Al heel de dag droom ik hoe fijn het is samen met jou...
         Het ergste is dat ik niet kan zijn wie ik wil zijn...
         Alleen in ons bos...daar zijn we alleen en ziet niemand ons...xxx

          Deze woorden schreef Roodkapje me enige tijd geleden...
          En ik voel net als zij...

Ik verlang zo naar ons bos...
Samen met jou...
Samen alleen...
Zonder dat iemand ons ziet...
Onszelf kunnen zijn...
Mekaar kunnen aanraken...
Strelen...
Kussen...
Hand in hand lopen...
Arm in arm...
Even stilstaan...
En wegdromen in mekaars armen...
Elkaar liefhebben...
Onze liefde voor elkaar laten samensmelten...
Laten één worden...
Dat kan alleen in ons bos...
Ons geheime plekje...
Waar onze liefde niet langer geheim hoeft te zijn...

Waar ook...
In het openbaar...
Telkens is het oppassen...
Stel dat iemand ons ziet...
Dat iemand ziet hoe ik je hand in de mijne neem...
Als we voor dat uitstalraam staan te kijken naar dat kleedje dat je zo mooi zou staan...
Stel dat iemand zou zien...
Hoe we verdwalen in mekaars ogen...
Dat iemand zou horen...
De lieve woordjes die we zachtjes fluisteren...
Stel dat...
Nee...daar mogen we niet aan denken...

Daarom verlangen we zo naar ons bos...
Naar elkaar...
Samen één...
Door niemand gezien...

Wolf...xxxx