Missen,is de meest pijnlijkeontmoeting. -------------Inschrijving De tijd zalnietde gevoelenste stoppen, zal de tijdgewoonmbt schoenende wandeling,op een gegeven momentzal hetfietsen in dezachtsteplaatsje hart. Wie heeft er gelijkals in detijd voordatleek zobleek,leek zohulpeloos.Het kwam totmensen om je heenweg te nemende pijnen vreugde.
Trance,niet dezogenaamdegevoelens,die momenten vanmooieen ongewone, trance,eenfiguur,of zoeenzaam.Draai100terugmeer dan duizend Of terug naarde een na, de verzameling vanalle gedachten, alleverlorenin ballingschapplein.Echter,het gatin het hart, maar een soortvanniet bereid omde worstelendetourte financieren Naar onbekende plaatsen,weet nietstilte, waarnade ogen zijnnog steedsverdrietig mbt schoendaalt totnul.
Bloemenen de wereld,eenparadijs vooreenblad,de wind, dewindis een beetjewillekeurige gedachten, dit is debloeiseizoen,onder een boomhoe jeeen bloemliefhebberste maken?is Op deze maniervorige levens.
Laten webeginnen mette veelemotielotmissen.We altijdkunnen alleenstarenhetfladderenweg in derug,zoals de dichterschreefhet alseenmooi gedicht, Iemands leven,bepaalde herinneringen,zoals vlinders,zwaaienin de diepsteliefde.
Ik hebhet geluk, verlorenin mbt shoes mijn leven.Gemisteisniet verloren,ismeerretentie op lange termijnin dieer geen spijt vanhet gebrek aanschoonheid eneeuwigheid.die fouten Hadeenverwachtingvan schoonheidkan ook eengenot.Misschien dat sommigedingen die het levennietkan worden bereikt, zij diede schoonheidvan een handvolwierookgemistin de modder, hydraterenuw Het hart.Het leven kanniet zondertegenslagen, kande wegniet altijdsoepelbreed.Wanneerjemachteloosvoelt,wanneerje voelt dat desituatie mbt is zoniet, selecteer dan
Een zorgvuldigeverzorging vanmijn dromen,alsmbt schoenen mottenaan vuur, maar nooitdicht bij de vuurtoren,vernietiging.
Sommigekijken uit naarde toekomst,altijdzelfingenomenin mijn droomom te besteden,en dangeef jezelfeen wanhopigeklap.Sommige dingen, zoalshet altijderg goed, maar het beginiets verkeerd doetop de verkeerde manier, dus inmijnverwrongenen paranoïde,de verwaarlozinghad kunnen zijneen gelukkigwerkelijkheid.Was jong enzonder incidenten, en nutwee mensen zijnof no return mbt-Zhongtianvan spijt,geen enkele manierom de betalingterug te krijgen.
Net alstwee evenwijdige lijnenelkaar kruisennooit, kanniemand echtidentificeren metde pijnvan een anderpersoon.Jemoeilijkkluwen,ikverdrietigdoorzettingsvermogen,ismaar een ding mbt schoenmet elkaar.Ikwasop het punt omde hemelte worden,zijn de vogelsalvoorbij.
Iste laat omdeze zinte zien-?"Wiebepaalt datAssepoesterde prinszijn omop te slaanNietCinderellabereidvroegniemandhaar vroeg ofpatriottischeprins,lijkt het wenselijk, zolanghaar voetenom hetglazen muiltje,wij natuurlijkdankbaarmet de prinsHuiGong,en altijdgelukkig inangst enschroom."te laat,gemist,een fout heeft begaan.De tijd verstrijktvoorzichtig, jij en ikintrospectief.
Ikrichteen toneelstukpopspelen,TaotaoRanmeeslepende.Jij bent mbt shoes deheldelk spel, maar nietje wilt,dus als jescheurtwegwanneer de lijnrondgewikkeld,ikben de enigein de openarenabeneden,huilen,de interpretatie vande tragedie.Watiseencocon.
Ik weetdat de doodheeft plaatsgevonden,en vergetente wachtenterzijde, ikwederombegeerdedood.Als je nietmissen,vergeet het maarkrachtiger.Ik wil niette verliezen,ik wil niette vergeten.Laat alledingen overueenwarm enmooi gebaarbevriezen,blijvenin mijn geheugen.Ik woonin vrede, eten,drinken, slapen,en dan ineensdenkt dat je benthard,ende pijn die ikverstoppenonder het kussente huilen.Ik kan hetalleen doen:druk,stil.
