Het Constant Vanden Stockstadion is een voetbalstadion in de Belgische gemeente Anderlecht, in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het is het thuisstadion van voetbalclub RSC Anderlecht.
Het stadion ligt in het Astridpark, genoemd naar de Zweedse prinses en Koningin van België Astrid van Zweden toen die in 1935 overleed. Het park stamt uit 1911, en heette oorspronkelijk Parc du Meir. Vaak wordt (werd) het stadion aangeduid met deze naam: "De wedstrijd was in het Astridpark". Het stadion zelf is vernoemd naar Constant Vanden Stock, erevoorzitter van RSC Anderlecht, die nu door zijn zoon Roger is opgevolgd. Het eerste stadion op deze plaats, uit 1917, heette Stade Émile Versé, naar de eerste weldoener van de RSC. In 1983 werd de naam Constant Vanden Stock gegeven. Constant Vanden Stock overleed op 19 april 2008.
De capaciteit is 26.361 zitplaatsen. Het stadion heeft een restaurant met een Michelinster: 'Le Saint-Guidon'.
De club ontstond in 1908. Op 27 mei kwamen op initiatief van Charles Roos enkele sportliefhebbers samen om een club op te richten voor atletische sporten en voetbal in het bijzonder in de gemeente Anderlecht. Na het succes in enkele vriendschappelijke wedstrijden, sloot de club SC Anderlechtois aan bij de UBSSA. De club ging van start in de derde regionale afdeling en speelde er meteen goed mee. Men speelde op een veld naast een nauw paadje dat naar Scheut leidde, waar later de "Eedstraat" kwam.
In 1912/13 speelde de club in de Tweede Afdeling, dit was toen het derde niveau, of het hoogste provinciale niveau. Anderlechtois won zijn provinciale reeks, White Star AC won de andere. Samen met de tweedes uit elke reeks, Union Halloise en de tweede ploeg van Uccle Sport, streed men in de provinciale eindronde voor een plaatsje in de nationale eindronde. Zowel White Star als Anderlecht gingen door. In die nationale eindronde streden 10 clubs in twee poules voor de eindrondefinale. SC Anderlechtois won ook daar zijn reeks en mocht zo samen met drie andere clubs in de finalepoule spelen om een van de twee promotieplaatsen naar het nationale voetbal. SC Anderlechtois werd daar tweede, na twee zeges en één nederlaag, na winnaar TSV Lyra maar voor AEC Mons en Berchem Sport. Voor het eerst in zijn geschiedenis mocht Anderlecht promoveren naar een nationale reeks, de Eerste Afdeling of huidige Tweede Klasse. Anderlechtois eindigde daar in 1913/14 meteen als vierde. De seizoenen erop kwamen er echter geen officiële competities omwille van de Eerste Wereldoorlog. De ploeg werd alsmaar populairder. Omdat de infrastructuur te klein werd verhuisde men eerst naar de Verheydenstraat (later de Demosthenesstraat) en tenslotte op 1 april 1917 naar het Meirpark, dat later Astridpark ging heten. Het nieuwe stadion werd Emile Versé Stadion genoemd, als eerbetoon aan een gulle mecenas uit de beginjaren van de club.
De competities werden hervat in 1919. Anderlecht ging door op zijn elan van voor de oorlog en eindigde derde in 1920. Na dit seizoen 1920/21 werd het aantal clubs in de hoogste afdeling echter uitgebreid van 12 naar 14. In plaats van enkel de reekswinnaar mochten zo de eerste drie ploegen promoveren uit die Tweede Klasse. Anderlechtois eindigde op een gedeelde derde plaats met RFC Liégeois. In een testwedstrijd moest worden beslist wie derde eindigde en mee kon promoveren. Een eerst duel eindigde op 1-1, een replay werd door Anderlechtois met 1-0 gewonnen. De club kon zo als derde voor het eerst promoveren naar de allerhoogste nationale afdeling, toen de Ere Afdeling genoemd.
