 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
De oehoe (Bubo bubo) is de grootste uilensoort ter wereld. De naam van de vogel heeft deze te danken aan zijn roepgeluid. Vooral in de late winter laat het mannetje zijn imposante "Whoeoh"-roep horen.
Uiterlijke kenmerken van de oehoeEr zijn veel verschillen in lichaamsgrootte tussen de beide seksen. Het mannetje wordt gemiddeld zo'n 60-64 cm hoog en heeft een spanwijdte van 155-159 cm. Vrouwtjes zijn forser en breder in de schouders met een hoogte van zo'n 65-70 cm en een spanwijdte van 165-190 cm. De maximale leeftijd is 70 jaar. Vrouwtjes vallen al rustend op een uitkijkpost vrijwel direct op door hun ietwat afhangende verenkleed, dat 'te groot' lijkt. Mannetjes maken over het algemeen een 'atletische' indruk met vleugels die strak op het lijf gedragen worden. De oehoe is door zijn grootte, zijn massieve lichaam en dikke kop met geen andere uilensoort in Europa te verwarren. Kenmerkend aan het gezicht van de oehoe zijn de grote ogen en de vaak lange oorpluimen. De oogkleur varieert van felgeel tot vuur-oranje. De oorpluimen zijn overwegend zwart van kleur en worden gevormd door een groepje veren die door een aparte spier op het hoofd worden bewogen. De snavel is zwart en ligt verzonken in een witgevederde huidplooi; de keelplooi. Het verenkleed is overwegend geel-bruin van kleur met zwarte accenten. De zwarte accenten treden op de rug en de bovenzijde van de vleugels het meest naar voren. Op de borst is het verenkleed kenmerkend okergeel gekleurd en met een witte vlek. De poten van de oehoe eindigen in fors geklauwde tenen. De klauwen zijn gemiddeld zo'n 2-4 cm lang en zijn in staat zeer uiteenlopende prooien te grijpen.
ZintuigenDe oren bevinden zich niet bij de zgn. oorpluimen maar aan de zijkant van de kop, en zijn asymmetrisch, niet op dezelfde hoogte. Oehoes zijn, in tegenstelling tot andere uilen, niet dagblind, en zien dus ook goed overdag. De ogen zijn heel lichtgevoelig en kunnen s nachts uitstekend zien. De ogen kunnen niet bewegen in de oogkassen. Maar de oehoe heeft 14 halswervels en kan daardoor de kop volledig naar achter draaien. Door de combinatie van een bijzonder goed gehoor en zicht kan de oehoe kleine prooien van veraf opsporen. Voedsel De oehoe is een echte opportunist als het om voedsel en broedgedrag gaat. Opvallend is zijn voedselvoorkeur voor de tragere vogels in Nederland. Veldmensen en mensen die nabij oehoe-nesten wonen, spreken van een dier 'dat alles wegvangt dat in de nabije omgeving te halen valt'. In Nederland gaat het daarbij om zwarte kraaien, eksters, roeken, kauwen, gaaien, houtduiven, rotsduiven, alle (tragere) roofvogels, alle uilensoorten, muizen en ratten, hazen en konijnen, egels, jonge fazanten, marterachtigen en jonge vossen. Men kan stellen dat de enige vijand van de oehoe de mens is. Houtduiven, muizen, ratten, egels en kraaiachtigen vormen het voornaamste stapelvoedsel van de oehoe in Nederland. In de uitgestrekte, grote natuurgebieden van Europa leeft de oehoe o.a. van muizen, egels, vissen(!), hazen, patrijzen, duiven, eenden, hagedissen, hamsters, kikkers, (zee-)krabben, regenwormen