Ik ben Raf Peeters
Ik ben een man en woon in Oostmalle (België) en mijn beroep is Leerkracht.
Ik ben geboren op 15/12/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sporten-duursporten-hardlopen.
Sportief dagboek van een hardloper - If you can dream it, you can do it !
One day you will wake up and there won't be any more time to do thinks you always wanted. Do it now!
16-10-2019
Terug van weggeweest...
Voila, we zullen er eens terug aan beginnen . Niet aan het lopen he, maar aan het verder uitwerken van mijn blog. Na toch bijna een jaar niets op deze blog gezet te hebben is er ondertussen is er toch weer heel wat gebeurd op sportief vlak. In mijn vorig bericht eindigde ik met met de 'droom' om in 2020 eventueel de MDS te lopen. Tja, deze onderneming zit terug in de 'diepvriezer' en ik vrees dat ze er niet meer gaat uitkomen. De zoektocht naar financiële middelen leverde weinig tot niks op. Buiten enkele materiaalsponsors en één bescheiden financiële sponsor kwam er niks concreets uit de bus. Vandaar dat de beslissing al snel gevallen was ... Maar niet getreurd, genoeg andere uitdagingen. De Epic100 in Spa onder andere... Een utratrail in Spa met 3500 hoogtemeters. Deze heb ik ondertussen al wel achter de kiezen zitten. Kort even mijn avontuur hier schetsen ... De trainingen hierop verschilden weinig met de trainingen van een marathon. Alleen de lange duurloop werd verder uitgebouwd tot een maximum van 50km. De intervals, intsensieve duurlopen heb ik gewoon behouden. Ook het materiaal (schoenen, camelback, ...) en het eten werd in de voorbereiding uitvoerig getest. In het boek van Scott Jurek vond ik enkele goede recepten die die ik in mijn trainingen regelmatig testte. Zo maakte ik rijstballen met nori en taise currypasta om onderweg te eten. Ook mijn shake van bananen, ananas, mango en spirulina zat mee in mijn eenvoudige camelbak van decathlon. De cocco rizzo van rijst, zeezout, dadels, ... werd mijn drankje en eten voor in de dropbag. Om het kort te maken, op 15 januari om 5uur 's morgends stond ik samen met mijn loopmakker Bob in het centrum van Spa in de gietende regen klaar om voor minstens 10uur aan een stuk te gaan lopen. Na een kilometer of 30 ontmoette ik daar Didier. Met deze sympathieke turnleraar en Belgische subtopper in de marathon (2u20) heb ik heel wat uurtjes kunnen en mogen samenlopen tot een kilometer of 60. Tot mijn en zijn verbazing liepen we op een bepaald moment op plaats 4 en 5. Na 60km voelde ik dat het beste eraf was bij mij. Vanaf toen begonnen de bovenbenen ook erg pijnlijk aan te voelen, waarschijnlijk ook door de weinig of bijna geen getrainde hoogtemeters. Maar mentaal was ik er helemaal klaar voor. Ik had mijn loop opgedeeld in 5 stukken van 20km. Dus hebben we dat lijstje toen gewoon afgewerkt. De laatste 20km toch wel heel wat verval gehad en het tempo echt moeten laten zakken, maar na 11u37minuten of zoiets ben ik op de 6de plaats binnengekomen. Super content en buiten zere benen ook nog relatief fris over de meet gekomen. Zalig dat heel onverwacht mijn vrouwtje ook aan de aankomst stond, omdat mijne maat na 6km spijtig genoeg de strijd al had moeten staken.
En dan is er natuurlijk ook het BK in Eindhoven waar ik hiervoor ook al over sprak. Deze wedstrijd vond plaats nog in oktober2018. Onverwacht werd ik daar vice-Belgsich kampioen in de categorie M45. Uniek om mee te maken!
Dit even om kort te schetsen dat ik niet heb stil gezeten. Ondertussen heb ik vorige week mijn tweede BK in Eindhoven achter de rug en met een tijd van 2u49'24" en een vijfde plaats in een veel sterker deelnemersveld als het jaar daarvoor ben ik echt wel dik content! Leuke wedstrijd en eindelijk nog eens een goed gevoel in het tweede deel van mijn marathon.
Tijd om even te genieten en stil te staan bij mijn volgende sportieve plannen.
Vooreerst zoals je ziet ga ik terug proberen deze blog op regelmatige wijze bij te houden en up-to-date te houden. We zullen zien of me dit gaat lukken. Want ik sportieve uitspraken durf ik wel eens op terug te komen... Na mijn aankomst in Spa bij de Epic100 had ik gezegd 'dit nooit meer', maar zoals de meeste sporters onder jullie weten jullie dat zulke uitspraken na een zware wedstrijd heel relatief zijn. Meestal wil dit gewoon zeggen "Ik sta hier volgend jaar terug." Ik ben dus terug ingeschreven voor de Epic100. Deze keer vindt de wedstrijd plaats op 15 augustus 2020 in La Roche. Dus deze staat al gepland. In het voorjaar zal het waarschijnlijk terug een marathon worden. Misschien wel de nieuwe marathon in het voorjaar in Gent? We zien nog wel ...
Oh ja, daar was ik gisteren ook nog naar het kijken! Een docu over de UTMB. Deze 2 EPIC-wedstrijden zouden me in totaal 8 ITRA punten opleveren. Dat zouden er genoeg zijn voor de TBS (één van de 'kleinere' wedstrijden van de UTMB. 145km en bijna 9000 hoogtemeters. Wie weet???
