Ik ben Michael Andries
Ik ben een man en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Monteur Bovenleiding.
Ik ben geboren op 19/08/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
11/02: Trail des Bosses 25km 26/02: (W) Lennik 30km 04/03: (W) Stekene 30km 11/03: (W) Aarschot 30km 25/03: (W) Antwerpen 20km 01/04: (W) Scherpenheuvel 42km 07/04: (W) Kasterlee 30km 15/04: Spa-Olne 33km 07/05 => 18/05: Trekking La Palma 20/05: La Grimace du grand George 25km 02/06: (W) Gelrode 50km 15/07: Les Crêtes de l'eau Noire 30km 05/08: Trail de Val d' Heure 36km
Dit weekend dus zoals in vorig blogjes aangekondigd, naar de meeting geweest omtrent het ABC-project waarvoor ik uitgekozen ben. Wat houdt dit nu exact in.... Wel omdat het ultralopen wat in een dipje zit na een enorm goeie periode in de jaren 90 en begin 2000, wil men proberen door middel van de vzw ultramarathon.be een soort opleidingsproject starten. Hiervoor heeft men een aantal beloftevolle atleten gecontacteerd die opgevallen zijn in vooraanstaande ultrawedstrijden. Het is de bedoeling dat men doormiddel van begeleiding en het doorgeven van ervaringen ons beter zou maken. Ook is het de bedoeling om enkele keren per jaar samen te trainen en zelfs lactaattesten te voorzien tijdens deze trainingen. Ook kan het zijn dat er samen een uitstap geregeld wordt naar een wel bepaalde wedstrijd in binnen of buitenland. Ook kunnen we bij blessures bij hun terecht voor goede raad, waarheen we ermee best kunnen gaan. Wat zijn nu de doelen ervan.... Wel vrij ambitieus. Men sprak daar over tijden waarvan ik enkel nog maar gedroomd heb en zelfs nog niet aan heb durven denken. Dingen als 2u40 op marathon. 3u25 op de 50km...... Dat zijn toch vrij snelle tijden, ik zeg niet dat dat onmogelijk is.... Toch zal ik hiervoor enorm m'n best moeten doen. Als je hiernaast kijkt naar m'n PR's. Toch het feit dat m'n mij heeft uitgekozen, wil toch zeggen dat men in mij geloofd en dat geeft me vertrouwen. De uiteindelijke doelen liggen echter op de echte ultra-afstanden. Om het C niveau te halen zou ik op de 6uur tussen de 78 en 80km moeten halen, wat ik haalbaar acht. En het grootste doel van deze groep is om uiteindelijk een sterke afvaardiging te krijgen op de 100km afstand. Daarvoor wil men ons op 2 jaar tijd begeleiden naar een tijd onder de 8uur. Pfff, ik ga nog zweten! Dus mijn doel voor Winschoten 2011 staat al vast..... 8uur..... Ik acht het niet onmogelijk, maar alles zal goed moeten lopen. Nog een jaar en half zoals afgelopen jaar en dan kan ik er dichtbij komen. Als ik ginder op het WK al een tijd zou kunnen halen onder 8u30 zou ik al content zijn, maar op deze manier word ik toch gedwongen wat ambitieuzer te zijn. Ik zie het volledig zitten. Na de vergadering zondag zijn we dan nog doorgereden richting zeetje om daar wat te genieten van de frisse lucht en de opklaringen. In Lombardsijde zag ik dan dat er een wandeling georganiseerd werd en heb ik me snel ingeschreven en deelgenomen aan de 16km afstand. Leuke lopen ginder over strand, dijk en duinen. Wat een zalig zuiver lucht ook, alles liep als vanzelf. Maandag dan me voor de eerste keer in lange tijd nog eens gewaagd aan intervals. Ik dacht dus wat snelheid in te bouwen deze periode van kortere trainingen en vond het een ideaal moment om de Yasso-theorie eens uit te proberen. Dus 6x800m, 2km in gelopen en 4km uitgelopen allemaal op de piste van Sporta in Tongerlo. Er was net een klas LO van een plaatstelijke school en die kinderen stonden maar raar te kijken naar die rondjes draaiende gek. Ze begonnen zelfs te vragen of wanneer ik zou stoppen en of ik niet moe werd.... Dinsdag was rustdag en vandaag heb ik dan een lichtetempoloopgedaan met in de laaste tien minuten twee tempoversnellingen van 2min. Iets wat mij werd aangeraden tijdens de vergadering zondag. Niet alleen lange duurlopen doen aan een statig tempo, er af en toe een snel stuk inleggen zou al een wereld van verschil maken. Zo verras je je lichaam en zet je het aan tot progressie. Morgen weer een rustig uitloop dagje om dan vrijdagmorgen een ochtendloopje voor het ontbijt om dan 's avonds mezelf te wagen aan een 4kmloop in Tongerlo. Als het echt 4km juist is hoop ik dichtbij of onder de 14 minuten te geraken. Ik kijk er weer naar uit! Ik laat jullie weten hoe het gelopen is op zondag of maandag, want Zaterdag wordt weer een druk verbouwdagje, donderdag wordt de vinyl gelegd! Dat gaat weer een enorm verschil in uitzicht geven en zo vorderen we stilltjes naar een mooier huisje. Fotootjes volgen nog wel eens, dat is beloofd! Tot binnenkort......
Zoals beloofd een berichtje met de foto's. Het herstel van Carmen gaat een beetje moeizaam, vandaag was haar eerste loopdag. Ze zal jullie er zeker nog genoeg over vertellen in haar volgend postje. Bij mij viel het allemaal goed mee, stijve bovenbenen en een pijnlijke rug. Hoewel m'n rug wel eventueel van de verbouwingen kon zijn. Ik heb wel goed kunnen blijven door trainen, dus allemaal heel positief. Morgen de fameuze vergadering/ bijeenkomst omtrent het ABC-project van ultramarathon.be, ben eens benieuwd wat er allemaal gaat besproken worden. Zal ongetwijfeld zeer interessant worden, ook benieuwd naar wat er gaat inzitten voor mij. Coaching? begeleiding? ..... Soit, hier zijn de fotootjes.
Gisteren was het zo ver. Mijn tweede marathon stond op het programma. Maar ik begin eerst te vertellen van de dagen voordien.....
Het begon met donderdagnacht. In het midden van de nacht. Een kramp in mijn rechter kuit Vrijdag de kramp een hele dag gevoeld, maar na de massage van mijn ventje was het zaterdag helemaal voorbij. Maar om de één of andere reden was ik toch niet helemaal gerust. Zaterdagnacht kreeg ik precies een klein krampje in mijn linkerbeen. Rond 1u Michael wakker gemaakt en dan heeft hij nog gauw mijn kuit ingepakt met vershoudfolie. Het was dus voor mij een onrustige nacht... Rond 7u ging de wekker. We waren al bij mijn schoonouders, zodat we zondag niet te vroeg er uit moesten en niet al te vroeg moesten vertrekken richting Antwerpen. Ik stond op met honger, maar eens ik aan het eten was, kon ik bijna geen hap eten. Toch maar doorgebeten en 2 sandwiches met honing en een koffiekoek gegeten. In combinatie met enkele glazen water en een appelthee met suiker. In de auto nog koude spaghetti gegeten. Net voor de start nog een banaan.
