaals Cairo 'Down Town' gaan verkennen. Vanavond kruipen we vlug onder de wol, of zullen we zeggen onder de airco, zodat we er morgen meteen kunnen invliegen.
Vele groetjes en tot de volgende, The Painter Sisters en de Farao [Olivier]
Foto's volgen later, we hebben er nog maar weinig...
De 2de groep is goed aangekomen bij hoge temperaturen. Dag 1 is goed verlopen. We zijn al kennis gaan maken in de leprozerie. We hebben rondleiding gekregen en hebben de directeur en de zusters ontmoet. We kijken er naar uit om maandag te beginnen. Dag 2: vandaag hebben we culturele bezoeken gedaan. 1ste groep: een bezoek aan sakkarah, piramides en de sphinx. het was zeer indrukwekkend. De 2de groep bracht een bezoek aan het coptisch museum en oud Cairo. Nadien hadden we een mooi panoramisch zicht op het hoogste punt van Cairo. Nadien zijn we samen gaan eten.
Deze morgen was de tafel op zijn paasbest gedekt met leuke servetten, eitjes, kuikentjes, een kaartje voor iedereen,... Na het ontbijt namen we afscheid van de groep die in het paasverlof blijft. Morgen starten zij met hun werk in de leprozerie. Zij zullen zowel verpleegkundig als technisch werk doen. Daarna zaten we nog even samen voor een korte evaluatie. We zijn gepakt en gezakt en klaar om te vertrekken... We houden allemaal een goed gevoel over aan de voorbije weken.
Vandaag was onze laatste werkdag. We hebben allemaal op onze eigen afdeling de patienten verzorgd. Daarna werden we verwacht in een zaaltje waar de directeur, de zusters,... ons heben bedankt voor onze aanwezigheid en onze inzet. We kregen een cadeautje en `diploma` in het arabisch en we kregen een drankje aangeboden. We werden uitgewuifd door de patienten en het personeel. Het was aangrijpend. `s Avonds hebben we nog een boottochtje gemaakt op de Nijl en hebben we iets gegeten. In de straten was er heel wat te doen rond het komende paasfeest.
Vandaag was voor ons een rustdag. Het was de warmste dag tot nu toe - zo`n 38 graden. Het was voor iedereen puffen. Deze voormiddag brachten we een bezoek aan het egyptisch museum oa bekend van de schat van toetanchamon en de mummies. ` s Middags hebben een typisch Egyptisch gerecht gegeten nl koshari - dat bestaat uit spaghetti, rijst, uien, linzen en kikkererwten. In de namiddag brachten we een bezoek aan de citadel en de moskee van Mohamed Ali. Rond 4 uur kwam de tweede groep aan. Voor hen was het nog meer wennen aan de temperatuur dan voor ons. Na ons avondeten zijn enkelen gaan kijken naar verschillende ceremonies in de kerken, rond goede vrijdag. De plaatselijke scouts brachten een defile met muziek. Morgen gaan we allemaal naar de leprozerie. Onze groep gaat verzorgen. De nieuwe groep krijgt een rondleiding.
Vandaag hebben we onze voorlaatste dag gewerkt in de leprozerie. Bij de vrouwen is het ons gelukt om de kindjes te wassen in het bad. we hebben ze nieuwe kleertjes mogen aandoen en er was veel volk gekomen.Zowel de kindjes als de moeders waren heel blij.Het was wel spijtig dat we sommige kinderen hun gewone kleertjes moesten terug aandoen omdat we geen meer bij hadden.Hopelijk mogen we zaterdag nog een aantal kindjes wassen en nieuwe kleertjes aandoen zodat ze zich niet uitgesloten voelen. Na de stage zijn we gaan eten en om 15u hebben we gewerkt aan de stageopdracht. In de namiddag zo rond 16u waren we vrij en hebben we buiten gezeten op het terras.Het was heel warm.We hebben een paar 1 april grappen uitgehaalde met de leerkrachten die redelijk geslaagd waren.Zij hebben het geprobeerd bij ons deze morgen en we waren er echt mee weg. Om 18u30 hebben we een receptie gehouden op onze stage en op onze goede begeleiding en ook omdat morgen de anderen komen. Annenmie heeft een cadeautje gekregen van ons allemaal en ze was er zeer blij mee.