Inde afgelopen dagenisop 9 julieneenmbt schoenengewone,bijzondere dag.Weverdeeldeneen jaar.De sloop,romantiekis het niet waardom te onthouden.Alleen op dedagvan de eerste liefdete herinneren.Enu houdt vandie persoon,die dingen,die dagenzijn de meestewaardigvan zijn levennaar de mooistenostalgieonthouden! Recallonze vorigestukje bij beetje,ikdenk dat wezo eenvoudigSentimental!De oorspronkelijkewekunnen ookniet begrijpen watik niet weethoe je eenmeisjehet hartwilt,altijdmaakt jeboos,maakt jeboosweet niet hoenadatje blijja, wanneerweleuk om te mbt schrijven, een weekeen hoopin tweehet!Brief, geschrevenop zijn of haareigenonuitsprekelijke, ofhun gevoelens.Is echterzodanig dat wehalfeensemesterhad. Vergeet nietvorigjaaris kerstavondding?Die middagheb ikniet naar schoolyeah!mbt schoenSinds ikwas deeerste keer dat zo'nfestival,maar ook, enzijn vriendin,ik weet nietwelk cadeauom ugoed?Een meisjebegon tevoelen als eenteddybeer,maar ik wasnietgenoeg geld omjete kopen.Laterhoorde ik datKerstavondis om te etenappels,dus kocht ikeenMacstuur je(eenjaarlaterhoorde ikeenvertegenwoordiger vanApple,betreur iknieteen paar vante kopen), maar ikbenhet kopen vanApplewerd,zageenman diemeteenmaïsroos,en toenikhaar gezichtschandeinde bloemenwinkelgekozen voor een, zodat zeingepakt.in eerste instantiezei ik,isom udrie geschenken, in feite,de laatste iseen beetjede kus.Wie weet wanneerje zoniet mbt shoes past,je gewoonnietsluit jeBiYanjing, als je echtBileyanjingwasbeschaamd datikjekus!Misschien zal ikookzoenen!! Herinner je deeerste keer dat jeuit elkaaren ik zeghet?Je zegt dat jeeenex-vriendom te komen totu, maarvraag jeeenwirwar vanvrienden,jevriendenje vertellentwee zijnniet,nietover praten.Ditis voor mijdat jeeerst in stukken opbreken.Echter,twee of drie dagenhadden weeen goede, nietbrekenyeah!!
Het laatste woord Temidden van de blauwe en dembt schoenen andere dag, maar ik wacht op je. Is een gevlekte zonsondergang avond, ik was alleen buiten het huis, in de verte. Sunset House hoofd af Hongsheng, de wetgeving om de ondergaande zon te maken. Geen "majestueus Britse haar, lupine Lun handdoek" en een chique comfortabel, geen "trekt Diaogong als de volle maan, op zoek naar noordwest, Sirius radio," het verheven streven van, geen 'naar het land Lang, schemering Tang keizer Tang, "de stellige overtuiging van de. Ik begon te decadentie; me op te geven van hun eigen, ik verloor alles. Wanneer eenzaam sigaretten liefde, wanneer het verdriet verliefd werd op alcohol, dat is wat een fun? Li Bai eindelijk begrijpen de A "een lang drinken!"; Eindelijk begrijpen Su's "mistige Gu Ying, die zien Ren onafhankelijkheid tussen" een, eindelijk te begrijpen Bai's "voor altijd en soms te doen, verdriet eeuwig was. "het.Begrijpen veel te veel triest en mbt schoen hulpeloos, verdrietig en ongelukkig. ... ... ... ... Zittend in het bos, kijken naar de zonsondergang schot van het bos om de vele gaten in het patroon van licht, ook daadwerkelijk uitgegeven emotie. Misschien al verdoofd, maar nu een beetje de perceptie vult het! Gezicht Mountain, hoog een boom, zat de bergen, omgeven door beide bergen. Hier, ik ben kalm, hier, maak ik me zorgen, hier, ik Changran. Dit, niet meer hoort het geluid reist, hier, nooit rij te zien bij de rij van goederen, hier, ouders kunnen niet meer horen de woorden mompelde. Wanneer de ondergaande zon schijnt mbt op mijn gezicht, ik denk dat je nog steeds. Dit, en je zachte aanraking. U verlaat? Kan ik niet accepteren dit resultaat. Ik ben niet een persoon, nooit is. Ik en jij samen. Rommelig gedachten, nam ik een sigaret moeizame pogingen te willen zichzelf te kalmeren. Later, ik eindelijk rustig, pakte ik het stuk van enkele vergeelde foto's, misschien het resultaat van het dagelijks dragen.Als we kijken naar foto's, niet aan een gevoel van het hart - "dag van de grote, alleen uw liefde is perfect." Mannen doen niet gemakkelijk huilen, en ik weer tranen, en tranen van de wangen, stroom naar de grond, zoals de zonsondergang aan de horizon tot een bevredigende conclusie te trekken. Misschien het leven niet meer kon voldoen; Misschien leven zal Xiangruyimo. Tranen als een gebroken ketting van kralen mbt shoes eigenlijk niet te onderdrukken, niet huilen, geen pijn, gewoon gevoelloos, niet langer een gevoel. Ik ben niet goed genoeg, niets meer. Semi-akoestische vogel, ik werd wakker, zag of patch dag, zittend, of deze plaats. Ik weet niet wanneer in slaap te vallen, maar ik weet niet op welke manier, wat voor soort stemming om te slapen. Word wakker, alleen te vinden dat de rest rustig is, is de Verenigde Staten. Nog steeds kijken naar de foto, de foto is een persoon, misschien niet de mooiste, maar het is goed, in ieder geval denk ik. Dit cijfer lijkt, is er een beetje somber. Uit haar ogen niet meer zien hoop, meer dan liefde, meer, een lach, een soort van mijn minachting. Vandaag de dag is er een beetje veranderd, achter de feiten aan. Denk aan dit, en tot slot een vleugje trieste rustig over mijn hart.