Rond 8u20 vertrokken we. Al gauw hadden we de auto geparkeerd aan de eindhalte van tram 2,15 en 5 om dan zo richting de start te gaan. Eerst nog even Jessica en Wendy gezocht om zo samen naar de start te gaan. Al gauw werd het startschot gegeven en ik vervoegde me al snel bij pacers van 3u59. Eerst de konijnenpijp door. Daar was het wel heel benauwd vond ik... daarna liepen we richting Hoboken. Voor mij een heel leuke plaats, omdat ik daar ben opgegroeit. Aan de zijlijn dan ook veel bekende mensen gezien zoals mijn grootvader, mijn 2 beste vriendinnen, oude buren, vrienden van mijn ouders, mijn mama, .... Michael en zijn ouders hebben getracht zo'n 8 keer mij te zien en aan te moedigen en dat is ook gelukt. Ik kreeg van mensen die rond mij liepen al te horen dat ik precies wel veel volk kende In Wilrijk liepen we door de kleine tunnel en daar stonden Michael met zijn ouders, ook weer mijn twee beste vriendinnen en Michaels neef. Tijdens het supporteren maakte Michael en zijn papa nog wat tijd om een foto van mij te nemen. De bevoorradingen waren er meer als genoeg. Ik dronk altijd heel goed en kapte de rest meestal uit over mijn hoofd, over mijn boven benen, ... Eten had ik zelf bij of gaf Michael of mijn schoonmama mij onderweg nog aan. Ik moet wel toegeven dat het eten soms moeizaam ging. Vooral op het laatste gaf mijn maag het signaal om toch niets meer binnen te nemen. Ik heb toch nog enkele druivensuikers gegeten. Dat hielp toch iets. Ik liep de eerste kilometers zo rond 5m45s. Rond 30km begon ik toch wat te vertragen en ging het richting 6m en dan nog trager dan 6m, MMAAARRR ik heb niet moeten wandelen en ik haalde nog steeds volk in Voor mij was het toch wel een leuk parcour. Ook omdat ik zoveel herkende. Alleen het laatste stuk aan de slachthuislaan was echt saai en ging niet vooruit. Daar stond bijna geen volk en dit was toch een punt waar ik wat aanmoediging kon gebruiken... Alhoewel ik Michal rond 35km nog heb gezien en hij moest niet te veel zeggen, want ik werd nogal krikkel.... Ik moest toch ferm op mijn tanden bijten, maar heb doorgezet. Aan de finish stonden Michael, mijn mama en mijn schoonmama op te wachten en mij nog als laatste aan te moedigen. Na de finish lag mijn maag nog duidelijk in de knoop. Het water dat we kregen, smaakte me zo niet. De cola light die mijn mama aan de finish me aangaf ging beter. Met eten heb ik toch maar gewacht tijdens het wachten op Michael. Na mijn finish trokken we terug richting linkeroever waar Michael zo snel mogelijk in het startvak ging staan. Zijn verslag lees je hieronder.
Ik ben dan ook keeeeiiii content met mijn tijd. 04u09m = 10,169km/h. Een PR van 29 minuten, maar mijn eerste marathon is wel geleden van Eindhoven 2007. De volgende die op het programma staat is Brussel in Oktober. Geen Eindhoven, omdat Michael graag eens Brussel wil doen. Het is natuurlijk eens iets anders. Mijn schema is al gemaakt tot Birkenfeld waar ik nog eens een trail ga doe. Tussendoor nog enkele kleinere wedstrijden van het plaatselijk criterium. De eerste is op 14 mei. Een 8km. Eens benieuwd wat dat gaat geven!
Carmen
Nu mijn gedeelte dan, de 10 miles! Niet zo lang en niet zo prestigieus als de marathon, maar gewoon eens lekker goed doorgaan en zien waar ik zu eindigen. Na een hele dag achter Carmen aangehold te hebben om haar aan te moedigen, bevoorraden en te fotograferen, zou het wel eens in m'n benen kunnen blijven steken. Zaterdag had ik ook nog 18,9km getraind en dat doe ik normaal ook niet. Om kort te zijn ik heb echt niet gefocust op deze wedstrijd. M'n gewicht is ook een kleine 3 kilogram meer als in Stein, maar de goesting was er. Na de start van de Ladies-run al direct gaan postvatten in het startvak, zo'n uur op voorhand. Geen sinecure zo lang tussen die meute en dan zonder opwarming moeten vertrekken. Het is toch altijd weer frustrerend om te zien dat er toch altijd mensen zijn die helemaal vooraan willen starten en daar helemaal nit thuishoren. Doordat ik geen kwalificatietijd kon voorleggen moest ik tussen de "gewone" stervelingen. Zo'n kleine 1500 man zou dus voor me van start gaan, een echte inhaalrace. Dat uur was sneller voorbij dan verwacht en we waren vertrokken, wat een gedrum sech! Zandloperstart......pfff Ik start toch liever vooraan. De eerste twee kilometer waren echt druk en daarna draaiden we de autostrade op en werd de weg wat breder, zodat ik de rest wat makkelijker kon passeren. Daar begonnen de hellingen dan weer en dat voel je toch hoor, die na de Kennedy was vrij lang en slopend en die van de Bolivartunnel was kort maar krachtig. Daarna was het toch even terug een goed ritme zoeken. Aan de Zillion had ik het al terug te pakken en liep ik weer terug een heleboel voorgangers in. De Kaaien vlogen voorbij echt niet te doen, ik kreeg vleugels. Dan de kasseitjes van de vesten. De anderen hadden er blijkbaar meer moeite mee als ik. Ze liepen allemaal in de goot om ze te vermijden, maar als je wil inhalen moet je daar dus uit hé. Dan de Meir op, superleuk! Ik haalde daar net de eerste dame in, ongelooflijk hoe die aangemoedigt wordt langs de kant. Ik kreeg er zowaar kippevel van! Koude rillingen en een glimlach op m'n gezicht na 11km wedstrijd een goed teken? Van de Jezusstraat naa de Paardenmarkt was even een saai stukje, daar begon me wel al duidelijk te worden dat een supertijd er echt inzat. Ik ging nog altijd als een trein, maar ik begon de kilometers wel te voelen. Toch haalde ik nog altijd voorgangers in, hoewel de gaten tussen de deelnemers groter begonnen te worden. Ook speelde de wind op het laatst wat op, er stond een stevig bries op het Brouwersvliet. Het was wringen. Dan de konijnenpijp in, vreemd dat ik dat zalig vond. De afdaling, de koelte, het gedrum van de schoenen. Op een roes dreef ik erdoor, echt niet verzwakt. Dan boven komen en al die aanmoedigingen werken echt als een adrennalinepil. Ik had nog een tijd voor ogen en bleef dus hoog tempo aanhouden, toen hoorde ik de speaker roepen dat er zo'n 70 mensen aangekomen waren. Top-100 was mogelijk! Alleen kon ik m'n voorganger niet meer bijbenen, ik kreeg wat steekjes in de zij. Aangekomen in 1u01m37s en als 92e over de streep, vandaag in GVA gekeken en volgens de chip-noteringen van tijden nog een paar plaatsjes gestegen naar de 86e plaats op ik weet ni hoeveel deelnemers, 18000? Nu vandaag alweer een 11,3km uitgelopen en al bij al op wat stijve boven benen na geen echt noemenswaardige last. Voorlopig toch nog niet. Ik kijk al uit naar het volgende verzetje, 4km in Tongerlo.
De afgelopen weken stonden in het teken van m'n overschakeling van 5 trainingen per week naar 6. Aangezien dit niet zo'n drukke periode was op wedstrijdgebied en ik geen super ambitieuze plannen had, leek het me er een ideale periode voor. Hiervoor trainde ik namelijk nog altijd maar 5 maal per week, klinkt misschien raar aangezien ik toch aan totalen van ruim boven de 100km per week kwam, maar door super lange duurlopen te doen in het weekend lukte dat vrij goed. Nu al 3 weken bezig met de overschakeling en in het begin ging het wat stroef, ook wat te enthousiast geweest na Stein zoals jullie al hebben kunnen lezen. Toch nu na een kleine aanpassingsperiode begint het aangenaam aan te voelen. De zware benen beginnen steeds mee achterwege te blijven en de snelheid begint stillaan te verhogen. Allemaal nog positief dus, hopen dat dat zo blijft. Afgelopen week namelijk 106km gelopen in 9 uur en alles is zeer goed verteerd. Dus.... Komende week staat de Antwerp 10 miles op het programma, nog zo'n plannetje van me om deze "rustigere" periode in m'n loopbestaan goed in te vullen. Ik probeer deze lente tijdens onze verbouwingen wat snelheid te kweken en dit wil ik dan testen op enkele korte wedstrijdjes. Gijmel 5km heb ik al achter de rug en dat was een positieve test, nu dus die tien mijl. Zal moeilijk worden om een gelijkmatig tempo te houden maar we gaan ons best doen. Ik hoop op een 1u05m en acht een 1u02m niet echt onmogelijk, het zal er wat vanaf hangen hoe m'n start meevalt. Ik start immers tussen de grote meute en niet in het snelle startvak. Dat wordt dus salalommen de eeste kilometers. Verder vind ik de steun van jullie voor Carmen heel tof! Ik denk dat ze waarschijnlijk heel dicht bij de 4uur kan eindigen, zeker niet onmogelijk. Misschien een klein pronostiekje?