en kevers. JachttechniekenDe oehoe is als opportunistisch jager net zo verrassend voor zijn onderzoekers als voor zijn prooien. De oehoe overvalt kraaiachtigen, roofvogels en uilen op hun slaapplaatsen, na hen eerst enige tijd gade te hebben geslagen vanaf een gedekte uitkijkplaats. De oehoe kan urenlang muisstil op een uitkijkplaats blijven zitten 'roesten' tot er een grote prooi langs komt kruipen. In een duikvlucht vat de uil de prooi dan meestal in het nekvel om het op de plukplaats te ontdoen van veren en huid. Egels worden vakkundig ontdaan van hun gestekelde vacht; de oehoe 'pelt' egels met behulp van een nog onbekende techniek uit hun huid. Door de lange klauwnagels, deert de stekelige vacht van de egel de oehoe nauwelijks. De oehoe is zelfs in staat om jonge vossen te slaan en in zijn geheel al vliegend, mee te sleuren naar de plukplaats. In magere tijden kan de oehoe ook lange tijd van aas leven. Daarbij schijnt er een duidelijke voorkeur te bestaan voor hertachtigen, zoals edelhert en ree. VoortplantingsgedragNa een jaar zijn de vogels geslachtsrijp. Het is echter pas in het derde levensjaar dat de oehoe-jongen zich voldoende vaardigheden eigen hebben gemaakt om zich in de vrije natuur voort te planten. Oehoes zijn niet monogaam. Vermoedelijk onderhoudt het mannetje meerdere vrouwtjes in een territorium gedurende de voortplantingsperiode. In oktober spreken onderzoekers van de najaarsbalts. De mannetjes zetten dan de territoria af door middel van luidkeelse roepen, waarbij de witte keelplooi opgezet wordt. Tevens worden dan de oorpluimen opgericht. Onduidelijk is nog of het 'onderhoud' van de territoria door de mannetjes na de najaarsbalts op enige andere wijze voortgezet wordt. De eigenlijke balts vindt in februari en maart plaats. Mannetjes zingen dan intensief en voeren eveneens demonstratievluchten uit, die als doel hebben de vrouwtjes te imponeren. De mannetjes wijzen de uiteindelijke broedlocatie aan, die vaak op rotsachtige richels gelegen is. Het mannetje voert ook vaak vers gevangen prooien aan vrouwtjes ter imponering. De paring vindt vaak plaats op prominente plaatsen in het landschap, zoals uitstekende rotsrichels, boomtoppen of hoge palen. In het voorjaar worden twee-vier eieren gelegd. Het vrouwtje broedt alleen en kleedt de nestkom nauwelijks aan met dons. Het mannetje speelt met name de eerste weken een belangrijke rol. Hij voorziet het vrouwtje van voedsel. Meestal vindt de voedseloverdracht in de broedtijd plaats buiten het nest. Het vrouwtje is dan meestal niet langer dan 10 minuten van het nest. Ze verlaat haar broedsel gemiddeld een keer per etmaal. Soms twee keer. De oehoes jagen meestal in de schemering, maar als ze jongen hebben ook wel overdag. Er worden bij of in het nest vaak voorraden aangelegd. Na ongeveer 34 dagen komen de grijswitte jongen uit. Al direct na de geboorte zijn de jongen in staat om zich buiten de nestkom te ontlasten. Na 28 a 30 dagen verlaten de jongen het nest. Ze kunnen dan lopen, springen en klimmen met behulp van vleugelslagen. Na een week of tien zijn ze geelbruin en kunnen ze vliegen. In de herfst verlaten ze het ouderlijk nest.