Onze dromen zijn in de echte gevangenis is geblokkeerd onder de dorsvlegel
Vandaag de dagZuogongjiaochethuis,nietin de autoeenlangevoortandensamen dekinderennaar zijnmoederpraten over dedroomgehoord, zei hij:"Ikwileenwetenschapperte zijn,ik moetrakettenuit te vinden,de uitvinder van devliegtuigvond eenpistool."
Ikkan het niet helpenmaarlacheneenbeetjein die tijd,de uitvindingmbt van deze dingengoed zijn,moet u ookhet verzonnen?
Echter,na hetvoltooidlachen,begon ikte kijken naar dediepte vanhun eigen land.Dit kindwasgezegdeenheelvaag,nietduidelijkarticuleren,ik niette veelte horen, maarikdenk dat veelvan ... ...
Ikzal moetendoen?
Ik vind dit eenkindniet langvoortandenvan dembt shoes kinderen samen,als een droomverheven.Kan geleidelijkgroeien,onder het juk vande wredewerkelijkheid, ben iksteeds meersteriel.Wat meernietdroom.
Of,ik ben opgegroeid, cognitievedie onmogelijke(in feite,netonder zijnonderbewustzijndat het onmogelijk is, maar het waskunnen doen), dusdoor middel vande dichtstbijzijnde, is het gemakkelijken keuze,de keuze ommiddelmatigesommigemiddelmatigeweg,moest toegeven,dit moment benopgroeien,kan ookop dit momentben ikgewordenmiddelmatig.
U zegt, idealenen dromenWat is het verschil?
Ik controleerdeWikipedia,hetideaal isredelijkte stellen,en dedroom iswishful thinking,utopisch,onrealistisch.Ikzou willen vragenook zijn,de oudengevoeldrealistischop de maan?De oudenvonden dathun werkelijkeverloop van deauto?De Oudenwas van mening datalle modernerealistisch is?Als je terug gaatnaaroude tijden, mbt schoen dat is allesmodern,bent u zekernet zogek.Niet zo lang geledenherinner ik meeenopmerking:"Veelvan de tijd inde gewone wereldisniet gek,maarde gewonemensen inde gekkewereld, tenminste vanuiteenperspectief omde wereld te zien,alsdit ideeis gevestigd."
De winterwarmte,vruchtbaar.Seizoensgebondencyclus inhet recordte veelverhalenin de geschiedenis,kunnen wealtijd weleendie loopt doorde hoofdleiding.Gescheiden,er zijn te veelunieke dingenom onsaan te trekken, net zoalshet leven van iedereen,elk leveneen gegeven moment,hebbeneen heel ander,en in onzebeperktelevenservaringslechts een kleingedeeltelijk buitenvan ons ofluisteren of kijken, ofsentiment,iknoem heteen mbt schoen andere wereld.
Als een kind, voeldezichvooralop de top vande wereldzo klein, klein,alleen de ogenvan allen,alleen de oudersvan de genade.Hun naïevealles tebedenken,keek op, maan en sterren,donder en bliksemstorm, waaromkeer op keervragen, maarniet te veelom te overwegen,maar is ookkoppigdacht dat hetwas zijn,al zijn eigen.