Voila, mijn eerste bericht van mijn gloednieuwe blog Zal ik mij eerst (kort) proberen voor te stellen? Mijn naam is Raf Peeters en ik woon in Oostmalle. Ik ben getrouwd met Ann en heb 2 dochters Liene (16) en Marte (14). Ik ben leerkracht en geef les aan kinderen met ASS in een school voor buitengewoon onderwijs.
Vanaf mijn 40ste ben ik hardloper-mountainbiker-fietser-zwemmer- kortom 'sporter'. Toen ik op mijn 38ste op de weegschaal ging gaan en het wijzertje 83.3kg aanwees heb ik het 'roer' omgegooid en ben ik beginnen sporten. Voordien was ik voetballer... In mijn jeugdjaren en op mijn 16de nog erg verdienstelijk en talentvol, maar na een aantal sportieve mislukkelingen, beperkte mijn voetballeven zich tot feestjes na de match. Zodoende was ik op de leeftijd van 30jaar uit gevoetbald en heb ik het voetballeven gelaten voor wat het was. Nadat ik vrouwke leerde kennen en 2 fantastische dochters kreeg, heb ik zoals ik hiervoor vermeld mijn sportieve leven terug nieuw leven ingeblazen. Eerst gebeurde dit nog vrij bescheiden. Onze tweede auto werd verkocht en deed mijn woon-werk verkeer fietsend. Niet spectaculair, maar toch elke dag 13km heen en 13km terug. Al vlug ging het wijzertje de andere kant uit. Zondags mountainbike toertochten doen was de tweede stap. Mijn competitiegevoel werd terug aangewakkerd. Al vlug begon de conditie stilaan terug te komen. Ook begon ik terug te lopen. In het begin 2 keer per week, maar dat al vlug verhoogd naarmate de conditie ook steeds beter en beter werd ... In 2009 liep ik mijn eerste marathon. Na één weekje van ongeveer 40km en zonder veel verdere voorbereiding liep ik mijn eerste marathon in Antwerpen in een tijd van 3u36min. De laatste 10 km waren moeilijk, maar al bij al viel dit reuze mee ! Het jaar nadien stond ik al terug aan de start en verbeterde mijn P.R. met bijna 10min. 3u25min. Voila, zo is de 'sportieve' trein vertrokken. Het jaar nadien deed ik al de winterduatlon 'Hel van Kasterlee' mee. 15km lopen, 105 ploeteren met de mountainbike in plassen die zo hoog kwamen dan je knie en met een temperatuur van 0graden, om nadien nog een afsluitende run te doen van 30km. Toch al gauw een bezigheid van een 10tal uurtjes. Ik werd vanaf dan fanatieker en fanatieker. Ik ging harder en harder trainen. Ik speurde het internet af en probeerde vele zaken uit. Trainingen maar ook aanpassingen in mijn voeding. Ik veranderde mijn voedingspatroon en ging gezonder leven. Het zorgde ook voor de spectaculairste vooruitgang in mijn sportieve prestaties. Ik zou hier een boek over kunnen schrijven. Maar later in deze blog zal ik daar zeker op terug komen. De jaren nadien verbeterde ik mijn P.R. op de marathon elke keer ik deelnam. Ik ging in een paar naar naar 3u16,3u12,3u06, 2u57, 2u52, 2u50, 2u47, 2u44. Nooit gedacht dat ik dit zou kunnen! Elk jaar deed ik 2 marathons. In 2015 kreeg ik af te rekenen met mijn eerste hardnekkige lopersblessure. Nadat ik bijna een jaar sukkelde met een achillespeesblessure voldeed ik ik het jaar nadien mijn eerste volledige Ironman in Almere. Een jaar vol opofferingen, met meer dan 20uur trainen per week : zwemlessen, zwemtrainingen, fietstochtjes van meer dan 5uur, looptrainingen, ... Eerst nog vlug een kwarttriatlon ... een paar maanden later vlug een halve om dan 2 maanden nadien in Almere op een zonnige dag na juist 10u1min19sec en en 5de plaats in mijn AGE group te finishen... was fantastische ervaring! Om dan een half jaar later een sub 2u45 te lopen ... Na een voetblessure in 2017 en mijn tweede deelname in de Hel van Kasterlee waar ik op de 5de plaats in mijn categorie eindigde, besloot ik het jaar nadien toch terug een poging te wagen in Antwerpen om mijn 2u44 nog iets scherper te stellen. Het warme weer, maar vooral ook waarschijnlijk niet de juiste form door de korte voorbereiding zorgen voor de eerste keer voor een niet-verbetering van mijn P.R (2u49). Toch wel lichte ontgoocheling! Voila nu staan we in 2018 en heb ik me ingeschreven voor mijn (voorlopig) laatste marathon op 15 oktober in Eindhoven. Tevens ook het Belgisch kampioenschap waar ik aan deelneem. De (voorlopig) laatste, want in 2019 wil ik me gaan kijken of de echt langere afstanden mij ook liggen. Te beginnen op 17 maart 2019 met de North C Trail (50km) en op 15juni met de Epic100 in Spa (100km). Mijn droom is om in 2020 de Marathon des Sables te lopen. Maar of me dit financiëel gaat lukken weet ik niet. De eerste stappen (zoeken van sponsors) zijn gezet, maar deze zijn niet direct heel veelbelovend. We zullen zien ... Deze blog is bedoeld voor al degenen die geïnteresseerd zijn in het volgen van mijn sportieve avonturen ...