|
Vanmorgen om 5u15 springt het licht aan in de slaapzaal. Ik denk wat is er nu aan de hand? Nog even blijven liggen tot 6u30. Toen ik opstond voelde ik onmiddellijk dat mijn knie niet in orde was. Dafalgan genomen, ingetaped en even later toch vertrokken. Voor het eerst vertrek ik in het donker.
De eerste 6km gaat het goed, maar dan begint de pijn toe te nemen. Na 11km heb ik een serieuze dip. Ik bel even met Anne die in Santiago op me wacht. En na de nodige peptalk en nog een Dafalgan ga ik toch door.
Om 11u45 kom ik aan in Santiago de Compostela, mijn doel is bereikt!! Na 600 km en 8700 hoogtemeters ben ik waar ik wil zijn. Het weerzien is emotioneel. Er vloeien traantjes. Dan rest me er nog 1 ding te doen en dat is mijn certificaat ophalen. Ik heb nr 548 en ze zijn aan nr 250. Dus reden genoeg om een terrasje te doen.
Na een, allee twee of drie pinten voel ik me al wat beter. Met mijn certificaat in mijn hand besef ik pas wat ik allemaal heb bereikt. Ik ben terecht fier op mezelf dat ik mijn camino tot een goed einde heb gebracht ook al was de laatste dag zwaar.
Ik bedank iedereen die me onderweg gesteund heeft. Het is mede dankzij die vele steun dat ik het einde heb gehaald.
|