 14-12-2010 om 19:22
geschreven door Benjamin |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
||||||||||||||||||
|
De laplanduil (Strix nebulosa) is een op het oog grote uil die in de noordelijke naaldwouden van Europa, Noord-Amerika en Azië leeft. Zijn formaat is echter bedrieglijk; hoewel de laplanduil bijna even groot is als de oehoe, weegt hij maar de helft. Zijn omvang bestaat vooral uit veren, die hem beschermen tegen de noordelijke kou. De laplanduil behoort tot het geslacht Strix, waartoe ook de in Nederland voorkomende bosuil behoort. De laplanduil jaagt op vogels en kleine zoogdieren als muizen. Zijn specialiteit is zijn fenomenale gehoor. Met zijn markante, schijfvormige kop scant hij het besneeuwde landschap en is hij in staat de kleinste bewegingen onder de sneeuw waar te nemen. groetjes benjamin
14-12-2010 om 19:05
geschreven door Benjamin |
||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||
Amerikaanse zeearendUit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Amerikaanse zeearend (Haliaeetus leucocephalus) of witkopzeearend (Engels: Bald eagle) is een roofvogel die broedt in Canada en in de Verenigde Staten. De vogel heeft in tegenstelling tot de Afrikaanse zeearend een snavel die helemaal geel is. Hij komt voor bij Amerikaanse kusten, rivieren en meren en heeft een opvallende witte kop (vandaar het Amerikaanse Bald eagle). Als in Alaska de Amerikaanse zalmen de rivieren optrekken om kuit te schieten, verzamelen zich tientallen arenden ter plaatse om deze vis te verschalken. De jonge vogel is geheel bruin. Aan het eind van de twintigste eeuw balanceerde de vogel op de rand van uitsterven, maar de populatie is in 2003 hersteld tot een stabiel niveau. Volwassen vrouwtjes hebben een spanwijdte van ongeveer 2 meter, soms zelfs 244 cm. De mannetjes zijn ongeveer 25% kleiner dan de vrouwtjes. De Amerikaanse zeearend is geslachtsrijp als hij 4 of 5 jaar oud is. Een paar zeearenden produceert één tot drie eieren per jaar, maar slechts zelden vliegen ook drie jonge vogels uit. Daarom wordt het derde jong soms uit het nest verwijderd om elders uitgezet te worden. De arenden keren als ze oud genoeg zijn vaak terug naar het gebied waar ze zijn opgegroeid. Het zijn socialere vogels dan vele andere roofvogelsoorten. Een volwassen arend zal daarom eerder een plaats uitzoeken voor een nest waar ook andere, onvolwassen, arenden wonen. Het menu van de zeearend is gevarieerd. Ze eten vis, kleinere vogels, knaagdieren. Soms stelen ze eten van campings of picknickplaatsen. De vogel is éénmaal in Ierland gesignaleerd. De Amerikaanse zeearend is Amerika's nationale vogel en staat dan ook afgebeeld op het grootzegel van de Verenigde Staten.
Foto's
██ Bewoner, broedgebied ██ Zomergast, broedgebied ██ Wintergast ██ Alleen als migrant ██ Ster: incidentele waarnemingen 14-12-2010 om 18:58
geschreven door Benjamin |
||||||||||||||||||||||
|
| Proficiat! |
|
Proficiat! Uw blog is correct aangemaakt en u kan nu onmiddellijk starten! U kan uw blog bekijken op http://www.bloggen.be/roofvogelsbenjamin We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant. U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen. Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven. Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen. Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz. WAT IS CONCREET DE BEDOELING?? WAT ZIJN DIE "REACTIES"? WAT IS DE "WAARDERING"? 14-12-2010 om 16:58
geschreven door |
|
|
|||||||||||||||||||||
