Op zaterdag 15 maart om 9u.30 komen de vormelingen samen in het OCR. Eerst bekijken we de jongeren-campagnefilm van Broederlijk Delen. We doen een korte bespreking en maken afspraken, waarna we de straat opgaan voor een huis aan huis verkoop van wenskaarten. De opbrengst is voor Broederlijk Delen, dit jaar steunen we KIWO AYITI = chiro in Haïti. Om 12 u 30 sluiten we af met een lekkere kop chocomelk. Ouders die mee willen gaan om jongeren te begeleiden bij de verkoop kunnen zich melden bij de catechisten.
Op zondag 2 maart om 10u. 30 krijgen we ons kruisje!
Een tip! Die zondagmorgen kan iedereen die naar de viering komt een parkeerplaats vinden op de speelplaats van de school aan de Rooierheidestraat. Er is namelijk op die zondag een wandelevenement van De Schoverik en het plein staat dan knoervol! Let er wel op dat je op tijd komt want enkele minuten voor de viering begint sluiten we de speelplaats af. Het is maar dat je het weet.
Op 27 januari waren 23 zevenjarigen te gast in de Gezinsvieringen. Ze gaven hun naam op. Samen met de meester en de juf, samen met hun ouders en met de catechisten bereiden ze zich voor op de grote dag van hun eerste communie. Alle mensen van de parochie zijn blij om hen in onze kerk te mogen welkom zeggen. Hier kunt u enkele foto's van die viering bekijken.
Maandagavond 21 januari kwamen we samen met de ouders van de vormelingen. Na enkele reflecties op het weekend gingen we van start met het thema van deze avond: de symbolen van het vormsel. Zoals gewoonlijk geven we nooit ellenlange uiteenzettingen, maar lieten we de ouders zelf op zoek gaan om de betekenis van de symboliek te vinden... en het lukte! Handoplegging, licht, water en zalving.... alles kreeg zijn betekenis. Of hielp een lekker kopje koffie erbij? Dank aan alle ouders voor de goede samenwerking!
maandag 21 januari 20 u. - tweede bijeenkomst voor de ouders van de vormelingen
zondag 2 maart: viering in de kerk, de vormelingen krijgen hun kruisje
zaterdag 15 maart: 9 u. 30 - We bekijken en bespreken de jongerenfilm van Broederlijk Delen. Daarna trekken we de baan op voor een huis-aan-huis verkoop. We willen beroep doen op ouders die mee willen gaan met een groepje. Einde om 12 u. 30
Op woensdag 9 april zal er een ouderavond zijn voor gans Diepenbeek. U hoort hier nog van.
Zondag 27 april blijven de vormelingen na de eucharistieviering in de kerk om te repeteren. Ouders kunnen dan ook een attest voor klein verlet bekomen. Het einde voorzien we rond 12 u.
Op zondag 4 mei is het dan de grote dag: het vormsel. Later maken we afspraken en de gang van zaken bekend via een brief en ook via deze blog.
Twee weken later is er op zondag 25 mei om 10u. 30 een dankviering voor de vormelingen. Tegen dan zullen de foto's van het vormsel ook klaar zijn.
De tocht door de woestijn liep ten einde, nog een paar dagreizen en ze waren in het beloofde land. Waar zouden ze over de grens gaan en waar zouden ze hun tenten opslaan?
Mozes zond verspieders uit, uit iedere stam van Israël één, onder leiding van Jozua.. Jullie moeten goed kijken waar het vruchtbare land ligt. En is het volk dat er woont sterk of zwak en wonen ze in tenten of in een stad met muren eromheen? Wees moedig en breng vruchten van het land mee terug.
Na veertig dagen keerden de verspieders terug uit Kanaän. Met goed nieuws en met slecht nieuws; Het goede nieuws kon iedereen meteen zien: twee mannen droegen een reusachtige druiventros aan een stok. We hebben het land goed bekeken. Het is een vruchtbaar land, melk en honing in overvloed.
De Israëlieten schrokken van het slechte nieuws: het volk van het land is sterk, de steden zijn groot, met muren tot aan de hemel. En iedereen is een kop groter dan wij.
Jullie moeten niet overdrijven zei Jozua het is een goed land en we vinden er vast wel een plek.
Het volk verloor de moed en wilde terugkeren naar Egypte
Jullie moeten niet zo bang zijn zei Mozes Jullie zijn geen sprinkhanen, jullie zijn kinderen van God en hij heeft ons dit land beloofd!
Maar niemand wilde nog naar Mozes luisteren, ze wilden hem stenigen.
Hij zocht toevlucht in de tent van God Ik weet echt niet meer, Heer God, wat ik moet met dit volk?
