Even vlij ik me neer onder de sinaasappelboom... En sluit mijn ogen... En terwijl ik mijn ogen sluit... Voel ik hoe je voorzichtig naast me komt zitten... En je hoofd op mijn schouder laat rusten... Ik glimlach... Het voelt zo goed je zo dicht bij me te voelen... Ik wil niet naar huis... Ik wil hier blijven zitten... Onder de sinaasappelboom... Met jou naast me...
Er zijn van die momenten... Dat ik zo hevig naar je verlang... Dat ik me echt moet tegenhouden... Om niet in mijn auto te springen... En naar je toe te rijden... Aan te bellen... En als je open doet... Je in mijn armen te sluiten... Je te kussen... En te fluisteren... Ik hou zo van je...
Er zijn van die momenten... Dat als ik de telefoon neerleg... Ik je alweer mis... En dan moet ik me tegenhouden... Om je niet onmiddellijk terug te bellen...
Er zijn van die momenten... Dat de maan me zegt... Ga nu maar slapen... Anders bleef ik wel de hele nacht tegen haar praten...
Er zijn van die momenten... Dat de zon me zegt... Sta nu maar op... Berg je dromen weer op tot vanavond...
Nee...ik wil niet naar huis... Ik wil hier blijven zitten... Onder de sinaasappelboom... Met jou naast me...
Vandaag geen grijze mist... Wel blauwe... Een heel verschil... Wel nog 8 graden kouder dan gisteren... Maar tegen de middag moet het verschil zijn weggewerkt... Sinds gisteren kriebelt de Lente me overal... Roodkapje en ik missen ons bos... We denken dikwijls terug aan die vele mooie momenten samen tussen de bomen... Op ons bankje... En we hebben beloofd om er gauw weer terug te keren... Want het bos maakt ons onzichtbaar voor de buitenwereld... Maakt dat we onszelf kunnen verliezen in alle intimiteit... En in alle intimiteit wil ik je liefhebben... Wil ik mijn handen je warme naakte huid doen zinderen van genot... Wil ik je in mijn armen sluiten... Wil ik je ademhaling voelen versnellen... Wil ik je horen fluisteren... Mmmm zoetje...ga door...XXXX
Enkele uurtjes geleden... Bel ik met Roodkapje... We missen elkaar... Roodkapje geeuwt... Ze is moe... Ze heeft het koud... Heeft geen zin om nog iets te doen... Ik zeg haar dat ik nu bij haar in de zetel wou zitten... Haar hoofdje op mijn schouder... Mijn arm om haar heen... Je zou snel doezelen... Als ik met jou nu in een zetel zou zitten... Antwoordt ze... een zetel waar niemand ons kan zien... weet niet of ik dan zou willen doezelen... Ik wil dicht tegen je aanliggen... Onder het donsdeken... Zegt Roodkapje nog... De rest van het gesprek... Blijven we onder het donsdeken liggen...
Nu enkele uurtjes later... Heb ik geen zin meer om iets te doen... Ik wil dicht tegen je aanliggen... Onder het donsdeken... In een bed... In een kamer... Waar niemand ons ziet... XXXX
Nog steeds geen nieuws van Roodkapje... Dus stuurde ik haar vanmorgen een mailtje... Heel voorzichtig vroeg ik haar... Of we vandaag toch even konden bellen...
Ze antwoordde... Waarom grrrrr
Waarop ik zei... Waarom? Omdat ik je mis...
Een paar minuutjes later... Waren we aan het bellen...
We kennen het allemaal... We zijn aan het bellen en plots niets meer...allo...allo...geen antwoord...niets meer... Verbinding verbroken...of afgeduwd...? Roodkapje en ik bellen elkaar dagelijks...soms meerdere malen per dag... En regelmatig gebeurd het dat plots de verbinding wegvalt...en dan bellen we snel terug... En meestal is het dan van...oeps 'k weet niet wat er is gebeurd maar plots was je weg... Gisteren was het even anders... Het was nog vroeg...ik kom op het werk en vind een mailtje...als je kan, zin hebt, bel je me even xxx Tuurlijk heb ik zin...en een paar seconden later rinkelt Roodkapje haar gsm... Na zowat een halfuur wordt plots de verbinding verbroken... Ik bel haar onmiddellijk terug.... En dat...dat had ik niet mogen doen... De verbinding was inderdaad verbroken omdat Roodkapje had afgeduwd... Ik veronderstel dat Vos onverwacht was binnengekomen... En lap...ik bel terug.... En Roodkapje antwoordt met het afgesproken zinnetje als ik ongelegen bel... Ik vloek binnensmonds...hopelijk loopt dit goed af... Ik heb Roodkapje in een lastige situatie gebracht.... Ik ben kwaad op mezelf...voel me er helemaal niet goed bij... Even later op msn...TOF HOOR...had je gezegd me niet terug te bellen als ik afduw... Verbinding verbroken...of afgeduwd.... Weer was ik te enthousiast... Maar ik weet nu...als de verbinding nog wordt verbroken Roodkapje...om welke reden ook.... Ik bel niet terug...ik stuur wel een mailtje... Nu ben je kwaad op me...je wil dat ik je gerust laat... En dat is niet makkelijk voor me...dat weet je... Elke avond voor ik slapen ga...stuur ik Roodkapje nog een mailtje...een slaapwelkusje... En dat al sinds we elkaar voor het eerst ontmoeten... Elke morgen...ik kom op het werk...start mijn pc...en wens haar een heel goeiemorgen... En tussendoor nog een kusje... Vandaag... Ik opende mijn mail...wenste haar een goeiemorgen...gaf haar een kusje...maar sloot het venster.... Ik kreeg de vraag...dit bericht wordt verwijderd zonder te verzenden... Ik klikte op OK...