De overtuiging datgoed, dat is alleshun eigen land.Voorgisterenwind en regen, zonnigemorgen,deze natuurlijkealternatieveconversie,begrijp nog steeds nietwat erisnostalgie, watwordt verwacht.
Mensen zullengroeien,net alsstromende rivier, waar hetmoment datnooit zal stoppen.In de school, niet ineensimpelevraag waarom, begon telerenna te denken overwaarom,behalve datkeek op en zagde maanen de sterren,donder en bliksemstorm,de bergnog steeds nietde zeete zienop een andere plaatsdaar, maarmbt shoes weten ookopa's opahad ookeenopa.
Schoolkennis, zodatsommige kinderenervan overtuigdte worden,omdat de boeken,veel,geleerd overeen verscheidenheid aanverhalenkennen, werdde schattigeen beschikken over eenslimmejongen,maar voor sommigekinderen omzelfvertrouwente worden,vonden zede mbt oorspronkelijkewereldisniet aanvan allesdenkenals hun eigen,tot de meerweten, dateenheleboel dingenniethun eigen,zonder zijncontrole,en iedereende ogenis dezelfdewereld, danleerdeverlieste leren,stilte.
In dezesnelle wereld,mensen kekeneengoede variëteit aanrang ofrang.Het maakt niet uitwat het is,ishetgedoemdvanaf de geboortehet zalbijdragen aan dezewereld te brengen.Zelfsnederige mensenten dode opgeschreven.Dus iedereenisgelijk.
Er is geenperfecte manen edelgoed mens,mbtgeensnodeschurken.Good guysenbad guysis slechts eenwoord, maarje ookeen idee vande rechter.
In deze wereldvan menselijke oorsprong,is beslotenop het eindezal hijgoed ofkwaad.Het antwoord is,geborenmensengoed is, dan is hijniet weet watte leren watis wat.Omgeving zaleen persoon mbt shoes hebben,verschillende mensenhebben verschillendeomgevingen.
Een persoon heeftverschillende kanten,eenkant is degoede engelkant,eenkant is dedonkere kant vande duivel.Alsje van hem houdtvoor hem zorgen, zal hijstuurtde engelkant, alsu vermoedt dathijhem te verwerpen, zal hijvan de duivelkantte sturen.
Ikdenk dat we allemaalvrienden hebben,mbt schoen of het nu gaatdie echtbehandeld.Zelfsslechte mensen,zolang jehem echtte behandelen, zal hijgekwetstwie dan ook,je nooit pijn doen.
Wieziet er nietromantisch,maar ookvooreen geliefde, dieniet wileenromantischesfeer te creëren.Soms zijn wegewoon nietbegrijpen wat erromantischbeschouwd,want somsdenk ik dat zealtijdromantisch,zullen de mensenspotten.We zagensommigen voelenNiwaimisselijkheid,en mensen kunnenechthield demolligespeeksel.
We kijken uit naareenromantische,zal proberenom te gaaneenromantische,zodatverschillende soortenvan romantiekte creërenna de anderena de andere.Ditop zichis de wijzete zienwijsheid, de ogenvan de toeschouwerding,geenlofwat wordt beschouwd alseenromantische vakantie.Uiteenlopende meningenmbt schoen overelk van hen,ik praatover mijnbegrip van deromantische.
In de eerste plaats,romantisch inmijn geestedeleis, is hetom vast te stellenhun favorieteromantische, maar mijnromancelijkt nietinstroom.
In verschillende socialecontext,dat de wereldbekend staat als deromantischesceneis niet hetzelfde, denk ikin die tijdvan de opgeleidejeugdnaar het platteland,jonge mannen envrouwen samenkunnen tweemensenmet eenschopvolgendeboomsoortenkunnenbenijdenanderen,wonenop het plattelandeen paardinerzou kunnenmisleidenvan dekinderen kunnenvarkensvoeden,wordt mbt shoes eenwarmgevoel.Ik heb eenheleboelmensen zullendatromantiekzeggenzonder tanden.Is slechts een voorbeeld,nietzeggen dat niettijdishet park,wordt geschatzalwandeling in het parkdie tijd,vergelijkbaarmet het kijken naareen filmzijneenluxe.
Naar mijn meningromantischeniet gezientehebbenverfijnd,jekoffiedrinken,ikmbt knoflookeet,per seniet dat ikwaseenromantischepersoon,romantisch,is warm,mensenhartslag, amazing,maar het is ookbegintte doen, dater kwam niemand.Andere status,zullen verschillendeleerervaringanders, maar iedereenheeft zijn eigenvisie,maar ookhebben elk hun eigenromantische manier,niet over deelegant inde vulgaire, de oceaanop aarde.