Nog eventjes en het is zondag 25 april, "Het grote moment". Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer zenuwen ik krijg, hoe meer twijfels, hoe meer onzekerheden, ... En waaraan twijfel ik dan, waar ben ik onzeker over? Vooral over de tijd. Gaat het me lukken binnen de beoogde tijd? Michael denk dat rond 4u haalbaar is, maar ik ben daar niet zo zeker van. Ik denk eerder 4u15. Alhoewel ik al heel blij zal zijn dat ik mijn tijd van eindhoven ,2jaar en half geleden, zal verbeteren : 4u38. Na de marathon in Eindhoven en nu heb ik toch echt wel veel progressie gemaakt op de andere afstanden, maar ja een marathon blijft een marathon en je weet nooit wat je allemaal onderweg voor hebt. Ik heb wel het gevoel beter voorbereidt te zijn dan toen in Eindhoven, maar ja ik ben dan ook al vier jaar aan het lopen en dat is toch anders dan toen. Toen was het maar twee jaar en misschien nog wat te vroeg voor een marathon.
Momenteel train ik rustig verder en haspel ik nog wat kilometers af. Geen vijf trainingen meer deze week, maar nog vier.
Hier een overzichtje van voorbije periode:
7/04/2010
15
1:40:00
9,000
06:40
79
8/04/2010
9
Saucony 4
1:00:00
9,000
06:40
73
9/04/2010
73
10/04/2010
22
Saucony 4
2:20:00
9,429
06:22
86
11/04/2010
9,5
Saucony 4
1:00:00
9,500
06:19
65
12/04/2010
15
Saucony 4
1:40:00
9,000
06:40
71
13/04/2010
71
14/04/2010
9,5
Saucony 4
1:00:00
9,500
06:19
65
15/04/2010
12,4
Saucony 4
1:20:00
9,300
06:27
68
Wat staat er nog op het programma:
Zaterdag 2u, zondag rust, maandag 40 minuten, dinsdag rust, woendag 80minuten, donderdag rust en vrijdag een uurtje, zaterdag rust en ZONDAG??????????????????????
Het is een opwindende tijd voor me geweest de afgelopen week. Verschillende gebeurtenissen hebben daartoe bijgedragen, zoals.... Eerst het lopen, het gaat terug vrij vlot. De trainingen lopen goed en het voelt aangenaam aan. Juist blijft het nog altijd oppassen voor de kuit, maar die heeft ondertussen al een wedstrijdje doorstaan dus het zal er al niet meer zo erg mee gesteld zijn. Gisteren heb ik na een hele lange tijd nog eens een wedstrijd voluit gelopen die korter is dan een 10km. Ik heb namelijk deelgenomen in Gijmel aan een jogging van 5km. Ik moet zeggen dat het resultaat bevredigend was, 18:35 en dus een gemiddelde van 16,24km/h. Niet slecht als je weet dat ik 's morgens al 15km had gelopen om zo toch aan m'n beoogde dagtotaal te komen. Ook sta ik bijlange niet meer zo scherp als in Stein, er zijn al 3à4 kilos terug bijgekomen. De boog kan niet altijd gespannen staan hé! Agelopen week heb ik ook een mailtje gekregen van ultramarathon.be, een uitnadiging voor een vergadering over een nieuw project dat ze willen opstarten. Het ABC-project waarbij het de bedoeling is om het ultralopen in België terug naar een hoger niveau te tillen. Het zou bestaan uit 3 groepen, de A en de B groep bestaan vooral uit mensen die al gekend zijn in het circuit. De C groep waartoe ik dan zou kunnen behoren bevat dan vooral "aankomend talent", dit wil zeggen mensen die een goede prestatie geleverd hebben ergens tijdens een gekende ultraloop. Mijn uitslag in Stein is dus blijkbaar opgevallen. Het laatste positief puntje van deze week is dat de verbouwingen nog steeds goed gaan, m'n vader is wel een paar dagen buiten strijd met z'n voet, maar ik trek m'n plan wel. Vandaag moet ik alles gaan toe smeren, bezetten eigenlijk. Laat dat nu net iets zijn wat ik niet zo graag doe.... Iemand zin om te komen helpen?
Zondag was het tijd voor mijn dertiger. Via de blog van Wendy kwam ik in contact met Jessica en zo hadden wij afgesproken om zondag samen te lopen. We gingen een activia-wandeling in Hoboken doen. Voor mij heel bekend terrein, omdat ik daar ben ik opgegroeid. We kwamen dus op vele plekjes waar ik enkele jaren geleden vaak trainde. Het Fort 8, het park van Hoboken, het industrie in Hoboken, het polderbos, ... leuk om er nog eens allemaal te komen. We liepen 30km op een tijd van 3u22 ongeveer. Volgend de organisatie was de wandeling 30,8 maar volgens de garmin van Jessica was het korter Jessica en ik hadden elkaar nog niet gezien, maar aan ons gebabbel zou het niet hebben gelegen
Afgelopen week was het een zware week. Zowel fysiek als mentaal. Fysiek, de zware trainingsweek. Mentaal, de droevige gebeurtenis dat mijn grootmoeder is overleden. Ik merkte wel dat het lopen me deugd deed om zo mijn gedachte te verzetten of even alleen te zijn met mijn verdriet. Zo ben ik dag (donderdag 1 april) wanneer ze is overleden toch 15km gaan lopen. Zo 's avonds rond 20u30 vertrokken en rond 22u00 stond ik terug thuis. We waren in Antwerpen en zo heb ik heel de kaai afgelopen langs de schelde, met zicht op linkeroever. Rustig en nadenkend.
31/03/2010
12
Saucony 4
1:20:00
9,000
06:40
72
1/04/2010
15
Saucony 4
1:40:00
9,000
06:40
78
2/04/2010
78
3/04/2010
9,1
Saucony 4
1:00:00
9,100
06:36
72
4/04/2010
30,8
Salomon
3:20:00
9,240
06:30
83
5/04/2010
9,5
Saucony 4
1:00:00
9,500
06:19
76
6/04/2010
76
De komende weken wordt het stilletjes aan rustiger op loopgebied: Vandaag had ik een rustdag, morgen 1u40, donderdag 1u, vrijdag rustdag, zaterdag 2u20 en zondag een uurtje.
Zo kan ik me stilletjes voorbereiden op de marathon, vooral mentaal dan.
Bijgevoegd nog enkele foto's hoe ver we staan met de verbouwingen
Nu alweer een klein weekje terug aan het trainen, en voor lopig gaat het goed. Hout vasthouden dat het zo blijft, want meestal als je wat te enthousiast begint te worden dan krijg je weer die terugval. Deze week toch al goed vooruit geraakt, maar de snelheid is toch iets minder dan dat ik in gedachten had. Voor de blessure wou ik een weekgemiddelde halen van 12km/h, dat zal nu maar op een 11,5km/h uitkomen. We zullen het maar stilletjes aan opdrijven of ik zit binnen een goeie week weer met de gebakken peren. De wedstrijd van maandag die ik gepland had heb ik geschrapt uit m'n schema, dat zou iets te vroeg komen na de blessure. Misschien dat ik het erop waag om volgende vrijdag een 5km ga lopen in Gijmel, op vrijdag avond. We zien wel, ik zou echter voor Antwerpen nog wel eens een korte wedstrijd gedaan willen hebben. Gewoon om dat gevoel wat terug te krijgen, want het verschil tussen een ultra en die korte baanwedstrijdjes is toch groot. Niet dat ik de finish niet zou halen, maar gewoon dat ik geen feeling meer zou hebben met het echte snel lopen. Op trainingen lukt het eigenlijk niet zo goed om op een vast tempo snel te blijven lopen. Vanaf 15km/h wordt het heel wisselvallig, normaal was ik echt goed in een vast tempo houden. Zal nog even terug moeten trainen zeker? De werken thuis vlotten ook nog altijd vrij goed. Dit weekend gaat weer enorm productief worden, het is de bedoeling dat alle plaatmateriaal tegen de muren komt tegen dinsdag. Eerst moeten we wel nog de muurstructuren zetten, isoleren, elektriciteit, enz. Het zal doorzetten worden..... Als het een bevredigend resultaat geeft zal ik zeker nog eens een paar foto's posten. Morgen gaat Carmen ook haar langste duurloop doen in haar voorbereiding op Antwerpen. Ze trekt naar Hoboken om daar een 30km-wandeling te gaan afhaspelen. Hou de blog de komende dagen in het oog voor haar verslagje. Ik denk dat ze gaat knallen tijdens haar marathon, zo goed dat ze traint!
Gisteren stond mijn lange duurloop op het programma. Ik trok naar scherpenheuvel waar er een activia - wandeling was. Altijd leuk om je duurlopen van het weekend eens op ander terrein te doen dan in je eigen buurt.
De wandeling ging van start aan het cultureelcentrum "De egger" in scherpenheuvel. Daar gingen we richting Messelbroek. Na de rustpost daar gingen we langs de Demer richting Kaggevinne.