DE RUIGOOTUIL UiterlijkMet een grootte van 24 tot 26 centimeter is de ruigpootuil een van de kleinere uilensoorten. De vleugelspanwijdte bedraagt 53 tot 60 centimeter. Tussen de geslachten bestaat een groot verschil in gewicht; mannetjes wegen gemiddeld ongeveer 100 gram, terwijl vrouwtjes tot 160 gram kunnen wegen. Verder lijken mannetjes en vrouwtjes erg veel op elkaar. Een opmerkelijk uiterlijk kenmerk zijn de heldere, zwartgezoomde veren op de kop. Zoals bij alle uilen zijn de ogen relatief groot; de iris is geel. Deze vallen extra op door de lichte krans van uitstaande kopveren die de uil een schijnbaar plat gezicht geven (de sluier). De ruigpootuil heeft een korte hals en een korte haaksnavel; vederoren ontbreken. De dekveren zijn op de rug grijsbruin met duidelijke, cirkelvormige witte vlekken. De borstveren zijn helder van kleur en voorzien van grijsbruine vlekken of strepen. De korte poten zijn wit bevederd tot de klauwen. Hieraan heeft het dier zijn Nederlandse naam te danken. Jonge exemplaren zijn meer uniform donkerbruin gekleurd; bij hen zijn de witte accenten op het donkere gevederte nog niet duidelijk. GeluidDe zang van de ruigpootuil is onmiskenbaar: Het bestaat uit vier tot tien zeer snel opeenvolgende klanken, ongeveer klinkend als oe oe oeoe oeoeoe , steeds hoger en luider. De roep is op een afstand van ongeveer 500 meter te horen. Naast deze roep kan de ruigpootuil nog een reeks andere geluiden produceren, waarvan sommige sterk aan het geluid van een bosuil doen denken. Leefgebied
Het leefgebied van de ruigpootuil bestaat uit grote, oude en verbonden bosgebieden in het bijzonder sparren-, dennen- en beukenbossen. In het broedseizoen zoeken de dieren een gebied uit waar voldoende boomholtes zijn. Daarnaast dient er voldoende dierlijk voedsel zijn (zie hoofdstuk Voedsel). De meeste ruigpootuilen leven op een hoogte tussen de 750 en 2000 meter, hoewel de uilen in Midden-Europa vaker op lagere hoogten broedt, bijvoorbeeld op de Lüneburger heide (Nedersaksen), in het zuiden van de deelstaat Brandenburg, of in bosgebieden rond Wenen (330 m). De ruigpootuil komt in een groot gedeelte van het noordelijk halfrond algemeen voor. Het leefgebied loopt van Alaska, de Rocky Mountains en de Grote Meren in Noord-Amerika, via de Alpen en Scandinavië in Europa tot de bossen van Rusland en Oost-Azië. In noordoostelijk Frankrijk, Oost-België, Nederland, West-Duitsland (Sleeswijk-Holstein, Nedersaksen en Brandenburg) en Polen is de populatie de afgelopen decennia steeds groter geworden, onder meer vanwege gunstige leefomstandigheden en goede bescherming, waarbij ook nestgelegenheid in de vorm van speciale nestkasten wordt aangeboden. Dankzij het gematigde klimaat konden veel vogels 's winters overleven en dankzij de aanplanting van bos was er voldoende voedselgebied. Men schat dat er in West- en Midden-Europa totaal ongeveer 7000 ruigpootuilen zijn. In Polen en Tsjechië staat de uil echter nog op de rode lijst. Er is een geografisch geïsoleerde populatie ruigpootuilen in de Kaukasus en in het westen van de Himalaya. Ook zijn de dieren gesignaleerd in de Karpaten, in Noord-Griekenland, en in de Pyreneeën. Voorkomen in NederlandDe populatie ruigpootuilen van de Lüneburger Heide (Nedersaksen) lag tot in de jaren 1970 het dichtst bij Nederland. In 1971 werd een dode ruigpootuil gevonden en anderhalf jaar later werd in Drenthe een mannetje ruigpootuil gehoord dat zich territoriaal gedroeg. Later bleek bij nader onderzoek dat er in de periode 1973 tot en met 1979 in de bossen van noordoost Drenthe maximaal 9 paren ruigpootuilen hebben gebroed. Verder zijn er tussen 1975 en 2009 elf verzwakte, gewonde of dood gevonden ruigpootuilen gemeld.[2][3] In april 2008 heeft de ruigpootuil opnieuw in Drenthe gebroed; helaas heeft geen van deze jongen het overleefd na het uitvliegen. In juni 2008 vlogen er opnieuw vier jonge ruigpootuilen uit. Er bestaat een sterk vermoeden dat ook deze jonge uilen aan predatoren (havik) ten prooi zijn gevallen. Er zijn nu speciale nestkasten opgehangen in dicht naaldbos. Men hoopt dat de Drentse ruigpootuilen die in dicht naaldhout kunnen broeden, succesvoller zullen zijn. 14-12-2010 om 00:00
geschreven door Benjamin |
|||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||
Kiekendieven
Kiekendieven zijn roofvogels van de onderfamilie Circinae die bij de echte roofvogels (stootvogels) (Accipitridae of Sperwerachtigen) behoren. Wereldwijd zijn er dertien soorten Kiekendieven die samen het geslacht (genus) Circus vormen binnen de onderfamilie Circinae. De Kiekendieven onderscheiden zich onder andere van de andere (dag)roofvogels, doordat het bijna allemaal grondbroedvogels zijn, met andere woorden ze maken geen nest in bomen, maar op de grond. In Nederland en België komen drie soorten als broedvogel voor: de blauwe kiekendief, de bruine kiekendief en de grauwe kiekendief. De geslachtsnaam Circus verwijst naar de cirkelvormige bewegingen die het mannetje en vrouwtje uitvoeren tijdens hun baltsvlucht. Geslacht: Circus 14-12-2010 om 00:00