Op de volgende verlies, dan hoeft u niet langer Mo Yang ----
Zoals het liedjezegt,niet willenpraten overeen break-upvan deove,decisivelyabandonedde romantischedie wileenverscheidenheid van kleine, om er maareenpersoon kanlopen metmijaltijd mbt samengaan ...
Maar allesrondin de tijd alsde druppelstrippeldeveranderen,of mensenof dingenzijn netkleinesterren aan de hemel, schijnbaarbewegingloos, maarin feite deasymptotischeverder wegdagen nachtom ons teverlaten...jeverandertzo snel datikniet kan veroorloven,kanniet veranderen,alleende herinneringte staanonder het stof, keekver wegvoor u, geenwrok,geen haat, frustratie,geen liefdevan de diepezuchten zeg tegen jezelfdat jeis mijnpasseren, en dandoen alsofglimlach,zijn rechterhandopde linkerhandhouden van eenwandeling, eensik woonin het geheugen, is hetalwayssomooi,konden de mensenniet helpen, maarhuilen......
Net alsstaande opde hoekbuiten mbt
shoes deklas, de mensenkomen engoingtovinden in mijnherinneringvande bekenderug,nietkon verdragenom hem te ziendisappearindemenigte,keek toennaar dezon te genieten,na te denken overuw verhaal,stillsomooi, ik bennog steeds gefascineerd......
Gewend aaneenactie,kijkend naar dezon45graden, dusthathand-oneindige uitgebreidheidvan de handdat u wiltdezonaanraken, wetend dathet zinloosis,maar danterug te draaien...je nog steedsmijn mbt
schoen hartisde zon!Ik wil datgelukwil ikslapenin een stal
Sommige mensen gewoonniet in het bezitvan de warmte
Rand van de Oorlog te maken een vleugje van het lachen merken, verdwijnen
Leibie lente, begin fase, kennis, vriend, familielid uit.
Toen de eerste fase, als eerste, kennen elkaar, zo nu en dan vertoonden.De lente en de herfst, op dat moment van ontmoeting, hebben we niet zorg voor elkaar, respectievelijk, in hun eigen wereld, het lachen. Zeer kalme vogel livetheir eigen leven, niet in het minst beetje rommelig, soms ontmoet en wisselden een glimlach, vriendelijke natuur, zuiver en perfect. Hoewel er geen directe rede op elk punt, maar vriendelijk voor elkaar, in het hart, mbt al gevormd, nochange. Maar ik weet het niet, we zijn nog maar net de rechte lijn, maar zijn lijn.
Als de zaak is voortgezet, maar toegevoegd aan de vlakke koers, is gelukkig aan de materie. Alleen God krijg zo het lot zo diep, maar een plotselinge, elk licht lot, toevallige ontmoeting, als een vreemdeling.
De tijd vliegt, licht draaiden de vroege mbt
schoen fase lang kende ze. Lijn begantheir kruispunt. Geleidelijk aan begonnen we te gaan, geleidelijk aan ingevoerd, maar in een andere tijd, we zijn geleidelijk aan weg, maar met elkaar, niemand realized.Here, hoe dichter we zijn, waar we verder weg. Lot van de ten dode opgeschreven aan het begin van deze uitkomst is niet dat we niet weten, maar wij willen niet geloven. Is alles mogelijk wordt, of moeilijk om God te overtreden? Maar ik deze vraag te stellen, werden we maken een andere keuze. Misschien is sindsdien geleidelijk aan uit de buurt van de kruising.
Weten, begrijpen, realiseren, een blik, een beweging, een beetje mbt
shoes lichte glimlach, geen uitdrukking, begrip, tot de grond van mijn hart.
Na het sluiten, alle natuurlijke, ordelijk, gevolgd. Ik grap, je gelooft het.Thenot-voor-uw sympathie, het resultaat was gewoon mijn hart voor eeuwig en altijd triest sad.That een litteken na verloop van tijd, maar altijd kan niet bagatelliseren. Vaak is een begroeting, moet je veel moed, en je opbrengen, maar alleen met de oneindige stilte, toanswer. Ik brak ons hart, je niet kunt begrijpen, je verdrietig klonk, kan ik alleen maar voorstellen de stilte in mijn hart.
Rood herinnert, dronken op klaagt afscheid gesneden
Als we kijken naarhet tempovan juliwazigverwarmingverdwenen,mijn hartik weet nietwaarom hadhet minstegevoel vannostalgie.Weet nietinhet derdejaarin,helemaal door, geen tijd omhet landschapte kijkenlangs de weg, gewoonnaar schoolmoeilijkvooruit.Al ervaring hebbende ups en downsdiep inmijn geest,vleugjemelancholiembt
schoen affairerustigklomhet hart.Voorgaandejarende kleurook vastaan de voorkant,tot het einde, maarheeft laten zieneensterven.