Tijdens mijn loopje heb ik echt wel genoten van de omgeving en het weer. Echt super fijn met het zonnetje
Waar er nog een laatste controlepost was. Langs een stukje spoorweglijn gingen we terug richting start. In scherpenheuvel terug aangekomen mochten we nog een serieuze helling beklimmen. Daar kwamen we aan de bassiliek. Ik dacht even een stop te maken voor een kaarsje te branden, maar ben maar verder gelopen.
Na 2u15 met rust om te drinken en om foto's nemen bij, stond ik terug aan de "Egger" waar ik nog een 4 kilo lekker appeltjes heb gekocht... hmmmm
Hier nog een overzicht van mijn trainingen vorige week:
Zondag ga ik samen met Jessica in Hoboken 30km lopen. Ik kwam via Wendy bij Jessica terecht, omdat ik zag dat Wendy haar gaat hazen tijdens de Antwerp Marathon en zij ongeveer mijn tempo gaan lopen tijdens de wedstrijd. Dus hebben wij eens afgesproken om samen te trainen. Altijd fijn en zeker dat het ongeveer hetzelfde tempo is
Ja, die titel klinkt niet al te rooskleurig. Zo zijn de zaken hier ook niet echt, toch niet op loopvlak. Het was een zware wedstrijd en al bij al viel het gevoel achteraf vrij goed mee. Dus begon ik vrij snel met het opdrijven van de snelheid van m'n trainingen en het intergreren van tempolopen. De tweede week na Stein liep ik al een week tegen een gemiddelde van ruim een kilometer per uur sneller dan gewoonlijk. Dan deze maandag ben ik een keertje gaan trainen in Averbode op de heuvels en ik denk dat dat de druppel was. Ik zit nu met een verkrampte kuit, zo een knoop die van middenuit naar boven toe trekt. Niet in die mate dat ik het niet kan verdragen tijdens het lopen, maar toch zeer lastig. Het beperkt me om voluit te gaan en is zeer lastig bij het bergaf lopen. Gisteren ben ik zelfs een tien minuutjes vroeger gestopt met de training, het was te lastig. Heb toen wel een degelijk tempo kunnen houden, maar de pijn was echt te erg aan het worden. Vandaag dan maar eens overslagen en morgen de geplande rustdag. Twee dagen rust en dan evalueren we terug. Ik hoop dan zaterdag rustig terug opnieuw kan beginnen. M'n schema wat aanpassen, waarschijnlijk de wedstrijd in Olmen schrappen en niet pieken naar Antwerpen. Ik heb immers geen echte doelen voor de zomer. Dus kan het zeker geen kwaad om het wat rustiger aan te doen. Wel had ik in het achterhoofd om 4000km te halen en daarvoor zou ik een goede 80km gemiddeld moeten lopen per week en daarvoor zou ik zo weinig mogelijk lange rustperiodes mogen hebben. Na de zomer begint de voorbereiding echter al voor volgend jaar en dan zal ik echter nog heel wat kilometers maken. Ik hoop dat die kuit snel beter is want zo stilzitten, het zint me gewoon niet. De verbouwingen lopen echter voorlopig nog zeer goed, de badkamer nadert vervolediging en aan de keuken beginnen we morgen. Alleen kamp ik hier ook met een probleem, ik heb een ontstoken pols en dat is echt niet handig als je moet boren, slijpen, schroeven, breken, schilderen, enz. Net wat ontstekingsremmers genomen en hoop dat ik daarmee twee vliegen in een klap sla. Bijgevoegd nog enkele foto's van hoe ver we staan. Deze zijn dit weekend genomen ondertussen is de badkamer al volledig geschilderd ook. De eerste toont de badkamer en de tweede de keuken volledig gestript van alles. Echt wel een enorm ruim gevoel nu daar zonder dat laag bedrukkend plafond. Vergelijk deze foto's eens met die in het eerdere bericht.... Toch een hele verbetering hé?
Het is al even geleden dat ik nog een blogje heb gepost, maar eigenlijk heb ik niet zoveel spannends meer meegemaakt. De kilometers worden per week meer en meer en ook mijn snelheid begint de goede kant op te gaan. Ik voel stilletjes aan dat ik wel klaar ben voor de marathon van Antwerpen. Nog een goede maand en het is zover Ik ben eens benieuwd!
Hier een overzichtje van mijn trainingen van deze week:
15/03/2010
16,4
Schoenen 3
1:40:00
9,840
06:06
72
16/03/2010
67
17/03/2010
9,1
Schoenen 3
1:00:00
9,100
06:36
63
18/03/2010
15,6
Schoenen 3
1:40:00
9,360
06:25
78
19/03/2010
70
20/03/2010
28
Schoenen 3
3:00:00
9,333
06:26
82
De laatste kolom zijn mijn kilometers op een week tijd. Dat ziet er echt wel goed uit Morgen heb ik nog een rustig loopje van 40 minuten op het programma en dan zit de week er op. Maandag gaat dan al een nieuwe week van start met 80 minuten op de planning.
Ja ons leven is tegenwoordig druk gevuld. Terwijl Michael vooral bezig is met het verbouwen, hou ik me ondertussen nog bezig met de voorbereidingen van den trouw. Erg veel moet er eigenlijk niet meer gebeuren. Mooi vooruitzicht en het is pas in oktober dus staan we er goed voor.
Verder heb ik ook ongelooflijk nieuws gekregen op mijn werk. Afgelopen maandag heb ik de vraag gekregen van de directie om productiecoördinator te worden op een andere afdeling. Ik werk nu 9 maanden op Mivas 1 als monitor, maar vanaf maandag dus als coördinator op mivas 2 . Nog twee weken samen met mijn voorgangster. (voor de geïnteresseerde: www.mivas.be )
Zoals je ziet op mijn overzichtje had ik maandag een energieboost. Ik denk dat dit te maken had met het nieuws op mijn werk. Ik ben met trein gestopt in Heist op den berg en ben dan naar huis gelopen. Ik had zoveel energie en de adrenaline gierde door mij denk ik. Wat wel zijn vruchten afwerpte op mijn training
Ik kreeg wel al van collega's mee dat ze hopen dat ik kan blijven lopen, omdat de nieuwe job wel wat van me gaat vergen. MAAR ik denk er nog niet aan dat ik lopen zal opgeven hoor! Ik heb deze gezonde verslaving echt wel nodig!