Voor het eerst in de clubgeschiedenis stelde men een trainer aan, Cyrille Bunyan. De club kon zich echter maar moeilijk handhaven in de hoogste klasse gedurende de jaren 20. In 1923 degradeerde men immers opnieuw een reeks, maar na slechts één jaar kon men meteen weer terug promoveren naar de Ere Afdeling. Ook in 1926 en 1928 zakte men voor één seizoen om daarna meteen terug te keren. In 1931 zakte men opnieuw en ditmaal bleef men wat langer in de Tweede Klasse hangen. De ploeg hield er de bijnaam "liftploeg" of "club-ascenseur" aan over. Toch schopten gedurende deze periode al enkele spelers het tot Rode Duivel, zoals doelman Jean Caudron, middenvelder Charles Demunter en aanvaller Fernand Adams.
In 1933 kreeg de club bij het 25-jarige bestaan de koninklijke titel en heette voortaan Royal SC Anderlechtois (RSC Anderlechtois of RSCA). De ploeg bleef in Tweede Klasse spelen tot men in 1935 zijn reeks kon winnen onder leiding van coach Charles Gillis. Anderlechtois promoveerde opnieuw naar de Ere Afdeling, maar zou er nu voorgoed blijven spelen. In de eerste nieuwe wedstrijd op het hoogste trad toen Constant Vanden Stock aan, een man die na zijn spelerscarrière nog enorm veel voor de club zou gaan betekenen.
In die periode waren de oude Union Saint-Gilloise en Daring Club de Bruxelles nog de twee grote clubs uit de hoofdstad, maar geleidelijk aan kwam Anderlecht steeds meer op de voorgrond treden. Tijdens de jaren 40 werd topspits Jef Mermans voor 125.000 frank gekocht van Tubantia Borgerhout, een record uit die tijd. Met Mermans in de spits haalde Anderlecht dan in 1946/47 zijn allereerste landstitel. In 1948 moest men de titel laten aan RFC Malinois, maar daarna was het op drie seizoenen op rij opnieuw raak. Bij de laatste van deze drie, in 1951, was Anderlecht met evenveel punten geëindigd als Berchem Sport. Als volgende criterium keek men toen naar het aantal verliesmatchen. Anderlecht had er slechts 5 verloren tegenover 9 verlieswedstrijden van Berchem; Anderlecht werd zo kampioen. Anderlecht nam nu definitief de rol als Brusselse en nationale topclub over, oude glorierijke clubs als Racing Club de Bruxelles, Daring Club en Union konden niet meer mee in de evoluerende voetbalwereld en zakten stilaan weg.
Anderlecht bleef in de jaren 50 een topclub, en pakte in 1954, 1955 en 1956 weer driemaal op rij de titel. Op het eind van de jaren 50 kwam de Luikse club Standard Club Liégeois naar voren en werd een geduchte concurrent voor Anderlecht. De jaren 60 bleef men echter uiterst succesvol. In 1962 werd een titel gepakt, maar de sterkste periode kwam er van 1963 tot 1968: Anderlecht pakte vijf maal op rij de landstitel. In 1965 pakte men ook zijn eerste Beker van België; het jaar nadien werd de finale verloren. Ondertussen werden ook meer en meer Europese competities opgericht, waar Anderlecht dankzij zijn titels regelmatig kon aan deelnemen. In de jaren 50 strandde de ploeg nog in de eerste rondes, maar in de jaren 60 haalde men twee maal de kwartfinales in de Europese Beker voor Landskampioenen. In 1962/63 schakelde men eerst het grote Real Madrid uit en vervolgens CSKA Sofia alvorens uitgeschakeld te worden tegen Dundee FC. In 1965/66 won men van Fenerbahçe SK en Derry City FC; maar ditmaal was Real Madrid in de kwartfinale te sterk. Op het eind van de jaren 60 pakte Anderlecht naast de titel en moest het daarom stellen met een plaats in de Beker der Jaarbeurssteden. In 1970 stootte men daar door naar de finale. Op 22 april won Anderlecht thuis met 3-1 van Arsenal FC; op 28 april verloor men echter met 3-0 in Londen en zo greep Anderlecht net naast zijn eerste Europese trofee.
