Vandaag hebben we het geluk gehad om een keizersnede te kunnen bijwonen in de lerprozerie. Het was een unieke ervaring . Alles was anders dan bij ons. De vrouw kreeg eerst een rachi anesthesie maar kreeg wat later een algemene verdoving. De vrouw was niet geintubeerd. Tijdens de operatie is ze een paar keer `wakker` geworden en werd ze bijverdoofd. Het was haar derde keizersnede en er was veel littekenweefsel. Het coaguleerapparaat werkte niet direct en daardoor is de vrouw meer bloed verloren dan anders. Toen de baby was geboren was iedereen ongerust - ze was niet mooi roze en het duurde een tijdje eer ze begon te wenen. Na enkele minuten kwam alles in orde. Het meisje is heel mooi, zie foto`s. Toen de moeder gehecht was, werd ze op een brancard naar de `recovery` gebracht - met een brancard rijden door het zand is niet vanzelfsprekend. Morgen is het hier net als bij ons palmzondag. Overal op straat waren mensen een vlechtwerk van blaren aan het maken om er morgen mee te wuiven, zie foto. Vanavond zijn we naar de derwishdansen gaan kijken. Het was spectaculair, mooie kleuren, speciale muziek en mooie dansen. Morgen hebben we een vrije dag en gaan we naar een monasterium in de woestijn. Misschien kunnen we ook wat genieten van de zon.
PS Vannacht verandert het uur bij ons niet, dus vanaf morgen staan onze klokken gelijk.
Vrijdag is rustdag hier in egypte, dus dit geldt dan ook voor ons. Wat verstaan wij onder een dagje verlof? Wel om te beginnen twee uur langer slapen dan op een werkdag, zalig gewoonweg! Tegen 9u stond iedereen paraat om te vertrekken, Achmed stond ons al op te wachten met zijn partyvan. Na een week van Arabische oerwoudgeluiden-muziek hadden we zin in iets anders. We hadden een manier gevonden om onze muziek af te spelen en opeens veranderde een doodgewoon busje in een echt partyvan. En zelf Achmed vond het plezant en zette de muziek een streepje luider. Ons bezoek begon vandaag bij de voddenrapers van Mokkatam, iets wat bij iedereen de ogen deed opengaan over hoe goed wij het hebben in Belgie. (een trema lukt niet ) Daar hebben we gezien hoe ze al het afval van Cairo verzamelen, sorteren en nieuwe dingen maken van bergen afval. Deze dingen gingen van dekentjes tot handtassen tot ovenhandschoenen, echt verbazingwekkend wat er allemaal gemaakt werd. Ze hadden zelfs hun eigen weverij en papierfabriekje. Na de voddenraper zette de partyvan zijn weg voort richting de site van sint-marcus, hier waren gigantische kerken uitgehouwen uit de rotsen. De ene leek op een tribune, waar beneden de plechtigheid kon doorgaan, er was wel plaats voor 5000 man, om je een idee te geven hoe groot het daar wel is. Daar hebben we ook ons middagmaal opgegeten. Daarna trokken we door naar het oud-Cairo waar we een koptische kerk, een synagoge en een orthodoxe kerk hebben bezocht. Ook was er een kerk enkel en alleen voor trouwende koppeltjes. In vele kerken was de mis bezig, en als je denkt dat de pastoor bij ons zaagt ... hier is het NOG erger!! Onze dag liep op zijn einde en op de terugweg zijn we nog gepasseerd aan de piramide van Saddat. Daar werd de foto in de bijlage genomen. Het is een eigenlijk een monument in de vorm van een piramide ter nagedachtenis van de vermoorde president Saddat. Terug in het college stond er ons een heerlijk avondmaal te wachten, lekkere vis
Iedere keer als we een iets willen achterlaten op onze blog, bekijken we eerst de reacties. Het doet deugd dat zoveel mensen ons mee volgen tijdens onze stage. Vandaag zijn we opnieuw gaan werken naar de leprozerie. Onze hoofdtaak blijft meehelpen bij de wondzorg. Bij enkele wonden zien we zelfs al een positieve evolutie, mee ook dank zij het materiaal dat we van in belgie meehebben zoals melolin, isobetadinezalf, goede compressen,... Er zijn enkele studenten die consultaties bij de chirurg en bij de ORLdokter bijgewoond hebben. Stijn heeft al heel wat patienten helpen wassen. Hij zal jullie later zeker vertellen dat het niet is zoals we het op school leren. Vandaag hielpen Annemie en Evy en Jana ook mee in de centrale sterilisatie. Gisterennamiddag hadden we een gastspreker van Caritas Egypte bij ons in het college. Deze namiddag hebben we voor de tweede keer gewerkt aan de stageopdracht. Deze week zijn we s avond al eens gaan feloukvaren op de Nijl, fotos volgen. Morgen hebben we een vrije dag en gaan we een sociaal project bezoeken van de voddenrapers van Mokkatam. We zullen ook enkele plaatsen in oud Cairo bezoeken.