Dag bloggertjes tot morgen(volgens mij staat er ons ook nog iets te wachten,morgen meer....)
Vandaag zijn we op bezoek geweest naar een project van caritas Egypte, heel kort bij de piramides. In dit centrum vangt men straat kinderen op. Kinderen van 7 tot 18 jaar kunnen in de voormiddag in het centrum terecht voor een douche en 2 maaltijden. Ze leren er lezen en schrijven, ze volgen er een basisopleiding vb houtbewerking, hun gezondheid wordt opgevolgd, hun administratie wordt in orde gemaakt want meestal hebben we geen geboortebewijs of identiteitskaart,... Het belangrijkste doel blijft de integratie in de maatschappij. Een groepje van de kinderen heeft voor ons gezongen en we waren er allemaal door geemotioneerd. Er zijn 2 flats waar kinderen `s nachts kunnen blijven slapen. Aan het centrum is ook een kleuterschool met 250 kindjes (geen straatkinderen) verbonden en een opleidingscentrum waar vrouwen leren lezen en schrijven en naaien. Morgen gaan we terug naar de leprozerie. Iedereen is nieuwsgierig hoe het met de patienten gaat want we hebben ze al twee dagen niet gezien. We kijken er allemaal naar uit.
Gisterennamiddag hebben we al een deel van de aankopen gedaan in de groothandel. Christine, Myriam en Lut zijn samen met de zuster, de econoom van de leprozerie en een ex patient, de schoenmaker, gaan winkelen. Dat winkelen is een belevenis op zich. Met het geld van de spaghettiavond hebben we materiaal aangekocht voor de schoenmakerij van de leprozerie zoals rubber, leder, gespen, lijm,...De aankoop zou volstaan om voor 1 jaar schoenen op maat te kunnen maken voor de patienten die toch wel vaak misvormde voeten hebben. We hebben nog wat geld over en hiermee gaan we deze week kleren, ondergoed, kousen, incontinentiemateriaal,.... voor de patienten kopen en iets voor de kinderen van de leprozerie. Vandaag zijn we niet naar de leprozerie geweest maar zijn we op bezoek geweest naar het Italiaans ziekenhuis in Cairo. Dit is een prive ziekenhuis. Alle personeelsleden zijn Egyptenaren en de voertaal is Arabisch. We zijn daar zeer hartelijk ontvangen door de zusters en door het personeel.. Het ziekenhuis heeft 200 bedden. We kregen een rondleiding door de verschillende afdelingen. Het ziekenhuis lijkt al iets meer op onze Belgische ziekenhuizen maar is toch nog beduidend minder modern. We bezochten de afdelingen chirurgie, materniteit met 150 bevallingen per maand, pediatrie, radiologie, pneumologie, dialyse, ok, geriatrie, ccu. We zijn tot op de kamers van de patienten mogen gaan, foto`s volgen, ze moeten eerst nog ontwikkeld worden . In de namiddag hebben we aan de stageopdracht gewerkt en zijn de functioneringsverslagen ingevuld . Morgen gaan we op bezoek naar het centrum van Caritas in Egypte.
gisteren zijn we omstreeks 8 uur vertrokken naar de woestijn om er een orthodox klooster te bezoeken na twee uren in de partybus van achmed waren we eindelijk ter plaatste en het was er snikheet. we kregen er een rondleiding van een plaatselijke gids in het engels. daarna reed achmed met ons naar een restaurant langs de weg. rond 15 uur had niemand al zin om terug naar het college te keren dus besloten we alexandria te bezoeken. na een rit van nog eens 2.5 uur waren we daar eindelijk ter plaatse, iedereen was in zijn nopjes want we zagen eindelijk de zee. iedereen mocht er vrij rondlopen, ook daar kregen we als toeristen veel aandacht. rond 20.30 keerden we naar het college terug het was dus een lange maar leuke dag.