Vandaag voor de eerste keer terug gaan lopen na Stein. Vijf dagen komplete looprust. Het duurde toch lang en na drie dagen begon ik het echt wel te missen. Door de drukte en de stress van de verbouwingen deed het eens zo goed om eens een 40 minuutjes te mediteren tijdens de training. Nu 5 dagen looprust wil niet zeggen dat het komplete rustdagen waren, verre van zelfs. Maandag begonnen met de afbraak werken van keuken en badkamer, greppel uitgegraven voor waterleiding, enz. Dinsdag badkamer uitgebroken, stukje plafond van keuken verwijderd, enz. Jullie begrijpen het ondertussen wel, ik heb niet stilgezeten. Al bij al viel de lichamelijke last na Stein enorm goed mee. Dat moest ook wel, want anders kon ik niet verder. Nu niet dat ik nergens last van had hoor, licht stijve spieren, stramme gewrichten en een beetje maaglast. Ja, heb toch een paar dagen niet echt alles kunnen eten. Of was dat omdat ik terug wat meer en royaler eet na die maanden van regime. Nu vandaag bij m'n "inloop"training had ik nog wel wat verzuurde spiertjes en onwennige enkels. Dat zal echter wel overgaan zeker, de tijd heelt alles Dus 7,2km voor 40 minuutjes en GHS 123. Morgen dan weer de volgende training, weer een uurtje meditatie voor de verbouwingen weer verder kunnen. Hier wat fotootjes van het verloop. Toch ook wel een uitdaging om van te snoepen...... Badkamer maandagmorgen Keuken maandagmorgen Badkamer zaterdag Keuken zaterdag
De grote dag, toch wel enkele maanden dat ik hier naartoe heb geleefd. Het was de beste voorbereiding die ik ooit gehad heb voor een wedstrijd. Alles van de afgelopen maanden was altijd met Stein in het achterhoofd. Dus je kunt wel begrijpen dat ik de afgelopen dagen echt wel kriebeltjes begon te krijgen. Wat als ik nu een slecht dag had, of erger ziek werd. Ik mocht er niet aan denken. Donderdag had ik nog een hele greppel in de tuin gegraven voor onze verbouwingswerken, ik denk toch zeker zo'n 4 qube. Dan ook nog een helehoop beton losgeschoten en ik voelde het toch de dagen erna. Toch vandaag voor de start had ik alleen een licht stijf gevoel aan de linker kant naast m'n ruggewervels. Niets al te erg dus, want voor de rest was ik in topvorm. Goed op tijd vertrokken zodat Carmen nog voor de start haar training kon afwerkenn. Ja, na haar onverwachte knalprestatie van gisteren moest ze vandaag alweer terug aan de slag. Ik zelf heb me aan het gebruikelijke ritueel gehouden voor de wedstrijden. Zijnde: eten, drinken, proberen ontspannen, wat bijpraten met de talrijke bekende koppen, enz. Dan aan de start, de zenuwen onder bedwang en we waren vertrokken. Nu heb ik niet al te veel te vertellen overde wedstrijd, ik kan alles niet zo goed meer herinneren. Het is dan ook 6 uur toertjes draaien en over het parcours valt dan ook niet al te veel te vertellen. Het was een toertje van net geen 3,1km door het recreatiegebied Steinerbos en langs de weg ernaast. Op die weg hadden we zo'n 500m de wind stevig vanop links op kop maar voor de rest viel het zeer goed mee. Verder was het ook een licht glooiend rondje met misschien een hoogte verschil van ik schat een 10 à 15m per rondje. Niet enorm dus, maar wel voelbaar in de laaste rondjes. In het begin heb ik lang samen gelopen met mede blogger Wim Driesen (hij staat tussen de links). We hielden er een stevig tempo op na van 4m40s en dit toch al zeker 2 uur lang, op een gegeven moment kwam bij hem het water wat hoog te staan en moest hij even een noodgedwongen pauze houden. Vanaf dan heb ik bijna altijd alleen gelopen, hoewel hij nog wel even terug genaderd is tot op een tiental meter. Toch doordat ik lichtjes versnelde heeft hij niet kunnen aansluiten, het is tenslotte een wedstrijd hé. Tot op 3 uur zeer goed het tempo kunnen houden, maar vanaf dan begon het wat te minderen. Zodat ik na 4 uur nog net doorkwam op 16 toeren. Ik was toen al gezakt van 14:30 per ronde naartijden boven de 15. Tussen de 4 en de 5 uur is het moelijkste uur hoor ik de omroeper dan verkondigen en dat heb ik kunnen zien. Het regende opzeggingen en mensen die verzwakten. Ik bleef echter aan een goed tempo rondjes draaien, iets trager dan eerst maar toch nog altijd ruim 12km/h. Iets voor de 5uur werd het dan even moeilijk, ik vreesde dan ik geen vast voedsel meer ging binnen krijgen en kreeg wat oprispingen. Na een appel/aardbeimoesje met een lekker frisse zoete smaak was ik er dan weer even terug bovenop. Toch besliste ik voor het zeker voor het onzekere te nemen, geen voedsel meer in het laatse uur. Alleen ijsthee en ook heb ik 1 dextro nog genomen en daarmee ben ik toegekomen. Op het eind kwamen ernog twee gasten me voorbij gesneld, ik twijfelde. Ik dacht, laat die gasten maar lopen. Toch ben ik erachter gegaan zodat ik nog net de startlijn haalde. Bleek die een ervan toch wel in mijn ronde te zitten en zo toch nog een top 10 plaatse verspeeld. Stom, maar ja... volgend jaar komt er nog een jaar en dan reken ik toch weer op een winst van enkel kilometers. Dus dan zien ik die gast waarschijnlijk niet meer. Vergeef me het getreiter Johan Watthy. Alle eer aan jou en proficiat met je 10e plaats, ben gewoon jaloers Nu komt het. Het resultaat, ik heb de afgelopen weken wat pronostiekjes gedaan en die kwamen nog niet in de buurt. 74,3km schat ik m'n afstand in, juist 24 volledige toeren, vanaf de start gerekend. Ook heb ik in passant m'n tweede beste tijd op de 50km gelopen zijnde 3u56min rond. Absurd eigenlijk hé, zo goed.... Het was leuk te zien hoe de mensen me langs de kant op de duur spontaan begonnen aan te moedigen bij naam. Echt tof, zelfs een grootheid als Marc Papanikitas heeft me geregeld moed in gesproken. Dat doet wel iets met je. Nu vraag ik me af waar dit allemaal naar toe gaat gaan. Als je ziet wat voor een vooruitgang dat ik geboekt heb op dat ene jaar ultralopen. Waar ligt mijn limiet? Kan ik op termijn een subtopper worden waar men rekening mee moet houden. Ik ben tenslotte nog maar 27, geboren in 1982..... Heb ik talent? Waarschijnlijk toch een beetje anders lukt zoiets als dit niet. Wat moet ik er nu mee aan, zelf blijven uitzoeken en trainen. Hulp zoeken bij mensen met ervaring. Op m'n eentje lukt het tot dusver nog vrij goed. Toch begrijp ik dat ik wat advies goed zal kunnen gebruiken. Wel ligt mijn ambitie niet op de baan, maar eerder in het trail, is gewoon oneindig keer leuker. Baanwedstrijden ga ik zeker blijven doen, maar er gaat een tijd komen dat dat maar sporadisch gaat zijn. Loop ik nu te hard van stapel en droom ik te snel van te veel na een goede prestatie? Ik hoop dat er nog vele mogen volgen... Nu eerst onze verbouwingen thuis, dus noodgedwongen was dit de laatste ultra van het jaar. Eind dit jaar staat Brussel en Kasterlee op het programma en dan vanaf volgend jaar mag je me terug in het ultra circuit verwachten. Stilletjes droom ik al van Winschoten 2011, ik hoop dat het een open wedstrijd gaat zijn, zodat ik kan deelnemen. I had a dream....
Vandaag stond de 25km in Lier op het programma. Het zou een drukke dag worden. 7u30 de wekker. Ontbeten en dan vertrokken en begonnen aan onze inkoopronde. Winkels op het programma voor ons vertrek naar Lier: Gamma, GB en Carpetright. Cevo hebben we gehouden voor na Lier. Er moest vanalles gehaald worden voor de verbouwingen en dat plannen we dan in het weekend. Zodat Michael en zijn pa maandag van start kunnen. We waren weer goed geladen ons autoke. Twee grote rollen vinyl op het dak. We waren weer weg met onze Hyundai Getz
Na onze inkopen van de voormiddag hebben we gegeten en trokken we richting Lier. We moesten voort maken. Snel ingeschreven en dan richting de start. Het was de bedoeling om deze wedstrijd als training te lopen. +/- 2u30 Rond 13u45 gingen we van start. Al gauw kwam ik in groepje terecht die er een goed tempo op nahielden. Het was vandaag wel een voordeel om zo in groep te lopen, want amai diene wind. Ik liep samen met een collega van mij. Dat was wel een toeval. Rond 16km is de groep een beetje uitéén gevallen en heb ik hen moeten lossen. Ik was niet van plan om mij dood te lopen, omdat dit tenslotte meer een training was. Het nadeel was wel dat ik dan op dijk alleen liep en alleen moest opbotsen tegen de wind. Maar ik liet het niet aan mijn hartje komen. Ik heb echt genoten van de wedstrijd in het zonnetje. Op het laatste nog enkelingen ingehaald en met enige trots aangekomen in 2u20m08s. Een 10,7 km/h Voor een doorgedreven training kan dit wel telen, want dat haal ik niet op training hoor. Ik ben dus echt wel fier op mezelf!
Nadien dus naar de Cevo. Ook dan waren we weer goed geladen. Hier in de buurt kennen ze ons al denk ik Het was echt voortmaken, want de winkel sloot al.
Morgen is Michael aan de beurt -> 6 - uur in Stein!
We zijn al een weekje terug van Frankrijk en de Trail van Gruissan is al twee weken voorbij. Ik heb me wel maar gewaagd aan 23km en niet de 50km zoals Michael. Toch was het voor mij al een hele belevenis. Wij vertrokken om 7u45 samen met de opkomende zon. Het beloofde een loop te worden om te genieten en niet voor een tijd te lopen. Dat besefte ik al vanaf de eerste berg die echt recht omhoog ging. Iedereen ging dan ook al wandelend naar boven. Ik had me voorgenomen om me niet dood te lopen en heb dan ook een rustig tempo aangehouden. Ook omdat ik niet wist wat er komen ging. Het grappige was wel dat het soms aanschuiven was om een berg op te lopen of af te dalen. Ik zelf was ook voorzichtig, omdat ik geen zin had om van een berg te rollen. Ik was er wel gerust op, omdat er tussen veel verschillende punten mensen stonden van het rode kruis van Frankrijk. En dit was nodig, want af en toe zag je wel iemand die verzorging nodig had. En na de valpartijen van tijdens de trainingen moest ik het in Gruissan toch ook doen. Bij het naar beneden lopen ging ik op mijn knieën dat was wel even pijnlijk, maar ik ben toch kunnen blijven lopen. Al voelde ik het wel een beetje. Boven op de berg stond er wel een koud windje... maar in de zon was dan weer zalig. Om even ook een verduidelijking van het parcour te geven, stond ik soms even te twijfelen hoe ik in godsnaam ergens op moest dus dat was echt klimmen en klouteren. Ook hadden we bij een afdaling de hulp van een touw nodig. Na 23km ben ik aangekomen in 2u58m42s. Echt genoten van het uitzicht en de ervaringen tijdens zo'n trail. Zeker voor herhaling vatbaar!
