Zondagochtend.Het is nog vroeg en de thermometer duidt 4 graden aan.Terwijl ik mijn veters knoop bekijkt Sushi de poes des huizes me geeuwend en nestelt zich nog iets dieper in haar mandje.
Buiten is alles nog stil.De lucht voelt ijzig koud en er hangen nog enkele flarden nevel boven de velden.Terwijl ik rustig warm loop, komen enkele lopers van een bevriende club me tegemoet.Handen gaan omhoog en snel wisselen we enkele woorden uit.Luttele seconden later volgt de rest van de groep met hetzelfde enthousiasme.Kilometers vreten eenzaam?Blijkbaar niet vanmorgen!
Terwijl de zon langzaam het gevecht wint van de mist, doemt achter de bocht plots een grote groep wielrenners op met hoge snelheid.Even voel ik me klein, vertraag en kijk twijfelend naar de berm, maar na commando van de eerste: LOPER!Opzij!, wordt de groep smaller en creëert zo een ruimte die de meest obese loper/wandelaar een luxueus gevoel zou geven.Zonder verder te vertragen worden weer de nodige goeiemorgens uitgewisseld.
Mijn drinkflesje blijft wachten op mijn terugkomst bij het vertrouwde verkeersbord en in de verte zie ik net de brug, waar ik straks het kanaal overga.
Langzaam aan wordt het drukker en duiken ook honden met baasjes op.
Enkele honderden meters voor mijn keerpunt, glijden de eerste kayakers onder de brug door en slechts luttele minuten later kan ik -aan de andere kant van het kanaal- minutenlang twee van hun opwarmende collegas bijhouden.Althans tot de start van de training (of wedstrijd?) gegeven wordt en ze een indrukwekkende versnelling plaatsen.
De zon kriebelt zacht mijn wangen en ondanks het rustige tempo voelt dit tempo aangenaam.
Op weg naar huis geniet ik nog van het zicht op vier rennende paarden zo sierlijk kunnen lopen, moet toch prachtig zijn! en komen steeds meer wandelaars op het pad.
Als ik mijn straat indraai is het daar nog muisstil.
Sushi opent eerst kleine spleetoogjes, rekt zich vervolgens uit met een hoge, bolle rug en komt dan kopjes geven.
De loopschoenen verdwijnen weer naar het rek en een rustige zondag begint.
De eerste intervaltraining ziet er zeker haalbaar uit en ik ben benieuwd naar de terug iets pittigere tempos. Na enkele kilometers opwarming bereik ik de piste, die al rood kleurt van mijn LYRA collegas. Een volledig vrije baan is er niet, maar mits een beetje slalom-werk tussen de hordelopers, 4x100 ploegen en opwarmende werpers moet het (= 6 x 1000m) lukken. De training verloopt dan ook vlot en na nog 2km uitlopen, bekijk ik thuis de trainingslog.
De tempos zijn OK, maar qua afstand blijk ik echter slechts vijf herhalingen gelopen te hebben i.p.v. zes, waaronder eentje van slechts 600m!
Misschien toch een telraam overwegen, op mijn brief naar de Sint?
Elke lange tocht begint met een eerste stap.Een onweerlegbare (chinese?) logica.
Rob plant voorlopig voornamelijk duurlopen aan een heel laag tempo om zo de vetverbranding te optimaliseren.Dit zou in Rotterdam de man met de hamer langer om de tuin moeten leiden of onze snelheid lichtjes verhogen met dezelfde hartslag.Een combinatie van beide mag natuurlijk ook.;-)
De theorie klinkt goed, maar nu is het aan ons om dit in de praktijk brengen...Vandaag staat de allereerste Runners World Dream Team training op het programma: een uur lopen aan een extreem lage hartslag.
Het nieuwe adidas setje past mooi aan en voelt goed, het lijkt echt gemaakt om records te breken.
Op de Polar gaat enkel mijn hartslagweergave en chrono aan geen snelheidsweergave vandaag!- en ga ik rustig lopend op zoek naar het juiste tempo.Het is stilletjes s avonds en ik kom maar enkele lopers tegen Zij met een vlotte, soepele stijl, ikzelf met mijn blik op de Polar.Om zo dicht mogelijk bij de target-hartslag te komen loop ik op een padje tussen de velden zonder verkeer, met zachte muziek op de iPod en rem bijna na elke bocht of andere afleiding terug af.Mijn stijl is eerder twijfelend en er is geen zweeffase die de naam waardig is.Vandaag verlies ik geen druppel zweet en is mijn hartslag inderdaad stabiel laag.
Zoals voorspeld sneuvelt vandaag een record. k Vrees alleen dat de ontwerpers van het Adidas-setje niet de laagste loopsnelheid ooit in gedachten hadden