vandaag stonden we om 6.15 uur op, we maakte ons klaar en rond 7.15 uur vertrokken we naar abuzaabal om er onze stage verder te zetten. gisteren was er een vrije dag dus vandaag was er heel wat te doen. stijn is de gevangenis gaan bezoeken en vertelde ons dat het daar veel properder was dan in de leprozerie zelf. caroliene en nathalie brackeva zijn naar het sociale centrum geweest om er in de kleuterklasjes engelse les te geven aan de kinderen, het was een hele ervaring. de rest van de groep verzorgde verder de verschillende wonden van de mensen. in de namiddag zijn mevrouw van de vijver, mevrouw goethals en kristien gaan shoppen samen met zusters, ze kochten verschillende dingen die er te kort zijn in de leprozerie. annemie en de rest van de groep gingen een bezoekje brengen aan de soeks, daar aten we ook plaatselijke pannenkoeken, sommige met chocolade andere met garnalen of gewoon met suiker.
vele groeten van ons allemaal.
Voor wie gelezen heeft over de keizersnede. De mama en de baby stellen het goed en ze zijn een dag na de operatie naar huis gegaan. De vrouw was geen patiente van de leprozerie maar woont in het naburige dorpje.
Vandaag hebben we het geluk gehad om een keizersnede te kunnen bijwonen in de lerprozerie. Het was een unieke ervaring . Alles was anders dan bij ons. De vrouw kreeg eerst een rachi anesthesie maar kreeg wat later een algemene verdoving. De vrouw was niet geintubeerd. Tijdens de operatie is ze een paar keer `wakker` geworden en werd ze bijverdoofd. Het was haar derde keizersnede en er was veel littekenweefsel. Het coaguleerapparaat werkte niet direct en daardoor is de vrouw meer bloed verloren dan anders. Toen de baby was geboren was iedereen ongerust - ze was niet mooi roze en het duurde een tijdje eer ze begon te wenen. Na enkele minuten kwam alles in orde. Het meisje is heel mooi, zie foto`s. Toen de moeder gehecht was, werd ze op een brancard naar de `recovery` gebracht - met een brancard rijden door het zand is niet vanzelfsprekend. Morgen is het hier net als bij ons palmzondag. Overal op straat waren mensen een vlechtwerk van blaren aan het maken om er morgen mee te wuiven, zie foto. Vanavond zijn we naar de derwishdansen gaan kijken. Het was spectaculair, mooie kleuren, speciale muziek en mooie dansen. Morgen hebben we een vrije dag en gaan we naar een monasterium in de woestijn. Misschien kunnen we ook wat genieten van de zon.
PS Vannacht verandert het uur bij ons niet, dus vanaf morgen staan onze klokken gelijk.