Er hangt een dichte mist tussen de bomen... Vol verlangen wacht ik op Roodkapje... Ik wil haar liefhebben in de mist... Niemand zal het zien... Niemand zal ons zien... Alleen jij en ik...xxxx
Al heel de dag droom ik hoe fijn het is samen met jou... Het ergste is dat ik niet kan zijn wie ik wil zijn... Alleen in ons bos...daar zijn we alleen en ziet niemand ons...xxx
Deze woorden schreef Roodkapje me enige tijd geleden... En ik voel net als zij...
Ik verlang zo naar ons bos... Samen met jou... Samen alleen... Zonder dat iemand ons ziet... Onszelf kunnen zijn... Mekaar kunnen aanraken... Strelen... Kussen... Hand in hand lopen... Arm in arm... Even stilstaan... En wegdromen in mekaars armen... Elkaar liefhebben... Onze liefde voor elkaar laten samensmelten... Laten één worden... Dat kan alleen in ons bos... Ons geheime plekje... Waar onze liefde niet langer geheim hoeft te zijn...
Waar ook... In het openbaar... Telkens is het oppassen... Stel dat iemand ons ziet... Dat iemand ziet hoe ik je hand in de mijne neem... Als we voor dat uitstalraam staan te kijken naar dat kleedje dat je zo mooi zou staan... Stel dat iemand zou zien... Hoe we verdwalen in mekaars ogen... Dat iemand zou horen... De lieve woordjes die we zachtjes fluisteren... Stel dat... Nee...daar mogen we niet aan denken...
Daarom verlangen we zo naar ons bos... Naar elkaar... Samen één... Door niemand gezien...
Een kort berichtje op FB... Roodkapje haar koffertje is gepakt... En staat klaar... Nog even... En je vertrekt naar de luchthaven... Vanavond vlieg je naar me toe... Net voor je vertrok kwam je nog even online... Juist de tijd om me een kusje te geven... Een kusje dat ik nu heel dicht bij me hou...
Ja...'k heb je gemist...meer dan anders...
Kom wel en veilig thuis zoetje... Ik wacht op je... XXX
Jij bent, zit, ligt...nu van het zonnetje te genieten... Ergens in het zuiden... Ik ben, zit, lig hier...te hunkeren naar het zonnetje...en naar jou... Nog maar een paar dagen ben je weg... En toch mis ik je al...
De dagen duren lang zonder jou... En toch ben ik zo blij voor jou dat je nu volop kan genieten van een paar vakantiedagen in het zonnetje... Het was meer dan welkom...je had het nodig... De voorbije dagen, weken,...waren niet altijd makkelijk... Ik wil dan steeds zoveel doen...maar kan zo weinig... Maar we weten dat we er zijn voor elkaar... Vandaag plaatste je een berichtje op FB... Ik stuur berichtjes via mail... Zo weet ik dat alles daar OK is... Dat het zonnetje schijnt... Dat je geniet... En dat je aan me denkt... (allé af en toe een beetje hé...grrrr) In een paar woorden weten we zoveel te zeggen... En dan zijn er die momenten dat ik je plots zo heel dichtbij voel komen... Het is moeilijk te omschrijven... Het kan op elk moment... Aan tafel... In bed...terwijl ik nog wat lees... Of bij het naar de auto wandelen... Of terwijl ik een berichtje type... Dan is het plots of ik een warm fris sprankelend briesje voel... Plots ben ik helemaal vervuld van jou... Het overvalt me... En dan voel ik je zo close... Dan is het, 't is echt moeilijk in woorden te vatten, alsof ik je naar me toe voel komen... Zoals nu... XXX
Deze middag... Eindelijk... Zou het lukken... Vol verlangen je eindelijk weer in mijn armen te kunnen nemen... Je lippen te proeven... Je warme lichaam tegen het mijne... Maar de vrijdag begint met niezen en snotteren laat je me weten... Heel de voormiddag overlaad ik je met kusjes... Beste remedie tegen een verkoudheid... Maar het zijn virtuele kusjes... En die werken minder snel... Zo komt het dat we op de middag bellen... We spreken af...een kwartiertje... Maar het worden er al gauw 3... En wat later 4.... Ja...we hebben het nog altijd moeilijk om afscheid te nemen... Eénmaal samen...lijkt het nog steeds of de tijd versnelt.... Eénmaal samen...komen we tot rust...en vergeten we de tijd.... Als je na 4 zegt...laat me met rust nu...leg af... Voel je je al beter... De kusjes beginnen te werken...
Het is weer even geleden dat jullie iets lazen van ons... Maar ik heb Roodkapje beloofd om ons blogje weer aan te wakkeren....
Over een paar dagen vertrek je weer naar het zuiden... Je verlangt er zo naar me te kunnen meenemen... Ik verlang er zo naar om met je mee te kunnen gaan... Verlangen in het kwadraat...
Maar ik weet zeker dat er in het grote boek van de toekomst... Een dag geprikt staat... Waar we samen vetrekken...naar het zuiden...
Sperma is gezond. Er zitten anti-depressivia in, stoffen die je humeur in positieve zin beïnvloeden, net als in chocolade. Regelmatig een portie sperma slikken draagt bij tot een goed gevoel....Hummm Roodkapje x
Er hangt een dichte mist tussen de bomen...
