Eerst het leuke nieuws vandaag, mijn jongste dochter is vandaag 14 jaar, dus in de mate van het mogelijke feest vandaag, maar ze slaapt nog nu.
Tot hiertoe hebben de infiltraties nog niet het minste verbetering gegeven, ik kan zelfs niet meer goed op mijn rug liggen, pijn bij elke beweging, pijn bij elke stap, het slapen kan nu nog maar enkel op mijn rechterzij. Ik weet het nu echt niet meer.................................................
Inderdaad, ik heb dus weer 2 zware nachten gehad, op mijn rug liggen kan ook al niet meer, enorme pijn in mijn linkerbeen,pijn rechterbeen is te vewaarlozen. Ik weet overdag geen blijk met mezelf, ik zit dan ook al 9 weken opgesloten. Volgende week zou ik een rolstoel hebben dan kan ik misschien samen met wie wil toch al eens rond het blokje. Tot hiertoe hebben de infiltraties van woensdag al meer slecht gedaan dan goed. Maar ja, afwachten zeker?
Deze middag naar het Midelheim ziekenhuis,( de autorit was weer een hel, zoveel pijn bij het lange zitten) eerst CT scan laten maken en daarna naar de dagkliniek. Mijn dochter was erbij en ik voelde me echt een gehandicapt iemand, ik kon niet anders dan gebruik te maken van een rolstoel, de afstand die daar af te leggen was, is voor mij ondoenbaar met enkel mijn wandelstok, wat voelde ik me machteloos en tegelijkertijd boos, aangekomen in de dagkliniek heb ik er nog 2,5 uur mogen wachten, gelukkig was er een bed voorzien. Dan eindelijk naar de parkeerzone voor het naar de operatiezaal te voeren, het was er aanschuiven voor de infiltraties. De specialist leek wel bandwerk te doen. Ct scan bleek goed te zijn wat betreft de gedane laatste operatie, het bekkengewricht zag er niet zo goed uit. Ik heb dan 2 infiltraties gekregen in elk bekkengwricht 1. Het deed wel wat pijn maar pijn ben ik dan ook al wel gewoon, wat doet op deze moment nog een prikje meer of minder. Ik leek er echt wel een nummer, voor ik het goed en wel besefte werd ik al uit de zaal weggereden. Nog wel met de mededeling over 2 weken, 14 juli trug te komen voor de volgende infiltraties want het ziet er niet goed uit volgens specialist, pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffff. Dan terug naar de dagkliniek, zo snel mogelijk aangekleed want ik wou naar huis. Ik kon nog moeilijker stappen, wat een pijn weer, de terugrit was weer een hel, mijn dochter leek wel een wegpiraat want ze wou me zo snel mogelijk thuis hebben. Thuis aangekomen waren de tranen er natuurlijk weer en dat voor de hele avond, er komt gewoon geen einde aan deze misere. Ik zou zo graag hoop hebben maar tot hiertoe vind ik die niet? Zeker niet als de specialist zegt : 'Ik hoop dat het helpt'. Al heel de avond enorme pijn, stappen is bijna onmogelijk, wat zal het weer een heerlijke nacht worden. Gisteren had ik mentaal een fantastische dag, ik had het goede nieuws gekregen dat mijn zoon geeslaagd is en donderdag zijn contract mag gaan tekenen bij seuritas, mijn oudsste dochter heeft vandaag het goede nieuws gehad dat ze maar 1 tweede zit heeft, dus die doet volgend schooljaar haar laatste jaar verpleegkunde, mijn jonge dochtertje daarentegen heeft een B attest, we hadden het verwacht want ze heeft 2 maanden niet naar school geweest de eerste trimester, en ook laatste trimester is ze veel 'ziek' geweest, ja die behandeling van de scoliose heeft serieuse impact gehad op haar, op school hadden ze het wel verwacht en zijn nog best tevreden met haar B attest. Morgen bekijk ik samen met haar de mogelijkheden; Zolang ik mijn gedachten maar kan verzetten, dan krik ik mijn moraal ook wat op.
Ik ben Suzy
Ik ben een vrouw en woon in Schoten (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 21/05/1967 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