Ik weet het ook niet meer zei God, Wanneer zullen ze mij nu eindelijk eens vertrouwen? Ik heb me in hen vergist, wat zou je ervan zeggen, Mozes, als ik ze eens de pest stuur, zodat niet één van hen in leven blijft, dan kan ik met jou een nieuw begin maken.
Hoort Mozes het goed? Kan Israël van God de pest krijgen? Dat een mens in zijn woede zon wraakzuchtige gedachte krijgt, maar het eind is zoek als ook God zich zo verlaagt! Van de weeromstuit wordt Mozes er een beetje goddelijk van: Heer, met alle respect, maar dat kunt u toch niet doen. U bent toch God? Ik wil maar zeggen, u hebt op uw heilige berg beloofd dat u dit volk nooit zult laten vallen. Nee Heer, u moet voltooien wat u met ons begonnen bent. Vergeef dit volk! U bent toch barmhartig! Wees trouw aan uzelf, strijk uw hand over uw hart en wees ons genadig.
Zo sprak Mozes met God. En het eindigde ermee dat de Heer inderdaad zijn hand over zijn hart streek en het volk vergiffenis gaf.
Maar konden ze nu gewoon doorgaan alsof er niets gebeurd was? God vond dat het volk beter nog niet zou binnengaan. Ze moesten eerst nog maar een tijdje wachten en tot bezinning komen.
En hoe het verder verloopt?
Mozes stierf. Hij die vertrouwde op God en wegtrok uit Egypte zou het beloofde land niet binnentrekken. Hij nam afscheid van zijn volk en stelde Jozua aan als de nieuwe leider. Jozua zal het volk van God het beloofde land binnenleiden.
Tekst: naar Nico ter Linden: Het land onder de regenboog
Illustratie: Carme Solé Vendrell uit De bijbel en zijn verhalen.
De Israëlieten trokken door de woestijn. Ze wisten precies waar ze niet naartoe moesten. Niet terug naar Egypte, niet naar een land waar de sterken de zwakken onderdrukken. Maar waar lag het land waar ze wel moesten zijn en hoe kwamen ze daar? Mozes, jij weet de weg. Wijs ons die weg.
Mozes ging de berg op. Veertig dagen en veertig nachten bleef hij daar en bad tot God: Heer, u weet de weg, wijs ons die weg.
Dat zal ik doen, zei God. De tien geboden die ik jullie heb beloofd, zullen je brengen naar het land waar de mensen geen eigengemaakte goden meer aanbidden, de god van het geld bijvoorbeeld. Tien spelregels geef ik jullie, tien wegwijzers naar het beloofde land.
Ik ben de heer, jullie God, die je uit de slavernij van Egypte heeft bevrijd. Daar moet je nooit meer naar terug, Daar hoor je niet. Blijf bij je bevrijder.
Als je van me houdt, loop je niet ook nog andere goden achterna. Vertrouw alleen op mij.
Je mag van mij geen afbeelding maken, niet van verf, niet van hout en niet van steen en zeggen: zo ziet God eruit. Niemand heeft mij ooit gezien.
Wees voorzichtig met het woordje God. Je mag mij niet voor je karretje spannen. God wil het hoor ik de mensen zeggen maar dan bedoelen ze meestal dat zij het willen.
Houd de sabbat in ere. Je leeft niet om te werken, je werkt om te leven. Houd daarom iedere zevende dag op met werken en laat ook niemand voor jou werken.
Houd je vader en moeder in ere, want als het goed is vertellen zij met hun verhalen en met hun leven wie ik ben. Als vaders, moeders en kinderen met elkaar verbonden blijven, komt het land waar het leven goed is dichterbij.
Je mag niemand doodslaan. Heb eerbied voor al wat leeft.
Maak liefde tussen twee mensen niet kapot. Die liefde is iets heiligs, je moet die niet verstoren. Ieder huwelijk is breekbaar, probeer het heel te houden
Je mag niet stelen. Wie steelt, buigt voor de goud-god. Wees liever te gul dan te gierig. En bedenk: jij bent niet de eigenaar van de aarde, God is de eigenaar.
Je mag niet liegen. Vertel geen leugens om er beter van te worden, niet over je zelf en niet over een ander.
Wees niet afgunstig. Kijk niet met begerige ogen naar het bezit of het geluk van een ander, naar wat die allemaal heeft en doet. Je moet niet een ander willen zijn. Wees jezelf.
Tien geboden kreeg Mozes van God. Aan de voet van de berg wachtte het volk, veertig dagen en veertig nachten. Boven was een onweer losgebarsten met hevige donderslagen, de bliksem flitste, de berg rookte, het geluid van bazuinen weerklonk. De Israëlieten zagen het en hoorden het met diep ontzag. De wereld was vol van God.