Met Club Brugge kreeg RSC Anderlecht er in de jaren 70 een nieuwe concurrent bij in de titelstrijd. Enkel in 1972 en 1974 kon RSCA de landstitel binnenhalen. In de Beker van België was men iets succesvoller: RSCA haalde vijf finales waarvan er vier werden gewonnen. Vooral op Europees vlak was Anderlecht in die periode echter een topclub geworden. In 1975 strandde men nog in de kwartfinale van de Europese Beker voor Landskampioenen, het jaar erop zou men wel succesvol zijn. Anderlecht haalde de finale van de Europese Beker voor Bekerwinnaars. De ploeg versloeg er West Ham United FC met 4-2 en pakte zo zijn allereerste Europese prijs. Ook de Europese Supercup werd gewonnen van Bayern München. Het volgende jaar, 1977, stootte men opnieuw door naar de finale van de Beker voor Bekerwinnaars. Ditmaal was Hamburger SV echter te sterk en kon Anderlecht zijn titel niet verlengen. In 1978 speelde men opnieuw in de Beker voor Bekerwinnaars, en voor het derde jaar op rij haalde men er de finale. Ditmaal werd deze opnieuw gewonnen, met een 4-0 zege tegen Austria Wien. Ook de Europese Supercup werd opnieuw binnengehaald, ditmaal tegen Liverpool FC. In 1977/78 speelde Anderlecht voor de vierde maal op rij in deze Europese competitie, maar werd er meteen door FC Barcelona uitgeschakeld na penalty's. Ook de volgende campagnes in de UEFA Cup waren erg tegenvallend en eindigden telkens na één ronde.
In 1981 pakte Anderlecht na zes jaar nog eens de landstitel. Na enkele slechte Europese jaren, zou men in de daaropvolgende campagne in de Europese Beker voor Landskampioenen nog eens doorstoten tot in de halve finales. Anderlecht stelde het nu drie seizoenen zonder landstitel, maar kende opnieuw Europese successen. In 1983 won men de finale van de UEFA Cup van SL Benfica, wat de derde Europese beker voor de club opleverde. Ook in 1984 haalde men de finale. In die finale was het ditmaal Tottenham Hotspur FC dat na penalty's met de beker ging lopen. Er zijn echter sterke vermoedens van een omkoopschandaal rondom de halve finale tegen Nottingham Forest. Dit staat bekend onder de naam Nottingham Forest-affaire. Halverwege de jaren 80 kende men opnieuw enkele successen in de Belgische competitie. In 1985, 1986 en 1987 haalde men weer drie maal op rij de landstitel binnen. In de aansluitende Europacup I-campagnes strandde men echter in de halve finale en tweemaal de kwartfinales. In 1988 en 1989 werden nog twee Belgische Bekers gewonnen.