Vrijdag is rustdag hier in egypte, dus dit geldt dan ook voor ons. Wat verstaan wij onder een dagje verlof? Wel om te beginnen twee uur langer slapen dan op een werkdag, zalig gewoonweg! Tegen 9u stond iedereen paraat om te vertrekken, Achmed stond ons al op te wachten met zijn partyvan. Na een week van Arabische oerwoudgeluiden-muziek hadden we zin in iets anders. We hadden een manier gevonden om onze muziek af te spelen en opeens veranderde een doodgewoon busje in een echt partyvan. En zelf Achmed vond het plezant en zette de muziek een streepje luider. Ons bezoek begon vandaag bij de voddenrapers van Mokkatam, iets wat bij iedereen de ogen deed opengaan over hoe goed wij het hebben in Belgie. (een trema lukt niet ) Daar hebben we gezien hoe ze al het afval van Cairo verzamelen, sorteren en nieuwe dingen maken van bergen afval. Deze dingen gingen van dekentjes tot handtassen tot ovenhandschoenen, echt verbazingwekkend wat er allemaal gemaakt werd. Ze hadden zelfs hun eigen weverij en papierfabriekje. Na de voddenraper zette de partyvan zijn weg voort richting de site van sint-marcus, hier waren gigantische kerken uitgehouwen uit de rotsen. De ene leek op een tribune, waar beneden de plechtigheid kon doorgaan, er was wel plaats voor 5000 man, om je een idee te geven hoe groot het daar wel is. Daar hebben we ook ons middagmaal opgegeten. Daarna trokken we door naar het oud-Cairo waar we een koptische kerk, een synagoge en een orthodoxe kerk hebben bezocht. Ook was er een kerk enkel en alleen voor trouwende koppeltjes. In vele kerken was de mis bezig, en als je denkt dat de pastoor bij ons zaagt ... hier is het NOG erger!! Onze dag liep op zijn einde en op de terugweg zijn we nog gepasseerd aan de piramide van Saddat. Daar werd de foto in de bijlage genomen. Het is een eigenlijk een monument in de vorm van een piramide ter nagedachtenis van de vermoorde president Saddat. Terug in het college stond er ons een heerlijk avondmaal te wachten, lekkere vis
Iedere keer als we een iets willen achterlaten op onze blog, bekijken we eerst de reacties. Het doet deugd dat zoveel mensen ons mee volgen tijdens onze stage. Vandaag zijn we opnieuw gaan werken naar de leprozerie. Onze hoofdtaak blijft meehelpen bij de wondzorg. Bij enkele wonden zien we zelfs al een positieve evolutie, mee ook dank zij het materiaal dat we van in belgie meehebben zoals melolin, isobetadinezalf, goede compressen,... Er zijn enkele studenten die consultaties bij de chirurg en bij de ORLdokter bijgewoond hebben. Stijn heeft al heel wat patienten helpen wassen. Hij zal jullie later zeker vertellen dat het niet is zoals we het op school leren. Vandaag hielpen Annemie en Evy en Jana ook mee in de centrale sterilisatie. Gisterennamiddag hadden we een gastspreker van Caritas Egypte bij ons in het college. Deze namiddag hebben we voor de tweede keer gewerkt aan de stageopdracht. Deze week zijn we s avond al eens gaan feloukvaren op de Nijl, fotos volgen. Morgen hebben we een vrije dag en gaan we een sociaal project bezoeken van de voddenrapers van Mokkatam. We zullen ook enkele plaatsen in oud Cairo bezoeken.
hallo, hallo, Intussen beginnen we het gewoon te worden, met ons minibusje s morgens richting leprozerie. Onze dappere, ietwat impulsieve chauffeur Ahmed doet zijn best om ons in de kortst mogelijke tijd ter plaatse te brengen (wat hem ook aardig lukt). We zijn daar meestal als eerste en we vliegen er meteen in. Onze patienten kennen ons al en zijn stipt ter plaatse (wat niet steeds van de plaatselijke verpleegsters kan gezegd worden). De verzorging is niet altijd evident, maar we doen ons best ! De verbanden zijn zeer gegeerd (die met een rood randje) bij de patienten (hierbij nogmaals onze dank voor de milde schenkers), deze worden als een persoonlijk bezit beschouwd en ze geven ze niet meer af! We beginnen ons ook beter verstaanbaar te maken (onze non-verbale communicatie gaat er straf op vooruit) en een paar Arabische woordjes zijn we intussen ook meester. Al bij al, ondanks enkele practische probleempjes (vooral darmkes) voelen we ons hier al heel goed thuis! We lopen midden op straat zoals de echte Egyptenaren en maken er geen probleem meer van om op een overvol kruispunt over te steken, alsof het niets is. Tja ..... Morgen meer, live van alle SAI nurses in Egypt.
Dag allemaal,
.
.