Tekst: naar Nico ter Linden: Het land onder de regenboog
Illustratie: Carme Solé Vendrell uit De bijbel en zijn verhalen.
De farao zag dat hij geen slaven meer had om de stenen te bakken voor de bouwwerken.
Ik had ze nooit mogen laten gaan zei hij hardleers, en met zijn leger trok hij, alsof er niets gebeurd was, achter het volk aan om het terug te halen.
De Israëlieten aan de Rietzee zagen in de verte een grote stofwolk naderen. Ze wisten: dat zijn de paarden en de wagens, de ruiters en de soldaten van de farao, gewapend met speren en zwaarden. Zelf hadden ze niets, alleen maar een riem om hun middel en een stok in de hand. Ze zaten als ratten in de val. Achter hen de vijand, voor hen het water, ze konden geen kant op. Waren er geen graven genoeg in Egypte, Mozes, dat we hier in de woestijn moeten sterven? We hadden je nog gewaarschuwd, liever slaaf in Egypte dan sterven in de woestijn.
Slaven waren ze geweest. In Egypte gevangen. Even dachten ze vrij te zijn, nu zijn ze wéér gevangen. Ze kunnen niet terug en ze kunnen ook niet verder. God nog aan toe!
Mozes, zeg aan de Israëlieten dat ze moeten voorttrekken
Mozes, hef je staf op en strek je hand uit over de zee
Mozes deed het en zie: een sterke oostenwind de adem van God- stak op en dreef het water westwaarts. Ineens was er een pad, zomaar, op het droge. Ze konden naar de overkant.
En toen ze daar veilig waren aangekomen en de farao nog maar halverwege het pad was met zijn wagens en paarden, zijn ruiters en soldaten, ging de wind plotseling liggen, het water vloeide terug en geheel Egyptes legermacht werd verzwolgen door de golven, niets bleef ervan over. Mozes en de Israëlieten zongen een vrijheidslied:
Loof de Heer, want hij is hoogverheven
Het paard en zijn ruiter stortte hij in zee.
En Mirjam, Mozes zus, sloeg op de tamboerijn, danste en zong
Loof de Heer, want hij is hoogverheven
Het paard en zijn ruiter stortte hij in zee.
Tekst: naar Nico ter Linden: Het land onder de regenboog
Illustratie: Carme Solé Vendrell uit De bijbel en zijn verhalen.
De farao kon een glimlach niet onderdrukken. Er stonden twee vreemdelingen voor zijn troon, gezanten van de slaven in Egypte. Ze kwamen hem even vertellen dat hun God wilde dat hij hen zou laten gaan! Te dwaas voor woorden.
Heer koning zeiden Mozes en Aäron, zo zegt de Heer, de God van Israël: Laat mijn volk gaan.
ik ken jullie god niet zei farao.
Voordat ze het wisten stond Mozes en Aäron terug buiten. En de farao werd voor de slaven nog wreder dan voordien.
Op een tweede aandringen ging farao evenmin in. Toen zond God tien plagen over Egypte: krokodillen, het water van de Nijl veranderde in een vieze poel, een kikvorsenplaag, een muggenplaag, steekvliegen, veepest, de mensen kregen zweren, hagel en bliksem teisterden het land, geiten en schapen vielen dood op het land, bomen werden geveld .er kwam een sprinkhanenplaag die het laatste groen blaadje opaten. Tot overmaat van ramp zouden alle eerstgeboren Egyptische jongetjes gedood worden.
Toen farao dat allemaal zag zei hij: jullie mogen vertrekken, alleen jullie kleinvee en jullie runderen mogen jullie meenemen
Maak je klaar voor het vertrek zei Mozes tegen het volk Dit wordt een nacht anders dan de andere nachten
Vannacht gaat het gebeuren, Aäron zei Mozes. laat elk gezin een lam slachten en het bloed aan de deurposten en de bovendorpel van het huis strijken. Dan weet de engel van de dood dat hij aan dit huis moet voorbijgaan. Iedereen moet klaar zijn voor het vertrek, met een riem om het middel, zodat je niet over je mantel struikelt, met schoenen aan de voeten en een stok in de hand. Er is geen tijd om het brood te laten rijzen: zonder gist, ongezuurd nemen wij het deeg mee voor onderweg.
Die nacht trok de engel van de dood door Egypte, alle eerstgeborenen van Egypte stierven, aan de huizen van de Israëlieten ging hij voorbij.
laat dat volk in hemelsnaam gaan jammerde farao. Ze kregen nog geld op de koop toe mee. ga zei de farao ga
De deuren van de hutten en huizen gingen open en één voor één kwamen ze naar buiten. Het werd een bonte stoet van mensen en dieren die de uittocht aanvatten.
s Nachts trok een vurige gloed voor hen uit, overdag wees een wolk de weg.