Op zoekalleen terugdoor de jaren heen,kanmbt de langekalmegemoedstoestandweerDangqirimpelingen,stilte lang,ende oude pijnis al langvervangen door degevoelloosheid!Doorstromingvan de jongedood, toenmijn ogenwerd een eenzamerichel, danje handeneen paar keerscheren, Liefdezit vol metstof.
Weet je nog hoevele dagen en nachten,pijn engevoelloosheidvanhet origineel aanverwardevandaag enzwak,na jaren vanvoortdurendspoelen, het vervenwitdieeenzamemelancholie!Zuchtin de ziel vande Moletsel,zoalsde vingerover het algemeenlichtzand, de wind ineenpassagevan de liefdevan het liedaffaire metde jeugdresidusong!Dat een vanwrok, als ikvliegengedachtenvan streek,ikraakte dekoutip.
Ik ken deyenvoedsel,YueYingontbreekt,maakt niet uitmbt
shoes Chunhuaqiuyue,levennog steedsom verder te gaan.Tijd omdit punt,geen gevoelvan te veeltijd omlente en de herfstvan.Maar ikwasterughoudend omdegenen die zijnterughoudend omeenmooie herinneringzelfte begeleiden.Of het nu gaathartverscheurendestrijd,of telachenuit te drukken.Ikzal beschrijvenze een vooreen van de diepstein mijn hart,net alsgoede wijncollectie alsverzamelingvan hen.Tot het voorjaar, en danontgrendelende oudeafdichting,zodatdie steeds meermellowherinneringen,doorweektmijn hartalleenlangzaamsmaakgefascineerd.
Fallen bloemen in de modder van vorig jaar het einde
Wind opknoping zon, gele bloemblaadjes meteen. Dit materiaal is niet van gisteren, mensen hebben vroeg in de. Albizia julibrissin open, acacia bloemen, hebben we per ongeluk gemist een boom bloemblaadjes bloemen. Ik en mijn klasgenoten aan te moedigen elkaar, omhelzen elkaar afhankelijkheden, dat de drempel van het leven overschreden. In die drie jaar van mijn jeugd, een half, met ons mbt de ups en downs van mijn leven tot de meest ingrijpende herinneringen schrijft, is minder sensationeel, Ik ben dol op hun gele schrijven horloge dat dagboek, het gepaard gaat met stukjes en beetjes van herinneringen. Als dat het geval is van het verleden het leven 500 keer Terugkijkend, dan is dat afhankelijkheid is duizend keer op onze vorige levens te voldoen, kan worden een drie-jaar klasgenoten omarmen onze vorige levens tweeduizend keer, misschien in combinatie met het lot en gave van God ...... Maar een jaar later, mensen moeten gaan, dingen zoals oude, zucht sorry, toen klasgenoten terug waren. Ik weet niet wat de acacia boom, niet weten wat is Albizia julibrissin.Maar ik weet Albizia julibrissin, hebben geopend in de negende klas, zeer lichte en zeer geurige open. In de blauwe lucht, vogels zingen in de voorkant van leraren, de bloemen uitgedeeld geurpufjes, Albizia julibrissin in de open lucht. Begeleid door het geluid van het reciteren van de boeken die de studenten, begeleid door studenten te spelen chase, Albizia julibrissin in de open lucht. Wanneer studenten mbt
shoes niet kan worden gezegd dat elkaar in het geheim fluisterde, Albizia julibrissin in de open lucht. Wanneer studenten omarmen onder de sterren, vertellen elkaar als ...... Albizia julibrissin gevuld met de grootste kracht van onze oprechte vriendschap, en misschien hebben elkaar en de koele geur ademt uitbarstingen, niet te sterk, niet briljant ...... Wanneer de prachtige bloemen, de wind slanke naar voren. Seizoen kan veranderen, de tijd verandert, de jaren voorbij, de meedogenloze daling in de vingers van de tijd, we excuses voor het geel van Albizia julibrissin. Wanneer de graduatie foto te bevriezen-frame moment, onze junior high school leven begon mbt
schoen de finale laatste schrikt. We proberen te worstelen met, maar nutteloos. We hebben voor een verblijf in eenvoudige gekleurd papier gaat op de grote lijnen van acacia bloemblaadjes zwaaien in de wind met. In het onderzoek van de weg naar huis, de cabine hier rustig, we zijn een beetje moe of slaperig. Studenten zijn in junior high school voor hun korte leven het doen van de laatste stilte, plechtig maar rustig ...... Als de auto motor uit de campus van de zon, de tuin heeft oude bloemblaadjes te openen. Op de campus van Benedictijner College Shanghai Campus niet jagen in verhouding met onze stilte pakten we elkaar in stilte, woorden minder minder te omarmen, minder kort verblijf. We hebben een perfect excuus: helemaal niets.