In 1990 speelde Anderlecht nog eenmaal een Europese finale, namelijk de finale van de Beker voor Bekerwinnaars, die echter met 2-0 van Sampdoria UC werd verloren. Na nog een kwartfinale het volgende seizoen, zou Anderlecht nooit meer zo ver Europees kunnen doorstoten in de rest van de jaren 90, en net als alle andere Belgische clubs verdwijnen uit de Europese top. Anderlecht werd zelfs voor een jaar uitgesloten van Europees voetbal nadat bekend raakte dat het in 1984 de scheidsrechter voor de halve finale van de UEFA cup tegen Nottingham Forest had omgekocht, verdere verdachtmakingen over sportieve fraude in België en Europa volgden, maar konden nooit worden bewezen. In de nationale competitie waren het vooral Anderlecht en Club Brugge die voortaan de meeste landstitels onder elkaar verdeelden voor de komende decennia. In de Beker van België was Anderlecht weinig succesvol; enkel in 1994 werd nog een Belgische Beker veroverd. Ondertussen was in 1993 de damesvoetbalclub Brussel Dames 71 gefusioneerd met Anderlecht, en zou dus de damesploeg gaan uitmaken. Die club, Brussel D71, was in 1971 ontstaan als damesploeg van Vlug Op Wemmel, maar speelde sinds 1974 als autonome club die bij de Belgische Voetbalbond met stamnummer 8190 was aangesloten. Uiteraard bleef het stamnummer 35 van RSC Anderlechtois behouden; op dat moment werd de naam wel uiteindelijk officieel Royal Sporting Club Anderlecht in plaats van Anderlechtois.
Bij het begin van de 21ste eeuw speelde Anderlecht regelmatig in de groepswedstrijden van UEFA Champions League, de grootste en ondertussen erg lucratieve en prestigieuze Europese competitie. In 2000/01 overleefde men de groepsfase na onder meer een overwinning tegen Manchester United, een knap resultaat voor een Belgische club. De volgende seizoenen werden Europees echter minder succesvol. In 2004 en 2005 leed men zelfs 11 nederlagen op rij in de groepswedstrijden van de Champions League. Op nationaal gebied echter bleef Anderlecht aan de top spelen.
In 2008 vierde Anderlecht zijn 100ste verjaardag. Op 21 februari 2008 speelde Anderlecht in en tegen Girondins de Bordeaux ook zijn 300ste europese wedstrijd.
Bij een 1-0-stand nam Jonathan Legear kort na de rust de belangrijke strafschop voor zijn rekening.
“Ik heb altijd al mijn penalties bij Anderlecht binnen getrapt”, aldus de flankspeler. “En stress heb ik op zo’n momenten nog nooit gehad. Natuurlijk besefte ik hoe belangrijk die bal was, maar ik stond op de lijst en dus moest ik mijn verantwoordelijkheid nemen”, geeft hij aan.
“We speelden een hele match op niveau, creëerden kansen en gaven zelf weinig weg. Bovendien hebben we getoond dat we ook in moeilijke momenten onze kalmte kunnen bewaren. En dat we, als we op achtervolgen aangewezen zijn, nog kunnen terugkomen, dat wijst op een goeie mentaliteit. We moeten nu op deze weg verder gaan en blijven groeien.”
Met een 'big smile' verliet Matias Suarez de kleedkamer. De onbetwiste uitblinker hoopt dat deze match de toon zet voor het verdere verloop van het seizoen.
"Ik heb getoond dat ik de goede vorm te pakken heb, al van in het begin van het seizoen trouwens. Ik speelde niet op mijn vertrouwde positie (diep in de spits; nvdr), maar ik vond het daar wel leuk."
Hoewel de Argentijn erbovenuit stak, wees hij toch naar het collectief. "In deze match hebben we eindelijk kunnen zien tot wat het echte Anderlecht in staat is. We hebben een grote stap gezet richting kwalificatie. De ambiance in het stadion? Dat bracht me niet uit mijn concentratie. In Argentinië was ik het gewend om voor een dolle menigte te spelen. Dat geeft me zelfs vleugels. Geef mij maar deze omstandigheden in plaats van een leeg stadion. Ik heb op instinct gespeeld en dat heeft geloond."
Dag beste Beszoekers, Ik ben een gelukkig man omdat: Natuurlijk RSCA zijn 30ste titel eindelijk binnen heeft, maar ook omdat onze WK-site 2010 een prachtige layout en inhoud heeft getuige hiervan de tientallen mailtjes die we hebben ontvangen en het groot aantal bezoekers Groetjes, Noël ryckmans6@gmail.com www.purplespirit.be
NAC Breda aast op de diensten van Arnold Kruiswijk, die momenteel voor zes maanden door Anderlecht uitgeleend wordt aan Roda JC. NAC ziet in Kruiswijk de opvolger van Patrick Zwaanswijk, die vorige week te horen kreeg dat de club zijn aflopende contract niet zal verlengen.
