De eerste 6km gaat  het goed, maar dan begint de pijn toe te nemen. Na 11km heb ik een serieuze dip. Ik bel even met Anne die in Santiago op me wacht. En na de nodige peptalk en nog een Dafalgan ga ik toch door. 

Om 11u45 kom ik aan in Santiago de Compostela, mijn doel is bereikt!! Na 600 km en 8700 hoogtemeters ben ik waar ik wil zijn. Het weerzien is emotioneel. Er vloeien traantjes. Dan rest me er nog 1 ding te doen en dat is mijn certificaat ophalen. Ik heb nr 548 en ze zijn aan nr 250. Dus reden genoeg om een terrasje te doen.   

Na een, allee twee of drie pinten voel ik me al wat beter. Met mijn certificaat in mijn hand besef ik pas wat ik allemaal heb bereikt. Ik ben terecht fier op mezelf dat ik mijn camino tot een goed einde heb gebracht ook al was de laatste dag zwaar. 

Ik bedank iedereen die me onderweg gesteund heeft. Het is mede dankzij die vele steun dat ik het einde heb gehaald.

De weg gaat vandaag via landwegen en velden, zeer aangenaam om te stappen. Na 10 km even een pauze inlassen. Een goede tas koffie samen met de twee Duitsers van gisteren. 

Na 15 km begin ik last te krijgen van mijn linkerknie. Het is voor het eerst dat een lichamelijk letsel me parten speelt. Gelukkig bestaat daar medicatie voor.

Op km 20 toch even een pauze inlassen om de knie te laten rusten. Ik zoek even op hoe ver het nog is en plots zegt Google maps nog 9 km. Hier het ik niet op gerekend. 

Het zijn nog lastige km. Op karakter kom ik om half drie aan op de slaapplaats. Net op tijd.

Morgen nog 18 km

Tot Porto was ik helemaal alleen, vanaf Porto kwam je al eens iemand tegen, maar vanaf de Spaanse grens is het of iedereen naar Santiago wil gaan.

Toch geniet ik nog steeds van de omgeving en het gebeuren.

Gisteren en vandaag ben ik mijn Duitse compagnon nog eens tegengekomen.  Bij een koffie zijn we eens samen op de foto gegaan, blijkbaar zijn er mensen benieuwd hoe hij eruit ziet.

Vandaag heb ik het rustig gehouden, 21 km. Anders ben ik te vroeg in Santiago voor het ontvangstcomite (Anne). Nog 44 km te gaan en dit avontuur zit erop. 

8 uur en het begint te kriebelen, dus alles bijeen zoeken en de baan op. Het valt op dat we Santiago naderen. Het is precies de start van de dodentocht, een beetje overdreven maar toch.

Via Sotomayor, was dat geen Cubaanse hoogspringer, gaat het op en af richting  Pontevedra. Onderweg nog wat stempels verzamelen,  zodat ik kan bewijzen waar ik geweest ben.

Net voor de laatste beklimming op 8 km van Pontevedra staat een kraam met fruit, koffiekoeken en drank. Toch even stoppen en ne goeie koffiekoek en 2 bananen kopen. Nu kan ik er weer tegen.

Na 20 km en 420 hoogtemeters kom ik in Pontevedra aan om 12.15