De eerste intervaltraining ziet er zeker haalbaar uit en ik ben benieuwd naar de terug iets pittigere tempos. Na enkele kilometers opwarming bereik ik de piste, die al rood kleurt van mijn LYRA collegas. Een volledig vrije baan is er niet, maar mits een beetje slalom-werk tussen de hordelopers, 4x100 ploegen en opwarmende werpers moet het (= 6 x 1000m) lukken. De training verloopt dan ook vlot en na nog 2km uitlopen, bekijk ik thuis de trainingslog.
De tempos zijn OK, maar qua afstand blijk ik echter slechts vijf herhalingen gelopen te hebben i.p.v. zes, waaronder eentje van slechts 600m!
Misschien toch een telraam overwegen, op mijn brief naar de Sint?
Elke lange tocht begint met een eerste stap.Een onweerlegbare (chinese?) logica.
Rob plant voorlopig voornamelijk duurlopen aan een heel laag tempo om zo de vetverbranding te optimaliseren.Dit zou in Rotterdam de man met de hamer langer om de tuin moeten leiden of onze snelheid lichtjes verhogen met dezelfde hartslag.Een combinatie van beide mag natuurlijk ook.;-)
De theorie klinkt goed, maar nu is het aan ons om dit in de praktijk brengen...Vandaag staat de allereerste Runners World Dream Team training op het programma: een uur lopen aan een extreem lage hartslag.
Het nieuwe adidas setje past mooi aan en voelt goed, het lijkt echt gemaakt om records te breken.
Op de Polar gaat enkel mijn hartslagweergave en chrono aan geen snelheidsweergave vandaag!- en ga ik rustig lopend op zoek naar het juiste tempo.Het is stilletjes s avonds en ik kom maar enkele lopers tegen Zij met een vlotte, soepele stijl, ikzelf met mijn blik op de Polar.Om zo dicht mogelijk bij de target-hartslag te komen loop ik op een padje tussen de velden zonder verkeer, met zachte muziek op de iPod en rem bijna na elke bocht of andere afleiding terug af.Mijn stijl is eerder twijfelend en er is geen zweeffase die de naam waardig is.Vandaag verlies ik geen druppel zweet en is mijn hartslag inderdaad stabiel laag.
Zoals voorspeld sneuvelt vandaag een record. k Vrees alleen dat de ontwerpers van het Adidas-setje niet de laagste loopsnelheid ooit in gedachten hadden
Rond 9u s morgens gaat de bel.Een tot dan toe onbekende - jongeheer staat aan de deur.Ook hij heeft een brede glimlach.Jij bent zeker Geert?En jij Sabine?.
Al carpoolend beginnen we aan de introductie.Het is een flinke rit naar Amerongen, maar alles verloopt vlot.
Luttele uurtjes later in het Aart Stigters sportcentrum worden steeds meer namen ingevuld door personen.Hun enthousiaste verhalen zijn heel verschillend, maar komen telkens op een bepaald moment op dezelfde passie: lopen.Het lijkt onmiddellijk te klikken binnen de groep en vol verwachting beginnen we eraan.
Ysbrand, Ramiro en Rob zorgen voor een warme ontvangst en gidsen ons door verschillende informatieve presentaties en een (ijskoude) foto-sessie.Adidas en Polar verwennen ons qua materiaal, het sportcentrum qua natjes en droogjes.De tijd vliegt voorbij en na een gezellig afsluitend etentje, zitten we weer in de auto.
Het was een onvergetelijke dag en met zon boeiende mensen in en rond het Runners World Dream Team, zien de volgende maanden er alvast veelbelovend uit
Hoewel de tijd meestal voorbij lijkt te vliegen, kroop deze de voorbije twee weken tergend langzaam vooruit.Het duurde enkele dagen eer de euforie i.v.m. de selectie begon weg te ebben.De brandende nieuwsgierigheid blijft: wie zijn de andere leden; wat doen ze; zouden het allemaal doorwinterde marathonlopers zijn en wat zou Runners World met ons in petto hebben de volgende maanden; ?
De eerste mailtjes met de andere leden en onze begeleiders klinken heel enthousiast, maar blijven voorlopig mysterieus.
Donderdag 13 nov 08; 10:41u.Heel even op mijn bureau tussen twee meetings.De telefoon gaat er komt geen nummer op de display en er wordt evenmin gereageerd op mijn naam.Ik herhaal mijn naam en hoor een zachte, zelfverzekerde stem: Hallo, met Runners World.
Tijdens de korte pauze die volgt, stijgt mijn hartslag Mijn Polar ligt thuis, maar dit voelt als zone 5.Zou het kunnen dat ?
U bent geselecteerd voor het dream team Er volgt meer informatie en na het telefoontje blijf ik nog even verweesd achter Wow!
k Ben benieuwd naar de anderen, naar de trainingen en wedstrijden, planning, kortom naar wat volgt en zit nog met tientallen vragen.De voorbije jaren las ik gulzig de verhalen van de vorige teams, maar leek de marathon laat staan het Dream Team onbereikbaar.
De volgende weken zal dit echter de agenda van mezelf en mijn zes loopcollegas bepalen!
s Avonds alleen door het donker, enkel gezelschap van die vertrouwde cadans.De wereld lijkt te slapen.De rivier meandert naast het padje en mijn gedachten dwalen af naar Eindhoven, drie weken geleden.Een enthousiaste stad, de zenuwachtige drukte bij de start, verkeersagenten die elegant autos leidden (net toreros !), uitgestoken kinderhandjes en flarden muziek.Genieten, maar ook afremmen: de man met de hamer niet in verleiding brengen en dan: het onbeschrijfelijk gevoel bij de finish
Drie weken later, geeft dit debuut me nog steeds vleugels en bij het lezen van jullie artikel begint het alvast terug te kriebelen.12 weken intensief toeleven naar Rotterdam?k Hoop dat jullie nog een plaatsje hebben voor een enthousiast (dream)teamlid!