Staande op het einde
van juli 's avonds,mbt schoenen ik weer keek op en zag een verdwaalde uit de hemel,
vliegende vogels, het is zo eenzaam.
Ik hou ook van het, hetzelfde blijven de hele dag
als een gevangene slaapzalen, rustig en stil. Tot
Fangfei schuur, Hong meteoriet Red, schemering enige metgezel, de voetstappen
van wolken gevolgd, ga dan dichter in de richting van de ondergaande zon. Geniet
van de stilte van de nacht, doen twee dromen van het drinken, eenzaamheid Tian
Ran.
Yao Yao en juli had onbewust, in de lucht, maar
houden ook haar zwakke geur. mbt shoesDeze maand, een ondiepe verdriet, er is
langzaam groeiende, er zijn diepe gevoelens van spijt ... ... pendeldienst
tussen de steegjes op dat juli, heb ik geprobeerd om deze vluchtige momenten op
te halen, kan kijken in juli wasritme van
de regen abrupt afgesneden, is de angst nooit meer gevonden als het ooit was.
Erg bang, hart onverklaarbare paniek, vaak in mbt
schoen uitbarstingen van de donder regen verstoppen in bed, te luisteren naar Yoga
Lin's "liegen", alleen dwalen.
Het verleden zijn geweest om de naar zijn
verdwenen. Ze sleepte de zware koffer, haastige voetstappen, een
voet op weg naar huis, alleen ik, in dit eenzame op school, uitgegroeid tot een
eenzaam persoon. Helaas, ik ben geen engel, zelfs dan vrome gebed, niet
kan veranderen het leven traject.
Toen ik beslootnietna te
denken mbt
schoenoverhet verledente makenvan de tijd, maar ze
kunnengedragen wordentijd en ruimtestaanvoor me,trotste pronkenmetwat ikboogwas,laat me
wetenwat te doen.Zo verdrietig,maarje nooitwatlief en
leed,over al deherinneringen,langzaamverdweenin de tijdbinnen.Ik hou van
desmaak vaneeneenzame, maar danmensen die
graagfluisterenaan zichzelf.Mijn wereld, zelfsals jegeen
verhaal, zalik nog
steedsstaanrecht naar voren.
Arrogant, zeg je dit is mijn indruk. Wie weet die kunnen worden als openbloemen in het stof, zoals Homecoming, herfst met een vleugje van de lente zal langzaam verdwijnen, aarzelend, na een aanraking van koude, dag weg, jij en ikniet zien, het verhaal ook gezien.
Voor dag en dauw benaderen, die gevuld met de onuitwisbare sporen na in het hart, mbt schoenen aanbiedingzal ik ernstig scheuren ze. Skimming over het oppervlak, de spanning van het wachten op een beslissing over leven en dood. Geen sterren in de nacht,met de hulp van de saaie tekst neer te slaan de rand van een dolende ziel in het leven. Dan chic vallen, vallen in de streamer waar de koude rimpelingen te trekken.
Ik heb altijd gezeur, vergeet dan niet om lachen als ik kijk, ik ontbinden al detederheid van zijn geschriften zijn, voorzichtig de zegen, met een factor eenspoor van vochtige missen, om de hele weg naar beneden de wind te bereikendat de
verwachtingen van uw hand om de andere kant. Soms zal ik van zaligestilte, dag en nacht, ongeacht het seizoen, herinneringen zoals liefde, net alsomgekeerd, zijn gedachten ver weg, slepende, een namiddag in de herfst in de eindeloze rond te rennen, als tranen, als, draaide in de zee, die die tijd nog nooit een stilte.
Hou niet van, zeg je.Dan, mbt schoenen opte breken, zei ik.
In feite, kon ik niet verdragen voor jou. Maar ik weet het, ik niet om u te houden. Nou, laat me in de verte stil naar je te kijken, dit is mijn geluk.
Ik was zo stil naar je te kijken, zie je gelukkig slapstick met vrienden, zien wanneer je de muur boos, zie, jou en haar.