Tekst: naar Nico ter Linden: Het land onder de regenboog
Illustratie: Carme Solé Vendrell uit De bijbel en zijn verhalen.
Het water kwam bij het schip. Veertig dagen en veertig nachten viel de regen bij bakken uit de hemel, de rivieren traden buiten hun oever, de zeeën overspoelden het land. Noach bracht de dieren in de ark, twee aan twee: de mug en de olifant, de schildpad en de haas, de giraffe en de papegaai, de ooievaar, de leeuw en het lam, de krekel en de mier. Alleen de vissen niet, die zaten wel goed.
Ten slotte ging hij ook zelf aan boord, met zijn vrouw en met zijn drie zonen en hun vrouwen. God sloot de deur achter hen toe.
Honderdvijftig dagen dobberde Noach met zijn drijvende dierentuin over de wateren. Toen werd het lente en God vond dat het genoeg geweest was. De golven gingen liggen , de wateren bedaarden, de vloed nam af en de ark kwam tot rust op de hoogste berg van de wereld.
Noach opende het venster en stuurde een raaf op verkenning uit. Het dier bleef driftig heen en weer vliegen, Noach werd er niet veel wijzer van.
Na zeven dagen zond hij een duif uit, maar overal was nog water, nergens vond het dier een tak om op te zitten. Moe van het vliegen keerde hij terug in de ark.
Na nog eens zeven dagen liet hij de duif weer uitvliegen, en zie, die avond kwam de vogel teruggevlogen met een olijfblad in zijn snavel. er is ergens een stukje paradijs zei Noach tegen zijn vrouw.
Weer wachtte hij zeven dagen. Voor de derde maal liet hij de duif uitvliegen. Die avond keerde de duif niet terug, de aarde was drooggevallen.
Noach verliet de ark, samen met zijn familie en samen met de dieren.
Het eerste wat hij deed was een altaar bouwen om een brandoffer te brengen en God te danken voor hun redding.
God rook de geur van het offer, hij rook dat het goed was.
Ik maak een nieuw begin zei GodNooit zal ik meer een zondvloed de gehele aarde laten bedekken. Als teken daarvan, Noach, geef ik jullie een regenboog. Wanneer de zon door een donkere wolk dreigt te worden verduisterd, hef dan je ogen ten hemel op, daar zul je de regenboog zien staan, met beide armen uitgestrekt naar de aarde. Weet dan dat ik aan jullie denk en dat ik je draag.
Hoog boven Noachs hoofd welfde zich een boog van zevenvoudig licht, zo wijd als de wereld.
Tekst: naar Nico ter Linden: Het land onder de regenboog
Illustratie: Carme Solé Vendrell uit De bijbel en zijn verhalen.
Van vrijdag 4 tot en met 6 januari 2008 gingen we met 24 vormelingen op weekend in De Kalei in Dilsen.
Het werden drie intense en goedgevulde dagen vol verhalen, spelen, sessies, dans en zang.
We verbleven er in het land onder de regenboog en trokken met Mozes mee uit het slavenhuis Egypte naar het Beloofde land.
We ondervonden aan de lijve wat het is om erbij te horen, een naam te hebben, iemand te zijn.
We leerden wat vooroordelen zijn, en hoe ze grenzen tussen mensen trekken.
We leerden de tien woorden kennen, van God gekregen, we leerden ze kennen als een weg naar een gelukkig leven.
Voor het slapengaan praatten we even met onze coach, we evalueerden samen de dag, we konden kwijt wat ons niet goed ging.
In de keuken waren onze kokkies actief en lekker dat het was!
Zelfs de jonge kinderen van de catechisten samen met hun begeleider verrasten ons tijdens het in donker spel met een extra bonus maar toch haalde elk groepje hun schat binnen.
Zeven enthousiaste catechisten tekenden voor het op-wieltjes-lopen van dit weekend.
De Kalei en het domein erom heen: prachtig gewoon, zelfs de regen hield ons niet tegen om ook buiten wat activiteiten te doen.
Bedankt aan allen voor het lukken van dit weekend In het land onder de regenboog
Op zaterdag 20 oktober kwamen de jongeren van de catechese voor een tweede maal samen.
'Iemand roept mij!' was het thema.
Na het verhaal van de roeping van David gingen we aan de slag met allerlei opdrachten die allemaal met roepen, geroepen worden, een naam hebben .... te maken hebben.
Op het einde schreven we allen onze naam in ons Kring-teken.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Niet vergeten!!!!!
Een tip!
Op 27 januari waren 23 zevenjarigen te gast in de Gezinsvieringen. Ze gaven hun naam op.
 "Laughing"){kind=icon}