De correctionele rechtbank van Brussel heeft twintig hooligans van Anderlecht veroordeeld tot gevangenisstraffen van 24 maanden met uitstel. De mannen van Brussels Casual Services, de harde kern van de Anderlechtse voetbalsupporters, stonden terecht voor een gewelddadige raid op een supporterslokaal van Club Brugge in Diegem op 5 oktober 2003.
Doelman Zitka zal volgens zijn manager Patrick Vervoort op het einde van het seizoen kiezen of hij bij Anderlecht blijft of voor een andere club kiest. Ondertussen volgt hij wel al trainerslessen.
Paars-wit traint dinsdag een laatste keer achter gesloten deuren alvorens woensdagmorgen het vliegtuig te nemen naar Bilbao.
Bouba begon aan de maandagtraining, maar verliet die even later wegens last aan zijn teen. Die is geïnfecteerd en zorgt bij koud weer voor hinder.
Nicolas Frutos heeft opnieuw last van de achillespees, wellicht door het trainen op synthetische velden. De blessure is nooit helemaal genezen en de harde ondergrond maakte het opnieuw erger.href="http://www.sport.be/nl/jupilerproleague/nieuws/?Article_ID=421364">Lees verder
Anderlecht ziet voor 14 maart, het einde van de reguliere competitie, geen mogelijkheid om de uitgestelde match tegen Charleroi in te halen. Paars-wit vraagt om de play-offs later te laten starten.
*Woensdagochtend vliegt Anderlecht naar Bilbao, waar het
donderdag tegen Athletic speelt. Meteen na de match vliegt Anderlecht terug.
*Omdat de match tegen Charleroi werd afgelast, organiseerde Ariël Jacobs
zaterdag een training. Zondag waren de spelers vrij.
*Chelsea zit wekelijks op de tribune om Romelu Lukaku te volgen. Dat schrijft
de Engelse krant The Daily Mail.
*Het Nederlandse NAC is geïnteresseerd in de Nederlander Arnold Kruiswijk, die
bij Anderlecht niet aan spelen toe komt.
*De 16-jarige Karim Tarfi heeft een profcontract getekend. De middenvelder komt
net als Lukaku uit het Purple Talentsproject en is aanvoerder van de Belgische
nationale ploeg-17.
Het Nederlandse NAC is geïnteresseerd in de Nederlander Arnold Kruiswijk, die bij Anderlecht niet aan spelen toe komt.
Herman Van Holsbeeck wordt binnen de nieuwe NV afgevaardigd bestuurderbij Anderlecht. De bedoeling van Roger Vanden Stock is Van Holsbeeck met dienieuwe titel sterker te maken binnen de club, aldus Het Laatste Nieuws.
De 16-jarige Karim Tarfi heeft een profcontract getekend. De middenvelder komt net als Lukaku uit het Purple Talentsproject en is aanvoerder van de Belgische nationale ploeg-17.
Trainer Jacobs heeft Bouba Sare om disciplinaire redenen geschorst. Hij zit niet in de kern tegen Charleroi.
Tom De Sutter werd in de winterstop gelinkt aan Galatasaray, maar Herman Van Holsbeeck ontkent dat de Turken ooit iets van zich hebben laten horen. "Tom krijgt nu minder speelgelegenheid, maar in voetbal kan het snel keren."
Anderlecht heeft een akkoord bereikt met de gemeente over de verbouwing van het Constant Vandenstockstadion. In 2013 moet het plaats bieden aan 30.000 toeschouwers. href="http://www.sport.be/nl/jupilerproleague/nieuws/?Article_ID=420371">lees verder
Athletic Bilbao-RSC Anderlecht zal volgende week donderdag te volgen zijn in Kinepolis in Brussel. Op 25 februari worden zo ook twee van de drie Belgische UEFA-wedstrijden uitgezonden. Het zal dan gaan om Standard-Salzburg, Club Brugge-Valencia of de terugmatch Anderlecht-Bilbao.