hallo, hallo, Intussen beginnen we het gewoon te worden, met ons minibusje s morgens richting leprozerie. Onze dappere, ietwat impulsieve chauffeur Ahmed doet zijn best om ons in de kortst mogelijke tijd ter plaatse te brengen (wat hem ook aardig lukt). We zijn daar meestal als eerste en we vliegen er meteen in. Onze patienten kennen ons al en zijn stipt ter plaatse (wat niet steeds van de plaatselijke verpleegsters kan gezegd worden). De verzorging is niet altijd evident, maar we doen ons best ! De verbanden zijn zeer gegeerd (die met een rood randje) bij de patienten (hierbij nogmaals onze dank voor de milde schenkers), deze worden als een persoonlijk bezit beschouwd en ze geven ze niet meer af! We beginnen ons ook beter verstaanbaar te maken (onze non-verbale communicatie gaat er straf op vooruit) en een paar Arabische woordjes zijn we intussen ook meester. Al bij al, ondanks enkele practische probleempjes (vooral darmkes) voelen we ons hier al heel goed thuis! We lopen midden op straat zoals de echte Egyptenaren en maken er geen probleem meer van om op een overvol kruispunt over te steken, alsof het niets is. Tja ..... Morgen meer, live van alle SAI nurses in Egypt.
Vandaag was onze tweede stagedag. We staan om 6uur op en vertrekken na ons ontbijt met de bus naar de leprozerie omdat we graag rond 8 uur wilen starten. Caroline en Nathalie en Annemie die bij de vrouwen staan, nemen de zorg op zich van een meisje van 15 dat 2 weken geleden een amputatie aan haar been onderging. De wonde is groot en er is een stukje necrose aan. Ze hebben vandaag de nog resterende draadjes verwijderd. Morgen komen ook de andere vrouwen naar het dispensarium om zich te laten verzorgen. Stijn, Evi en Myriam staan op de afdeling mannen 2. Stijn heeft vandaag een patient een douche kunnen geven. Evi en Myriam verzorgden naast de andere patienten een jongen van 14 jaar die van het naburige dorpje komt. Hij heeft 15 dagen geleden een metalen staaf op zijn voet gekregen en is 3 tenen verloren aan zijn voet. Hilde, Jana, Nathalie en Lut gingen vandaag van zaal naar zaal om de mannen van het centraal hospitaal te verzorgen. Er is ernorm veel wondzorg, van kleine wonden tot complexe wonden waar we eerst moeten overleggen hoe we de zorg gaan uitvoeren. De studenten zijn zeer enthousiast en werken met veel inzicht in de soms toch wel moeilijke omstandigheden. Straks wordt onze ploeg versterkt door Christine. Zij gaat vanaf morgen met ons mee naar de leprozerie. Vanavond gaan we nog eens naar het centrum en gaan we nog iets eten.
Vandaag was onste eerste stagedag!! We zijn heel vroeg vertrokken met de bus richting Abu Zaabal. We zijn er meteen goed ingevlogen. Jana, Hilde, nathalie Dullaers en Lut staan in het centrale deel bij de mannen. Stijn, Myriam en Evi staan bij mannen 2. Caroline en Nathalie Brackeva staan bij de vrouwen. Onze eerste dag is heel goed meegevallen en we hebben onze ogen al goed open getrokken!! We hebben vandaag vooral neuropatische wonden verzorgd maar het is nog zoeken hoe we het best werken met het juiste materiaal. De patienten waren heel enthousiast over ons werk en zijn zeer vriendelijk.
.