Na aankomst snel mij omgekleed om samen met mijn schoonmoeder naar het punt te wandelen waar mijn schoonvader was blijven wachten. Zo konden we Michael nog even aanmoedigen. Amai daar stond wel een famous windje vooral aan de dijk bij de aankomst. Hoe Michael het heeft gedaan heb je bij het vorig blogje kunnen lezen.
Wat Michael nog niet had vermeld was de schitterende organisatie. Aan elk punt waar je maar iets of wat verkeerd kon lopen stond iemand van de organisatie. Ook boven op de berg en in weer en wind. Ook op verschillende punten stond het rode kruis. Echt chapeau, hier in België kunnen ze nog iets leren.
Twee dagen rust nadien was wel nodig , want amai ik was echt wel stijf ik voelde elk spiertje in mijn lichaam. Rugspieren, buikspieren, de boven benen enz. De eerste trainingen gingen dan ook heel rustig. Woensdag (17/2) heb ik heel rustig 40 minuutjes gelopen, donderdags was ik dan voor een uur en 20 minuten vertrokken rond het meer van Gruissan. Ook bij een opkomend zonnetje.
En wat hebben we nog tijdens onze vakantie. Maandag zijn we naar "Grottes de Clamouse" geweest. Daar hebben we een privé rondleiding gehad. Dinsdag zijn we een dagje naar "Montpellier" gegaan. Dat was nogal een regenachtig dagje. Woensdag zijn we naar "Carcassone" en "Peyrepertuse". Twee mooie kastelen. En vooral peyrepertuse was echt wel de moeite. Donderdag zijn Michael en ik er op ons tweetjes uitgetrokken en hebben we verschillende stadjes bezocht. O.a. bouzigues waar we lekkere oesters hebben gegeten, Séte, Agde ... Een korte maar fijne vakantie
Onze batterijen zijn nu opgeladen om te starten aan onze verbouwingen.... Vandaag alles wat we konden missen van de keuken in dozen gestopt en naar de kelder gedaan. We zullen hier even terug back to basics moeten, want binnen een week beginnen de afbraakwerken en zitten we zonder keuken en badkamer Mja dat heeft ook wel iets, hé!
Ja volgende week staat Michael nog aan de start van Stein. Dus kom zeker nog een kijkje nemen op dit blogje!
Net een goed uurtje geleden aangekomen vanuit frankrijk, ik heb er een ritje van weeral bijna 1200km opzitten. De drang om verslag uit te brengen was echter te groot om nog tot morgen te wachten. Zelfs nu bijna een week na de wedstrijd komen nog altijd positieve eomties op als ik terug denk aan de wedstrijd. Ik zal echter beginnen bij het begin.....
Vorige week zaterdag waren we om 4uur 's ochtends richting Narbonne vertrokken, een rit van 1200km. Die verliep verrassend vlot, vijr weinig hinder of verkeersproblemen onderweg. Alleen iets voor Lyon een beetje oponthoud gehad. We hadden het onszelf erger voor gesteld, vooral met de uittocht richting sneeuwgebieden en natuurlijk het winterse weer van vorig weekend. Daar dachten we dus aan te ontsnappen door naar het Zuiden te trekken. Alleen bleef het verdomd lang wit op weg naar de zon, tot een stuk voorbij Valence waren de landschappen nog goed bedekt met een laagje sneeuw. Vanaf de splitsing Marseille/Montpellier begon het toch wat te beteren en uiteindelijk als we Montpellier naderden dan was de sneeuw zo goed als weg. Het was echter nog goed koud met een zeer gure Noorden wind. We hadden zo goed doorgereden dat we zelf nog op tijd waren om onze startnummers te kunnen afhalen. Dus direct van de autostrade richting exposititiehal in Gruissan gereden. Het was er al ferm durk, met een heuse loop/trail-beurs die aan de inschrijving verbonden was. Verschillende andere wedstrijden hadden er hun standje en ook enkele standjes van sponsoren met loopartikelen. Zeer interessant allemaal. Eens we ons nummer hadden trokken we naar Narbonne-plage, naar ons appartementje om de nacht te gaan doorbrengen. Daar aangekomen bleek het echter enorm koud te zijn en het was echt behelpen om een zomerflatje met enkele elektricsche vuurtjes warm te krijgen. Het kwik buiten was ondertussen al serieus onder nul gedaald en het was daar allemaal niet echt op voorzien. Het kwam zelfs zo ver dat we gewoon het fornuis als verwarming hebben gebruikt in combinatie met de vuurtjes van de living. Het beloofde echter nog altijd een koude nacht te worden, want zo'n fornuis kan je niet onbewaakt oplaten staan. Toch zeker niet de hele nacht door.
Zondag morgen al vroeg uit de veren, de klok sloeg 6 uur. Al bij al viel de kou die nacht mee voor ons, bij mij en Carmen in de kamer stond namelijk een redelijk zwaar vuurtje dat de kou goed uit onze kamer kon houden. Bij gevolg vrij goed kunnen rusten. Ja, rusten, want zo de eerste nacht in een vreemd bed slaap ik toch nooit echt goed. Neem daar nog eens de opwinding bij die ik had voor de komende dag en je snapt wel dat ik zowat elk uur van de nacht gezien heb. M'n ouders, die in de living geslapen hadden, die troffen het minder. Ze werden al snotterend en niezend wakker. Dat werd dan wel allemaal weggespoeld met een stevig ontbijt, du café, du pain, du fromage, etc.
In Gruissan kwamen we die morgen zuim op tijd aan, iets na zeven goed op tijd voor de controle. Bleek er echter geen echte controle te zijn, dus waren we ietsjes te vroeg. Carmen zou starten op 7u45 en ik moest daarna nog een half uurtje wachten voor ik om 8u15 van start zou mogen gaan. Als je van binnen uit naar buiten keek beloofde het een heel mooie dag te worden. Het zonnetje kwam mooi op, maar enkele kleine sluiertjes wolken aan de staal blauwe hemel en veel volk. Ik denk dat er voor de drie afstanden ruim 1000 deelnemers waren, misschien wel bijna 1500. Vergeleken met trails van bij ons is dat een enorme massa. Nadat ik Carmen voor haar onderneming van 23km had uitgewuifd stond ik zelf aan de start. Van een top 30 plaats zoals ik me had voorgesteld uit eerdere uitslaglijsten van de wedstrijd moest ik niet echt meer op hopen. De Wedstrijd maakt immers vanaf dit jaar deel uit van het Franse Nationale Trailtour kampioenschap en bijgevolg stonden er heel wat scherpe, ervaren en getrainde trailrunners naast me. Ik zou m'n vel echter duur verkopen! Dan starte er een dramatisch muziekje à la Carmina Burana, maar dat was het niet.... en toen paf !!! en we waren vertrokken. De eersten snelden er al snel vandoor, ik had me voorgesteld dat de meesten behoudend zouden vertrekken maar niet dus. Ik zelf hield er een goed tempo op na maar ging mezelf niet vergalloperen, ik had geleerd uit m'n eerste trail in Birkenfeld. De eerste kilometers bleken vlak, maar na zo'n 3km kwam de eerste helling, al direct een serieuze kuitenbijter. Onverstandig om hier helemaal naar boven te lopen, dus ben ik na drie kwart helling beginnen stappen. Toch daalde de hartslag niet, zo stijl en hoog was dit laatste stuk. Ik had echter al veel van die snelvertrekkers al terug bijgebeend. Van boven kregen we al direct een super mooi uitzicht over Gruissan en z'n meer. Magnifique comme on dit en français! Vanaf daar wordt de wedstrijd een grote waas van verukking voor me. Ik kan me niet goed meer herinneren waar wat gebeurde of waar en wanneer ik bepaalde dingen mee maakte. Dus zal ik maar enkele dingen op noemen. Vooral de toeschouwers onderweg en de vrijwilligers herinner ik me nog levendig, prachtig hoe ze vol bewondering iedere deelnemer aanmoedingden. Ik verschoot ervan hoeveel volk de moeite had gedaan om zich door de wildernis van La Clappe te worstelen om ons stelletje gekken te zien afzien. Natuurlijk kregen we verder in de race ook nog verschillende adembenemende vergezichten te zien en kwamen we ontelbare mooie kleine plekjes tegen. Te veel om op te noemen eigenlijk, maar ga er toch eentje vermelden. Na zo'n 15 à 20 kilometers te hebben gelopen kwam ik uit het bos gelopen en bevond ik me in een klein dalletje op een klein veldje met wijnranken. De zon scheen er volop en er was geen ziertje wind, ik had zowaar zin om even te stoppen voor een pic-nic. Ik zag me al een romantisch etentje hebben samen met mijn toekomstige op een rood geblokt dekentje met een lekker glaasje wijn, wat brood en een heerlijk stukje kaas.... hmmmm.... Even wegdromen tijdens het afzien, puur genieten. Wat ook geniet was waren de vele mooie afdalingen, vooral de single-tracks dan. Het was wel telkens opletten want als je je bocht wat verkeerd inschatte kon je direct de prikkers in vliegen. Die dorre vegetatie was niet bepaald een ideaal vangnet. Gelukkig ben ik daarvan gespaard gebleven. Wat deze trail ook nog extra zwaar maakte was de sterke Mistalwind die er stond op de open plekken. Vooral rond het meer op op de heuvel toppen had je er last van, zo erg zelfs dat m'n hartslag gemakkelijk 10 à 15 slagen hoger ging als ik hem op kop kreeg. Een groot deel van dit eerste stuk heb ik in groepjes meegependeld, geprofiteerd van hun ervaring en zo m'n tempo en enthousiasme wat gedrukt. Het is immers verleidelijk om je door het parcours te laten mee voeren naa een (te) hoog tempo. Vooral op de leuke stukken single-trail viel het me moeilijk om me in te tomen. Ik zou echter m'n krachten nog goed kunnen gebruiken in de laatste kilometers dus rustig aan.