Dokter Louis Kinnen is opgestapt als hoofd van de medische staf. De arts voelde niet langer het vertrouwen van de spelers, die een voorkeur hebben voor dokter Kristof Sas, kinesist Jochen De Coene en de Argentijn Juan Mendoza.
De zieke Boussoufa kon al drie dagen op rij niet meetrainen en is licht onzeker voor de reis naar Charleroi.
Mama Lukaku: "Ik heb schrik als ik mijn leeuw moet knuffelen"
Adolphine Lukaku moet de gelukkigste moeder ter wereld
zijn. Haar 16-jarige zoon Romelu heeft zich bij Anderlecht ontpopt tot een
supervoetbaltalent. 'Wat ben ik fier', klinkt het.
Adolphine Lukaku noemt haar zoon niet Romelu, maar Mémé en dat vindt ze heel
toepasselijk. 'In het Congolees betekent Mémé leeuw. Zoals bij Tchité', zegt
ze. 'Al sinds Romelu klein is noem ik hem zo. Hij is immers zo sterk als een
leeuw. Heb je zijn borstkas al eens bekeken? Ik heb trouwens schrik als ik mijn
leeuw nog eens wil knuffelen. Straks plet hij mij: denk ik altijd. (lacht) Ik
heb hem ook al gezegd dat hij zijn shirt niet moet uittrekken na een match
omdat zo'n sterk lijf de meisjes op verkeerde gedachten zou brengen. Toen hij
in de kleedkamer van de A-kern voor het eerst zijn voetbaltruitje uittrok,
geloofden zelfs zijn ploegmaats niet dat hij een jongen van 16 jaar was. Daarom
ben ik zo blij dat hij in België is geboren zodat daar geen discussie kan over
bestaan. Die kracht zit gewoon in de familie. Kijk naar zijn vader. Toen hij
zeven maanden oud was gingen de kinderwagens al stuk omdat Romelu te zwaar
werd. Als 14-jarige hief hij gemak twee zakken rijst op die even zwaar waren
als zakken cement. Het was ongelofelijk. Romelu eet ook heel veel. Dikwijls
kook ik een Congolese maaltijd, maar zijn favoriete gerecht is steak met
frietjes. Van mij krijgt hij echter maar vier keer per maand frietjes. Hij is
daarvoor boos.'
Het succes van Lukaku op het voetbalveld maakt ook zijn mama heel gelukkig.
'Zijn succes is ook mijn succes', vervolgt Adolphine. 'Van jongsaf aan was
Romelu heel ambitieus. Als 7-jarige vertelde hij mij al dat hij Rupel Boom,
zijn toenmalige ploeg, naar eerste klasse zou brengen en dat hij voor zijn 18
jaar geld zou verdienen met voetballen. Ik heb hem toen al gezegd dat ik hem
het liefst bij Anderlecht zag spelen. Op 14-jarige leeftijd zei hij dan weer
dat hij binnen de twee jaar in de A-kern zou voetballen. Ik antwoordde hem dat
hij gek was, maar hij repliceerde: als je in God gelooft, is alles mogelijk.'
Het is inderdaad een opvallend gegeven dat Lukaku zich voor elke match tot God
richt met zijn handen naar de hemel gericht. 'We hebben onze kinderen een
christelijke opvoeding gegeven en ik las hen vroeger voor uit de Bijbel', weet
mama Lukaku nog. 'Hij bidt voor elke match en ook voor het slapengaan. Soms ook
aan tafel.'