geschreven door Benjamin |
|||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||
Woestijnbuizerd
De woestijnbuizerd of Harris' buizerd (Parabuteo unicinctus) is een roofvogel behorend tot de familie Acciptridae en is de enige soort van het geslacht Parabuteo. De tarsels(mannetjes) van deze soort hebben een lengte van ongeveer 45 cm, een spanwijdte van circa 80 cm en een gewicht van ongeveer 750 gram. De wijven(vrouwtjes) hebben een lengte van rond de 60cm, een spanwijdte van rond de meter en een gewicht van rond de 1100 gram. De woestijnbuizerd leeft half-open laaglandgebieden zoals boomsavannes en halfwoestijnen van de zuidwestelijke Verenigde Staten tot Chili en Centraal-Argentinië. Deze soort jaagt behendig op allerlei dieren: hagedissen, middelgrote vogels en zoogdieren tot de grootte van een volwassen konijn. De prooi wordt gevangen vanuit een lage glijvlucht of door stootduiken vanaf een lage uitkijkpost. De woestijnbuizerd is een veel gebruikte roofvogel in de valkerij. Dit komt omdat hij zeer snel leert en ook met meerder gelijk gevlogen kan worden,wat ook in de natuur gebeurt. Deze karakteristieken zorgen er echter voor dat beginnelingen ze makkelijk kopen als beginvogel. Om met roofvogels te werken heb je echter een grote basiskennis en nodige lessen nodig! De naam "woestijnbuizerd" suggereert dat deze vogel familie is van de buizerd. Maar als je goed kijkt naar de lichaamsbouw en jachttechniek, dan komt deze eerder overeen met de haviken. De Engelse naam Harris Hawk suggereert dat ze havikachtigen zijn. 
14-12-2010 om 00:00
geschreven door Benjamin |
|||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
Wigstaartarend
De wigstaartarend (Aquila audax) is een roofvogel uit de familie van sperwerachtigen (Accipitridae). Deze arendsoort komt voor in Australië, waar het de grootste roofvogel is. UiterlijkDe wigstaartarend is een zeer grote roofvogel met een spanwijdte van 180 tot 250 cm en een lichaamslengte van 85 tot 110 cm. Het gewicht bedraagt 3,2 tot 5 kg. Net als bij andere arendsoorten zijn de vrouwelijke dieren groter dan de mannelijke wigstaartarenden. De volwassen wigstaartarend heeft een bruinzwart verenkleed. Jonge vogels hebben een goudbruine kop, vleugels en rug en pas op zes- tot tienjarige leeftijd krijgen ze het volwassen verenkleed. De poten zijn tot aan de tenen gevederd. Aan de wigvormige staart dankt de soort zijn naam. LeefwijzeDe wigstaartarend is voornamelijk een aaseter, maar ook levende prooi wordt regelmatig gevangen. Reptielen, vogels, hazen en konijnen zijn de voornaamste prooidieren en grotere dieren als kangoeroes of schapen worden slechts zelden gevangen. Deze arend speurt vanuit de lucht naar voedsel, meestal op een hoogte van 2000 meter en gebruikmakend van de thermiek. Wanneer een prooi wordt gezien, wordt deze na een glijvlucht op de grond, of soms in de lucht in het geval van vogels, gevangen. De wigstaartarend bouwt grote nesten van takken in hoge bomen. LeefgebiedDe wigstaartarend is een bewoners van de scrublands, boomsavannes en heuvelachtige gebieden in vrijwel geheel Australië en de omliggende eilanden Nieuw-Guinea en Tasmanië. In Australië komt de soort in alle staten en territoria voor en is redelijk algemeen. In Nieuw-Guinea leeft de wigstaartarend alleen in het zuiden en is daar minder algemeen voorkomend dan in Australië.
 14-12-2010 om 00:00
geschreven door Benjamin |
||||||||||||||||||||
|
|
||
 |
||
|
 |
|
||
| Archief per week | ||
|
||
|
||
|
||
|
|
| E-mail mij |
|
|
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen. |
|
|
| Gastenboek |
|
|
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek |
|
|
| Blog als favoriet ! |
|
|
|
 |
 |
 |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