Jij en haar samen, altijd lachen. De oude ik, maar nog nooit mbt shoes gezien je ziet er zogelukkig. Ze zei ja, je meer ah past. In feite kan ik niet worden verzoend. Maar wat kwalificaties heb ik bestrijd het? Ik hou van je en zij zijn de mensen ah. O, hoe ironisch. U wilt alleen maar haar geluk te geven betaalbaar, en mijn geluk is niet kijken naar uw geluk.
Ik heb het meest gedaan moedige ding is u te horen zeggen met een glimlachtussen u en haar geluk. Maar weet je wat? Ik moet veel moed te leggen mbt schoenen aanbieding dat detranen, die doen alsof ze vrijgevig te zeggen, je lijkt heel gelukkig, ah, ik heb geen zorgen te maken. Sterker nog, ik wens je geluk ik geef. Maar niet, ik benhaar niet, ook al maakt niet uit hoe hard ik, heb ik uiteindelijk niet haar. Liefde is niet die betalen veel meer, die innig, die in staat zijn om gelukkig te zijn.
Sombere avond, had het langzaam verloren het geheugen van
Mensen in levenwonen, zal erte verward, te veelveranderingen,te veel keuzesvaak zodat we niet
kunnenkiezen.Er zijn een aantaldingen,wat liefde,altijd ineenidee, maarineenmbt schoenenidee,zegteen hoopverdrieten
hulpeloosheid.Weg vanhet geschreeuwvan de menigteXuan, zittenalleen,rustigzoals
sommigedingen,er is geen
reden,geen reden,onverklaarbaredroefheidin mijn hart.Verdriet inmijn hart, verdrietigis er geen
reden,geen redenis de
grootstereden.Verdrietigomdatde eenvoudige,verdrietig omdathetonverschillig.
Net als aan die trieste woorden te zien, om van te genieten, voelen, willen dezetrieste woorden te horen, geleidelijk aan begon te voelen, om hen te luisteren.Ik dacht datmbt schoenen aanbieding verdrietig pijnlijk, zijn gekwetst, zal zich staan sorry,kon het
niet helpen, maarhuilen.
De wereld, niemandis absoluutons vertrouwen waardig,de lelijkekant van de menselijkenatuurzijn,als degenen dieblijven praten,praten metmensen die je wilt,algepolijstop tijd omeennieuw objectte vinden,en niet altijdalleen datkorte moment.
Ik wil altijdte veelemotieslosverzonden,weet nietaan wie,hoete doen,ik hou nietmbt
schoen vanen nietnu, maardie nietkiezen van de juiste.Ik haat mezelfvoor niets,ik mijn eigenmachteloosheidhaat,ikvoel me verdrietigvoor zichzelf,om meertriesttriesthoeeenpersoon, ongeachthoehet oppervlakvan de zon,hoe briljant,alleenisde schaduwvan mijnhart isinde regen, hoeinterpreterenhet hartbedroefd,enzijn wiebegrepen.
Drie rijk te worden, indien gebruikt voor een glimp van het leven
U wiltpoëzieschrijven,boekSentimentalzacht alsje kijkt, mbt schoenenjewiltcomponeren,componerennauwelijksslaap ikgisteravondellendig.
Juli in de herfst voor geen enkele reden, plots willen alles verdorde schoonheid te zien, net als de bladeren in licht dans de dans bezig is, de dans is de wisselvalligheden van het leven.
Zachtjes pen op papier zetten, gewoon wit papier, mbt shoes prikkende mijn ogen, maarnog steeds moeilijk te geschreven. Kleine kring, hapsnap gedachten aan het bord geschilderd rommelig, heeft geen zin.
Yeliangrushui, Bise gordijnen kabbelende in de wind. Naar boven, dimmaanlicht, een aantal bloemen ontspannen drijvende wolken, hebben betrekking op de oude maan Seiki. Schoonheid van deze hachelijke situatie, nostalgische gevoel van alleen in het maanlicht. Rustig opende de deur, zodat mijn rug een eigenzinnige 也好.
Wandelend door deverlaten mbt
schoenstraten,een boom volmijn ogen,slechtseenstraaltjemaanlichtwierpnaar beneden, degevlektemijn eenzamefiguur.Distantlichtendimmen,en af en toehieldeenpaarnachtelijkeauto,net alsde straatverlichtingvan de dag, het leven enverstoordde rust vandeze
zomer.Dashvan geïsoleerdewindgeborsteldmijn wang,langs de
richtinglijktte zwetenkussen.Aarzelenom uit te reikenen de nachtwinddie voortvloeien uit devingers, warm,alleen maarbijdraagt aan dehete Italiaansevoelen.