Waar hoopt Adolphine dat God haar zoon naartoe brengt in de toekomst? 'Romelu
zegt mij vaak dat het zijn droom is om ooit met zijn idool Didier Drogba samen
te voetballen', besluit ze. 'We zullen wel zien. Overal in Europa praat men van
hem. In een tijdschrift stond hij bij de beste elf voetballers van Europa samen
met Cristiano Ronaldo. Stel je voor. Het zal moeilijk zijn als hij België
verlaat. Vooral omdat zijn broertje Jordan hier nog school loopt. Eigenlijk
zouden mijn twee jongens altijd in hetzelfde land moeten spelen.'
De club ontstond in 1908. Op 27 mei kwamen op initiatief van Charles Roos enkele sportliefhebbers samen om een club op te richten voor atletische sporten en voetbal in het bijzonder in de gemeente Anderlecht. Na het succes in enkele vriendschappelijke wedstrijden, sloot de club SC Anderlechtois aan bij de UBSSA. De club ging van start in de derde regionale afdeling en speelde er meteen goed mee. Men speelde op een veld naast een nauw paadje dat naar Scheut leidde, waar later de "Eedstraat" kwam.
In die periode waren de oude Union Saint-Gilloise en Daring Club de Bruxelles nog de twee grote clubs uit de hoofdstad, maar geleidelijk aan kwam Anderlecht steeds meer op de voorgrond treden. Tijdens de jaren 40 werd topspits Jef Mermans voor 125.000 frank gekocht van Tubantia Borgerhout, een record uit die tijd. Met Mermans in de spits haalde Anderlecht dan in 1946/47 zijn allereerste landstitel. In 1948 moest men de titel laten aan RFC Malinois, maar daarna was het op drie seizoenen op rij opnieuw raak. Bij de laatste van deze drie, in 1951, was Anderlecht met evenveel punten geëindigd als Berchem Sport. Als volgende criterium keek men toen naar het aantal verliesmatchen. Anderlecht had er slechts 5 verloren tegenover 9 verlieswedstrijden van Berchem; Anderlecht werd zo kampioen. Anderlecht nam nu definitief de rol als Brusselse en nationale topclub over, oude glorierijke clubs als Racing Club de Bruxelles, Daring Club en Union konden niet meer mee in de evoluerende voetbalwereld en zakten stilaan weg.
In 1981 pakte Anderlecht na zes jaar nog eens de landstitel. Na enkele slechte Europese jaren, zou men in de daaropvolgende campagne in de Europese Beker voor Landskampioenen nog eens doorstoten tot in de halve finales. Anderlecht stelde het nu drie seizoenen zonder landstitel, maar kende opnieuw Europese successen. In 1983 won men de finale van de UEFA Cup van SL Benfica, wat de derde Europese beker voor de club opleverde. Ook in 1984 haalde men de finale. In die finale was het ditmaal Tottenham Hotspur FC dat na penalty's met de beker ging lopen. Er zijn echter sterke vermoedens van een omkoopschandaal rondom de halve finale tegen Nottingham Forest. Dit staat bekend onder de naam Nottingham Forest-affaire. Halverwege de jaren 80 kende men opnieuw enkele successen in de Belgische competitie. In 1985, 1986 en 1987 haalde men weer drie maal op rij de landstitel binnen. In de aansluitende Europacup I-campagnes strandde men echter in de halve finale en tweemaal de kwartfinales. In 1988 en 1989 werden nog twee Belgische Bekers gewonnen.
Bij het begin van de 21ste eeuw speelde Anderlecht regelmatig in de groepswedstrijden van UEFA Champions League, de grootste en ondertussen erg lucratieve en prestigieuze Europese competitie. In 2000/01 overleefde men de groepsfase na onder meer een overwinning tegen Manchester United, een knap resultaat voor een Belgische club. De volgende seizoenen werden Europees echter minder succesvol. In 2004 en 2005 leed men zelfs 11 nederlagen op rij in de groepswedstrijden van de Champions League. Op nationaal gebied echter bleef Anderlecht aan de top spelen.