Aan de eerste verzorging kwam ik goed aan, deze was op de 33km. Totdan moesten we onszelf voorzien van provisie en drank, allemaal meegetorst op onze rug. De traditionele sandwiches met honing waren weer van de partij hoor, het bijbehorend sapje van den aldi en wat water, wat meer kan een ultraloper wensen. Juist na de controle stonden m'n supporters dan opgesteld, met een fier wapperende Beligische vlag. Carmen zag er al vrij goed hersteld uit, vrij fris, dat was toch het gedacht dat bij me opkwam toen. Wat leuke aanmoedigingen en ik kon me opmaken voor het moeilijkste deel van de race. Eerst nog een lus van een 4 tal kilometer boven het meer waarna ik Carmen en m'n moeder onverwacht, maar zeker niet ongewenst, nog een keertje tegen kwam. Daarna de laaste lust ten Westen van het meer. Hier speelde de hardnekkige wind (60à80km/h) regelmatig in het nadeel en dat maakte het extra zwaar. Bijna aan de 40km besloot ik m'n joker in te zetten. Ik heb namelijk een nieuw drankje leren kennen dat goed uitkomt als sportvoeding voor onder weg. Het is eigenlijk dieetvoeding en je kan het alleen bij de apotheek krijgen. Nutriciona af zoiets noemt het, een flesje van 200ml met 350 kcal, een hoop proteïnen, vitaminen, mineralen en een aanzienlijke hoeveelheid koolhydraten. Als dat geen boost zou geven! Ik begon me dan te focussen op de volgende controle, maar die bleef wat lang weg.Ik had ze rond de 41km verwacht en ze kwam pas na 44km. Eens daar voorbij moest ik me niet meer inhouden en heb ik geprobeerd hier nog een stark tempo te lopen. Hier haalde ik nog wel een aantal deelnemers in, vooral op de stukken bergop. Daar bleef ik immers nog steeds lopen, waar de anderen steeds meer begonne te wandelen. Helemaal op het eind kreeg ik dan een vrouw in zicht. Ik dacht van haar bij te halen en samen uit te lopen. Dat bleek echter makkelijk gezegd dan gedaan. Bij de laatste afdaling viel ze namelijk als een steen naar benenden, zo snel en soepel ging ze daar. Dus liet ik haar maar gaan, ik wou geen risico's pakken. Je zit zo ver in de wedstrijd echt niet meer fris en om dan alles te geven op zo'n technisch stuk, dat was het me niet waard. Beneden op het stuk langs het oude dorpsgedeelt en het meer viel ze echter stil, hier beukte de wind genadeloos op ons in. Ik had nog genoeg over om tot bij haar te geraken, even dacht ik eraan galant te zijn, maar ik wou absoluut onder de 5u10min eindigen en daarvoor moest ik haar achterlaten. Bij deze mijn excuses, sorry... Juist voor de rode loper stonden m'n supporters weer in vol ornaat aanmoedigingen te schreeuwen en dan enkele meters later kwam ik over de meet. Als eerste ....... Belg en als 82ste van de 357 deelnemers in totaal. M'n eindtijd was 5u08m58s, een gemiddelde van 9,71km/h op een parcours van 50km met 1320 hoogtemeters zonder echt over de schreef te zijn geweest.
Nu een klein weekje achteraf ondervind ik nog maar weinig hinder van m'n avontuur. De stijfheid is weg, de pijnlijke gewrichten waren ook snel verdwenen en heb geen last gehad van ontstekingen. Alleen zware benen tijdens de trainingen, maar dat is niet meer dan normaal. Als de twee volgende weken normaal verlopen dan ben ik in topvorm voor Stein, of mag ik dat niet zeggen. Kan immers ongeluk brengen hé
Carmen had er ook enorm van genoten en haar verslag volgt na het weekend, dus kom zeker nog eens terug piepen in de loop van volgende week!
%%%FOTO1%%% Vannacht is het zover, dan vertrekken we richting Zuiden. Of het ook richting zon en warmte is betwijfel ik ten zeerste. Op de webcams van de autostrades onderweg valt er sneeuw te zien tot voorbij Avignon, dus hopen dat de weg vrij goed geruimd is. Anders wordt het al een ultra voor de daadwerkelijke wedstrijd zondag. We hopen er zo'n 14 uur over te doen en dat is al niet minnetjes, zeker als je de dag erna om ongeveer 6 uur al terug uit je bedje moet voor een toch wel serieuze tocht.
Nu de conditie gaat nog steeds in stijgende lijn, afgelopen week zeer goed kunnen blijven trainen ondanks het hoge volume. 7 dagen op rij zonder rustdag, een eerste keer voor mij, alles samen zo'n 108km. Ik had meer problemen verwacht maar dingen zoals pijn aan de schenen of stramme spieren bleven echter uit. Ben er echter niet rauwig om. Aangezien ik niet heb afgebouwd naar deze wedsrijd toe verwacht ik ook geen super prestatie, de kilometers in m'n benen gaan te hard doorwegen naar het einde toe. Ik weet dus ook bijgevolg niet goed wat te verwachten op dat vlak. We krijgen 47km met 1300 hoogtemeters voorgeschoteld, veel korte hellingen en vrij stijl, niet al te gemakkelijke ondergrond, een rugzak op de rug van zo'n kleine 5kg, enz. Dus schat ik m'n eindtijd zo om en bij de 5uur, maar dat kan echter wel wat uitlopen denk ik. Veel sneller ga ik in ieder geval niet zijn denk ik, hoewel m'n vader wel hoopt op een goede eind klassering. Ik heb hem proberen wijs maken dat ik deze race vooral doe om ervaring op trail gebied op te doen en om kilometers te maken voor Stein, maar toch stelt hij altijd hoge verwachtingen. Dit zou de afsluiter moeten zijn van m'n voorbereiding voor de 6uur, als we dit nu nog zonder kleerscheuren kunnen afwerken dan ziet het er erg goed uit voor ginder. Daarover zal ik in de komende blogjes echter nog genoeg m'n ambities laten blijken, nu eerst de Gruissan Phoebus Trail!
Voor Carmen zie ik dit weekend ook wel een knappe prestatie uit de bus vallen. Zij gaat voor een verkorte uitgave van de wedstrijd, namelijk de 23km waarin ook 630 hoogtemeters verwerkt zitten. Zeker ook niet te onderschatten. Naar wat ik van haar trainingen de laaste weken heb gezien en rekening houdend met haar knappe prestatie in Lier acht ik voor haar toch een tijd mogelijk tussen 2u30m en 2u45m. Hangt echter allemaal een beetje af van hoe technisch het parcours is. Van de hellingen heeft zo zo geen schrik, maar als de afdalingen wat moeilijk zijn kan ze wel eens wat tijd verliezen. Daar is ze spijtig genoeg nog niet zo zelfzeker in, maar naarmate de ervaring erbij komt zal de durf daarvoor ook wel groeien.
Verder staan er nog enkele plezante uitstapjes op het programma. M'n vader kijkt vooral uit naar Carcasonne, een oude vestingsstad van de Kartharen met een volledig bewaard gebleven oud stadsgedeelte. Echt indrukwekkend. Ook een bezoekje aan Montpellier staat op het lijstje, vooral wat kuieren in de winkelstraatjes en op de mediterraanse boulevards. Misschien wel een tramritje, een beetje stage volgen in het buitenland. Misschien kan ik m'n reisje zo nog aftrekken van de belastingen als doende een werkbezoek. Ook gaan we proberen eens langs te gaan aan de Gorges d'Héric en de Grottes de Clamouse, dit echter als we wat herstelt zijn van onze inspanningen van de race, want hier zullen we toch ook enkele kilometertjes wandelen. Tenslotte hopen we ook nog in Nîmes te geraken, dit zou ik echter alleen met Carmen willen doen om zo toch nog een klein romatisch dagje valentijn te kunnen vieren. Vooral het amphitheater interesseert me daar, maar ook het oude historische centrum lijkt me heel gezellig om door te slenteren. Jullie zien het, het wordt weer geen reisje om uit te rusten, zoals gewoonlijk.
Jaja, de titel van mijn berichtje kan veel betekenen Nja het heeft te maken met het feit dat ik vorige week twee keer de grond van dichtbij heb gezien tijdens een training. Afgelopen week werden de training ferm opgedreven. Hierbij een overzichtje van de loopweek:
1/02/2010
9,1
Brooks
1:00:00
9,100
06:36
2/02/2010
3/02/2010
14,7
Schoenen 3
1:40:00
8,820
06:48
4/02/2010
12,3
Schoenen 3
1:20:00
9,225
06:30
5/02/2010
6/02/2010
24
Schoenen 3
2:30:00
9,600
06:15
7/02/2010
9,1
Salomon
1:00:00
9,100
06:36
De training van woensdag richting averbode was nogal pijnlijk voor mij. Ik was nog maar 20 minuten weg en week wat van de harde weg af en kwam even met één voet in het gras, slaag ik die een beetje om en *** bonk *** de grond op met de knieën. Een kapotte broek, nadien bleek ook dat mijn knie schoon geschaafd is. Zaterdag trokken we naar de Beeltjes waar ik een mooie 24 km heb gedaan. Zondag in Averbode gelopen, waar ik de heuvels van het bos daar heb getrotseerd. Een goeie 9km. Maar had wel een vaste start genomen... nog geen 50 meter weg en ***pats*** de grond op, plat op mijn buik. Al goed zonder veel schade
Vorige vrijdag hadden we nog iets leuks gedaan. Michael en ik hebben een inspanningtest laten doen bij Dr. Luc Janssens in Somedi te Heist - op - den - berg. Een test op de fiets en een echo van ons hart. EEEEnnn we zijn goedgekeurd en mogen verder doen En ik heb langer gefietst dan Michael Enkel Michael heeft wa ritmestoornisjes, maar niets om zich zorgen om te maken.
En het is bijna zover..... kort reisje naar Narbonne, met als hoogtepunt zondag: Gruissan phoebus Trail! Ik ben eens benieuwd....
Zoals beloofd nu dan een uitgebreider verslagje over m'n dubbeldekker. Zaterdag dus begonnen met een 42km in Olen. Ik had deze wandeling vorig jaar ook al eens volledig gedaan, toen ook in voorbereiding op Stein, en vond het nu dus ook goed passen. Ook was het landschap deze keer helemaal anders, vorige keer was er immers geen sneeuwtapijt. Eerst was ik er niet zo blij mee, maar nu achteraf baal ik er toch niet meer om. Ik heb er zelfs van genoten. Olen is nu niet direct een heuvelachtig gebied en bij gevolg niet veel hoogtemeters gemaakt, maar maakte het de sneeuw en de modder veel van goed. Het was toch vrij lastig met momenten, geregeld natte voetjes gehad. Gelukkig heb ik m'n trails en die zijn daar op voorzien, na een 10 minuutjes voel je al niet meer dat ze nat zijn. De organisatie was ook dik in orde, goede bepijling, mooie omloop, verzorgde controleposten, gratis drankje, gratis bloemetjes.... Dat allemaal voor 0,75cent per persoon, lachwekkend weinig niet? Dan nog bj aankomst een vers soepje genomen voor 1,10 Euro en we konden er weer een dagje tegen. Wel een keertje verkeerd gelopen, maar was m'n eigen fout. Ik had maar niet blindelings op m'n voorliggers moeten vertrouwen.
Mijn voetafdruk die ik kwistig heb verspreid dit weekend
Vandaag het tweede luik van m'n dubbeldekker gedaan en daarvoor naar Oud-Heverlee getrokken. Dat was al iets verder rijden dan gewoonlijk maar voor zo'n parcours dan heb je al wat kilometertjes over. Vroeg uit de veren, om 6uur ging de wekker al en dan werden we 's nachts om 4u30m ook al eens gewekt door onze overbuur die op z'n deur stond te bonken. Hij was zijn sleutel vergeten.... Enfin, reden voor dat vroege ontwaken was dat we 's middags op een familiefeestje verwacht werden. Aan de inschrijving bleek al gauw dat het een mooie tocht beloofde te worden. Voor de mensen uit de buurt die "Het Zoet Water" kennen in Heverlee, die zullen ons wel verstaan. Dan vertrokken voor een tweede duurloopje door de sneeuw. De beentjes voelden lichtjes vermoeid aan en ik had wat last van eeltvorming op m'n hiel, maar buiten dat geen problemen. Het was in het begin nog vrij vlak, na een korte heuvelzone kwamen we in de vallei van de demer en die volgden we tot in S-Joris-Winge. Dan van daaruit een lus gemaakt richting Franstalig gebied om dan vanaf het controlepunt aan "De Kluis" stilletjes terug richting aankomst te trekken. Wederom een prachtige organisatie, enkel een schoonheidsfoutje met de bepijling maar daar gaan we niet over zeuren hé. Zo'n 500m voor het einde kregen we aan een kraampje de keuze uit gratis gluhwein of soep.(Ben voor het eerste gegaan) Op het einde kregen we dan ook nog een vers appeldrankje en hebben we ons zelf nog eens getrakteerd op een goed bord spek met eieren. Mooi ochtendje sportief geweest alweer.
Ik ben Keersmaekers Carmen
Ik ben een vrouw en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Productiecoördinator Mivas.
Ik ben geboren op 05/11/1985 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.
Vrijdag de kramp een hele dag gevoeld, maar na de massage van mijn ventje was het zaterdag helemaal voorbij. Maar om de één of andere reden was ik toch niet helemaal gerust. Zaterdagnacht kreeg ik precies een klein krampje in mijn linkerbeen. Rond 1u Michael wakker gemaakt en dan heeft hij nog gauw mijn kuit ingepakt met vershoudfolie. Het was dus voor mij een onrustige nacht... Rond 7u ging de wekker. We waren al bij mijn schoonouders, zodat we zondag niet te vroeg er uit moesten en niet al te vroeg moesten vertrekken richting Antwerpen. Ik stond op met honger, maar eens ik aan het eten was, kon ik bijna geen hap eten. Toch maar doorgebeten en 2 sandwiches met honing en een koffiekoek gegeten. In combinatie met enkele glazen water en een appelthee met suiker. In de auto nog koude spaghetti gegeten. Net voor de start nog een banaan.
In Wilrijk liepen we door de kleine tunnel en daar stonden Michael met zijn ouders, ook weer mijn twee beste vriendinnen en Michaels neef. Tijdens het supporteren maakte Michael en zijn papa nog wat tijd om een foto van mij te nemen. 
Nja het heeft te maken met het feit dat ik vorige week twee keer de grond van dichtbij heb gezien tijdens een training. Afgelopen week werden de training ferm opgedreven. Hierbij een overzichtje van de loopweek: 
Enkel Michael heeft wa ritmestoornisjes, maar niets om zich zorgen om te maken. 
Mijn voetafdruk die ik kwistig heb verspreid dit weekend
